29.11.20

Περί υπομονής ο λόγος

 - Γέροντα, ακούω συχνά πολλούς να κατηγορούν τους κληρικούς, λέγοντας: «εσείς οι παπάδες δεν έχετε κάτι άλλο να μας πείτε και λέτε συνέχεια για υπομονή».

- Πράγματι, μου έχει συμβεί κι εμένα αυτό ολλές φορές. Θα σου διηγηθώ ένα περιστατικό:

Μια φορά μου λέει ένας με έντονα ειρωνικό ύφος: «εγώ σου λέω τόσο σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζω κι εσύ μου λες υπομονή, υπομονή, υπομονή. Είναι η εύκολη λύση για εσάς τους παπάδες, για να ξεφεύγετε από τις κακοτοπιές της ζωής και αφ' υψηλού να μας λέτε εύκολες λύσεις, χωρίς να αγγίζετε την ουσία του προβλήματος.

Του απάντησα: «Πράγματι, πόσο δίκιο έχεις. Εσύ μου παρουσιάζεις ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζεις κι εγώ με αφέλεια σου λέω κάτι το εύκολο, “κάνε υπομονή”. Έχεις δίκιο λοιπόν. Η λύση τότε είναι να παίρνεις τον νόμο στα χέρια σου και να αποδίδεις δικαιοσύνη με τον τρόπο σου. Να σκοτώνεις ή να χτυπάς όποιον σε απειλεί ή σε κατηγορεί ή διαφωνείς μαζί του».

Μου απαντά τότε με ένα σοβαρό, αλλαγμένο, χωρίς όμως ειρωνεία, ύφος: «ε, όχι κι έτσι! είπαμε...»

Βλέπεις, λοιπόν, μόλις τον έθεσα προ των ευθυνών του, ξέχασε την ειρωνεία και αμέσως αντέδρασε.


- Σε τι οφείλεται αυτή η αλλαγή;

- Οφείλεται στο γεγονός ότι είχε σχηματίσει μέσα του αρνητική εντύπωση στην προτροπή να κάνει υπομονή. Μόλις άκουσε, όμως, την φυσιολογική αντίδραση, που θα έχει, όταν δεν θα κάνει υπομονή, τότε άνοιξαν τα πνευματικά του μάτια και είδε την αλήθεια. Χωρίς υπομονή ο άνθρωπος γίνεται άγριο θηρίο.

27.11.20

Πανδημία και δοξολογία

Την τρέχουσα περίοδο, λόγω της πανδημίας και του περιορισμού των μετακινήσεων, έχει αυξηθεί η θλίψη, το άγχος και, κατά συνέπεια, τα ψυχολογικά προβλήματα πολλών ανθρώπων.


Πολλοί δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στις αλλαγές του καθημερινού τρόπου ζωής· δυσκολεύονται να κάνουν υπομονή, απελπίζονται, επιδεινώνονται τα νεύρα τους. Αρνούνται την πραγματικότητα, για να αποφύγουν το άγχος καταστάσεων, που δεν μπορούν να ελέγξουν, καθώς και τον φόβο της αρρώστιας και του θανάτου.


Όπως είναι γνωστό σε όλους τους χριστιανούς, μετά την πτώση των πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο η φθορά και ο θάνατος έχει εισέλθει στην Δημιουργία. Ο άνθρωπος καλείται να μοχθήσει για την επιβίωσή του, για να τραφεί και να αντιμετωπίσει τις διάφορες προκλήσεις για την υγεία του. Ανακαίνιση και αποκατάσταση του κόσμου αναμένουμε μετά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Οι λοιμοί είναι κάτι γνωστό για τον πιστό λαό, καθώς σε κάθε Θεία Λειτουργία παρακαλεί τον Θεό «υπέρ του διαφυλαχθήναι από λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός...».


Λοιμοί υπήρχαν πάντοτε κατά περιόδους, από την εποχή ακόμα της αρχαίας Αθήνας του Περικλή· ο τελευταίος δε λοιμός συνέβη πριν από έναν αιώνα περίπου («ισπανική γρίπη»). Οι λοιμοί τις περισσότερες φορές συνοδεύονταν από αρκετούς νεκρούς και προβλήματα στις κοινωνίες. Ο κόσμος ήταν εξοικειωμένος με το θάνατο· το προσδόκιμο της ζωής ήταν τα 40 έτη· πόλεμοι, πείνα και αρρώστιες θέριζαν. Όμως, οι άνθρωποι έλεγαν «Δόξα τω Θεώ» και «πρώτα ο Θεός».

20.11.20

Το συστατικό της αγάπης

Στην αγάπη δεν χρειάζεται να πεις "σ' αγαπώ". Εννοείται, ζεις μέσα σ' αυτήν, τρέφεσαι, αναπνέεις. Είναι σαν την ζωή μας αυτούς τους εννέα μήνες στην μήτρα της μητέρας.

Ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι ο χτύπος της καρδιάς του βρέφους. Χτυπά η καρδιά του, ζώντας μέσα στην σιωπή και την ασφάλεια, που παρέχει η αγάπη της μάνας.


Στην αγάπη επικρατεί σιωπή, γιατί δεν υπάρχουν λόγια να την  χαρακτηρίσουν. Κάθε λέξη την μειώνει, γιατί την περιορίζει, της βάζει όρια και προϋποθέσεις. Η αγάπη, όμως, δεν έχει όρια, αντιθέτως, υπερβαίνει κάθε ανθρώπινο όριο, το καλύπτει όπως ο ουρανός την γη.

Η ανθρώπινη ανάγκη, όμως, να πούμε «σ αγαπώ» είναι σαν το σκίρτημα του παιδιού στην κοιλιά της μάνας.

18.11.20

Λίγη υπομονή ακόμη...

Οι καιροί μας επιτάσσουν να δείξουμε σοβαρότητα και αισιοδοξία.


Μαζί με τις προσευχές και τις παρακλήσεις μας προς τον Θεό για την υγεία του κόσμου, κάνουμε έκκληση και προς όλους να φοράμε μάσκα και να είμαστε προσεκτικοί.


Η αδιαφορία για την υγεία μας και την υγεία του πλησίον είναι επικίνδυνη και εγκληματική.

Η υπευθυνότητα είναι στάση ζωής. Προϋποθέτει αρετές, όπως την σωφροσύνη και την ταπεινοφροσύνη.

9.11.20

Ο Άγιος Νεκτάριος

Ο Άγιος Νεκτάριος ο θαυματουργός είναι ο Άγιος των αδικημένων. Είναι ο σύγχρονος Ιώβ, ο οποίος αντλούσε την δύναμή του από τον μεγαλύτερο Αδικημένο, που πέρασε στην ιστορία, τον Χριστό.

Όταν νιώθει κανείς αδικημένος, ας τον επικαλείται στην προσευχή του. Ας τον μιμείται στην αντιμετώπιση της αδικίας που υπέστη.

Δεν γόγγυσε, δεν οργίστηκε, δεν έχασε την πίστη και την ελπίδα Του, γιατί την δύσκολη ώρα της δοκιμασίας «γαντζώθηκε» με την εμπιστοσύνη του στον Θεό και στο Θέλημά Του.

Σήμερα, αυτές τις δύσκολες ημέρες που βιώνουμε, μας δίδεται μοναδική ευκαιρία να δείξουμε την πίστη μας στον Θεό, όχι με λόγια, φωνές, οργή και θυμό, εξαπολύοντας κατάρες, αλλά μιμούμενοι την πραότητα του αγίου Νεκταρίου, προσευχόμενοι, γαλήνιοι, ειρηνικοί, καρτερούντες το έλεός Του.

Η χάρη του Αγίου Νεκταρίου να μας χαριτώνει και να μας ενδυναμώνει στην κατά Θεόν προσπάθεια.

Χρόνια πολλά!

+ αρχ. Βαρθολομαίος

Καθηγούμενος Ι. Μ. του Εσφιγμένου

8.11.20

Φταίει ο Θεός;

- Γέροντα, η πίστη είναι κάτι το άυλο, κάτι το βιωματικό. Πώς μπορούμε να πιστεύουμε χωρίς να έχουμε κάτι «χειροπιαστό»;

Η ορθόδοξη πίστη μας έχει τα δεδομένα της, επάνω στα οποία στηρίζεται όλη η ορθόδοξη διδασκαλία.

Ο λόγος του Χριστού, ο οποίος μας παραδόθηκε αυτούσιος μέσα από τα ευαγγέλια, είναι το θεμέλιο της πίστης μας. Οι απόστολοι που διέδωσαν στα πέρατα της οικουμένης τον λόγο του Χριστού ήταν αυτόπτες και αυτήκοοι.

Αυτό που άκουσαν και αυτό που είδαν κήρυξαν παντού, επισφραγίζοντας την αλήθεια με την θυσία τους.

Σ' αυτό το θεμέλιο οι Άγιοι Πατέρες εθέσπισαν τα δόγματα της πίστης μας, ώστε να πορευόμαστε με ασφάλεια στην ζωή μας και τον πνευματικό μας αγώνα.

3.11.20

Ο λόγος Του, η ζωή μου

Όλη την νύχτα οι ψαράδες προσπαθούσαν να πιάσουν κάτι στα δίχτυα τους, μάταια, όμως. Εκείνη την νύχτα δεν μπορούσαν να πιάσουν τίποτα.

Απογοητευμένοι, αφού ξημέρωσε, παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής με το πλοιάριό τους, να βγουν στην στεριά.

Στα πρόσωπα τους ζωγραφισμένη έντονα η κόπωση όλης της νύχτας αναμεμιγμένη με την στεναχώρια. Η απελπισία τούς κυρίευσε. Τίποτα δεν μπορούσε να τους αλλάξει πλέον την διάθεση, γιατί όλη την νύχτα «επίασαν ουδέν».

Μέσα στο σύννεφο της απελπισίας τους ακούστηκε μια γνώριμη φωνή, η οποία ήταν το φάρμακο, που θα διέλυε αυτό το σύννεφο.

Ήταν ο Ιησούς, ο Οποίος ενώ γνώριζε την κατάστασή τους, τους ζήτησε, αν έχουν κάτι να φάει. Ήθελε άραγε να τους αυξήσει την λύπη; Ήθελε να τους ξύσει την πληγή τους; Τίποτα δεν έπιασαν, παρά τον κόπο όλης της νύχτας.