Εσύ είσαι, Χριστέ μου;

 Γυρνώ το βλέμμα με πόνο στον Σταυρό και Σε αντικρίζω καρφωμένο επάνω του, βουτηγμένο μέσα στα άχραντα αίματά Σου, παραμορφωμένο από τις αμέτρητες πληγές Σου.

Το θέαμα προκαλεί πόνο και δάκρυα καυτά και μια βουβή φωνή δειλά Σου φωνάζει:

Εσύ είσαι, Χριστέ μου;

Ο πόνος του Σταυρού δεν σβήνει την αγάπη. Τα χέρια Του απλωμένα, έτοιμα να αγκαλιάσουν. Το κεφάλι Του σκυμμένο, έτοιμο να ακούσει. Ο πόνος Του δεν σβήνει την φωνή Του.

Με κοιτάς από κει ψηλά και μου φωνάζεις:

«Εγώ είμαι παιδί μου! Για σένα ανέβηκα εδώ πάνω στον Σταυρό, για σένα πληγώθηκα, για σένα σταυρώθηκα, για σένα θα αναστηθώ και πάλι!»

Η Αθάνατη Τροφή

Ένα τραπέζι μυστικό γίνεται σήμερα, ένα τραπέζι μοναδικό. Καθισμένοι γύρω του οι δώδεκα μαζί με τον Έναν, οι δώδεκα μαθητές μαζί με τον Διδάσκαλό τους.

Γεύονται τα εδέσματα που είχαν ετοιμασθεί. Μα ο Διδάσκαλος δεν αφήνει τους μαθητές Του μόνο με αυτήν την τροφή. Τους αφήνει παρακαταθήκη την Αθάνατη Τροφή. Τους προσφέρει το Σώμα και το Αίμα Του.

«Λάβετε φάγετε• τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου…» και «…πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες• τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου…»

Ιδού αναβαίνομεν...

Μεγάλη Εβδομάδα, η εβδομάδα των παθών του Κυρίου μας.

Ήρθε ο Χριστός στην γη με σκοπό να μας ανεβάσει στον ουρανό.

Προηγείται, όμως, της ανόδου αυτής, η άνοδος του Κυρίου εις τα Ιεροσόλυμα και τον Γολγοθά.

«Ιδού αναβαίνομεν» μας φωνάζει. Μας καλεί να ανεβούμε μαζί Του σ' αυτήν την πορεία. Η αγάπη Του για τον άνθρωπο μεγάλη. Δεν θέλει να μας αποχωριστεί. Γι' αυτό μας καλεί μαζί Του, «ιδού αναβαίνομεν»...

Ας Τον ακολουθήσουμε σ' αυτήν την πορεία. Μαζί Του ο Σταυρός μυρίζει πάντα Ανάσταση!

Καλή Ανάσταση!

+αρχ. Βαρθολομαίος

Καθηγούμενος Ι. Μ. Εσφιγμένου 

Μετά βαΐων και κλάδων

Ο Ιησούς ανεβασμένος «επί πώλου όνου» εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα. Πορεύεται γαλήνια προς το πάθος. Πορεύεται προς τον θάνατο εκούσια, για να νικήσει τον θάνατο και να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά της αμαρτίας.

Ο κόσμος Τον υποδέχεται με τιμές Βασιλέα, μετά βαΐων και κλάδων. Όλοι μαζί, ακόμη και τα μικρά παιδιά, φωνάζουν «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ!».

Ο Χριστός έρχεται έτοιμος να πάθει, οι άνθρωποι πάλι δεν κατανοούν. Αυτοί που σήμερα του φωνάζουν «ωσαννά», οι ίδιοι σε λίγες μέρες θα φωνάζουν «σταύρωσον Αυτόν».

Ο Χριστός έρχεται να πάθει για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος τον υποδέχεται μετά βαΐων και κλάδων, μη γνωρίζοντας το μέγεθος της πίκρας, που θα πότιζε αργότερα Αυτόν, που τώρα υποδέχεται.

Χαρείτε!

Χαρείτε με τις ημέρες που έρχονται!

Ζυγίστε μέσα σας την χαρά και το μεγαλείο των ημερών.

Δεν συγκρίνεται και δεν καλύπτεται με καμιά λύπη, αδικία, κακό.

Έρχεται ο Χριστός να πάθει για εμάς. Ας κρατήσουμε τον νου μας προσηλωμένο σ' Αυτόν.

Η αγάπη Του για εμάς είναι ακατανίκητη.

Το λέει και ο Απόστολος των εθνών: τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα;...

Καταγγελία Μονής Εσφιγμένου για διασπορά αντιεμβολιαστικής προπαγάνδας με χρήση του ονόματός της

Η Ιερά Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους καταγγέλλει δημοσίως την χρήση του ονόματός της από τρίτους χωρίς την άδειά της για διασπορά παραπληροφόρησης, ψευδών ειδήσεων και προπαγάνδας κατά των τρόπων αντιμετώπισης της πανδημίας του κορωνοϊού.

Εκτός από την επίσημη ιστοσελίδα της Μονής (www.esphigmenou.gr) και τους συνδέσμους σε αυτήν προς λοιπές ιστοσελίδες της Μονής στα κοινωνικά δίκτυα, ούτε η Μονή, ούτε ο σύλλογος φίλων της Μονής διατηρούν άλλες παρουσίες στο διαδίκτυο.

Όμως, υπάρχουν διαδικτυακές ιστοσελίδες και προφίλ σε κοινωνικά μέσα δικτύωσης (Facebook, Youtube, Twitter κτλ), τα οποία φέρουν παρανόμως το όνομα της Μονής μας και καθημερινά συγκεντρώνουν και αναρτούν οποιοδήποτε ψευδοεπιστημονικό άρθρο σχετικά με την πανδημία κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, σκορπώντας τον πανικό στις ψυχές των ανθρώπων, ώστε να τους αποτρέψουν από κάθε μέτρο προστασίας της υγείας τους από την απειλή.

Νέα βιβλία του Ηγουμένου της Μονής Εσφιγμένου Βαρθολομαίου

Κυκλοφόρησαν δύο νέα βιβλία του γέροντος Βαρθολομαίου, καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους.

Το πρώτο τιτλοφορείται «Από καρδιάς» και περιλαμβάνει σύντομα κείμενα με πνευματικό και παραινετικό χαρακτήρα.

Στόχος του είναι «να αφυπνιστούν οι συνειδήσεις, να αναθαρρήσουν οι άνθρωποι και να αποδειχθεί τελικά πόσο απλά είναι τα πράγματα, ενώ μέσα στον λογισμό του καθενός ο πειρασμός τα διογκώνει, με έναν ανελέητο βομβαρδισμό σκέψεων, με σκοπό την απελπισία και την απόγνωση».

Τα κείμενα δίνουν απαντήσεις σε σύγχρονα ερωτήματα και αναζητήσεις. Οι σκέψεις του ηγούμενου Βαρθολομαίου αφήνουν χαραμάδα ελπίδας και αισιοδοξίας για μια καθημερινότητα πιο ήρεμη και πιο φωτεινή. Το βιβλίο προλογίζουν ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος και ο πολιτικός διοικητής του Αγίου Όρους Αθανάσιος Μαρτίνος.

Το δεύτερο βιβλίο τιτλοφορείται «Έτσι απλά» και περιέχει μικρά χειρόγραφα του γέροντος Βαρθολομαίου, που προσφέρουν «στιγμές πνευματικής δροσιάς και ανάπαυσης». Πρόκειται για ένα βιβλιαράκι τσέπης, εύχρηστο και κατάλληλο για δώρο σε ανθρώπους κάθε ηλικίας.

Περί αγάπης

Η παρουσία του Θεού στην ζωή του ανθρώπου είναι μια εσωτερική κατάσταση, βιωματική. Ο άνθρωπος προσλαμβάνει και «γεύεται» τον Θεό βιωματικά, μέσα από τις ενέργειες Του.

Στον πνευματικό άνθρωπο, ο οποίος βιώνει τον Θεό στην ζωή του, η αγάπη σαν έννοια και σαν ενέργεια θεωρείται αυτονόητη, γιατί ο Θεός «αγάπη εστί». Η έλλειψη αγάπης δηλώνει έλλειψη βιώματος του Θεού.

Δεν μπορεί, λοιπόν, να λέει κάποιος ότι νιώθει τον Θεό στην ζωή του, ενώ δεν αγαπά. Δεν μπορεί να γεύεσαι γλυκό και να μη γλυκαίνεσαι. Όλη η καθημερινότητα του ανθρώπου που ζει εν Χριστώ, «φιλτράρεται» από την αγάπη.

Η ελευθερία ως αγαθό

Τα τετρακόσια χρόνια της σκλαβιάς, τα μαρτύρια των νεομαρτύρων, η στέρηση του αγαθού της ελευθερίας, ωρίμασαν στο ελληνικό έθνος την ιδέα, της επανάστασης ενάντια στον τουρκικό ζυγό.

Η στέρηση του αγαθού της ελευθερίας του έθνους οδήγησε στην επανάσταση για την απόκτησή του.

Η ελευθερία κατακτήθηκε πάλι μόλις πίστεψαν σ' αυτήν. Η αγάπη για την ελευθερία έσπασε τα δεσμά και οι αγωνιστές πολέμησαν ελεύθεροι γι' αυτήν.

Φέτος, διακόσια χρόνια μετά την έναρξη της ελληνικής επανάστασης, σε μια επετειακή χρονιά, καλούμαστε όλοι να τιμήσουμε τους αγωνιστές της ελευθερίας μας. Σήμερα ζούμε ελεύθεροι, αφού εισήλθαμε στον κόπο των ηρωικών προγόνων μας, οι οποίοι θυσίασαν την ζωή τους «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδας την ελευθερία».

Χαράς ευαγγέλια

Όταν έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο, του «ενεφύσησε πνοή ζωής», οπότε ο άνθρωπος προσέλαβε την χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Ο άνθρωπος γίνεται μέτοχος της θείας χάριτος. Αποκτά τα γνωρίσματα του Θεού, την αγάπη, την απλότητα και την ελευθερία.

Τα γνωρίσματα του Θεού γίνονται γνωρίσματα και του ανθρώπου. Αυτός είναι ο τρόπος λειτουργίας του ανθρώπου. Είναι πλασμένος να αγαπά, να ζεί και να σκέφτεται απλά, να είναι ελεύθερος.

Με την παρακοή οι πρωτόπλαστοι αγνόησαν αυτά τα γνωρίσματα, ξέχασαν την αγάπη του Θεού, που γευόντουσαν κάθε μέρα μαζί Του, δεσμεύθηκαν από την αμαρτία, έπαψαν να ζουν ελεύθερα.

Η εικόνα του Θεού στο πρόσωπο του ανθρώπου

«Την άχραντον εικόνα Σου προσκυνούμεν Αγαθέ...!»

Η προσκύνηση της εικόνας είναι ένδειξη σεβασμού, πίστης, εμπιστοσύνης, αγάπης και τιμής προς τον Θεό, η οποία «επί το πρωτότυπον διαβαίνει».

Η εικόνα για τον χριστιανό είναι η παρουσία του ουράνιου στοιχείου στην ζωή του.

Ο άνθρωπος είναι η εικόνα του Θεού στον κόσμο. Είναι πλασμένος «κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσίν Του».

Καλή Σαρακοστή

Η αρχή της νηστείας είναι κάθε φορά για τον χριστιανό αφορμή αγώνα και πνευματικής επανεκκίνησης.

Αυτή η Σαρακοστή, όμως, έχει μια ιδιαιτερότητα.

Η πανδημία, που ταλαιπωρεί εδώ και έναν χρόνο όλον τον πλανήτη, έχει κουράσει όλους τους ανθρώπους, πνευματικά και σωματικά.

Το στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που καλούμαστε εμείς οι χριστιανοί να διανύσουμε, είναι μια ευκαιρία να ανασυντάξουμε τον εαυτό μας.

Η εκούσια άσκηση με την στέρηση της τροφής, τον έλεγχο του νου, την εντατικοποίηση της προσευχής και την μελέτη, είναι η «απάντηση» στο αδιέξοδο, που έχουμε βρεθεί.

Συγγνώμη

Βρισκόμαστε ήδη εμπρός στην θύρα της αγίας τεσσαρακοστής, η οποία είναι διάπλατα ανοιχτή και καλούμαστε να εισέλθουμε.

Αρχίζει η πλέον κατανυκτική περίοδος του πνευματικού αγώνα για τον χριστιανό.

Τι είναι, όμως, ο πνευματικός αγώνας; Γιατί αγωνίζεται ο χριστιανός; Τι θέλει να πετύχει και πρέπει να αγωνιστεί; Γιατί πρέπει με αυτόν τον τρόπο μόνο να πετύχει αυτό που θέλει;

Η τελευταία Κυριακή του Τριωδίου είναι ταυτόχρονα και η είσοδος στην αγία σαρακοστή. Σήμερα γίνεται η υπενθύμιση της εξόδου των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο.

Κυριακή των Απόκρεω

«῍Ω ποία ὥρα τότε καὶ ἡμέρα φοβερά, ὅταν καθίσῃ ὁ Κριτὴς ἐπὶ θρόνου...»

Καθώς πλησιάζει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή, το κατεξοχήν  στάδιο του πνευματικού αγώνα του χριστιανού, σήμερα Κυριακή των Απόκρεω, γίνεται μέσα από την ευαγγελική περικοπή ανάμνηση της μελλούσης Κρίσεως.

Θα είναι φοβερή η ημέρα εκείνη, όταν θα έρθει πάλι ο Κριτής και θα καθίσει στον θρόνο Του για να κρίνει όλη την ανθρωπότητα.

Αναλογίζεται άραγε κανείς των ανθρώπων τι ώρα θα είναι αυτή;

Ποιος άραγε των ανθρώπων θυμάται αυτή την ώρα;

Ποιος ετοιμάζεται γι' αυτή την ώρα;

Ποιος δεν πνίγεται μέσα στην καθημερινότητά του, ώστε να βρει χρόνο να σκεφθεί αυτή την ώρα;

Η Πατρική αγάπη και το δικαίωμα του Ασώτου

Κυριακή του Ασώτου υιού σήμερα και μας δίνεται η ευκαιρία, διαβάζοντας την συγκεκριμένη παραβολή  να κάνουμε μια ενδοσκόπηση  στον εαυτό μας, ταυτίζοντας την συμπεριφορά μας με  αυτήν του Ασώτου. Οι σκέψεις, οι αποφάσεις, οι ενέργειες, τα λάθη του, είναι μια διαρκής υπενθύμιση για τον εαυτό μας. 

Η υπενθύμιση της παραβολής είναι το πνευματικό εγερτήριο για την ψυχή μας. Ο Άσωτος υιός είναι η προσωποποίηση του εαυτού μας.

Ζητά από τον Πατέρα του το μερίδιο από την περιουσία. Ήθελε να απομακρυνθεί από την «οικία του Πατρός» και να τραβήξει τον δρόμο του μόνος. Είχε, όμως, το θράσος, χωρίς ντροπή, να απαιτήσει το «δικαίωμά» του. Ποιο δικαίωμα, όμως; Το «επιβάλλον μέρος της ουσίας» του Πατέρα του. Ζήτησε το δικαίωμα στην περιουσία, που με κόπο ο Πατέρας του είχε δημιουργήσει, ξεχνώντας, όμως, τις υποχρεώσεις του.

Η αγάπη του Πατέρα, όμως, τον κάνει μέτοχο στην περιουσίας του.  Αυτήν την αγάπη  εκμεταλλεύεται ο Άσωτος και απαιτεί.

Τελώνου και Φαρισαίου

Αρχή του Τριωδίου σήμερα, αυτής της κατανυκτικής περιόδου προετοιμασίας των πιστών για την είσοδό τους στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Προετοιμασία για ένα μεγάλο χρονικά στάδιο νηστείας και περισυλλογής, με απώτερο σκοπό την Ανάσταση.

Η προετοιμασία, όμως, για την νηστεία γίνεται με την υπενθύμιση των χαρακτηριστικών, που πρέπει να έχει ο χριστιανός για να ξεκινήσει τον πνευματικό του αγώνα.

Αυτό που μας προβάλλει σήμερα η Εκκλησία μας, μέσα από την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, είναι η αρετή της ταπεινώσεως, η οποία υψώνει τον άνθρωπο και είναι το αντίδοτο στο δηλητήριο του εγωισμού, που τον θανατώνει καθημερινά.

Μη φοβάσαι!

Μη φοβάσαι το σκοτάδι, υπάρχει το φως.

Μη φοβάσαι το ψύχος, υπάρχει η θαλπωρή.

Μη φοβάσαι την απελπισία, υπάρχει η ελπίδα.

Μη φοβάσαι την λύπη, υπάρχει η χαρά.

Μη φοβάσαι την ταραχή, υπάρχει η ειρήνη.

Μη φοβάσαι το λάθος, υπάρχει η μετάνοια.

Μη φοβάσαι τον διάβολο, υπάρχει ο Χριστός.

Ευ δούλε αγαθέ!

Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο φανερώνεται στην μοναδικότητα τού προσώπου. Κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστή και μοναδική προσωπικότητα.

Δύσκολα γίνεται αντιληπτό από τον άνθρωπο το μέγεθος της αγάπης του Θεού, να του χαρίσει την μοναδικότητα, ανάμεσα στο πλήθος των ανθρώπων.

Αυτή η μοναδικότητα έχει εμπλουτιστεί με διάφορα χαρίσματα, ξεχωριστά πάλι για κάθε άνθρωπο.

Μυρίζει Ανάσταση!

«Τι έχεις;», σε ρωτώ.

«Δεν είμαι καλά, πνίγομαι, απελπίστηκα», μου απαντάς.

Γιατί έχασες το θάρρος σου; Άφησες την παγωνιά του χειμώνα να κυριεύσει την ψυχή σου.

Μα τόσα προβλήματα έχουν πέσει επάνω μου. Τα οικονομικά χάλια, ασθένειες πολλές, σύγχυση παντού. Δεν μπορείς να μιλήσεις με άνθρωπο. Παρηγοριά πουθενά.

Εμπρός στην Αγάπη Του

Αγάπη είναι ο Θεός.

Με αγάπη έπλασε τον κόσμο.

Από αγάπη έγινε Άνθρωπος για τον άνθρωπο.

Να αγαπά τον πλησίον του είπε.

Έδειξε την αγάπη μέσα από το κήρυγμά Του.

Τον μίσησαν γιατί τους μιλούσε για την αγάπη.

Η αιτία της Σταυρώσεώς Του ήταν η αγάπη.

Πάνω στον σταυρό πάλι αγάπη τους έδωσε.

Η ανάσταση ήταν το δώρο της αγάπης Του για τον άνθρωπο.

Όλα από αγάπη, για την αγάπη, με αγάπη.

Εμπρός σ' αυτήν την αγάπη τι έχουμε αντάξιο να Του προσφέρουμε;

Εμπρός σ' αυτήν την αγάπη ποιός μπορεί να μείνει αδιάφορος;

Εμπρός σ' αυτήν την αγάπη ποιά καρδιά δεν σκιρτά;

Εμπρός σ' αυτήν την αγάπη τι αξία έχει ο εγωισμός;

Εμπρός σ' αυτήν την αγάπη ποιος δεν νιώθει ασφάλεια;

Εμπρός σ' αυτήν την αγάπη ποιος δεν νιώθει αγάπη;

Εμπρός σ' αυτήν την αγάπη ποιος δεν βλέπει τον Θεό;

+ αρχ. Βαρθολομαίος

Καθηγούμενος Ι. Μ. του Εσφιγμένου

Ανοχή: Συνεργασία - Συνοδικότητα

Οι άνθρωποι είμαστε από την φύση μας κοινωνικά όντα. Η συμβίωση με τους άλλους ανθρώπους δημιουργεί δυσκολίες τις οποίες καλούμαστε να ξεπερνούμε.

Παρατηρούμε όμως στην εποχή μας μια δυσκολία στην συμβίωση και την συνύπαρξη με άλλους ανθρώπους. Αυτό οφείλεται στην έλλειψη ανοχής.

Δεν ανεχόμαστε εύκολα τον άλλον. Βρισκόμαστε σε μια συνεχή ένταση. Νιώθουμε απομονωμένοι. Είμαστε σαν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί, με το παραμικρό και το πιο ασήμαντο γεγονός. Ξεχύνεται από μέσα μας η λάβα κατακαίγοντας ό,τι υπάρχει γύρω μας.

Δεν μπορούμε όμως να ζήσουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν είναι στην φύση μας, δεν είμαστε πλασμένοι να ζούμε σε συνεχή ένταση.

Πρωτοχρονιά 2021

Φθάσαμε στο τέλος μιας ακόμη χρονιάς. Θα πάρει και αυτή την θέση της στην Ιστορία, μαζί με τις υπόλοιπες.

Η πανδημία του κορωνοϊού, που περάσαμε αυτήν την χρονιά, άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της. Αποκάλυψε χαρακτήρες ανθρώπων και συμπεριφορές, που με μεγάλη επιμέλεια κρύβαμε στις σχέσεις μας με τον συνάνθρωπο.

Σύγχυση και διχασμός κυριάρχησαν στις σχέσεις μας. Οι φωνές της λογικής «πνίγονταν» μέσα στην ομίχλη του πανικού, που επικρατούσε.

Το νέο έτος 2021, που ανατέλλει, ας γίνει αφορμή και αφετηρία μιας νέας προσπάθειας, να δούμε τον πλησίον ως φίλο και αδελφό και όχι σαν αντίπαλο, ώστε ενωμένοι να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της εποχής μας.

Ευχή μας είναι η επιθυμία για ενότητα και υγεία ψυχής και σώματος να γίνει σκοπός όλων.

Μέσα από την πνευματική «ομίχλη», που επικράτησε στις ψυχές μας το παρελθόν έτος, το νέο έτος 2021 να φέρει την πνευματική «λιακάδα», που όλοι αναζητούμε, και να φωτίσει την ζωή μας.

Καλή χρονιά και ευλογημένη!

+ αρχ. Βαρθολομαίος

Καθηγούμενος Ι. Μ. του Εσφιγμένου

Χριστούγεννα 2020

Χριστούγεννα, ημέρα χαράς για την ανθρωπότητα. Σήμερα πανηγυρίζει ο ουρανός και οι άγγελοι δοξολογούν, μένοντας εκστατικοί από την άκρα συγκατάβαση του Θεού. Σήμερα αποκαλύπτεται η αγάπη Του για τον άνθρωπο. Ο Άναρχος Θεός ταπεινώνεται και γεννιέται ως άνθρωπος για τον άνθρωπο. Σήμερα η υπόσχεσή Του πραγματώνεται. Σήμερα η υπέραγνη μητέρα Του φθάνει στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, όπου «έτεκεν τον Υιόν αυτής τον πρωτότοκον και εσπαργάνωσεν Αυτόν και ανέκλινεν Αυτόν εν τη φάτνη διότι ουκ ην αυτοίς τόπος εν τω καταλύματι» (Κατά Λουκάν 2:7).

Δεν βρέθηκε τόπος στην Βηθλεέμ για να καταλύσουν και κατέφυγαν σε ένα φτωχό σπήλαιο για να γεννηθεί ο Θεάνθρωπος. Σήμερα Τον υποδέχεται η ανθρωπότητα, αγνοώντας Τον, μη προσφέροντάς Του τόπο να καταλύσει. Αυτή ήταν η υποδοχή των ανθρώπων. Η αγάπη Του, όμως, για τον άνθρωπο ήταν μεγαλύτερη, γι’ αυτό δεν ανέβαλε αλλά ήρθε, ταπεινά και άσημα, ένας Άγνωστος, για να γίνει ο Γνωστός της καρδιάς μας!

Φοβάται άραγε ο διάβολος το λιβάνι;

 ― Γέροντα, φοβάται ο διάβολος το λιβάνι, όπως λένε;

― Το αν φοβάται ο διάβολος το λιβάνι, τον Σταυρό, τα μυστήρια της Εκκλησίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το περιεχόμενο της καρδιάς του ανθρώπου και την καλή του προαίρεση.

Για παράδειγμα, ο διάβολος δεν φοβάται τον Σταυρό, όταν κάποιος, στο όνομά Του, επιτίθεται σε κάποιον άνθρωπο ή ομάδα ανθρώπων. Τότε το σύμβολο της θυσίας και της ταπεινοφροσύνης μετατρέπεται σε σύμβολο μίσους και αλλοφροσύνης με αρνητικό αντίκτυπο στην πορεία σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους.

Άγιος Σπυρίδων

Μέσα στην ταραγμένη και ομιχλώδη εποχή, που ζούμε, όπου όλα και όλοι αμφισβητούνται, μοιάζει ο άνθρωπος να θαλασσοπνίγεται, μεσοπέλαγα, χωρίς πυξίδα και προορισμό.

Έναν φάρο χρειάζεται για να του φωτίσει το σκοτάδι, να διαπεράσει με το φως του την ομίχλη, να αποκτήσει προορισμό και κατεύθυνση.

Φάροι στην ζωή μας είναι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Με την ζωή τους μας έδειξαν τον τρόπο να ζούμε, να αγωνιζόμαστε, να υπομένουμε, να αγαπούμε.

Προεόρτια Χριστουγέννων

Σπήλαιο ετοιμάσου, γιατί έρχεται η Παρθένος Μαρία, κυοφορώντας τον Χριστό.

Ευπρέπισε την φάτνη, για να υποδεχθεί το Θείο Βρέφος.

Προετοίμασε τα ζώα, να ζεστάνουν τον χώρο.

Κάλεσε τους ποιμένες, να είναι έτοιμοι, για να ακούσουν την αγγελική δοξολογία.

Να και ο Αστέρας, έρχεται από την Ανατολή, οδηγώντας με το φως του τους τρεις Μάγους.

Ο Ουρανός ετοιμάζεται!

Όλα γύρω είναι έτοιμα να υποδεχθούν τον Βασιλέα της Δόξης.

Ένας διάλογος για την νηστεία

― Γέροντα, σ' αυτήν την νηστεία δεν ξέρω αν θέλω να νηστέψω.

― Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς: «δεν ξέρω αν θέλω...»

Δεν μπορεί να μη ξέρεις. Απλά εσύ αποφασίζεις, ναι ή όχι.

― Γιατί όμως νιώθω σαν να μη ξέρω;

― Η διάθεσή σου είναι αρνητική και κρύβεις το «όχι» πίσω από το «δεν ξέρω». Δειλιάζεις να πεις ευθέως: «δεν θέλω να νηστέψω, γιατί δεν θέλω να στερηθώ κάποια φαγητά, που δεν επιτρέπονται την περίοδο της νηστείας». Προφανώς νιώθεις κάποιες ενοχές επειδή δεν θες, αλλά κάπως πρέπει να δικαιολογήσεις την άρνησή σου.

Συμβολή στην συζήτηση για την Θεία Κοινωνία

To τελευταίο διάστημα, εν μέσω πανδημίας, ως μη ώφειλε, γίνεται πολλή συζήτηση για την Θεία Κοινωνία, για το αν μπορεί κάποιος να κολλήσει κορωνοϊό ή όχι μεταλαμβάνοντας. Το θέμα τέθηκε στο ξεκίνημα της πανδημίας από εξωεκκλησιαστικούς κύκλους. Η συζήτηση συντηρείται για μήνες με πλήθος άρθρων και δηλώσεων και από τις δύο πλευρές. Η μια πλευρά κατηγορεί την άλλη πως είναι αναρμόδια να ομιλεί για το θέμα. Η μεν για ιατρικά θέματα και η δε για θέματα πίστεως.

Σύμφωνα με την ορθόδοξη διδασκαλία και πίστη μας, η Θεία Κοινωνία είναι η μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Ιησού Χριστού, του ζωντανού Θεού, δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, που από άκρα ταπείνωση προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, υπέφερε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε από αγάπη για τον άνθρωπο! Η Θεία Κοινωνία είναι η «εν αγάπη» ένωση του Ανθρώπου με τον Θεό!

Αυτά και πολύ περισσότερα για το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, όπως και για τα υπόλοιπα δόγματα της πίστης μας, οι χριστιανοί μαθαίνουμε από τα πρώτα μας βήματα στην Εκκλησία! Πολύ καλώς αυτές οι συζητήσεις γίνονται συνεχώς εντός της Εκκλησίας, ώστε να γνωρίζει ο πιστός λαός τα της πίστεώς του! Στην δημόσια, όμως, σφαίρα, δηλαδή στις συζητήσεις που διεξάγονται δημοσίως με όλη την κοινωνία, τα ίδια ακριβώς ζητήματα χρήζουν εντελώς διαφορετικής αντιμετώπισης και τρόπου συζήτησης. Στην κοινωνία δεν υπάρχουν μόνο Χριστιανοί, αλλά και πιστοί σε άλλες θρησκείες, άθρησκοι, αγνωστικιστές, άθεοι κτλ.

Περί υπομονής ο λόγος

 - Γέροντα, ακούω συχνά πολλούς να κατηγορούν τους κληρικούς, λέγοντας: «εσείς οι παπάδες δεν έχετε κάτι άλλο να μας πείτε και λέτε συνέχεια για υπομονή».

- Πράγματι, μου έχει συμβεί κι εμένα αυτό ολλές φορές. Θα σου διηγηθώ ένα περιστατικό:

Μια φορά μου λέει ένας με έντονα ειρωνικό ύφος: «εγώ σου λέω τόσο σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζω κι εσύ μου λες υπομονή, υπομονή, υπομονή. Είναι η εύκολη λύση για εσάς τους παπάδες, για να ξεφεύγετε από τις κακοτοπιές της ζωής και αφ' υψηλού να μας λέτε εύκολες λύσεις, χωρίς να αγγίζετε την ουσία του προβλήματος.

Του απάντησα: «Πράγματι, πόσο δίκιο έχεις. Εσύ μου παρουσιάζεις ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζεις κι εγώ με αφέλεια σου λέω κάτι το εύκολο, “κάνε υπομονή”. Έχεις δίκιο λοιπόν. Η λύση τότε είναι να παίρνεις τον νόμο στα χέρια σου και να αποδίδεις δικαιοσύνη με τον τρόπο σου. Να σκοτώνεις ή να χτυπάς όποιον σε απειλεί ή σε κατηγορεί ή διαφωνείς μαζί του».

Μου απαντά τότε με ένα σοβαρό, αλλαγμένο, χωρίς όμως ειρωνεία, ύφος: «ε, όχι κι έτσι! είπαμε...»

Βλέπεις, λοιπόν, μόλις τον έθεσα προ των ευθυνών του, ξέχασε την ειρωνεία και αμέσως αντέδρασε.

- Σε τι οφείλεται αυτή η αλλαγή;

- Οφείλεται στο γεγονός ότι είχε σχηματίσει μέσα του αρνητική εντύπωση στην προτροπή να κάνει υπομονή. Μόλις άκουσε, όμως, την φυσιολογική αντίδραση, που θα έχει, όταν δεν θα κάνει υπομονή, τότε άνοιξαν τα πνευματικά του μάτια και είδε την αλήθεια. Χωρίς υπομονή ο άνθρωπος γίνεται άγριο θηρίο.

Πανδημία και δοξολογία

Την τρέχουσα περίοδο, λόγω της πανδημίας και του περιορισμού των μετακινήσεων, έχει αυξηθεί η θλίψη, το άγχος και, κατά συνέπεια, τα ψυχολογικά προβλήματα πολλών ανθρώπων.

Πολλοί δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στις αλλαγές του καθημερινού τρόπου ζωής· δυσκολεύονται να κάνουν υπομονή, απελπίζονται, επιδεινώνονται τα νεύρα τους. Αρνούνται την πραγματικότητα, για να αποφύγουν το άγχος καταστάσεων, που δεν μπορούν να ελέγξουν, καθώς και τον φόβο της αρρώστιας και του θανάτου.

Όπως είναι γνωστό σε όλους τους χριστιανούς, μετά την πτώση των πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο η φθορά και ο θάνατος έχει εισέλθει στην Δημιουργία. Ο άνθρωπος καλείται να μοχθήσει για την επιβίωσή του, για να τραφεί και να αντιμετωπίσει τις διάφορες προκλήσεις για την υγεία του. Ανακαίνιση και αποκατάσταση του κόσμου αναμένουμε μετά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Οι λοιμοί είναι κάτι γνωστό για τον πιστό λαό, καθώς σε κάθε Θεία Λειτουργία παρακαλεί τον Θεό «υπέρ του διαφυλαχθήναι από λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός...».

Λοιμοί υπήρχαν πάντοτε κατά περιόδους, από την εποχή ακόμα της αρχαίας Αθήνας του Περικλή· ο τελευταίος δε λοιμός συνέβη πριν από έναν αιώνα περίπου («ισπανική γρίπη»). Οι λοιμοί τις περισσότερες φορές συνοδεύονταν από αρκετούς νεκρούς και προβλήματα στις κοινωνίες. Ο κόσμος ήταν εξοικειωμένος με το θάνατο· το προσδόκιμο της ζωής ήταν τα 40 έτη· πόλεμοι, πείνα και αρρώστιες θέριζαν. Όμως, οι άνθρωποι έλεγαν «Δόξα τω Θεώ» και «πρώτα ο Θεός».

Το συστατικό της αγάπης

Στην αγάπη δεν χρειάζεται να πεις "σ' αγαπώ". Εννοείται, ζεις μέσα σ' αυτήν, τρέφεσαι, αναπνέεις. Είναι σαν την ζωή μας αυτούς τους εννέα μήνες στην μήτρα της μητέρας.

Ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι ο χτύπος της καρδιάς του βρέφους. Χτυπά η καρδιά του, ζώντας μέσα στην σιωπή και την ασφάλεια, που παρέχει η αγάπη της μάνας.

Στην αγάπη επικρατεί σιωπή, γιατί δεν υπάρχουν λόγια να την  χαρακτηρίσουν. Κάθε λέξη την μειώνει, γιατί την περιορίζει, της βάζει όρια και προϋποθέσεις. Η αγάπη, όμως, δεν έχει όρια, αντιθέτως, υπερβαίνει κάθε ανθρώπινο όριο, το καλύπτει όπως ο ουρανός την γη.

Η ανθρώπινη ανάγκη, όμως, να πούμε «σ αγαπώ» είναι σαν το σκίρτημα του παιδιού στην κοιλιά της μάνας.

Λίγη υπομονή ακόμη...

Οι καιροί μας επιτάσσουν να δείξουμε σοβαρότητα και αισιοδοξία.

Μαζί με τις προσευχές και τις παρακλήσεις μας προς τον Θεό για την υγεία του κόσμου, κάνουμε έκκληση και προς όλους να φοράμε μάσκα και να είμαστε προσεκτικοί.

Η αδιαφορία για την υγεία μας και την υγεία του πλησίον είναι επικίνδυνη και εγκληματική.

Η υπευθυνότητα είναι στάση ζωής. Προϋποθέτει αρετές, όπως την σωφροσύνη και την ταπεινοφροσύνη.

Ο Άγιος Νεκτάριος

Ο Άγιος Νεκτάριος ο θαυματουργός είναι ο Άγιος των αδικημένων. Είναι ο σύγχρονος Ιώβ, ο οποίος αντλούσε την δύναμή του από τον μεγαλύτερο Αδικημένο, που πέρασε στην ιστορία, τον Χριστό.

Όταν νιώθει κανείς αδικημένος, ας τον επικαλείται στην προσευχή του. Ας τον μιμείται στην αντιμετώπιση της αδικίας που υπέστη.

Δεν γόγγυσε, δεν οργίστηκε, δεν έχασε την πίστη και την ελπίδα Του, γιατί την δύσκολη ώρα της δοκιμασίας «γαντζώθηκε» με την εμπιστοσύνη του στον Θεό και στο Θέλημά Του.

Σήμερα, αυτές τις δύσκολες ημέρες που βιώνουμε, μας δίδεται μοναδική ευκαιρία να δείξουμε την πίστη μας στον Θεό, όχι με λόγια, φωνές, οργή και θυμό, εξαπολύοντας κατάρες, αλλά μιμούμενοι την πραότητα του αγίου Νεκταρίου, προσευχόμενοι, γαλήνιοι, ειρηνικοί, καρτερούντες το έλεός Του.

Η χάρη του Αγίου Νεκταρίου να μας χαριτώνει και να μας ενδυναμώνει στην κατά Θεόν προσπάθεια.

Χρόνια πολλά!

+ αρχ. Βαρθολομαίος

Καθηγούμενος Ι. Μ. του Εσφιγμένου

Φταίει ο Θεός;

- Γέροντα, η πίστη είναι κάτι το άυλο, κάτι το βιωματικό. Πώς μπορούμε να πιστεύουμε χωρίς να έχουμε κάτι «χειροπιαστό»;

Η ορθόδοξη πίστη μας έχει τα δεδομένα της, επάνω στα οποία στηρίζεται όλη η ορθόδοξη διδασκαλία.

Ο λόγος του Χριστού, ο οποίος μας παραδόθηκε αυτούσιος μέσα από τα ευαγγέλια, είναι το θεμέλιο της πίστης μας. Οι απόστολοι που διέδωσαν στα πέρατα της οικουμένης τον λόγο του Χριστού ήταν αυτόπτες και αυτήκοοι.

Αυτό που άκουσαν και αυτό που είδαν κήρυξαν παντού, επισφραγίζοντας την αλήθεια με την θυσία τους.

Σ' αυτό το θεμέλιο οι Άγιοι Πατέρες εθέσπισαν τα δόγματα της πίστης μας, ώστε να πορευόμαστε με ασφάλεια στην ζωή μας και τον πνευματικό μας αγώνα.

Ο λόγος Του, η ζωή μου

Όλη την νύχτα οι ψαράδες προσπαθούσαν να πιάσουν κάτι στα δίχτυα τους, μάταια, όμως. Εκείνη την νύχτα δεν μπορούσαν να πιάσουν τίποτα.

Απογοητευμένοι, αφού ξημέρωσε, παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής με το πλοιάριό τους, να βγουν στην στεριά.

Στα πρόσωπα τους ζωγραφισμένη έντονα η κόπωση όλης της νύχτας αναμεμιγμένη με την στεναχώρια. Η απελπισία τούς κυρίευσε. Τίποτα δεν μπορούσε να τους αλλάξει πλέον την διάθεση, γιατί όλη την νύχτα «επίασαν ουδέν».

Μέσα στο σύννεφο της απελπισίας τους ακούστηκε μια γνώριμη φωνή, η οποία ήταν το φάρμακο, που θα διέλυε αυτό το σύννεφο.

Ήταν ο Ιησούς, ο Οποίος ενώ γνώριζε την κατάστασή τους, τους ζήτησε, αν έχουν κάτι να φάει. Ήθελε άραγε να τους αυξήσει την λύπη; Ήθελε να τους ξύσει την πληγή τους; Τίποτα δεν έπιασαν, παρά τον κόπο όλης της νύχτας.

ΟΤΑΝ ΤΟ ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΝΗΣΗ

Προϋπόθεση του θαύματος είναι η πίστη και προϋπόθεση της πίστης είναι η αγάπη.

Αυτά τα δύο εφόδια είχαν μαζί τους οι φαντάροι μας, όταν ξεκίνησαν για το μέτωπο του πολέμου τον Οκτώβριο του 1940.

Γνώριζαν ότι θα πολεμούσαν έναν πανίσχυρο εχθρό, ότι πήγαιναν σε βέβαιο θάνατο.

Πίστευαν όμως στο θαύμα γιατί ήταν οπλισμένοι με πίστη και αγάπη.

Γεμάτοι αισιοδοξία και θάρρος, με το χαμόγελο στα χείλη, αποχαιρετούσαν τις μανάδες, τις γυναίκες και τα παιδιά τους, δίνοντας την υπόσχεση της επιστροφής.

Και το θαύμα έγινε...

Τα παιδιά του Θεού

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μίλησε στους ανθρώπους με απλά και κατανοητά λόγια, δείχνοντας τον τρόπο με τον οποίο οφείλουν οι χριστιανοί να πορεύονται και να αγωνίζονται στην ζωή τους. Ο λόγος Του είναι πάντα ξεκάθαρος, χωρίς υπεκφυγές και σκοτεινά σημεία.

Αυτός είναι ο Μόνος που θέλει την σωτηρία μας και δεν δίστασε να δώσει την ζωή Του γι’ αυτό.

Αυτός είναι ο Μόνος που με σιγουριά και ασφάλεια κατευθύνει την ζωή μας, όταν Του το επιτρέπουμε, χωρίς αδιέξοδα.

Διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο του Λουκά: «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως». Όπως θέλουμε, δηλαδή, να μας φέρονται οι άνθρωποι, έτσι πρέπει κι εμείς να φερόμαστε.

Θέλουμε να μας αγαπούν, ας αγαπήσουμε. Θέλουμε να μας συγχωρούν, ας συγχωρέσουμε. Άλλωστε, «πράξις εστίν θεωρίας επίβασις», όπως λένε οι πατέρες.

Δυστυχώς, όμως, έχει πλεονάσει η υποκρισία στην ζωή μας. Στηλιτεύουμε με άνεση την άσχημη συμπεριφορά των άλλων, απαιτώντας να αλλάξουν, ενώ η δική μας συμπεριφορά, αν όχι χειρότερη, είναι τουλάχιστον η ίδια με αυτήν που κατηγορούμε. Αυτή η συμπεριφορά είναι αντίθετη, όμως, με την διδασκαλία του Χριστού.

Το αγαθό της δικαιοσύνης

Χαιρετίζουμε με ανακούφιση την σημερινή απόφαση της Δικαιοσύνης για την Χρυσή Αυγή.

Αυτοί οι άνθρωποι στηρίζουν τους καταληψίες κτηρίων της Μονής μας, οικονομικά και δυναμικά.

Αυτοί προπηλάκισαν τον μακαριστό Γέροντά μας, ρίχνοντάς του σπρέι στο πρόσωπο και θέτοντας σε κίνδυνο την ζωή του.

Αυτοί όπλισαν τα χέρια των καταληψιών και τους εκπαίδευσαν, χρησιμοποιώντας βία στους πατέρες μας, εκτοξεύοντας βόμβες μολότωφ και εκρηκτικούς μηχανισμούς εναντίον αστυνομικών.

Αυτοί οι άνθρωποι ενίσχυαν με μπράβους και ανθρώπους της νύχτας τους καταληψίες, φιλοξενώντας τους μέσα στο μοναστήρι μας, μετατρέποντάς το σε άντρο παρανόμων.

Η αγάπη στην ζωή μας

Σε μια εποχή που κυριαρχεί η απελπισία, η θλίψη, η αβεβαιότητα, καλούμαστε να βρούμε και να δώσουμε λύσεις.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο Απόστολος  της αγάπης, μας δίνει την απάντηση.

Μας μιλάει ο επιστήθιος φίλος, ο ηγαπημένος, αυτός που ακούμπησε στο στήθος του Διδασκάλου και άκουσε την καρδιά Του.

Μας καλεί να βάλουμε τον Θεό στην ζωή μας, να αγαπήσουμε, για να γνωρίσουμε τον Θεό, γιατί "ο Θεός αγάπη εστί".

Tα όρια της αγάπης

- Γέροντα, υπάρχουν όρια στην αγάπη;

Με την λέξη «όρια» εννοούμε κάτι που έχει αρχή και τέλος. Οριοθετούμε μια περιοχή, μια κατάσταση, μια σχέση.

Στην αγάπη όμως δεν υπάρχει οριοθέτηση, γιατί αγάπη είναι ο Άναρχος Θεός, χωρις αρχή και τέλος.

- Τι είναι αγάπη;

Αγάπη είναι η θυσία. Αγάπη είναι η υπέρβαση του εαυτού μας για να προσεγγίσουμε τον πλησίον. Αγάπη είναι τρόπος ζωής. Αγάπη είναι να συγχωρείς. Αγάπη είναι να δημιουργείς. Αγάπη είναι να χαίρεσαι και να προκαλείς χαρά. Αγάπη είναι να δίνεις και να δίνεσαι. Αγάπη είναι η προσπάθεια επικοινωνίας. Αγάπη είναι η παρουσία του Θεού στην ζωή μας.  Αγάπη είναι ο Θεός!

Όταν νιώθεις πραγματικά την αγάπη, τότε καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχουν όρια.

Πέλαγος ανεξάντλητο η αγάπη!

Αχτίδα φωτός

«Τα νέφη, των λυπηρών εκάλυψαν, 

την αθλίαν μου ψυχήν και καρδίαν, 

και σκοτασμόν εμποιούσι μοι Κόρη,

αλλ' η γεννήσασα φως το απρόσιτον, 

απέλασον ταύτα μακράν, 

τη εμπνεύσει της θείας πρεσβείας σου.»

(τροπάριο της μεγάλης παράκλησης)

Τα λυπηρά γεγονότα έχουν σαν νέφος κατακλύσει την ζωή μας.

Η μία λύπη διαδέχεται την άλλη.

Λύπη για την σχέση στο ζευγάρι, λύπη για την σχέση στην οικογένεια, λύπη για την οικονομική κατάσταση, λύπη για τα ψυχολογικά μας, λύπη... λύπη... λύπη παντού!

Αυτό το πυκνό σύννεφο λύπης, που μας έχει σκεπάσει, έχει αλλοιώσει την διάθεση και τον χαρακτήρα μας.

Σε κάθε λυπηρό γεγονός, που προκύπτει, μικρό ή μεγάλο, η σκέψη για προσπάθεια είναι σχεδόν ανύπαρκτη.

Όταν η καρδιά έχει «πνιγεί» από τα σύννεφα της λύπης, έχει χάσει κάθε διάθεση για προσπάθεια, για αγώνα, για ζωή. Όλα γύρω έχουν μαυρίσει. Σκοτάδι επικρατεί στην ψυχή μας. Η απελπισία κυριαρχεί, αρχίζουν να καλλιεργούνται τα πάθη, που δηλητηριάζουν την ψυχή, η αδιαφορία, η εμπάθεια, το μίσος, ο διχασμός.

Ο φόβος

- Γέροντα, τι είναι ο φόβος;

Ο φόβος είναι μια κατάσταση στην ζωή του ανθρώπου, που προκαλείται από την απουσία του Χριστού από την ζωή του.

- Εμείς οι χριστιανοί γιατί φοβόμαστε;

Ο φόβος που καταλαμβάνει τους χριστιανούς είναι μια αποκάλυψη. Δηλαδή, η πίστη του χριστιανού είναι ελλιπής και φανερώνει την έλλειψη εμπιστοσύνης στο θέλημα του Θεού.

Όπως το παιδί κυριεύεται από τον φόβο όταν νιώσει την απουσία του πατέρα του, έτσι και ο χριστιανός, όταν τρομοκρατείται και φοβάται, φανερώνει την απουσία του Θεού από την ζωή του.

Δεκαπενταύγουστος

Δεκαπενταύγουστος...

Χαρμόσυνα ηχούν οι καμπάνες, καλώντας όλους να χαρούν και να προσέλθουν στο πανηγύρι και την χαρά.

Μα, για ποια χαρά μας καλούν; Για ποιο πανηγύρι; Μέσα στον ναό είναι στολισμένο με άνθη το νεκροκρέβατο και επάνω του το σώμα της Παναγιάς.

Πώς είναι δυνατόν να είναι πανηγύρι ο θάνατος;

Πώς είναι δυνατόν Αυτή που έφερε στα σπλάχνα της την Ζωή να κείτεται χωρίς πνοή, ανάμεσά μας;

Πώς είναι δυνατόν να χαιρόμαστε τον θάνατο της Μάνας;

Η μάσκα του φαρισαίου και η μάσκα του xριστιανού

Ο φαρισαίος κάθε πρωί που ξυπνάει φοράει την αόρατη μάσκα του αγωνιστή της πίστης, κατηγορεί και βρίζει τους πάντες, τρέφει το πάθος του και από την πολλή «πίστη» του, αρχίζει να δημιουργεί δική του πίστη, η οποία δεν έχει καμιά σχέση με την πίστη της Εκκλησίας. Δημιουργεί νέα δόγματα από τη φαντασία του και λειτουργεί ως άλλος Ιούδας. Και ενώ ξεκάθαρα στηλιτεύεται ο φαρισαϊσμός από τον Χριστό, ο φαρισαίος, όντας μέσα στο σκότος και ξένος προς τον Χριστό, δεν μπορεί να αναγνωρίσει πως ο Χριστός μιλά για τον ίδιο!

Αντιθέτως, η μάσκα του πραγματικού χριστιανού είναι ορατή, φτιαγμένη από διάφορα υλικά. Ο χριστιανός φοράει την μάσκα του, για ένα προσωρινό διάστημα, όσο χρειαστεί, ακολουθώντας την εντολή του Χριστού να προστατεύει την υγεία, την δική του και του πλησίον του. Δεν ακολουθεί ούτε αυτοκτονικές, ούτε δολοφονικές συμπεριφορές, οι οποίες είναι καταδικαστέες από την Εκκλησία. Δεν δημιουργεί από μόνος του δόγματα, δεν αυτονομείται από τα δόγματα της Εκκλησίας, δεν εκπειράζει τον Κύριο με σκοπό να επιβληθεί στο πλησίον του. Γνωρίζει καλά πως ο Θεός αντιτάσσεται στους υπερήφανους.

Ο εσωτερικός κόσμος

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες δύσκολων καταστάσεων που συμβαίνουν στους γύρω μας, αλλά και στον εαυτό μας.

Ακούγονται πολύ συχνά κραυγές αγωνίας, απελπισίας, που αποκαλύπτουν την αδυναμία μας  να δώσουμε λύσεις στα προβλήματά μας.

Σαν τείχη ψηλά έχουν υψωθεί μπροστά μας όλα τα προβλήματα, φαντάζοντας πλέον ως αδιέξοδο και το πιο μικρό.

Ένα βάρος ανεξήγητο μας πλακώνει, μη μπορώντας να σηκώσουμε κεφάλι, ούτε να πάρουμε ανάσα, πνιγόμαστε...

Όλα μαύρα γύρω μας, ψάχνουμε απαντήσεις, μα στο σκοτάδι δεν φαίνεται τίποτα. Στο μυαλό υπάρχει ταραχή, σκέψη καθαρή δεν μπορεί να υπάρξει.

Μοιάζουμε σαν κάστρο ανυπεράσπιστο, σαν στρατό σε μάχη, χωρίς συνοχή και οργάνωση.

Ο εχθρός θα χτυπήσει, αλλά δεν θα βρει καμιά αντίσταση, και θα το κυριεύσει.

Από μέσα πέφτουν τα κάστρα! Όταν δεν υπάρχει ετοιμότητα, οργάνωση, πίστη και ελπίδα, πέφτουν οι άμυνες και ανοίγει ο δρόμος για τον εχθρό.

Έτσι κι εμείς, όταν δεν έχουμε προσέξει τον εσωτερικό μας κόσμο, δεν έχουμε εσωτερική συνοχή, απελπιζόμαστε, χάνουμε το θάρρος, την πίστη μας και γινόμαστε εύκολη λεία στον εχθρό που παραμονεύει.

Η αδιαφορία για τον εσωτερικό κόσμο φαίνεται από την ταραχή που μας διακατέχει, την οργή, τον εύκολο και συνεχή θυμό.

Η προσευχή είναι το μέσον με το οποίο διαμορφώνεται ο εσωτερικός κόσμος. Ανάβει ένα μικρό φως το οποίο δημιουργεί προσανατολισμό, σπάει το σκοτάδι.

Όταν υπάρχει προσανατολισμός, υπάρχει αγώνας, προσπάθεια, πορεία. Γεννιέται η διάθεση για αγώνα. Η διάθεση γεννά την ελπίδα, η ελπίδα διώχνει τα αδιέξοδα.

Περί πίστης

Πίστη και απιστία. Δύο έννοιες, που κυριαρχούν στην ζωή μας, την διαμορφώνουν και την χαρακτηρίζουν.

Η πίστη είναι η δύναμη, που μας δίνει το δικαίωμα να ζήσουμε, μας δίνει το έναυσμα να προχωρήσουμε, μας ενθαρρύνει να σηκωθούμε από τις πτώσεις μας.

Προϋπόθεση της πίστης είναι η αγάπη.

Χωρίς αγάπη η πίστη είναι κενή, δεν έχει νόημα.

Πίστη έχει και ο διάβολος, γιατί γνωρίζει τον Θεό, αλλά είναι πίστη γεμάτη μίσος και εγωισμό.

Η απιστία οδηγεί σε αδιέξοδα. Είναι έλλειψη διαθέσεως για ζωή, έλλειψη διαθέσεως για προσπάθεια.

Ο άνθρωπος χωρίς στόχους στην ζωή του είναι κενός. Ζει...για να ζει, χωρίς νόημα και ουσία.

Η αδιαφορία τον κυριεύει, γεμίζει οργή για όλους και για όλα, όλοι του φταίνε. Δεν εμπιστεύεται κανέναν, όλοι τον επιβουλεύονται, «θέλουν» το κακό του.

Εμπιστοσύνη δείχνει μόνο στον λογισμό του.

Η πίστη στον λογισμό, όμως, είναι μια εικονική αλήθεια, στην οποία μπορεί να υπάρχουν δόσεις αλήθειας, αλλά τις περισσότερες φορές ο εγωισμός κρύβεται πίσω από αυτές τις δόσεις για να δημιουργήσει την δική του «αλήθεια», η οποία διχάζει, αναστατώνει, ταράζει, δηλαδή το ψέμα.

Η πίστη στον Θεό είναι τρόπος ζωής, είναι η βάση του πνευματικού αγώνα κάθε χριστιανού. Είναι η επιμελής καλλιέργεια της ψυχής, με αποτέλεσμα την συλλογή των καρπών του Αγίου Πνεύματος, την αγάπη, την χαρά, την ειρήνη, την μακροθυμία, την αγαθοσύνη, την πραότητα, την εγκράτεια.

+αρχ. Βαρθολομαίος

Καθηγούμενος της Ι. Μ. του Εσφιγμένου

Προσευχή ή μαγική πίστη;

Παντού στην ζωή μας προβλήματα κι εμείς αναζητούμε λύσεις, σε λάθος κατεύθυνση, όμως.

Το πρόβλημα δεν είναι οι άλλοι, αλλά εμείς.

Η έλλειψη προσευχής, ως χριστιανικό καθήκον και ανάγκη, είναι το πρώτο και μεγαλύτερο πρόβλημα, που αντιμετωπίζουμε.

Η έλλειψη προσευχής φαίνεται καθαρά από την ταραχή και το ευέξαπτο του χαρακτήρα μας, την οργή και τον θυμό.

Ζητούμε λύσεις, βουτηγμένοι, όμως, μέσα στην ταραχή. Όλα θολά και ταραγμένα γύρω μας. Πώς θα διακρίνουμε την σωστή λύση ή το τυχόν λάθος, ώστε να το διορθώσουμε;

Δυστυχώς, δεν προσευχόμαστε, αλλά μονίμως απαιτούμε.

Πιστεύουμε, τελικά, ότι στην Εκκλησία μας όλα επιλύονται με μαγικό τρόπο, αναζητώντας διορατικούς-μελλοντολόγους πνευματικούς, οι οποίοι λένε αυτό που είναι δήθεν θεόσταλτο.

Τίποτα στην εκκλησία μας δεν είναι μαγικό. Τα πάντα είναι καρπός της πίστης στον Θεό. 

Ενημέρωση για τις τελευταίες εξελίξεις στην υπόθεση της Μονής Εσφιγμένου

Σήμερα 10/23.7.2020 παρελήφθησαν το αγρόκτημα της Μονής μεταξύ Ιερισσού και Στρατωνίου και το κονάκι της στα Νέα Ρόδα στις παρυφές του Αγίου Όρους.

Τα εν λόγω ακίνητα της Ιεράς Μονής τελούσαν υπό κατάληψη από άτομα που δεν έχουν καμία σχέση με το Άγιο Όρος και την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, χρησιμοποιώντας παράνομα την ιδιότητα του Εσφιγμενίτη μοναχού.

Κατά τη διαδικασία παραλαβής από τις αρμόδιες αρχές οι καταληψίες δεν προέβαλαν καμία αντίσταση. Όμως, είχαν ήδη προ ημερών λεηλατήσει τις εγκαταστάσεις, αφήνοντας πίσω τους εικόνα καμένης γης.

Η διοίκηση της Ιεράς Μονής έχοντας χρέος στην ιστορία, την Εκκλησία, το έθνος, αλλά και τις διατάξεις περί χρηστής διοικήσεως ενός Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου, όπως είναι όλες οι μονές του Αγίου Όρους, προέβη σε όλες τις απαραίτητες νομικές ενέργειες για την ανάκτηση των μετοχίων και ακινήτων της.

Ευχή όλων των Αγιορειτών είναι η περαιτέρω διευθέτηση από τις αρμόδιες αρχές όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ιερά Μονή, καθώς αποτελούν ανοικτή πληγή για το Άγιο Όρος και την Εκκλησία.

Εκ της Ιεράς Μονής

Αγια-Σοφιά- σύμβολο ενότητας

Η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι ο αρρωστημένος εθνικισμός μόνο πληγές ανοίγει, καταστρέφει συνειδήσεις, φανατίζει ανθρώπους, γεννά εχθρούς, χωρίζει λαούς.

Η Ιερά Μονή μας αντιμετωπίζει τόσα χρόνια τα αποτελέσματα του φανατισμού, με την κατάληψη του κεντρικού κτηρίου της από άτομα που κυρήσσουν φανατισμό.

Ποιανού καρδιά δεν πόνεσε στο άκουσμα του νέου!

Μα η Αγια-Σοφιά, αγέρωχα υπομένει. Καρτερικά στέκεται, στην άκρη του Βοσπόρου.

Είναι, αιώνες τώρα, της πίστης μας το στολίδι. Είναι παγκόσμιος προορισμός, πάνω από θρησκείες και λαούς, πανανθρώπινη πολιτιστική κληρονομιά, παγκόσμιο σύμβολο ενότητας.

Αυτή η ενότητα είναι η απάντηση όλων μας, σε κάθε κίνηση εθνικισμού και φανατισμού.

Τελικά, ό,τι και να γίνει, Αγια-Σοφιά θα λέγεται, η φήμη της θα λάμπει, η θύμησή της θα μας ενώνει.

+αρχ. Βαρθολομαίος

Καθηγούμενος της Ι. Μ. του Εσφιγμένου

Ενημέρωση για τις τελευταίες εξελίξεις στην υπόθεση της Μονής Εσφιγμένου

Σήμερα 8.7.2020 απορρίφθηκαν από τον Άρειο Πάγο οι αιτήσεις αναίρεσης, που κατέθεσαν οι καταληψίες ακινήτων της Μονής μας κατά της απόφασης του Εφετείου Θεσσαλονίκης 122/17.6.2020 με την οποία υποχρεούνται να παραδώσουν τελεσιδίκως τα κατειλημμένα ακίνητα εντός και εκτός Αγίου Όρους στην Μονή Εσφιγμένου (κεντρικό κτηριακό συγκρότημα, τμήμα αντιπροσωπείου Καρυών, κονάκι Ν. Ρόδων, αγρόκτημα Ιερισσού).

Το θέμα εκκλησιαστικά και διοικητικά έχει τακτοποιηθεί και λήξει από τις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Από δικαστικής απόψεως, ενώ προ πολλού έχουν ληφθεί και επικυρωθεί οι αποφάσεις και θα έπρεπε να έχουν εξαρχής εφαρμοστεί, ύστερα από πλήθος εφέσεων, αιτήσεων αναστολής και λοιπών καθυστερήσεων, σήμερα το θέμα τελεσιδίκησε.

Πλέον, το θέμα εκκρεμεί μόνο σε επίπεδο εφαρμογής των δικαστικών αποφάσεων από τα αρμόδια για την προστασία του Αγίου Όρους όργανα της πολιτείας.

Για περαιτέρω ενημέρωση σε καίρια ερωτήματα για διάφορες πτυχές της υπόθεσης και σχετικούς κοινούς μύθους, διαβάστε τις απαντήσεις του καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, αρχιμ. Βαρθολομαίου.

Εκ της Ιεράς Μονής