14.6.10

Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ

Άγιε Καθηγούμενε, σεβαστοί πατέρες, αγαπητοί φίλοι,
πραγματικά δεν ξέρω αν πρέπει να χαίρομαι η αν πρέπει να λυπάμαι σήμερα. Αφενός είναι χαρά η παρουσία μου σε σύναξη αγαπητών αδελφών. Αφετέρου, η αφορμή αυτής της σύναξης δεν μπορεί παρά να προξενεί λύπη. Θα θέλαμε να μιλήσουμε για τις ευλογίες του Θεού, για τη χαρά της πνευματικής ζωής, για τις φανερώσεις του Αγίου Πνεύματος, για τα παλαίσματα των Αγίων, για τη νίκη επί του θανάτου. Όμως, κλήθηκα να συνδράμω για την αντιμετώπιση μιας υπόθεσης της θλιβερής για μας σήμερα που φυλάσσουμε τον τόπο στο περιβόλι της Παναγίας. Μία υπόθεση που χτίσθηκε στην εμμονή, στον φανατισμό, στη φιλόνικη διάθεση και τώρα στη διεκδίκηση με χρήση αληθειών και ψεμάτων.

Όλοι γνωρίζουμε ότι από το 1972 οι οικούντες την Ιερά Μονή Εσφιγμένου (η τουλάχιστον οι διοικούντες) διέκοψαν όχι μόνο την εκκλησιαστική κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά και περαιτέρω κάθε σχέση με το υπόλοιπο Άγιον Όρος. Επί πλέον, παραμένοντας στη Μονή, προσχώρησαν σε σχισματική παράταξη παλαιοημερολογητών. Ο λόγος που επικαλέσθηκαν ήταν οι επαφές του τότε Οικουμενικού Πατριάρχου με τον Πάπα της Ρώμης, προσφάτως όμως έχει επιστρατευθεί ένας ακόμη λόγος, η αποδοχή επιδοτήσεων που προέρχονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάθε ενέργειά μας -σωστή, λανθασμένη η αμφισβητούμενη- φαίνεται ότι ποτίζει μία ρίζα πικρίας και χτίζει ένα μεσότοιχο φραγμού.