Χρόνος!

Ο Θεός, ο άνθρωπος και ο χρόνος

Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση. Του έδωσε ταυτόχρονα τρία χαρακτηριστικά Του: την αγάπη, την απλότητα και την ελευθερία. Με την πτώση του ο άνθρωπος διέκοψε την επικοινωνία του με τον Θεό, η οποία ήταν συνεχής, χωρίς χρόνο, γιατί επικοινωνούσε με τον άχρονο Θεό.

Παράδεισος είναι αυτή η επικοινωνία με τον Θεό, η Θέωση, και αυτήν την επικοινωνία προσπαθούμε ως άνθρωποι μετά την πτώση μας να αποκτήσουμε πάλι. Ένα από τα αποτελέσματα της παρακοής, λοιπόν, ήταν και η δημιουργία του χρόνου, μέσα στον οποίο εγκλωβίστηκε ο άνθρωπος. Ο χρόνος είναι δέσμευση για τον άνθρωπο, γιατί τα χαρακτηριστικά με τα οποία τον προίκισε ο Θεός δεν μπορούν να περιορισθούν μέσα στον χρόνο.

Μετάνοια και ταπείνωση!

● Όταν μετανοείς, σκύβεις το κεφάλι από ταπείνωση, δηλαδή σηκώνεσαι από την αμαρτία που βρέθηκες.
● Όταν σε πιάνει η έπαρση, σηκώνεις ψηλά το κεφάλι εγωιστικά, δηλαδή πέφτεις σε αμάρτημα.
● Με την μετάνοια σκύβεις μέσα σου και βγάζεις κάθε «αγκάθι» που πληγώνει την καρδιά σου, τότε σηκώνεσαι πραγματικά!
● Χωρίς μετάνοια σε πνίγουν τα «αγκάθια», δεν μπορείς να αναπνεύσεις, ο εγωισμός σε κυριεύει με την έπαρση, γι' αυτό σηκώνεις το κεφάλι σαν να ψάχνεις εναγωνίως λίγο οξυγόνο.

Σκοπός η ένωση με τον Θεό!

Σκοποί και στόχοι στην ζωή μας

• Τι σημαίνει «σκοπός και στόχος» στην ζωή μας;

Ο σκοπός στην ζωή του ανθρώπου θεωρείται και αιτία ύπαρξής του. Η ζωή του ανθρώπου μέσα στην πορεία του χρόνου αποκτά νόημα και ενδιαφέρον, καθώς ο άνθρωπος θέτει στόχους, τους οποίους προσπαθεί να  υλοποιήσει, στα πλαίσια του σκοπού που έχει  ο ίδιος καθορίσει στην πορεία του.

• Ποιος είναι ο σκοπός του ανθρώπου;

Οι Πατέρες της Εκκλησίας και η ορθόδοξη πίστη, μέσα στην οποία γαλουχηθήκαμε, μας διδάσκουν ότι σκοπός του ανθρώπου είναι η Θέωση, η ένωσή του δηλαδή με τον Θεό, σε μια επικοινωνία, η οποία διεκόπη με την πτώση των Πρωτοπλάστων.

Ποιος διδάσκει Χριστό και έχει οργή;

Η ταραγμένη συμπεριφορά δεν προέρχεται από τον Χριστό!

Η ζωή μας, ο τρόπος που σκεφτόμαστε, ο τρόπος που ενεργούμε, ο τρόπος που εκφραζόμαστε είναι η ταυτότητά μας. Ταυτόχρονα με την συμπεριφορά μας φωτογραφίζουμε και αυτόν που μας καθοδηγεί.

Είναι δυνατόν να μιλάς για Χριστό και να είσαι ταραγμένος, να εκπέμπεις οργή και θυμό; Είναι δυνατόν να διδάσκεσαι από πνευματικούς ανθρώπους και αντί για αγάπη να σπέρνεις πανικό, μαυρίλα ακόμη και ψεύδη;

Ακολουθούμε κι εμπιστευόμαστε τον Χριστό;

Απλές σκέψεις

Όταν ακολουθείς κάποιον σημαίνει ότι τον εμπιστεύεσαι και τον αγαπάς. Η εμπιστοσύνη και η αγάπη ισχυροποιείται ακόμη περισσότερο, όταν ακολουθείς κάποιον από μόνος σου, χωρίς να σε εξαναγκάσει κανείς. Εμείς ακολουθούμε τον Χριστό ελεύθερα, χωρίς εξαναγκασμό, γιατί Τον αγαπάμε και Τον εμπιστευόμαστε.

Όσοι επιλέγουν την ειρήνη, επιλέγουν την αγάπη!

Η ελεύθερη επιλογή του ανθρώπου

Αυτό που λείπει σήμερα από όλους τους ανθρώπους είναι η ηρεμία, επικρατεί πανικός! Όλοι γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν, αλλά δεν γνωρίζουν τον τρόπο. Μέσα στον πανικό του ο άνθρωπος δεν μπορεί να βρει την ηρεμία να σκεφτεί τον τρόπο που πρέπει να αντιδράσει, ψάχνει αιτίες και ενόχους, τα βάζει με όλους και με όλα, τα βάζει με τον ίδιο τον Θεό, λύση όμως δεν βρίσκει, ούτε πρόκειται να βρει μένοντας σ’ αυτήν την κατάσταση!

Ο πανικός οδηγεί σε αδιέξοδα και απελπισία. Καταφέρνει ο πειρασμός να τον εγκλωβίσει και να τον αποθαρρύνει από την προσπάθεια. Απελπισία σημαίνει κατάσταση χωρίς ελπίδα. Είναι δυνατόν εμείς, ως Ορθόδοξοι χριστιανοί, να μην έχουμε ελπίδα; Η Ελπίδα μας είναι ο Χριστός. Αυτός είναι ο Οδηγός μας, του Οποίου τα βήματα οδηγούν στην σωτηρία.