Κοίμηση της Θεοτόκου σήμερα, το Πάσχα του καλοκαιριού.
Πάσχα, μετάβαση προς την αιώνιο ζωή.
"Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν", ακούστηκε το βράδυ της Αναστάσεως και ήδη είχε αρχίσει η γιορτή. Αυτή η γιορτή συνεχίζει με την Κοίμηση της Παναγίας και δεν τελειώνει. Ο θάνατος δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή. Η Κοίμηση δεν είναι θάνατος αλλά ζωή. Δεν είναι λύπη αλλά πανηγύρι. Η Μητέρα της Ζωής μεταβαίνει στον Υιό και Θεό Της. Γίνεται Οδηγός για όλους μας να Την ακολουθήσουμε.
Την προπέμπουμε σήμερα με εξόδιους ύμνους. Αυτοί οι εξόδιοι ύμνοι, όμως, κρύβουν μέσα τους την χαρά της Αναστάσεως. Αυτή η χαρά που πήγασε από το Κενό Μνημείο πηγάζει και από το μνήμα της Γεσθημανής.
Τι παράδοξο για τα αυτιά του σύγχρονου ανθρώπου να μιλάμε για θάνατο και να γιορτάζουμε. Να μιλάμε για θάνατο και να εννοούμε χαρά.
Η Παναγία μας καλεί κοντά Της. Σαν τους αποστόλους τότε, έτσι και σήμερα και συνεχώς. Μας θέλει δίπλα Της. Να μας σκεπάζει για να ειρηνεύουμε, να νιώθουμε ασφαλείς, να αγαπάμε και να αγαπιώμαστε. Το μόνο που μας ζητά είναι να πιστεύουμε και να εμπιστευόμαστε στην ζωή μας τον Υιό και Θεό Της.
Η Παναγία είναι η Εγγύηση της σωτηρίας μας. Είναι η Μεσίτριά μας προς τον Θεό. Είναι η Μεγάλη Μάνα μας η οποία μας αγαπά, μας νοιάζεται, μας σκεπάζει, μας προστατεύει, μας χαμογελά.
Ας γίνει η σημερινή ημέρα αφετηρία χαράς. Ας κρατήσουμε μέσα μας ως πολύτιμο θησαυρό την αγάπη Της. Ας γονατίσουμε με δέος εμπρός στο Άγιο εικόνισμά Της, σιωπηλά, χωρίς λόγια.... Αυτή ξέρει!
Χρόνια πολλά!
+αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου
