Αυτός που κρέμασε τον ήλιο στο μεσοδόκι τ' ουρανού
κρέμεται σήμερα στο ξύλο ίλεως, Κύριε, γενού.
Και στ' ασπαλάθια της ερήμου μια μάνα φώναξε, παιδί μου...
Και στ' ασπαλάθια της ερήμου μια μάνα φώναξε, παιδί μου...
Θα ξανασπείρει καλοκαίρια στην άγρια παγωνιά του νου
Αυτός που κάρφωσε τ' αστέρια στην άγια σκέπη τ' ουρανού
κι εγώ κι εσύ, και εμείς κι οι άλλοι θα γεννηθούμε τότε πάλι.
Αυτός που κάρφωσε τ' αστέρια στην άγια σκέπη τ' ουρανού
κι εγώ κι εσύ, και εμείς κι οι άλλοι θα γεννηθούμε τότε πάλι.
ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ