Ομολογία Χριστού προϋπόθεση σωτηρίας

Είπεν ο Κύριος: «Όποιος με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους θα ομολογήσω κι Εγώ αυτόν μπροστά στον Πατέρα Μου τον ουράνιο».

Αποκαλυπτικός ο λόγος του Χριστού, ξεκάθαρος και απλός. Προϋπόθεση σωτηρίας του ανθρώπου είναι η ομολογία πίστεως σ' Αυτόν. Όταν, όμως, λέει «μπροστά στους ανθρώπους» τι εννοεί; Να βγούμε στους δρόμους και να φωνάζουμε ότι είμαστε Χριστιανοί; Όχι, βέβαια.

Οι άγιοι, οι μάρτυρες και οι ομολογητές ομολόγησαν Χριστό όταν κλήθηκαν, έκαστος εξ αυτών, είτε με την ζωή τους είτε με το αίμα τους και αξιώθηκαν της σωτηρίας. Δεν φοβήθηκαν ούτε τον δήμιο, ούτε τον όχλο, ούτε τον κριτή.

Μην ασχολείσαι με τον άλλον

-Γέροντα, δεν αντέχω άλλο. Γιατί ο «άλλος» δεν κάνει τίποτα ή «κάνει την ζωή του», ενώ εγώ δεν προλαβαίνω να καθίσω, κουράζομαι συνεχώς. Δεν είναι αδικία;
-Παιδάκι μου, κατ' αρχάς πρέπει να ξεκαθαρίσεις μέσα σου τι θέλεις.
-Δηλαδή;
-Να ξεκαθαρίσεις με τον εαυτό σου αν ο κόπος και η προσπάθεια, που καταβάλλεις, γίνεται γιατί το θέλεις ή γιατί «πρέπει». Αν γίνεται γιατί «πρέπει», είναι σίγουρο ότι σύντομα η κόπωση θα σε καταβάλει και θα τα παρατήσεις. Αν, όμως, κοπιάζεις γιατί το θέλεις, τότε δεν πρόκειται να τα παρατήσεις μέχρι τέλους. Το «πρέπει» είναι για τον τύπο, ενώ το «θέλω» βγαίνει από την καρδιά.

Αγάπη είναι ζωή!

Αγάπη είναι να ζεις!
Αγάπη είναι να αναπνέεις.
Αγάπη είναι να νιώθεις.
Αγάπη είναι να βλέπεις.
Αγάπη είναι να καταλαβαίνεις.
Αγάπη είναι να διακρίνεις.
Αγάπη είναι να συγχωρείς.
Αγάπη είναι να σκεπάζεις.
Αγάπη είναι να εμπιστεύεσαι.
Αγάπη είναι να μοχθείς.
Αγάπη είναι να θυσιάζεσαι.
Αγάπη είναι να συγχωρείς.
Αγάπη είναι να υποχωρείς.
Αγάπη είναι να υπερβαίνεις.
Αγάπη είναι να αγαπάς!

Η αγάπη είναι τρόπος ζωής. Όταν θέλεις να ζήσεις πραγματικά, πρέπει να αγαπήσεις. Χωρίς αγάπη δεν έχει νόημα η ζωή. Η αγάπη είναι απλότητα. Αγάπη είναι ζωή.
Πόσο δύσκολο είναι να μην καταλαβαίνεις την αγάπη;
Πόσο δύσκολο είναι να μην μπορείς να εμπιστευθείς;
Πόσο δύσκολο είναι να κινείσαι απλά;
Πόσο δύσκολο είναι να αγαπάς;
Πόσο δύσκολο είναι να ζεις;
Έτσι απλά!

+Αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι. Μ. Εσφιγμένου

Ιερέας και Ιερωσύνη. Ομιλία καθηγούμενου Μ.Εσφιγμένου στη Μητρόπολη Πρεβέζης

Στην κεντρική αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου της Ιεράς Μητροπόλεως Πρεβέζης στις 18-06-2018 και ώρα 10:00 πραγματοποιήθηκε η μηνιαία Ιερατική Σύναξη των κληρικών της Μητροπόλεως με ομιλητή τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Βαρθολομαίο, Καθηγούμενο της Ι.Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους, με θέμα: «Ιερέας και Ιερωσύνη».



Στην ομιλία του είπε:

Είναι μεγάλη ευλογία για τον ιερέα να βρεθεί κοντά σε έναν άνθρωπο αρετής, τον πνευματικό πατέρα και καθοδηγητή του, ο οποίος με αγάπη θα τον διδάσκει εμπράκτως, με την ίδια του την ζωή, το πώς πρέπει να ζει ο ιερέας, το πώς πρέπει να κινείται σε όλες τις φάσεις της ιερατικής του διακονίας. Βιώνει πραγματικά, τότε μόνο, το μεγαλείο της Ιερωσύνης, νιώθοντας την αναξιότητά του, αλλά και το μέγεθος της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο.

Η ταπείνωση

Δεν είναι κακό ο άνθρωπος να κάνει λάθος. Κακό γίνεται όταν δεν αναγνωρίζει το λάθος του και δεν το διορθώνει.

Η φύση μας, μετά την παρακοή και την έξοδο από τον παράδεισο, βρίσκεται εξαιτίας της αμαρτίας σε αλλοιωμένη κατάσταση. Η κατάσταση αυτή είναι διαφορετική από αυτήν ακριβώς που έπλασε ο Θεός και αντίθετη από την παραδείσια, υποκείμενη στην φθορά και στον θάνατο.

Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ;

«Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ;». Ποιος μπορεί να μας χωρίσει από αυτή, την μεγάλη αγάπη που έδειξε σ' εμάς ο Χριστός; «Θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα;».

Το βροντοφωνάζει ο Απόστολος Παύλος για να ακουστεί στα πέρατα της οικουμένης. Ήρθε η αγάπη του Χριστού σαν πελώριο κύμα και κάλυψε τα πάντα, αλλάζοντας την ζωή των Αποστόλων. Αυτό το μεγαλείο της αγάπης ξεχειλίζει πλέον από μέσα τους και θέλουν να το μεταδώσουν σε όλους. Δεν μπορούν να το συγκρατήσουν μέσα τους.

+Άνθιμος μοναχός Εσφιγμενίτης

+Άνθιμος μοναχός Εσφιγμενίτης

Ο μοναχός Άνθιμος, κατά κόσμον Γεώργιος Λαγώνικος, γεννήθηκε το 1919 στην Κάρυστο Ευβοίας.
Κοινοβίασε στην μονή Εσφιγμένου στις 30/10/1937, πήρε ρασοευχή στις 4/4/1939 και εκάρη μεγαλόσχημος μοναχός στις 10/4/1951. Διετέλεσε προϊστάμενος της μονής επί πολλά έτη.

Στις αρχές της δεκαετίας του '70 απειλήθηκε, δέχθηκε σωματική βία και εκδιώχθηκε (όπως και άλλοι Εσφιγμενίτες) από την μονή από ομάδα νεαρών ατόμων, που δεν ανήκαν στην Ορθόδοξη Εκκλησία (αλλά σε εξωεκκλησιαστικούς ΓΟΧ) και εισήλθαν στο Άγιο Όρος για να καταλάβουν διά της βίας την διοίκηση τής μονής Εσφιγμένου. Η ομάδα αυτή, των νεαρών ατόμων, εκμεταλλεύτηκε το γεγονός πως την εποχή εκείνη υπήρχε λειψανδρία στην μονή, η πλειοψηφία των μοναχών της ήταν γέροντες και η επικοινωνία ήταν δύσκολη. Στην ομάδα αυτή ανήκε και ο σημερινός αρχηγός της κατάληψης του κεντρικού κτηρίου της μονής.

Το λάθος

Το πρώτο λάθος που καταγράφεται στην ανθρώπινη ιστορία είναι η παρακοή των πρωτοπλάστων στο θέλημα του Θεού.

Πώς ενήργησε ο Θεός στο λάθος αυτό, των πρωτοπλάστων; Ήταν αυστηρός; Άδικος; Τους καταδίκασε σε θάνατο; Η απάντηση είναι όχι! Ως δίκαιος Κριτής, αλλά ταυτόχρονα και ως φιλόστοργος Πατέρας, χρησιμοποίησε το λάθος τους ως μέσο επιστροφής. Με την «τιμωρία», την έξοδο από τον Παράδεισο, τους οδήγησε να κατανοήσουν οι ίδιοι τα τραγικά για τους ίδιους αποτελέσματα του λάθους τους, ώστε να ξεκινήσουν με δική τους επιλογή πάλι, οι άνθρωποι, την προσπάθεια για επιστροφή.

Η διακοπή της κοινωνίας με τον Επίσκοπο και όσα ορίζονται σχετικώς από τον 15ο Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Ἁγίας Συνόδου

Η διακοπή της κοινωνίας με τον Επίσκοπο και τα επί τούτοις ορισθέντα παρά του 15ου Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Ἁγίας Συνόδου: Θεολογική καί Κανονική Θεώρηση

Η εισήγηση του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Χριστουπόλεως κ. Μακαρίου στο 8ο Διεθνές Συνέδριο Ορθοδόξου Θεολογίας

Είναι γνωστό ότι, μετά τήν ολοκλήρωση των εργασιών της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, διαπιστώθηκε ένα φαινόμενο άκρως ανησυχητικό. Κάποιοι αδελφοί μας κληρικοί, κινούμενοι όχι «χάριτι θείᾳ» αλλά «ἀνθρωπίνῃ σπουδῇ», έσπευσαν να διακόψουν την κοινωνία με τον Επίσκοπό τους. Επιθυμώντας, μάλιστα, να καλύψουν και ιεροκανονικώς την αντικανονική τους αυτή ενέργεια, επικαλέστηκαν τον 15ο Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου.

Το πολυσυζητημένο καί πολυχρησιμοποιημένο κείμενο του Κανόνα, τό οποίο χρησιμοποιείται απολύτως παρερμηνευμένο και αποκομμένο από το γενικότερο ήθος και πνεύμα της Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας, ερμηνευτικά χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο μέρος σημειώνει τα εξής: «Τά ὁρισθέντα ἐπί πρεσβυτέρων καί ἐπισκόπων καί μητροπολιτῶν, πολλῷ μᾶλλον καί ἐπί πατριαρχῶν ἁρμόζει. Ὥστε, εἴ τις πρεσβύτερος ἤ ἐπίσκο­πος ἤ μητροπολίτης τολμήσειεν ἀποστῆναι τῆς πρός τόν οἰκεῖον Πα­τριάρχην κοινωνίας καί μή ἀναφέρειν τό ὄνομα αὐτοῦ, κατά τό ὡρισμένον καί τεταγμένον, ἐν τῇ θείᾳ μυσταγωγίᾳ, ἀλλά πρό ἐμφανείας συνοδικῆς καί τελείας αὐτοῦ κατακρίσεως σχίσμα ποιήσει, τοῦτον ὥρισεν ἡ ἁγία σύνοδος, πάσης ἱερατείας παντελῶς ἀλλότριον εἶναι, εἰ μόνον ἐλεγχθείη τοῦτο παρανομήσας. Καί ταῦτα μέν ὥρισται καί ἐσφράγισται περί τῶν προφάσει τινῶν ἐγκλημάτων τῶν οἰκείων ἀφισταμένων προέδρων καί σχίσμα ποιούντων καί τήν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας διασπώντων»[1].

Αγάπη!

Αγάπη είναι ο Θεός και ο Θεός είναι η αγάπη. Διά της αγάπης και με την αγάπη ο Θεός αγκαλιάζει όλη την δημιουργία Του!

Η αγάπη δόθηκε από τον Θεό στον άνθρωπο ως κύριο συστατικό της φύσης του. Ο άνθρωπος:
Με την αγάπη μπορεί να πλησιάσει τον συνάνθρωπο.
Με την αγάπη μπορεί να συμβιώσει με την άλογη φύση, τα ζώα.
Με την αγάπη μπορεί να φροντίσει την φύση και το περιβάλλον, στο οποίο ζει.
Με την αγάπη μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του, καταπολεμώντας τον εγωισμό του.
Με την αγάπη μπορεί να αγκαλιάσει όλη την δημιουργία του Θεού, όπως ο Θεός.

Βγάζοντας την αγάπη από την ζωή του, ο άνθρωπος καταστρέφει και καταστρέφεται. Τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά, γιατί όλα είναι φτιαγμένα και προσαρμοσμένα από τον Θεό για τον άνθρωπο.

Στερούμενος της αγάπης, ο άνθρωπος έχει χάσει την γλυκιά γεύση της, του είναι άγνωστη.
Πικραίνει η ζωή και ο κόσμος του.
Αγριεύει ο ίδιος και τα πάντα γύρω του.
Αν βρεθεί κάποιος να του δώσει αγάπη ή να του μιλήσει για την αγάπη, δεν θα το δεχθεί, γιατί έχει συνηθίσει στην πίκρα και δεν θα τον καταλάβει.

Αυτός ο κόσμος, ο κόσμος χωρίς αγάπη, είναι δημιούργημα του ανθρώπου. Βγάζοντας την αγάπη από την ζωή του, ο άνθρωπος αλλοιώνει και διαφοροποιεί την φύση του. Χάνοντας την αγάπη χάνει την χαρά, το φως, την γλυκιά γεύση, που αφήνει στην καρδιά. Γεμίζει λύπη, τυφλώνεται και πικραίνεται. Ζει πλέον σε έναν κόσμο, ο οποίος ξέρει μόνο να σταυρώνει ό,τι μπορεί να τον αναστήσει.

Η αγάπη, όμως, είναι ο Θεός, δεν χάνεται. Υπάρχει, υπομένει και περιμένει την επιστροφή.
Η αγάπη δεν καλύπτεται, καλύπτει.
Η αγάπη δεν εξαφανίζεται, αποκαλύπτεται.
Η αγάπη δεν σβήνει, φωτίζει.
Η αγάπη επιμένει να ανασταίνεται κάθε φορά που θα σταυρώνεται!

+Αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι. Μ. Εσφιγμένου

Συνέδριο «Ορθοδοξία και Φονταμενταλισμός» στο Βελιγράδι

Συνέδριο με θέμα «Ορθοδοξία και Φονταμενταλισμός» στο Βελιγράδι

Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε από 10 έως 12 Μαΐου 2018 στο Βελιγράδι Διεθνές Συνέδριο με θέμα «Ορθοδοξία και Φονταμενταλισμός».

Το Συνέδριο διοργανώθηκε από την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου σε συνεργασία με το Κέντρο για τη Μελέτη του Πολιτισμού και του Χριστιανισμού (Βελιγράδι), το Κέντρο Ορθοδόξων Χριστιανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Fordham (Νέα Υόρκη), την Έδρα Ορθόδοξης Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Münster (Γερμανία), το Ρουμανικό Ινστιτούτο Διορθόδοξων, Διαχριστιανικών και Διαθρησκειακών Σπουδών (INTER, Cluj-Napoca, Ρουμανία), το Βιβλικό Θεολογικό Ινστιτούτο του Αγίου Ανδρέα (Μόσχα), την Ορθόδοξη Θεολογική Ακαδημία «Άγιος Ιγνάτιος» (Στοκχόλμη), το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Ορθοδόξων Θεολογικών Σχολών (EFOST, Βρυξέλλες), το Κέντρο για τη Φιλοσοφία και τη Θεολογία (Trebinje, Βοσνία-Ερζεγοβίνη) και την Dom omladine Beograda (Βελιγράδι).

Η Πεντηκοστή

Ο Χριστός ήρθε στην γη για να δείξει την αγάπη στον άνθρωπο, να κηρύξει σ' αυτόν την αγάπη και να αποδείξει την αγάπη Του γι' αυτόν! Η σταυρική Του θυσία και η ανάστασή Του απέδειξαν σε όλο το μεγαλείο της την αγάπη Του για τον άνθρωπο.

Η Ανάληψη ήταν το συμβόλαιο αγάπης με τον άνθρωπο, η υπόσχεση του παραδείσου. Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος ήταν η επιβεβαίωση της συμφιλίωσης του Θεού με τον άνθρωπο!

Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας

Το σκοτάδι, όταν πέφτει, μαυρίζει τα πάντα και τα καλύπτει.
Στερεί το φως, που είναι πηγή ζωής, με συνέπεια να νεκρώνει τα πάντα.

Παρά το σκοτάδι, όμως, ο Ήλιος υπάρχει, δεν έχει εξαφανιστεί. Αν δεν υπήρχε θα είχαν παγώσει όλα.

Τα άστρα του ουρανού μεταφέρουν το φως του Ηλίου και διαλύουν το απόλυτο σκοτάδι.

Η αμαρτία είναι πηγή του σκότους, που βυθίζει στο σκοτάδι την ζωή των ανθρώπων.
Παρά το σκοτάδι, όμως, της αμαρτίας, η παρουσία του Θεού είναι αυτή που θερμαίνει και παρηγορεί.

Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας είναι σαν τα αστέρια του ουρανού, που φωτίζουν την ζωή μας, διαλύοντας το σκοτάδι της αμαρτίας, που μας έχει κυριεύσει.

Ανάληψη

«ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος».
Λόγια αγάπης, λόγια στοργής και ενδιαφέροντος, λόγια καθησυχασμού και παρηγοριάς.
Λόγια πατρικά, που βγαίνουν από χείλη θεϊκά.

Η αμαρτία μέσα από απορίες και ερωτήματα

•Ποια η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό;
Ο Θεός Δημιούργησε τον άνθρωπο να είναι ελεύθερος, απλός και να αγαπά. Με αυτές τις προδιαγραφές έπλασε τον άνθρωπο και τον έκανε να ζει μέσα στον παράδεισο, δηλαδή να έχει επικοινωνία μαζί Του. Ο άνθρωπος τρέφεται με την επικοινωνία του με τον Θεό, παίρνει ζωή, χαίρεται. Η διακοπή αυτής της σχέσης οδηγεί σε πνευματικό μαρασμό τον άνθρωπο, λυπάται, σκοτεινιάζει η ζωή του. Γεννιέται η αμαρτία...

Ο Τυφλός

Με πόση απλότητα και αγάπη κινείται ο Κύριός μας!
Με πόση πειστικότητα αποκαλύπτει στον κόσμο τα μεγαλεία της Αγίας Τριάδος!

Αποκάλυψη στα μάτια των ανθρώπων, της ιδιότητός Του ως Δημιουργός, ήταν η θεραπεία του Τυφλού.
Έφτιαξε πηλό από το χώμα και το σάλιο Του και γέμισε τις κόγχες των ματιών του Τυφλού.
Τον έστειλε να πλύνει τα μάτια του στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και ευθέως είδε!

Ω των θαυμασίων Σου, Χριστέ!
Έπλασες πάλι μάτια ανθρώπου, ως Δημιουργός και Πλάστης της κτίσης, για να ανοίξουν τα μάτια των ανθρώπων, τα κλεισμένα από την αμαρτία!
Έδωσες το φώς στον Τυφλό για να φωτιστούν οι άνθρωποι!

Φώτισόν μου το σκότος της ψυχής, Χριστέ μου, για να σταματήσω να περιπλανιέμαι σαν τυφλός στα σκοτάδια της αμαρτίας.
Εσύ με απλότητα μας αποκάλυψες την αλήθεια.
Εμείς ας δούμε την αλήθεια με τα μάτια της ψυχής, κρατώντας τα ανοιχτά, να βλέπουν.
Τίποτα κρυφό και σκοτεινό δεν μένει εμπρός στην λάμψη της αλήθειάς Σου!

Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου

Λίγα λόγια για την αγάπη

Από τους μοναδικούς που βίωσαν την Αγάπη, που ακούμπησαν στο στήθος της Αγάπης, που κήρυξαν παντού την Αγάπη, είναι ο Μαθητής της Αγάπης, ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Το κήρυγμά του αρχίζει με την αγάπη και τελειώνει στην αγάπη! Σε μια επιστολή του γράφει για την Αγάπη και μεταφέρει τα λόγια του Χριστού: «ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους». Σ' αυτήν την εντολή κρέμονται όλοι οι νόμοι.

Ειρηνεύετε!

Η σύλληψη, τα πάθη και η Σταύρωση του Χριστού προκάλεσαν ταραχή και αβεβαιότητα στους μαθητές Του. Ο φόβος τους κυρίευσε και τους οδήγησε να κρυφθούν έντρομοι. Τα πάντα έδειχναν να έχουν καταρρεύσει στην ζωή τους. Απελπισία και σκοτάδι. Ξέχασαν αμέσως τα λόγια του Διδασκάλου τους, τις νουθεσίες και τα θαύματα.

Άνθρωπον ουκ έχω!

Ο παράλυτος του ευαγγελίου επί 38 έτη πάλευε με την ασθένειά του και ίαση δεν μπορούσε να βρει.
«Άνθρωπο δεν έχω», λέει στον Ιησού,  «να με βοηθήσει να μπω στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, ώστε να λάβω την ίαση».
Διπλός ο πόνος του παραλύτου: Η ασθένεια και η μοναξιά.
Η υπομονή του, όμως, ανταμείφθηκε από τον ίδιο τον Χριστό, ο οποίος του χάρισε την υγεία του.
Μέγα παράδειγμα υπομονής ο παράλυτος.

Ουκ έστιν ώδε

Τον είδαν κρεμασμένο στον Σταυρό, πληγωμένο, ματωμένο, νεκρό.
Τον κατέβασαν από τον Σταυρό, Τον ακούμπησαν με τα χέρια τους, Τον έβαλαν μέσα στο μνημείο.

Ο πόνος με την λύπη αναμίχθηκε, γιατί ήταν σίγουροι ότι έπιασαν στα χέρια τους και έθαψαν έναν Νεκρό.
Αυτόν τον Νεκρό αναζήτησαν, αλλά ήρθε η επιβεβαίωση από τον Άγγελο: «ουκ έστιν ώδε».

Χριστός ανέστη!

Η Αγάπη επάνω στον σταυρό καρφωμένη. Πόνο και λύπη γεμίζει η ατμόσφαιρα.
Η λύπη και ο πόνος, όμως, καλύφθηκαν από την σιωπή, γιατί η σιωπή είναι η γλώσσα της αγάπης. Τώρα μόνο η σιωπή μπορεί να μιλήσει.
Η σιωπή, όμως, γαληνεύει και ηρεμεί.

Τον Νυμφώνα σου βλέπω

Τον Νυμφώνα σου βλέπω Σωτήρ μου κεκοσμημένο.
Ήρθες, Εσύ, κοντά μου και μου αποκάλυψες την Βασιλεία Σου.

Ήμουν αναίσθητος και δεν σε ένιωθα.
Ήμουν τυφλός και δεν Σε έβλεπα.
Έπαθες για να μου ανοίξεις τα μάτια να Σε δω.
Έπρεπε να Σε σταυρώσω, Θεέ μου, για να δω το μέγεθος της αγάπης Σου;

Η πόρνη, η αμαρτωλή

Πόρνη ήταν, αλλά δεν την εμπόδισε η συνήθεια της αμαρτίας να δει την αλήθεια.
Η διάθεσή της δεν πνίγηκε από τον βόρβορο της αμαρτίας.
Η καρδιά της ευωδίαζε, παρά την δυσοσμία της αμαρτίας.

Η αμαρτία δεν εμποδίζει την σωτηρία, αλλά η εμμονή στην αμαρτία. Μας το έδειξε η Πόρνη του Ευαγγελίου.