11.6.18

+Άνθιμος μοναχός Εσφιγμενίτης

+Άνθιμος μοναχός Εσφιγμενίτης

Ο μοναχός Άνθιμος, κατά κόσμον Γεώργιος Λαγώνικος, γεννήθηκε το 1919 στην Κάρυστο Ευβοίας.
Κοινοβίασε στην μονή Εσφιγμένου στις 30/10/1937, πήρε ρασοευχή στις 4/4/1939 και εκάρη μεγαλόσχημος μοναχός στις 10/4/1951. Διετέλεσε προϊστάμενος της μονής επί πολλά έτη.

Στις αρχές της δεκαετίας του '70 απειλήθηκε, δέχθηκε σωματική βία και εκδιώχθηκε (όπως και άλλοι Εσφιγμενίτες) από την μονή από ομάδα νεαρών ατόμων, που δεν ανήκαν στην Ορθόδοξη Εκκλησία (αλλά σε εξωεκκλησιαστικούς ΓΟΧ) και εισήλθαν στο Άγιο Όρος για να καταλάβουν διά της βίας την διοίκηση τής μονής Εσφιγμένου. Η ομάδα αυτή, των νεαρών ατόμων, εκμεταλλεύτηκε το γεγονός πως την εποχή εκείνη υπήρχε λειψανδρία στην μονή, η πλειοψηφία των μοναχών της ήταν γέροντες και η επικοινωνία ήταν δύσκολη. Στην ομάδα αυτή ανήκε και ο σημερινός αρχηγός της κατάληψης του κεντρικού κτηρίου της μονής.

6.6.18

Το λάθος

Το πρώτο λάθος που καταγράφεται στην ανθρώπινη ιστορία είναι η παρακοή των πρωτοπλάστων στο θέλημα του Θεού.

Πώς ενήργησε ο Θεός στο λάθος αυτό, των πρωτοπλάστων; Ήταν αυστηρός; Άδικος; Τους καταδίκασε σε θάνατο; Η απάντηση είναι όχι! Ως δίκαιος Κριτής, αλλά ταυτόχρονα και ως φιλόστοργος Πατέρας, χρησιμοποίησε το λάθος τους ως μέσο επιστροφής. Με την «τιμωρία», την έξοδο από τον Παράδεισο, τους οδήγησε να κατανοήσουν οι ίδιοι τα τραγικά για τους ίδιους αποτελέσματα του λάθους τους, ώστε να ξεκινήσουν με δική τους επιλογή πάλι, οι άνθρωποι, την προσπάθεια για επιστροφή.

2.6.18

Η διακοπή της κοινωνίας με τον Επίσκοπο και όσα ορίζονται σχετικώς από τον 15ο Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Ἁγίας Συνόδου

Η διακοπή της κοινωνίας με τον Επίσκοπο και τα επί τούτοις ορισθέντα παρά του 15ου Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Ἁγίας Συνόδου: Θεολογική καί Κανονική Θεώρηση

Η εισήγηση του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Χριστουπόλεως κ. Μακαρίου στο 8ο Διεθνές Συνέδριο Ορθοδόξου Θεολογίας

Είναι γνωστό ότι, μετά τήν ολοκλήρωση των εργασιών της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, διαπιστώθηκε ένα φαινόμενο άκρως ανησυχητικό. Κάποιοι αδελφοί μας κληρικοί, κινούμενοι όχι «χάριτι θείᾳ» αλλά «ἀνθρωπίνῃ σπουδῇ», έσπευσαν να διακόψουν την κοινωνία με τον Επίσκοπό τους. Επιθυμώντας, μάλιστα, να καλύψουν και ιεροκανονικώς την αντικανονική τους αυτή ενέργεια, επικαλέστηκαν τον 15ο Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου.

Το πολυσυζητημένο καί πολυχρησιμοποιημένο κείμενο του Κανόνα, τό οποίο χρησιμοποιείται απολύτως παρερμηνευμένο και αποκομμένο από το γενικότερο ήθος και πνεύμα της Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας, ερμηνευτικά χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο μέρος σημειώνει τα εξής: «Τά ὁρισθέντα ἐπί πρεσβυτέρων καί ἐπισκόπων καί μητροπολιτῶν, πολλῷ μᾶλλον καί ἐπί πατριαρχῶν ἁρμόζει. Ὥστε, εἴ τις πρεσβύτερος ἤ ἐπίσκο­πος ἤ μητροπολίτης τολμήσειεν ἀποστῆναι τῆς πρός τόν οἰκεῖον Πα­τριάρχην κοινωνίας καί μή ἀναφέρειν τό ὄνομα αὐτοῦ, κατά τό ὡρισμένον καί τεταγμένον, ἐν τῇ θείᾳ μυσταγωγίᾳ, ἀλλά πρό ἐμφανείας συνοδικῆς καί τελείας αὐτοῦ κατακρίσεως σχίσμα ποιήσει, τοῦτον ὥρισεν ἡ ἁγία σύνοδος, πάσης ἱερατείας παντελῶς ἀλλότριον εἶναι, εἰ μόνον ἐλεγχθείη τοῦτο παρανομήσας. Καί ταῦτα μέν ὥρισται καί ἐσφράγισται περί τῶν προφάσει τινῶν ἐγκλημάτων τῶν οἰκείων ἀφισταμένων προέδρων καί σχίσμα ποιούντων καί τήν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας διασπώντων»[1].

31.5.18

Αγάπη!

Αγάπη είναι ο Θεός και ο Θεός είναι η αγάπη. Διά της αγάπης και με την αγάπη ο Θεός αγκαλιάζει όλη την δημιουργία Του!

Η αγάπη δόθηκε από τον Θεό στον άνθρωπο ως κύριο συστατικό της φύσης του. Ο άνθρωπος:
Με την αγάπη μπορεί να πλησιάσει τον συνάνθρωπο.
Με την αγάπη μπορεί να συμβιώσει με την άλογη φύση, τα ζώα.
Με την αγάπη μπορεί να φροντίσει την φύση και το περιβάλλον, στο οποίο ζει.
Με την αγάπη μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του, καταπολεμώντας τον εγωισμό του.
Με την αγάπη μπορεί να αγκαλιάσει όλη την δημιουργία του Θεού, όπως ο Θεός.

Βγάζοντας την αγάπη από την ζωή του, ο άνθρωπος καταστρέφει και καταστρέφεται. Τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά, γιατί όλα είναι φτιαγμένα και προσαρμοσμένα από τον Θεό για τον άνθρωπο.

Στερούμενος της αγάπης, ο άνθρωπος έχει χάσει την γλυκιά γεύση της, του είναι άγνωστη.
Πικραίνει η ζωή και ο κόσμος του.
Αγριεύει ο ίδιος και τα πάντα γύρω του.
Αν βρεθεί κάποιος να του δώσει αγάπη ή να του μιλήσει για την αγάπη, δεν θα το δεχθεί, γιατί έχει συνηθίσει στην πίκρα και δεν θα τον καταλάβει.

Αυτός ο κόσμος, ο κόσμος χωρίς αγάπη, είναι δημιούργημα του ανθρώπου. Βγάζοντας την αγάπη από την ζωή του, ο άνθρωπος αλλοιώνει και διαφοροποιεί την φύση του. Χάνοντας την αγάπη χάνει την χαρά, το φως, την γλυκιά γεύση, που αφήνει στην καρδιά. Γεμίζει λύπη, τυφλώνεται και πικραίνεται. Ζει πλέον σε έναν κόσμο, ο οποίος ξέρει μόνο να σταυρώνει ό,τι μπορεί να τον αναστήσει.

Η αγάπη, όμως, είναι ο Θεός, δεν χάνεται. Υπάρχει, υπομένει και περιμένει την επιστροφή.
Η αγάπη δεν καλύπτεται, καλύπτει.
Η αγάπη δεν εξαφανίζεται, αποκαλύπτεται.
Η αγάπη δεν σβήνει, φωτίζει.
Η αγάπη επιμένει να ανασταίνεται κάθε φορά που θα σταυρώνεται!

+Αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι. Μ. Εσφιγμένου

28.5.18

Συνέδριο «Ορθοδοξία και Φονταμενταλισμός» στο Βελιγράδι

Συνέδριο με θέμα «Ορθοδοξία και Φονταμενταλισμός» στο Βελιγράδι

Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε από 10 έως 12 Μαΐου 2018 στο Βελιγράδι Διεθνές Συνέδριο με θέμα «Ορθοδοξία και Φονταμενταλισμός».

Το Συνέδριο διοργανώθηκε από την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου σε συνεργασία με το Κέντρο για τη Μελέτη του Πολιτισμού και του Χριστιανισμού (Βελιγράδι), το Κέντρο Ορθοδόξων Χριστιανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Fordham (Νέα Υόρκη), την Έδρα Ορθόδοξης Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Münster (Γερμανία), το Ρουμανικό Ινστιτούτο Διορθόδοξων, Διαχριστιανικών και Διαθρησκειακών Σπουδών (INTER, Cluj-Napoca, Ρουμανία), το Βιβλικό Θεολογικό Ινστιτούτο του Αγίου Ανδρέα (Μόσχα), την Ορθόδοξη Θεολογική Ακαδημία «Άγιος Ιγνάτιος» (Στοκχόλμη), το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Ορθοδόξων Θεολογικών Σχολών (EFOST, Βρυξέλλες), το Κέντρο για τη Φιλοσοφία και τη Θεολογία (Trebinje, Βοσνία-Ερζεγοβίνη) και την Dom omladine Beograda (Βελιγράδι).

27.5.18

Η Πεντηκοστή

Ο Χριστός ήρθε στην γη για να δείξει την αγάπη στον άνθρωπο, να κηρύξει σ' αυτόν την αγάπη και να αποδείξει την αγάπη Του γι' αυτόν! Η σταυρική Του θυσία και η ανάστασή Του απέδειξαν σε όλο το μεγαλείο της την αγάπη Του για τον άνθρωπο.

Η Ανάληψη ήταν το συμβόλαιο αγάπης με τον άνθρωπο, η υπόσχεση του παραδείσου. Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος ήταν η επιβεβαίωση της συμφιλίωσης του Θεού με τον άνθρωπο!