22.8.19

Η Παναγία, φάρος στην ζωή μας

Μέσα στην πολύβουη εποχή μας, την εποχή της ταχύτητας και του αυτοματισμού, ο άνθρωπος στέκει αμήχανος να αντιδράσει και αδύναμος να δώσει λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας, που συσσωρεύονται γύρω του. Αδυνατεί να αντέξει και να ερμηνεύσει το πλήθος των δεδομένων, που δέχεται καθημερινά στο μυαλό του, με αποτέλεσμα να έχει εγκλωβιστεί σε αδιέξοδο.

Ομοιάζει με ναύτη χωρίς πυξίδα, ναυαγό χωρίς σανίδα σωτηρίας. Έχει βρεθεί μεσοπέλαγα και δεν ξέρει ποια πορεία και κατεύθυνση να πάρει. Η απελπισία του έχει κλονίσει την εμπιστοσύνη και η αμφισβήτηση ξεθεμελιώνει μέσα του και το τελευταίο «στεγανό», από το οποίο θα αντλούσε δύναμη.

Είναι δυνατόν, όμως, ο άνθρωπος, το κορυφαίο δημιούργημα και η κορωνίδα της δημιουργίας, να έχει βρεθεί σε τέτοια κατάσταση;
Είναι δυνατόν να ζει μέσα στο σκοτάδι αυτός, ο οποίος είναι πλασμένος να ζει μέσα στο φως;
Είναι δυνατόν να απελπίζεται αυτός, ο οποίος έχει ονομαστεί φίλος του Χριστού από τον Ίδιο; «῾Υμεῖς φίλοι μού ἐστε...».
Είναι δυνατόν να νιώθει μοναξιά αυτός, ο οποίος έχει κοινή Μητέρα με τον Χριστό, την Παναγία;

19.8.19

Το θέλημα του Θεού, η Παναγία

«Ιδού η δούλη Κυρίου» ακούστηκε από τα αγιασμένα χείλη της Παρθένου, καθώς έσκυβε το κεφάλι της εμπρός στο θέλημα του Θεού.

Το θέλημα του Θεού είναι η σωτηρία του ανθρώπου και η Παναγία ήταν η προεκλεγμένη να γίνει το δοχείο της χάριτος, μέσω της οποίας να διοχετευθεί η χάρη του Θεού στον άνθρωπο, με την γέννηση του Χριστού.

Το θέλημα του Θεού ήταν και θέλημα δικό της. Η σωτηρία του ανθρώπου, ήταν το θέλημά της, γιατί έγινε και μάνα των ανθρώπων. Ως μάνα, έχει αποκλειστικό σκοπό την σωτηρία των παιδιών της.

14.8.19

Η Κοίμηση της Θεοτόκου

Το γεγονός της κοίμησης της Παναγίας δεν στάθηκε εμπόδιο για την Ίδια να εκδηλώσει την αγάπη της για τον άνθρωπο. Αντιθέτως, με την μετάστασή της και την σωματική της άνοδο στον ουρανό, ελευθερώθηκε. Τώρα πλέον ελεύθερη, δεν παύει να αγαπά, δεν παύει να πονά, δεν παύει να τρέχει για τον άνθρωπο, ακατάπαυστα, χωρίς περιορισμούς και δεσμεύσεις.

Αυτή η αγάπη της είναι και η αιτία που μετέτρεψε την κοίμησή της σε πανηγύρι.

Αδύναμος ο θάνατος να κρατήσει την αγάπη στον τάφο, η οποία αναστήθηκε. Δεν μπόρεσε να χωρέσει ούτε την μητέρα της αγάπης.

Κενός ο τάφος της Παναγιάς! Μετέστη στον ουρανό! Πανηγυρίζει ο ουρανός, γιατί δέχθηκε την μητέρα του Θεού. Πανηγυρίζουν οι άνθρωποι, γιατί απέκτησαν ουράνια μητέρα.

Αμέτρητοι ύμνοι συνθέτουν και υμνούν το μεγαλείο της, είναι όμως λίγοι για να το περιγράψουν, φτωχή η ανθρώπινη γλώσσα. Πλούσια, όμως, η καρδιά. Καρδιακή δοξολογία ας αναπέμψουμε προς την Παναγία Μητέρα μας! Μαζί με τον πόνο μας, ας της μιλήσουμε και για την χαρά μας! Ας την κάνουμε μέτοχο στην ζωή μας! Ας την ευχαριστήσουμε για την αγάπη της!

Μας καλεί όλους, όπως τότε τους Αποστόλους, «Απόστολοι εκ περάτων», να μαζευτούμε γύρω από την νεκρική κλίνη της, όλα τα παιδιά της. Να μετέχουμε της εορτής της, να νιώσουμε την χάρη της, να γευθούμε την χαρά της, να εμπιστευθούμε την μεσιτεία της.

Χρόνια πολλά!

+αρχ Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι. Μονής του Εσφιγμένου

9.8.19

Η «συνταγογράφηση» της προσευχής

- Γέροντα, τι είναι η προσευχή;

- Η προσευχή είναι η επικοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό.

- Γιατί χρειάζεται η προσευχή;

- Η προσευχή και επίκληση στον Θεό είναι αναγκαία. Η επικοινωνία μαζί Του είναι επιτακτική.
Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για να ζει στον παράδεισο. Ο παράδεισος είναι η αέναη - χωρίς τέλος - επικοινωνία με τον Θεό. Με την έξοδο από τον παράδεισο διεκόπη και η επικοινωνία μαζί Του. Εκτός παραδείσου ο άνθρωπος, χτυπιέται ανελέητα από τον διάβολο, τον εγωισμό του, τους λογισμούς του, την αμαρτία, με αποτέλεσμα να χάνει την πορεία και τον σκοπό στην ζωή του, που είναι η επιστροφή στην πρώτη του κατάσταση, την παραδείσια.
Με την προσευχή ζει τον παράδεισό του εδώ, στην γη. Η επικοινωνία με τον Θεό, μέσω της προσευχής, του χαρίζει την γαλήνη και την ηρεμία του παραδείσου. Σ' αυτήν την κατάσταση πλέον ο άνθρωπος μπορεί να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες, τα προβλήματα και τους πειρασμούς, που προκύπτουν στην ζωή του.

1.8.19

Η Παναγιά



Έφτασε ο Αύγουστος, ο μήνας της Παναγιάς. Άρχισαν και οι παρακλήσεις στο όνομά Της.

Καθημερινά μέσα από τους ύμνους της ακολουθίας του Παρακλητικού κανόνα, η Παναγιά δέχεται την αγωνία, τον πόνο, την ικεσία του απελπισμένου ανθρώπου.

«Πολλοῖς συνεχόμενοις πειρασμοῖς, πρὸς Σὲ καταφεύγω, σωτηρίαν ἐπιζητῶν», της φωνάζουμε, γιατί το πλήθος των πειρασμών μας πνίγει και Αυτή είναι η μόνη ελπίδα και η εγγυήτρια της σωτηρίας μας.

«Προστασίαν και σκέπην, ζωής έμής τίθημι»... Με απόλυτη εμπιστοσύνη την βάζουμε Κυβερνήτη στην ζωή μας, για να μας οδηγήσει στο λιμάνι Της, που είναι η μητρική, γεμάτη αγάπη, αγκαλιά της, η οποία προστατεύει και σκεπάζει.