Το πλήθος των ανομιών μου όταν σκεφτώ τρέμω στην ιδέα της μέλλουσας κρίσης. Τρέμω στην ιδέα ότι θα έρθεις Χριστέ μου, πάλι για δεύτερη φορά. Τρέμω στην ιδέα πως θα Σε αντικρύσω Χριστέ μου.
Παίρνω θάρρος όμως από το αμέτρητο έλεός Σου και ελπίζω. Παίρνω θάρρος από την αγάπη Σου και προχωρώ.
Δύσκολες συνθήκες επικρατούν. Ανησυχία, απελπισία, τρόμος και αβεβαιότητα. Αυτές οι συνθήκες μαρτυρούν την απουσία σου Χριστέ μου από την ζωή μου. Μαρτυρά ότι δεν σε κάλεσα στην ζωή μου.
Μια ζωή στην οποία έχει κυριαρχήσει η υποκρισία και το ψέμα. Μια ζωή που δεν δίστασαν κάποιοι να χρησιμοποιήσουν ακόμη και την πίστη σαν δούρειο ίππο για να πετύχουν τα ανίερα σχέδιά τους. Ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός κυριαρχεί και οδηγεί σε πολέμους και θάνατο.
Μια ζωή που αναγνωρίζω μόνο το δικαίωμα και αγνοώ την υποχρέωση.
Σκέφτομαι άραγε την μέλλουσα κρίση;
Πιστεύω σ' αυτήν ώστε να σκέφτομαι συνεχώς ότι πρέπει να είμαι έτοιμος εκείνη την ημέρα;
Αυτές οι σκέψεις μπορεί να με βοηθήσουν να αναγνωρίσω τα λάθη μου, να προσπαθήσω και να αγωνιστώ.
Βρίσκομαι πρό των πυλών της Μεγάλης Σαρακοστής και μου δίνεται η ευκαιρία να αγωνιστώ. Βλέπω την Σαρακοστή σαν κολυμβήθρα, η οποία θα μου ξεπλύνει μέσα από την προσπάθεια, τα πάθη μου.
Μου δίνεις ευκαιρίες Χριστέ μου να σε βάλω στην ζωή μου. Βλέποντας τα πάθη μου και γνωρίζοντας την αγάπη Σου, σαν τον Δαυίδ Σου φωνάζω: " ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα Σου έλεος"!
+αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι. Μ. Εσφιγμένου
