"Σήμερον κρεμάται επί ξύλου", ακούγεται ο σπαρακτικός θρήνος του ψαλμωδού και μαζί του θρηνεί όλη η κτίση.
Πως είναι δυνατόν να σταυρώνεται Αυτός που μίλησε για την αγάπη, Αυτός που έκανε τόσα θαύματα δίνοντας το φως σε τυφλούς, ανασταίνοντας νεκρούς, δίνοντας την υγεία σε ασθενείς, δείχνοντας την αγάπη Του για τον άνθρωπο. Ποιοι τόλμησαν να πράξουν αυτό το ανοσιούργημα. Δεν Τον άκουσαν; Δεν Τον είδαν; Κρυφά ενεργούσε;
Όχι! Εμπρός τους μιλούσε, έκανε θαύματα. Τους φανέρωσε την Βασιλεία Του. Δεν ήθελαν να Τον ακούσουν και να Τον δουν. Ήταν κλεισμένοι στον εγωισμό τους. Δεν άφηναν τίποτα αντίθετο από τον λογισμό τους να προσπεράσει την σκέψη τους.
Τυφλωμένοι από τον φανατισμό τους δεν είδαν την Αλήθεια, την Αγάπη, το Φως που φανερώθηκε εμπρός τους. Η απάντηση η δική τους στην αγάπη Του ήταν ο Σταυρός.
Μα η Εσταυρωμένη Αγάπη πάνω στον Σταυρό συγχώρεση πάλι έδινε..."Πάτερ άφες αυτοίς..." έλεγε, "δεν ξέρουν τι κάνουν"! Πόση αγάπη Χριστέ μου, πόση συγκατάβαση και ανεκτικότητα δείχνεις στον άνθρωπο; Μέσα από τον πόνο που σου προκαλεί ο άνθρωπος Εσύ συνεχίζεις να τον αγαπάς, τον συγχωρείς και τον περιμένεις.
Με αυτήν την ελπίδα της συγγνώμης κι εμείς ας τρέξουμε στον Σταυρό του Χριστού. Μας περιμένει υπομονετικά εκεί πάνω καρφωμένος μέσα στον πόνο και το αίμα, γεμάτος αγάπη για όλους.
Καλή Ανάσταση!
+αρχ. Βαρθολομαίος Καθηγούμενος Ι. Μ. Εσφιγμένου
