Χρόνος!

Ο Θεός, ο άνθρωπος και ο χρόνος

Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση. Του έδωσε ταυτόχρονα τρία χαρακτηριστικά Του: την αγάπη, την απλότητα και την ελευθερία. Με την πτώση του ο άνθρωπος διέκοψε την επικοινωνία του με τον Θεό, η οποία ήταν συνεχής, χωρίς χρόνο, γιατί επικοινωνούσε με τον άχρονο Θεό.

Παράδεισος είναι αυτή η επικοινωνία με τον Θεό, η Θέωση, και αυτήν την επικοινωνία προσπαθούμε ως άνθρωποι μετά την πτώση μας να αποκτήσουμε πάλι. Ένα από τα αποτελέσματα της παρακοής, λοιπόν, ήταν και η δημιουργία του χρόνου, μέσα στον οποίο εγκλωβίστηκε ο άνθρωπος. Ο χρόνος είναι δέσμευση για τον άνθρωπο, γιατί τα χαρακτηριστικά με τα οποία τον προίκισε ο Θεός δεν μπορούν να περιορισθούν μέσα στον χρόνο.

Μετάνοια και ταπείνωση!

● Όταν μετανοείς, σκύβεις το κεφάλι από ταπείνωση, δηλαδή σηκώνεσαι από την αμαρτία που βρέθηκες.
● Όταν σε πιάνει η έπαρση, σηκώνεις ψηλά το κεφάλι εγωιστικά, δηλαδή πέφτεις σε αμάρτημα.
● Με την μετάνοια σκύβεις μέσα σου και βγάζεις κάθε «αγκάθι» που πληγώνει την καρδιά σου, τότε σηκώνεσαι πραγματικά!
● Χωρίς μετάνοια σε πνίγουν τα «αγκάθια», δεν μπορείς να αναπνεύσεις, ο εγωισμός σε κυριεύει με την έπαρση, γι' αυτό σηκώνεις το κεφάλι σαν να ψάχνεις εναγωνίως λίγο οξυγόνο.

Σκοπός η ένωση με τον Θεό!

Σκοποί και στόχοι στην ζωή μας

• Τι σημαίνει «σκοπός και στόχος» στην ζωή μας;

Ο σκοπός στην ζωή του ανθρώπου θεωρείται και αιτία ύπαρξής του. Η ζωή του ανθρώπου μέσα στην πορεία του χρόνου αποκτά νόημα και ενδιαφέρον, καθώς ο άνθρωπος θέτει στόχους, τους οποίους προσπαθεί να  υλοποιήσει, στα πλαίσια του σκοπού που έχει  ο ίδιος καθορίσει στην πορεία του.

• Ποιος είναι ο σκοπός του ανθρώπου;

Οι Πατέρες της Εκκλησίας και η ορθόδοξη πίστη, μέσα στην οποία γαλουχηθήκαμε, μας διδάσκουν ότι σκοπός του ανθρώπου είναι η Θέωση, η ένωσή του δηλαδή με τον Θεό, σε μια επικοινωνία, η οποία διεκόπη με την πτώση των Πρωτοπλάστων.

Ποιος διδάσκει Χριστό και έχει οργή;

Η ταραγμένη συμπεριφορά δεν προέρχεται από τον Χριστό!

Η ζωή μας, ο τρόπος που σκεφτόμαστε, ο τρόπος που ενεργούμε, ο τρόπος που εκφραζόμαστε είναι η ταυτότητά μας. Ταυτόχρονα με την συμπεριφορά μας φωτογραφίζουμε και αυτόν που μας καθοδηγεί.

Είναι δυνατόν να μιλάς για Χριστό και να είσαι ταραγμένος, να εκπέμπεις οργή και θυμό; Είναι δυνατόν να διδάσκεσαι από πνευματικούς ανθρώπους και αντί για αγάπη να σπέρνεις πανικό, μαυρίλα ακόμη και ψεύδη;