10.3.17

Η προσευχή

Μέσα στο διάβα του χρόνου, μέσα από ευκολίες και δυσκολίες στην ζωή μας, η ανάγκη του ανθρώπου για προσευχή, για ένωση με τον Θεό, είναι επιτακτική. Όλη η ζωή μας είναι ένας διαρκής αγώνας επιβίωσης από τις παγίδες που στήνει συνεχώς ο διάβολος.

Την μεγαλύτερη δυσκολία σ’ αυτόν τον αγώνα, την φέρνουν τα προσωπικά πάθη καθενός, ο χαρακτήρας που έχει διαμορφωθεί από τον εγωισμό μας• ένας χαρακτήρας που κάνει τυφλό και κουφό τον άνθρωπο, για να μην βλέπει και ακούει, ώστε να παραμένει παιχνίδι στα χέρια του πειρασμού!

Τότε αρχίζουν οι σκέψεις να χτυπούν ανελέητα… Συννεφιά έχει απλωθεί  γύρω μου, όλα μου βγαίνουν αντίθετα, οι άνθρωποί μου δεν με καταλαβαίνουν ή αδυνατώ να τους καταλάβω, η απελπισία προσπαθεί να με κυριεύσει, έχει αρχίσει ήδη η δυσπιστία μου στον ίδιο τον Θεό... Πώς θα λυτρωθώ; Ποιος μπορεί να με βγάλει από αυτό το αδιέξοδο; Οι σκέψεις, σε συνεργασία με τον εγωισμό μου, με έχουν αλυσοδέσει, ώστε να μην αντιδρώ, με αποτέλεσμα να πνίγομαι…


Μέσα σ’ αυτήν την μαυρίλα που έχει καλύψει την ψυχή μου, θέλω σαν άνθρωπος κάπου να ακουμπήσω, να στηριχθώ. Πού όμως; Στους δικούς μου και στους γύρω μου; Ως άνθρωποι που επίσης είναι ψάχνουν και αυτοί το στήριγμά τους. Όλοι μαζί, λοιπόν, αναζητούμε ένα στήριγμα ανώτερο τού ανθρώπου… τον Θεό!

Η ψυχή μας αναζητά την ανάπαυση και την απαλλαγή από τον πόνο και τα τραύματα που την έχουν πληγώσει. Μέσα από τον πόνο της κοιτά  ψηλά και αρχίζει να προσεύχεται με ένταση, αρχίζοντας πάλι την επικοινωνία που είχε διακοπεί εξ αιτίας του εγωισμού, κραυγάζοντας:
«Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.»

Είναι τόσο εκφραστική αυτή η επίκληση προς τον Κύριο και Θεό μας γιατί είναι η στιγμή που μιλάει η ψυχή απευθείας με τον Θεό. Τα σύννεφα διαλύονται άμεσα, μια γαλήνη μας καλύπτει σαν χάδι, το χαμόγελο επανέρχεται σιγά-σιγά, αυξάνει η διάθεση για αγώνα και υπομονή, η αγάπη μας δίνει το δικαίωμα να επικοινωνούμε ξανά μεταξύ μας, αρχίζει η ζωή μας να αποκτά νόημα και ουσία!

Η προσευχή, λοιπόν, είναι το αντίδοτο τής δυστυχίας στην ζωή μας. Όταν σταματούμε την προσευχή, βρίσκει την ευκαιρία ο διάβολος να εισέλθει στην ζωή μας και να την δηλητηριάσει, ενώ με την προσευχή, δεν βρίσκει χώρο, γιατί τον έχει καλύψει όλον ο Θεός!

Ας μη ξεχνούμε την προσευχή μας... χωρίς αυτήν ζητούμε λύσεις στα προβλήματά μας με λάθος τρόπο.

Καλήν Ανάσταση!

+Αρχιμ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους