Σαν να συμβαίνει για πρώτη φορά στην ζωή μας. Σαν να μην έχουμε νηστέψει ή να μην έχουμε κοινωνήσει άλλη φορά.
Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις με θέματα υγείας που χρήζουν ειδικής μεταχείρησης. Γενικά όμως μοιάζουμε, οι χριστιανοί, να μη γνωρίζουμε τα βασικά της πίστης μας και για ποιον λόγο πιστεύουμε, γιατί νηστεύουμε, κ.ο.κ., εγκλωβισμένοι σε μια θρησκευτική τυπικότητα, η οποία δεν μας προσφέρει τίποτα.
Όταν συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει Θεία Κοινωνία, κοινωνία του ανθρώπου με τον Χριστό, η γεύση του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, τότε νομίζω γίνεται πιο κατανοητό το είδος και το μέγεθος της προετοιμασίας.
Όλα γίνονται για τον Χριστό. Πιστεύω στον Χριστό. Γνωρίζομαι με τον Χριστό. Ακολουθώ τον Χριστό.
-- Αυτά τι σημαίνουν;
Σημαίνουν ότι ο Χριστός είναι κάτι μέγιστο στην ζωή μου. Δεν είναι απλά μια αναφορά στο όνομά Του για να λέγομαι κι εγώ χριστιανός. Σημαίνει ότι ο Χριστός διαδραματίζει κορυφαίο ρόλο στην ζωή μου. Ο λόγος του Χριστού δίνει νόημα και μεταμορφώνει την ζωή μου. Κυριαρχεί στην καθημερινότητά μου με τέτοιον τρόπο που δεν με κάνει απόκοσμο αλλά κοινωνικό. Με τον λόγο Του μπορώ να διακρίνω τρόπους για να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες μου. Μου δίνει νόημα και αξία στον αγώνα και την προσπάθειά μου. Μπορώ να κάνω υπομονή. Με γεμίζει με φως... χαμογελώ!
-- Τι μπορώ να προσφέρω εγώ σ' Αυτόν, ο Οποίος μου προσφέρει τόσα πνευματικά αγαθά στην ζωή μου;
Η προσφορά μου δεν μπορεί να είναι χρηματική ή κάτι άλλο υλικό. Η προσφορά μου θα είναι αποκλειστικά προσωπική και πνευματική.
Προσφέρω κάτι από τον εαυτό μου. Αυτό είναι δείγμα αγάπης και αφοσίωσης, είναι δείγμα εμπιστοσύνης και ύψιστης υποχρέωσης. Δεν δίνει κανείς κάτι από τον εαυτό του έτσι απλά, αν δεν νιώθει κάποια υποχρέωση που οδηγεί σε σχέση εμπιστοσύνης και αγάπης.
-- Άραγε, αν και ακολουθώ και πιστεύω στον Χριστό, νιώθω κάποια υποχρέωση; Κατανοώ αν κάτι μου έχει προσφέρει; Τον έχω καταλάβει ή όλα είναι τυπικά, έτσι για το καλό; Τον έχω ανάγκη στην ζωή μου ή Τον θυμάμαι στην ανάγκη μου; Νιώθω αγάπη γι' Αυτόν;
Αν όντως έχω καταλάβει τι είναι ο Χριστός και τι έχει κάνει για μένα, τότε δεν αρκούμαι μόνο να του προσφέρω κάτι από τον εαυτό μου αλλά θέλω και νιώθω την ανάγκη να του προσφέρω όλο τον εαυτό μου.
-- Θα πει κάποιος: "μα ακούγεται πολύ δύσκολο αυτό. Πως μπορώ να δώσω στον Χριστό τον εαυτό μου;"
Αυτό που ζητά ο Χριστός είναι η αλλαγή του κακού εαυτού μας. Να γίνουμε καλύτεροι. Να γίνουμε άνθρωποι. Να μπορούμε να επικοινωνούμε μεταξύ μας. Να αγαπούμε, να ειρηνεύουμε και να χαιρόμαστε. Όλα αυτά γίνονται με τον πνευματικό αγώνα. Με την συνεχή προσπάθεια να ελέγξουμε τον εαυτό μας κάνοντας σωστή χρήση του αυτεξούσιου με το οποίο είμαστε προικισμένοι ως άνθρωποι ελεύθεροι.
Μέσα σ' αυτήν την πνευματική προσπάθεια ο Χριστός μας επιβραβεύει με την μεγίστη δωρεά του Σώματος και του Αίματος του δικού Του.
-- Με όλα τα παραπάνω μπορώ να συνειδητοποιήσω, έστω και λίγο, τι σημαίνει η μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Χριστού; Μπορώ να συνειδητοποιήσω το είδος της προετοιμασίας μου, ώστε να είμαι έτοιμος να προσέλθω; Γνωρίζω ότι η θεία μετάληψη δεν είναι δικαίωμά μου αλλά δωρεά του Χριστού σε μένα;
Η εκούσια στέρηση είναι η προσφορά μου σ' Αυτόν που μου προσφέρθηκε. Στερώ εκούσια από τον εαυτό μου την ηδονή, την απόλαυση και κάθε τι που θα μου αποσπάσει την προσοχή από αυτό που προσπαθώ να πετύχω. Όπως ο μαθητής, για παράδειγμα, που κλείνεται στο δωμάτιό του και απομονώνεται από κάθε άλλη δραστηριότητα, για να μην αποσπάται ο νους του, ώστε να προετοιμαστεί κατάλληλα για τις εξετάσεις που πρόκειται να δώσει.
Προσπαθώ να καθαρίσω την καρδιά μου, τον νου μου, τις σκέψεις μου, αφήνοντας καθαρό τον τόπο γιατί θα έρθει ο Υψηλός Επισκέπτης.
Προσπαθώ να στερηθώ την γεύση που μου προσφέρει η τροφή για να αφήσω την αίσθηση της γεύσης ελεύθερη για να γευθώ τον Χριστό, την Μόνη αληθινή απόλαυση.
Όλα είναι προσωπική υπόθεση, διάθεση και προσπάθεια με μόνη προϋπόθεση την πίστη στον Χριστό και εκούσια στέρηση ως προσφορά σ' Αυτόν.
-- Πιστεύω στον Χριστό; Θέλω να έχω κοινωνία μαζί Του; Τότε, απλά, προσπαθώ να είμαι έτοιμος γι' αυτήν την επικοινωνία.
Η περίοδος που διανύουμε είναι περίοδος προετοιμασίας για να επικοινωνήσουμε με τον Νεογέννητο Χριστό. Να κατανοήσουμε το μέγεθος της αγάπης του Θεού που ταπεινώθηκε για μένα, για σένα, για τον κάθε άνθρωπο, ερχόμενος κοντά μας, με την γέννησή Του σε ένα ταπεινό σπήλαιο, λαμβάνοντας ανθρώπινη σάρκα και οστά.
Ας αναλογιστούμε ο καθένας προσωπικά, τι ζητάμε από τον Χριστό και τι χώρο Του παραχωρούμε στην ζωή μας. Τι σημαίνει για τον καθένα μας η Γέννηση του Χριστού. Σε τι καρδιά θέλουμε να γεννηθεί ο Χριστός μέσα μας.
Ας προετοιμαστούμε καταλλήλως να εορτάσουμε τα Χριστούγεννα, όχι σαν μια ημερολογιακή εορτή, αλλά ως αφορμή αναγέννησης και αλλαγής τρόπου ζωής. Να μη σταματήσουμε να ζούμε, αντιθέτως να δούμε την ζωή μέσα από άλλη ματιά, η οποία δίνει νόημα και προκαλεί αληθινή χαρά. Να συνεχίσουμε να ζούμε με την χαρά που δεν σβήνει με τα φώτα αλλά μένει και μας ομορφαίνει την ζωή.
Πλησιάζουν Χριστούγεννα. Μην αφήνουμε τον χρόνο να περνά ανεκμετάλλευτος. Ας καθαρίσουμε την ψυχή μας, ώστε να υποδεχθούμε το Βρέφος Χριστό, στον φιλόξενο και καθαρό χώρο της καρδιάς μας, στολισμένο με την χαρά και το φως που μας προσφέρει η πνευματική προσπάθεια που καταβάλει ο καθένας μας γι' Αυτόν.
Καλά Χριστούγεννα.
αρχ. Βαρθολομαίος
Ηγούμενος Ι. Μ. Εσφιγμένου
