Καθώς η πανδημία του κορωνοϊού καλπάζει, κάποιοι - δήθεν επαΐοντες - μιλούν δημοσίως γι' αυτήν, υποβιβάζοντας την καταστροφική της δύναμη, και ουσιαστικά μας καλούν σε αδράνεια εμπρός στην «πυρκαγιά», έως ότου «καούμε» ολοκληρωτικά.
Διαδίδουν ψέματα για την πανδημία και τα εμβόλια, με αποτέλεσμα πολλοί συνάνθρωποί μας να τους πιστεύουν, να νοσούν και να πεθαίνουν. Μεταξύ των ψευδολόγων υπάρχουν και ρασοφόροι, που εκμεταλλευόμενοι τον σεβασμό που αποδίδουν πολλοί στο ράσο, αποτρέπουν τον κόσμο απ' το να εμβολιαστεί, του δημιουργούν ενοχές, του αναδεικνύουν τις προϋπάρχουσες φοβίες του και τον καλούν σε «αντίσταση γενικώς», δήθεν επειδή «έτσι θέλει ο Θεός».
Συχνά αυτοί που κηρύττουν εναντίον του εμβολιασμού και παρουσιάζονται ως ορθόδοξοι ιερείς/μοναχοί, φορώντας μαύρα ράσα
- είτε δεν ανήκουν καν στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά ανήκουν σε άλλες θρησκευτικές κοινότητες (π.χ. κάποια «Εκκλησία ΓΟΧ»),
- είτε είναι τελείως ανεξάρτητοι
- είτε βρίσκονται σε πορεία οικειοθελούς χωρισμού από την Εκκλησία, αυτοαποκαλούμενοι «αποτειχισμένοι»
- είτε ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά έχουν καθαιρεθεί ή τεθεί σε αργία, μα παρ' όλ' αυτά συνεχίζουν τα κηρύγματά τους.
Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει, πριν κάποιος δώσει βάση στον λόγο τους ή βγάλει τα συμπεράσματά του, να διερευνά την πραγματική ιδιότητά τους (ασχέτως τι επικαλούνται ή αφήνουν να εννοηθεί) και το πού ανήκουν.
Ακόμη και εάν πράγματι κάποιοι κήρυκες του αντιεμβολιασμού είναι κληρικοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας, οι θέσεις τους έρχονται σε ακραία αντίθεση τόσο με τις πρόσφατες εκκλήσεις κάθε τοπικής ιεράς συνόδου υπέρ του εμβολιασμού, όσο και με τις διαχρονικές θέσεις των ιερών Συνόδων της Εκκλησίας. Άλλωστε, η Εκκλησία εκφράζεται συνοδικά, όχι ατομικά, αλλιώς δεν θα ήταν Εκκλησία, αλλά μια ασύνδετη ομάδα ανεξάρτητων ιερέων!
Από όσους διασπείρουν φοβίες στον κόσμο, άλλοι μιλούν για το «τέλος του κόσμου» ή για «σατανικά εμβόλια», άλλοι για «ολοκληρωτικό έλεγχο», άλλοι για «αλλαγή του DNA», άλλοι για «θιγόμενα πολιτικά δικαιώματα», άλλοι για «εμφυτευόμενα μικροτσίπ»· άλλοι λειτουργούν πιο έντεχνα για να αποφύγουν τις ποινικές κυρώσεις και ενώ δεν προτρέπουν σε άμεση άρνηση, σπείρουν ζιζάνια αμφιβολίας, ζητώντας «ορθόδοξοι επιστήμονες» να πιστοποιήσουν τα εμβόλια· άλλοι λένε πως «αναπαύονται» με εμβόλια συγκεκριμένων κρατών, των οποίων την άφιξη περιμένουν επ' αόριστον· άλλοι κρατούν δήθεν «ίσες αποστάσεις». Κάποιοι μάλιστα αυτοονομάζονται «Αγιορείτες», προσπαθώντας να προσδώσουν αυθεντία στον λόγο τους, βασιζόμενοι σε κάποια παρελθοντική παραμονή τους στο Άγιο Όρος και αποκρύπτοντας πως είτε απελάθηκαν από αυτό λόγω προβλημάτων που δημιούργησαν είτε το εγκατέλειψαν.
Αυτοί που διαδίδουν ψευδολογίες για την πανδημία επιζητούν εξουσία και φήμη, απόκτηση ακροατηρίου και πειθήνιων οπαδών. Δεν καλλιεργούν αρετές στους ανθρώπους, καλώντας τους σε πραγματική μετάνοια, αλλά «συμμαχούν με τον διάβολο», ελέγχοντας τους ανθρώπους, εκμεταλλευόμενοι τις φοβίες και τα πάθη τους. Σταδιακά πιστεύουν και αυτοί τα ψέματα που οι ίδιοι κατασκευάζουν ή μεταφέρουν, πέφτουν στην ίδια τους την παγίδα, νοσούν και οι ίδιοι, εν τέλει πεθαίνουν από την πανδημία που οι ίδιοι υποτιμούν! «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι»!
Μεταξύ όσων διαδίδουν φοβίες και ψεύδη για τα εμβόλια, οι ρασοφόροι είναι μειοψηφία, αλλά είναι αυτοί που προκαλούν την μεγάλη ζημιά στην δημόσια υγεία και την πνευματική κατάσταση του κόσμου. Αποτέλεσμα είναι και το να στιγματίζεται η Ορθόδοξη Εκκλησία στα μάτια του κόσμου, ως δήθεν σκοταδιστική, αντιεπιστημονική και απάνθρωπη.
Οι ίδιοι ρασοφόροι δημιουργούν εδώ και χρόνια προβλήματα στην κοινωνία και στην Εκκλησία, προκαλώντας ταραχές, σχίσματα και ανυπακοή, διασπείροντας αμφιβολίες, ψευδή νέα και καινοφανείς ψευδοθεολογικές θεωρίες. Δυστυχώς, όμως, δεν υπήρξε έως σήμερα το απαραίτητο ενδιαφέρον από τις αρμόδιες αρχές και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αφήνοντάς τους ανεξέλεγκτους, με ελεύθερο πεδίο δράσης.
Μόνο τώρα, που η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, που «μυρίζει θάνατος» σε όλη την Ελλάδα και απειλείται άμεσα η δημόσια υγεία από τον δυσώδη δήθεν «πνευματικό» λόγο των ανθρώπων αυτών, άρχισε να υπάρχει ενδιαφέρον από την κοινωνία γενικότερα και από τα ΜΜΕ για το τι συμβαίνει στο Άγιο Όρος και την Εκκλησία· μόνο τώρα, που χάρη στην πανδημία έγινε ολοφάνερο το πόσο στενά αλληλοεξαρτώμαστε οι άνθρωποι και πως το γενικό καλό συνδέεται με την πνευματική κατάσταση κάθε ενός μας, μηδενός εξαιρουμένου, επιχειρείται διάλογος με ανθρώπους που άλλοτε η πλειοψηφία καταφρονούσε ή υποτιμούσε να συνομιλήσει μαζί τους.
Έτσι, τελευταία έγινε μεγάλο το ενδιαφέρον των ΜΜΕ για το ποιοι είναι οι άνθρωποι αυτοί, που διαδίδουν τέτοιες ολέθριες θέσεις, και για το ποιες είναι οι πραγματικές θέσεις της Εκκλησίας.
Δυστυχώς, τέτοιος δυσώδης λόγος ακούγεται και από ανθρώπους που ψευδώς παρουσιάζονται δημοσίως ως Εσφιγμενίτες μοναχοί ή Αγιορείτες, αλλά και από ιστοσελίδες και σελίδες στα κοινωνικά δίκτυα, που παρουσιάζονται ψευδώς ως να ανήκουν στην Μονή Εσφιγμένου ή σε φίλους της, ενώ στην πραγματικότητα την εχθρεύονται και την δυσφημούν.
Εμείς, ως Ιερά Μονή Εσφιγμένου, οφείλουμε να προστατέψουμε το όνομα, την ιστορία και την υπόσταση της Μονής μας από την δυσφήμιση που υφίσταται, προστατεύοντας ταυτόχρονα την δημόσια υγεία. Είμαστε νομικά υπεύθυνοι για ό,τι διαδίδεται υπό το όνομα της Μονής μας, για αυτό κατόπιν καταγγελιών η αστυνομία μας έχει καλέσει να απολογηθούμε για όσα διαδίδονται στο όνομά μας από τρίτους, άσχετους με εμάς!
Ως ηγούμενος της Μονής έχω την υποχρέωση να καταγγείλω κάθε παράνομη, μη εξουσιοδοτημένη χρήση του ονόματος της Μονής από τρίτους. Ήδη από το καλοκαίρι έχουμε καταγγείλει με άρθρα μας και τεκμήρια τα στρεβλά κηρύγματα υπό το όνομα της Μονής μας, όταν τα ΜΜΕ είχαν αναρωτηθεί ποιοι είναι οι ρασοφόροι που πρωτοστατούσαν στις τότε αντιεμβολιαστικές συγκεντρώσεις. Πολλές φορές έχουμε απευθυνθεί στις αρχές για την ύπαρξη σελίδων στο διαδίκτυο και τα κοινωνικά μέσα που φέρουν ψευδώς το όνομα της Μονής Εσφιγμένου και διαδίδουν θανατηφόρα προπαγάνδα. Δυστυχώς, έως σήμερα οι ψευδώνυμες ιστοσελίδες αυτές έχουν μείνει ανέπαφες.
Ως πνευματικός έρχομαι αντιμέτωπος συνεχώς με ερωτήματα και πνευματικές αμφιβολίες, οι οποίες δημιουργούνται στα πνευματικά μου παιδιά από τα δημόσια αντιεμβολιαστικά κηρύγματα, που προέρχονται από διάφορους ρασοφόρους.
Χρέος του πνευματικού είναι να διαδίδει και να ερμηνεύει στους πιστούς τον λόγο του Ευαγγελίου, των πατέρων και της Εκκλησίας. Εφόσον κάποιοι παρουσιάζονται ως πνευματικοί άνθρωποι και θέτουν ψευδοθεολογικά κωλύματα για τον εμβολιασμό και την διαφύλαξη της υγείας, ακόμη περισσότερο οφείλει ο πνευματικός να διαδώσει και να εξηγήσει την ορθόδοξη πίστη για την ιατρική και την φροντίδα του σώματος, που μας έδωσε ο Θεός.
Χρέος των κατά τόπους εκκλησιαστικών αρχών (π.χ. Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, Ιερές Μητροπόλεις, Ιερά Κοινότητα Αγίου Όρους κτλ) είναι να λαμβάνουν τα μέτρα τους εναντίον όσων κληρικών κινούνται αντίθετα με τις αποφάσεις τους και κάνουν αντιεμβολιαστικό κήρυγμα στο έδαφός τους ή ανήκουν στο δυναμικό τους.
Χρέος των αρχών της πολιτείας είναι να συνδράμει την Εκκλησία σε αυτό το έργο, αλλά και να ελέγχει τους γυρολόγους ρασοφόρους του διαδικτύου και των αντιεμβολιαστικών διαδηλώσεων και να εφαρμόζει τα προβλεπόμενα.
Χρέος των δημοσιογράφων είναι και να ελέγχουν τις αρμόδιες αρχές και, αν αυτές δεν λειτουργούν στο βέλτιστο βαθμό, να κάνουν έρευνα οι ίδιοι εις βάθος, μαθαίνοντας ταυτόχρονα το πώς λειτουργεί η Εκκλησία, και όχι επιφανειακά, όπως πολλές φορές, παρουσιάζοντας το λόγο ενός ρασοφόρου ως «την άποψη της Εκκλησίας».
Οι κήρυκες του αντιεμβολιασμού είναι γνωστοί τοις πάσι. Με απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο οποιοσδήποτε μπορεί να βρει αυτόκλητους «γέροντες» και «πατέρες» και την αντίστοιχη αρνητική θέση τους για τα εμβόλια.
Δυστυχώς, υπάρχει έλλειψη θάρρους σε πολλούς να ομολογήσουν ποια είναι η ορθόδοξη πίστη για τα θεόσδοτα αγαθά της υγείας και της επιστήμης, υπό τον φόβο των αντιδράσεων των βίαιων φανατικών ή μέρους της κοινής γνώμης ή υπό τον φόβο πως θα θιχθεί δήθεν η πίστη των ανθρώπων. Η απάντησή μας σε αυτά είναι να ομολογούμε ξεκάθαρα ποια είναι η πραγματική ορθόδοξη πίστη, σε πείσμα των νεοφανών ψευδοθεολογικών θέσεων. Αυτό είναι το χρέος μας και αν δεν το κάνουμε, θα απολογηθούμε σε Θεό και ανθρώπους.
Δυστυχώς, υπάρχει διάχυτη ειδωλοποίηση του ράσου. Ό,τι λέει ένας ρασοφόρος συχνά γίνεται δεκτό ως δόγμα ή ως «θέση της Εκκλησίας», χωρίς έλεγχο για το ποιόν του ανθρώπου που φέρει το ράσο, χωρίς αντιπαραβολή με τις γραφές και τους πατέρες της Εκκλησίας ή τις συνοδικές αποφάσεις της Εκκλησίας. Για αυτό συγκεκριμένοι ψευδοθεολογούντες ρασοφόροι προβάλλουν την αμορφωσία ως αρετή. Αυτοί δεν θέλουν τους πιστούς να μελετούν το Ευαγγέλιο, τους αγίους της Εκκλησίας, τις επιστήμες ή το πώς λειτουργεί ο κόσμος, παρά μόνο να υπακούν άκριτα τον λόγο τους. Παρουσιάζουν αποσπάσματα λόγων αγίων ή συνοδικών αποφάσεων, κόβοντας και ράβοντας από τις γραφές όπως τους βολεύει, γνωστή τακτική των αιρετικών στην ιστορία.
Κάθε τέτοιος ρασοφόρος «γέροντας» παρουσιάζεται ως παντογνώστης «γκουρού», επάνω από την σύνοδο της Εκκλησίας, επάνω και από τον ίδιο τον λόγο του Χριστού. Άνθρωποι που δεν μπορούν να αντέξουν το βάρος της προσωπικής ευθύνης, της ελευθερίας και της αγάπης, υποτάσσουν τις συνειδήσεις τους στον δήθεν «γέροντα», κάνοντάς του τυφλή υπακοή. Έτσι όλες τις αποφάσεις τις λαμβάνει ο «γέροντας», οπότε αυτοί θεωρούν πως απαλλάσσονται από ευθύνες και δεν αμαρτάνουν. Έχουν κάνει, όμως, αυτοί οι «τυφλοί πιστοί» την μεγαλύτερη αμαρτία: καταργούν την προσωπική τους ευθύνη και την λογική κρίση που τους δώρησε ο Θεός. Αγάπη-ελευθερία-ευθύνη είναι έννοιες αλληλένδετες και δεν μπορούν να υπάρξουν η μία χωρίς την άλλη. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ήδη βιώσει πνευματικό θάνατο. Η άρνηση των μέτρων κατά της πανδημίας, οδηγεί πολλούς και σε σωματικό θάνατο επισφραγίζοντας τον πνευματικό, πράγμα λυπηρό.
Του ράσου μεν του αρμόζει σεβασμός, αλλά δεν πρέπει να θεωρείται «άσυλο» από τις αρχές. Διότι αν δικαιολογείται κάθε τι στρεβλό που λέει ή κάνει όποιος φέρει ράσο, και υπάρχει φόβος μήπως θιχθεί δήθεν η πίστη ή σκανδαλιστούν πιστοί, τότε είναι που πραγματικά θα επέλθει βλάβη στην πίστη. Ο κόσμος θα στρέψει την πλάτη του στην Εκκλησία, αν επιτρέψουμε να επικρατήσει ο σκοταδισμός και ο θάνατος, πνευματικός και σωματικός.
αρχιμ. Βαρθολομαίος
Ηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου
