19.3.17

Η διάκριση και τα χαρίσματα στη ζωή μας - εμπιστοσύνη στο Θεό

Ομιλία αρχιμ. Βαρθολομαίου, καθηγουμένου Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κομοτηνής, στις 19 Μαρτίου 2017, Γ' Κυριακή των Νηστειών, με θέμα «Η διάκριση και τα χαρίσματα στη ζωή μας˙ἐμπιστοσύνη στο Θεό»

Ο πόνος του σταυρού

Διανύσαντες ήδη το μέσον της αγίας Τεσσαρακοστής, το στάδιον της προσπαθείας και του αγώνα, η Αγία μας Εκκλησία θέτει εν τω μέσω του Ναού, προς προσκύνηση και ενίσχυση στον αγώνα, τον Τίμιον Σταυρόν. Όπλον ακαταμάχητον κατά των δαιμόνων, σκήπτρο των Βασιλέων, όπλον ειρήνης αήττητον τρόπαιον είναι ο Σταυρός.

Χαρακτηριστικό του Σταυρού είναι ο πόνος! Μέσα από τον πόνο του σταυρού εξαλείφεται οποιοσδήποτε άλλος πόνος. Ο πόνος του σταυρού είναι εκούσιος, γιατί εμπεριέχει την αγάπη, είναι ο πόνος του Χριστού. Πόνεσε εκούσια ο Χριστός, από αγάπη για τον άνθρωπο, για να του εξαλείψει τον δικό του πόνο, αυτόν που προκάλεσε η αμαρτία.

Ο πόνος της αμαρτίας θανατώνει, ενώ ο πόνος του Σταυρού λυτρώνει! Πόσο ακόμη ο εγωισμός μας θα μας κρατά μακριά από την αλήθεια και το φώς; Ιδού, ο Τίμιος Σταυρός μας δείχνει τον δρόμο! Ας γονατίσουμε με πίστη μπροστά Του αναφωνώντας: «Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμεν Δέσποτα και την αγίαν Σου Ανάστασιν δοξάζομεν»!

Καλή Ανάσταση!

+Αρχιμ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους

18.3.17

Πανήγυρις αγίου Γρηγορίου Παλαμά

Μέ τήν χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ καλοῦ Θεοῦ ἡ ἱερά Μονή Ἐσφιγμένου πανηγύρισε τόν Ἅγιο προστάτη της Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος ἐχρημάτισε Καθηγούμενος αὐτῆς ἐπί μίαν τριετία.

Μέ τήν παρουσία τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἐρυθρῶν κ. Κυρίλλου, προσκληθέντος ὑπό τῆς ἱερᾶς Μονῆς καί προθύμως μεταβάντος κατόπιν εὐχῆς καί εὐλογίας τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, τελέστηκαν ὅλες οἱ ἱερές ἀκολουθίες κατά τήν ἁγιορειτική τάξη, μέ τήν παρουσία πλήθους ἀγιορειτῶν πατέρων, ἐκπροσώπων τῶν Ἱερῶν Μονῶν τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστασίας Ἁγίου Ὄρους καί φιλοεσφιγμενιτῶν προσκυνητῶν ἐκ τοῦ κόσμου.

10.3.17

Η προσευχή

Μέσα στο διάβα του χρόνου, μέσα από ευκολίες και δυσκολίες στην ζωή μας, η ανάγκη του ανθρώπου για προσευχή, για ένωση με τον Θεό, είναι επιτακτική. Όλη η ζωή μας είναι ένας διαρκής αγώνας επιβίωσης από τις παγίδες που στήνει συνεχώς ο διάβολος.

Την μεγαλύτερη δυσκολία σ’ αυτόν τον αγώνα, την φέρνουν τα προσωπικά πάθη καθενός, ο χαρακτήρας που έχει διαμορφωθεί από τον εγωισμό μας• ένας χαρακτήρας που κάνει τυφλό και κουφό τον άνθρωπο, για να μην βλέπει και ακούει, ώστε να παραμένει παιχνίδι στα χέρια του πειρασμού!

Τότε αρχίζουν οι σκέψεις να χτυπούν ανελέητα… Συννεφιά έχει απλωθεί  γύρω μου, όλα μου βγαίνουν αντίθετα, οι άνθρωποί μου δεν με καταλαβαίνουν ή αδυνατώ να τους καταλάβω, η απελπισία προσπαθεί να με κυριεύσει, έχει αρχίσει ήδη η δυσπιστία μου στον ίδιο τον Θεό... Πώς θα λυτρωθώ; Ποιος μπορεί να με βγάλει από αυτό το αδιέξοδο; Οι σκέψεις, σε συνεργασία με τον εγωισμό μου, με έχουν αλυσοδέσει, ώστε να μην αντιδρώ, με αποτέλεσμα να πνίγομαι…

5.3.17

Ορθοδοξία – παρακαταθήκη

Η έβδομη Οικουμενική Σύνοδος επισφραγίζει ως εξής τα της ορθοδόξου πίστεώς μας:
«Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ὁ Χριστὸς ὡς ἑβράβευσεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν. Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν ».

Ακούσαμε σήμερα, Κυριακή πρώτη των Νηστειών, αυτό το συνοδικό επισφράγισμα της Ορθοδοξίας, το οποίο ήχησε έντονα στην καρδιά κάθε Ορθοδόξου!

Συντάραξε και συγκλόνισε την καρδιά μας συθέμελα στο άκουσμά του, γιατί μας ξύπνησε μέσα μας την παρακαταθήκη που μας άφησαν οι πρόγονοί μας.

Έχυσαν το αίμα τους, έδωσαν την ζωή τους, άλλοι ακρωτηριάστηκαν, άλλοι βασανίστηκαν γι' αυτήν την πίστη, την Ορθόδοξη!

Όλα αυτά χωρίς να υπολογίσουν τίποτα, χωρίς δεύτερη σκέψη, ώστε να μείνει ανόθευτη η πίστη και να την παραδώσουν στους απογόνους τους μέχρι σήμερα, σε μας, για να μπορούμε ελεύθερα να πιστεύουμε, να κινούμαστε, να ανασαίνουμε!

Μεγάλη η ευθύνη μας για αυτό που παραλάβαμε και τι θα παραδώσουμε στα παιδιά μας!

Δέντρο χωρίς ρίζες σαπίζει και χάνεται! Έτσι κι εμείς, όταν κόβουμε και ξεχνούμε τις ρίζες μας θα "σαπίσουμε" και θα χαθούμε!
Οι ρίζες  μας είναι οι πρόγονοί μας και οι παρακαταθήκες που μας άφησαν μέσα από στερήσεις και βάσανα!

Το αίμα τους θρέφει το δέντρο της ζωής μας, ώστε να ανθίζουμε και να καρποφορούμε, μεταλαμπαδεύοντας με την σειρά μας, στους καρπούς μας, τα παιδιά μας δηλαδή, αυτήν την παρακαταθήκη!

Αυτό το ίδιο αίμα των προγόνων και των μαρτύρων μας θα είναι για τον καθένα προσωπικά την ώρα της κρίσης, ο έπαινος αλλά και ο έλεγχός μας!

Ιδού λοιπόν, η αγία Εκκλησία μας, μας καλεί ελεύθερα να αποφασίσουμε να αγωνιστούμε σ' αυτό το στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ώστε να ξυπνήσουμε τον εαυτό μας και να σηκωθούμε από τον λήθαργο που μας έχει φέρει η αμέλειά μας, ετοιμάζοντας και την δική μας παρακαταθήκη που θα αφήσουμε στα παιδιά μας.

Βρισκόμαστε ενώπιον των ευθυνών του ο καθένας. Η ευθύνη μας είναι τα παιδιά μας και τι θα τους αφήσουμε.
Ας αγωνιστούμε λοιπόν  για να καταφέρουμε να αφήσουμε "κάτι" , τουλάχιστον στα ΔΙΚΑ μας τα παιδιά!

Καλό υπόλοιπο της αγίας Τεσσαρακοστής!

+Αρχιμ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους

1.3.17

Η χαρά της ψυχής

Βρισκόμαστε ήδη στις πρώτες μέρες της αγίας Τεσσαρακοστής. Οι ακολουθίες στην Εκκλησία είναι πιο μεγάλες, πιο κατανυκτικές, τονίζουν έντονα την μετάνοια. Όλα αποσκοπούν στο να συνειδητοποιήσει ο κάθε χριστιανός την πνευματική του κατάσταση και να ξεκινήσει την προσπάθεια.

Τι σημαίνει  πνευματική κατάσταση του ανθρώπου; 

Ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα και ψυχή. Το σώμα έχει άμεση σχέση με τον υλικό και ορατό κόσμο, ενώ η ψυχή με τον πνευματικό και αόρατο.

Η ψυχή δεν έχει τις ανάγκες του σώματος· έχει ανάγκη την πνευματική τροφή και περιποίηση. Η εξομολόγηση, η αγάπη, η χαρά, η ανάγνωση των ιερών γραφών είναι κάποια από τα μέσα που έχουν σχέση με την ψυχή και αναλόγως την χρήση τους από τον καθένα χαρακτηρίζουν και την πνευματική του κατάσταση.

Ποια είναι άραγε η πνευματική κατάστασή μας σήμερα;