Η αγάπη στο πρόσωπο της Παναγίας είναι η απόδειξη της συνεχούς παρουσίας Της στην ζωή των ανθρώπων. Αυτή η αγάπη είναι το ελάχιστο που μπορεί να προσφέρει ο άνθρωπος σαν αντίδωρο γι' αυτό το δώρο του Θεού στην ανθρωπότητα. Μας χάρισε αυτήν την Μεγάλη Μάνα που μας νοιάζεται και μας προστατεύει.
"Εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε", της ψάλουμε στο απολυτίκιο της εορτής. Ο θάνατος για την ανθρώπινη λογική είναι ο αποχωρισμός. Η Κοίμηση όμως της Παναγίας δίνει άλλη διάσταση. Η Παναγία γίνεται ουρανός και αγκαλιάζει όλη την γη. Γίνεται μεσίτρια και μεσιτεύει για την σωτηρία όλων των παιδιών της.
Με την κοίμησή Της, έφυγε από τον κόσμο χωρίς να εγκαταλείψει τον κόσμο. Η παρουσία Της μαρτυρείται από τα αμέτρητα προσωνύμια που της έχουν αποδώσει οι άνθρωποι. Κάθε προσωνύμιο και ένα θαύμα, μια παρουσία.
Πόση παρηγοριά μας δίνει αυτό το γεγονός; Η Παναγία ως Μάνα αγωνιά και τρέχει για τα παιδιά Της. Παρεμβαίνει συνεχώς σε όσους την επικαλούνται με πίστη. Πονάει όταν βλέπει τα παιδιά Της να αδιαφορούν για την σωτηρία τους.
Ο θάνατος έγινε για την ίδια μετάβαση προς την αληθινή ζωή. Ο πόθος της είναι να επιθυμήσουμε κι εμείς αυτήν την όντως ζωή. Αυτή θα είναι που θα μας οδηγήσει με σιγουριά κοντά στον Υιό και Θεό Της. Αυτή είναι που γέννησε την όντως Ζωή. Αυτή είναι που κράτησε στην αγκαλιά Της τον Δημιουργό και Σωτήρα των ανθρώπων. Σ' αυτήν την αγκαλιά ας τρέξουμε όλοι. Μας περιμένει με υπομονή. Αυτή η αγκαλιά γαληνεύει, ξεκουράζει, αναπαύει.
Χρόνια πολλά!
αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι Μ. Εσφιγμένου
