Θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε!

Μεγάλη θαλασσοταραχή επικρατεί στην λίμνη της Τιβεριάδος, τα κύματα αγριεμένα, έτοιμα να κατασπαράξουν το πλοίο στο οποίο επέβαιναν οι μαθητές. Ο φόβος του πνιγμού ορατός, η απελπισία έχει κυριεύσει τις ψυχές τους. Τίποτα πλέον δεν τους σώζει.

Αυτόν τον φόβο έρχεται να τον αυξήσει και να τον μετατρέψει σε τρόμο η θέα μιας ανθρώπινης φιγούρας, να περπατά επάνω στα μανιασμένα κύματα. Ο τρόμος, μαζί με τον πανικό που επικρατούσε, έκανε τους μαθητές να φωνάξουν δυνατά, νόμιζαν ότι έβλεπαν φάντασμα.

Οι καρδιές όλων χτυπούν έντρομα, κινδυνεύουν να σπάσουν από την ένταση.

Τότε μέσα στην ταραχή, το σκοτάδι και τον πανικό ακούστηκε μια γλυκιά, γαλήνια, γνώριμη φωνή: «Θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε». 

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Το καλοκαίρι έφτασε πάλι, με την ανεμελιά, την ξεκούραση, τις αμέτρητες γιορτές και τα πανηγύρια του. Μα απ' όλες τις χαρές δεσπόζει μια γιορτή, το Πάσχα του καλοκαιριού, η Κοίμηση της Παναγίας. 

Ξαπλωμένη η Παναγία στο νεκρικό Της κρεβάτι μας καλεί όλους να Την περικυκλώσουμε, να πάμε κοντά Της, να Την δούμε, να μας δει δίπλα Της, να μας ευχηθεί, να μας σκεπάσει.

ΣΕ ΣΕΝΑ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ

Σύννεφα βλέπω να σκιάζουν παντού γύρω μου. Το βλέμμα μου, όπου και να το γυρίσω αντικρίζει πόνο, θλίψη, απελπισία, οργή... 

Τα αυτιά μου έχουν γεμίσει με τον ήχο που προκαλεί ο φόβος, η ανησυχία και η αβεβαιότητα, ταραγμένες φωνές ανθρώπων σε απόγνωση.

Η σκέψη αμέσως αναζητά κάπου να ακουμπήσει, κάπου να ηρεμήσει και να αναπαυθεί.

Τα χείλη τότε αμέσως ψάλλουν: 

"Και πού λοιπόν,

άλλην ευρήσω αντίληψιν;

πού προσφύγω;

πού δε και σωθήσομαι;

τίνα θερμήν έξω βοηθόν,

θλίψεσι του βίου και ζάλαις οίμοι κλονούμενος;

Εις Σε μόνην ελπίζω, και θαρρώ και καυχώμαι,

και προστρέχω τη σκέπη σου, σώσον με."

Στον άγιο Παντελεήμονα ή στον σαμάνο;

Ο άγιος Παντελεήμονας ήταν γιατρός. Θεράπευε τους ανθρώπους με ό,τι καλύτερο είχε, με τα πιο σύγχρονα φάρμακα της εποχής του, όπως και πολλοί άλλοι άγιοι ιατροί της πίστης μας.

Ήδη στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης το βιβλίο της Σοφίας Σειράχ γράφει:

«Τίμα ἰατρὸν πρὸς τὰς χρείας αὐτοῦ τιμαῖς αὐτοῦ, καὶ γὰρ αὐτὸν ἔκτισε Κύριος· παρὰ γὰρ ῾Υψίστου ἐστὶν ἴασις, καὶ παρὰ βασιλέως λήψεται δόμα. ἐπιστήμη ἰατροῦ ἀνυψώσει κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ ἔναντι μεγιστάνων θαυμασθήσεται. Κύριος ἔκτισεν ἐκ γῆς φάρμακα, καὶ ἀνὴρ φρόνιμος οὐ προσοχθιεῖ αὐτοῖς. οὐκ ἀπὸ ξύλου ἐγλυκάνθη ὕδωρ εἰς τὸ γνωσθῆναι τὴν ἰσχὺν αὐτοῦ; καὶ αὐτὸς ἔδωκεν ἀνθρώποις ἐπιστήμην ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοῖς θαυμα­σίοις αὐτοῦ».

Στην σημερινή εποχή, δυστυχώς παρ' όλα τα πλείστα δώρα, που μας έχει δώσει ο Θεός, πολλοί συνάνθρωποί μας απορρίπτουν μανιωδώς την ιατρική επιστήμη. Πιστεύουν όσους χαϊδεύουν τα πάθη τους και συμφωνούν με τις πιο άφρονες απόψεις τους.