Το αγαθό της δικαιοσύνης

Χαιρετίζουμε με ανακούφιση την σημερινή απόφαση της Δικαιοσύνης για την Χρυσή Αυγή.

Αυτοί οι άνθρωποι στηρίζουν τους καταληψίες κτηρίων της Μονής μας, οικονομικά και δυναμικά.

Αυτοί προπηλάκισαν τον μακαριστό Γέροντά μας, ρίχνοντάς του σπρέι στο πρόσωπο και θέτοντας σε κίνδυνο την ζωή του.

Αυτοί όπλισαν τα χέρια των καταληψιών και τους εκπαίδευσαν, χρησιμοποιώντας βία στους πατέρες μας, εκτοξεύοντας βόμβες μολότωφ και εκρηκτικούς μηχανισμούς εναντίον αστυνομικών.

Αυτοί οι άνθρωποι ενίσχυαν με μπράβους και ανθρώπους της νύχτας τους καταληψίες, φιλοξενώντας τους μέσα στο μοναστήρι μας, μετατρέποντάς το σε άντρο παρανόμων.

Η αγάπη στην ζωή μας

Σε μια εποχή που κυριαρχεί η απελπισία, η θλίψη, η αβεβαιότητα, καλούμαστε να βρούμε και να δώσουμε λύσεις.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο Απόστολος  της αγάπης, μας δίνει την απάντηση.

Μας μιλάει ο επιστήθιος φίλος, ο ηγαπημένος, αυτός που ακούμπησε στο στήθος του Διδασκάλου και άκουσε την καρδιά Του.

Μας καλεί να βάλουμε τον Θεό στην ζωή μας, να αγαπήσουμε, για να γνωρίσουμε τον Θεό, γιατί "ο Θεός αγάπη εστί".

Tα όρια της αγάπης

- Γέροντα, υπάρχουν όρια στην αγάπη;

Με την λέξη «όρια» εννοούμε κάτι που έχει αρχή και τέλος. Οριοθετούμε μια περιοχή, μια κατάσταση, μια σχέση.

Στην αγάπη όμως δεν υπάρχει οριοθέτηση, γιατί αγάπη είναι ο Άναρχος Θεός, χωρις αρχή και τέλος.

- Τι είναι αγάπη;

Αγάπη είναι η θυσία. Αγάπη είναι η υπέρβαση του εαυτού μας για να προσεγγίσουμε τον πλησίον. Αγάπη είναι τρόπος ζωής. Αγάπη είναι να συγχωρείς. Αγάπη είναι να δημιουργείς. Αγάπη είναι να χαίρεσαι και να προκαλείς χαρά. Αγάπη είναι να δίνεις και να δίνεσαι. Αγάπη είναι η προσπάθεια επικοινωνίας. Αγάπη είναι η παρουσία του Θεού στην ζωή μας.  Αγάπη είναι ο Θεός!

Όταν νιώθεις πραγματικά την αγάπη, τότε καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχουν όρια.

Πέλαγος ανεξάντλητο η αγάπη!

Αχτίδα φωτός

«Τα νέφη, των λυπηρών εκάλυψαν, 

την αθλίαν μου ψυχήν και καρδίαν, 

και σκοτασμόν εμποιούσι μοι Κόρη,

αλλ' η γεννήσασα φως το απρόσιτον, 

απέλασον ταύτα μακράν, 

τη εμπνεύσει της θείας πρεσβείας σου.»

(τροπάριο της μεγάλης παράκλησης)

Τα λυπηρά γεγονότα έχουν σαν νέφος κατακλύσει την ζωή μας.

Η μία λύπη διαδέχεται την άλλη.

Λύπη για την σχέση στο ζευγάρι, λύπη για την σχέση στην οικογένεια, λύπη για την οικονομική κατάσταση, λύπη για τα ψυχολογικά μας, λύπη... λύπη... λύπη παντού!

Αυτό το πυκνό σύννεφο λύπης, που μας έχει σκεπάσει, έχει αλλοιώσει την διάθεση και τον χαρακτήρα μας.

Σε κάθε λυπηρό γεγονός, που προκύπτει, μικρό ή μεγάλο, η σκέψη για προσπάθεια είναι σχεδόν ανύπαρκτη.

Όταν η καρδιά έχει «πνιγεί» από τα σύννεφα της λύπης, έχει χάσει κάθε διάθεση για προσπάθεια, για αγώνα, για ζωή. Όλα γύρω έχουν μαυρίσει. Σκοτάδι επικρατεί στην ψυχή μας. Η απελπισία κυριαρχεί, αρχίζουν να καλλιεργούνται τα πάθη, που δηλητηριάζουν την ψυχή, η αδιαφορία, η εμπάθεια, το μίσος, ο διχασμός.

Ο φόβος

- Γέροντα, τι είναι ο φόβος;

Ο φόβος είναι μια κατάσταση στην ζωή του ανθρώπου, που προκαλείται από την απουσία του Χριστού από την ζωή του.

- Εμείς οι χριστιανοί γιατί φοβόμαστε;

Ο φόβος που καταλαμβάνει τους χριστιανούς είναι μια αποκάλυψη. Δηλαδή, η πίστη του χριστιανού είναι ελλιπής και φανερώνει την έλλειψη εμπιστοσύνης στο θέλημα του Θεού.

Όπως το παιδί κυριεύεται από τον φόβο όταν νιώσει την απουσία του πατέρα του, έτσι και ο χριστιανός, όταν τρομοκρατείται και φοβάται, φανερώνει την απουσία του Θεού από την ζωή του.

Δεκαπενταύγουστος

Δεκαπενταύγουστος...

Χαρμόσυνα ηχούν οι καμπάνες, καλώντας όλους να χαρούν και να προσέλθουν στο πανηγύρι και την χαρά.

Μα, για ποια χαρά μας καλούν; Για ποιο πανηγύρι; Μέσα στον ναό είναι στολισμένο με άνθη το νεκροκρέβατο και επάνω του το σώμα της Παναγιάς.

Πώς είναι δυνατόν να είναι πανηγύρι ο θάνατος;

Πώς είναι δυνατόν Αυτή που έφερε στα σπλάχνα της την Ζωή να κείτεται χωρίς πνοή, ανάμεσά μας;

Πώς είναι δυνατόν να χαιρόμαστε τον θάνατο της Μάνας;

Η μάσκα του φαρισαίου και η μάσκα του xριστιανού

Ο φαρισαίος κάθε πρωί που ξυπνάει φοράει την αόρατη μάσκα του αγωνιστή της πίστης, κατηγορεί και βρίζει τους πάντες, τρέφει το πάθος του και από την πολλή «πίστη» του, αρχίζει να δημιουργεί δική του πίστη, η οποία δεν έχει καμιά σχέση με την πίστη της Εκκλησίας. Δημιουργεί νέα δόγματα από τη φαντασία του και λειτουργεί ως άλλος Ιούδας. Και ενώ ξεκάθαρα στηλιτεύεται ο φαρισαϊσμός από τον Χριστό, ο φαρισαίος, όντας μέσα στο σκότος και ξένος προς τον Χριστό, δεν μπορεί να αναγνωρίσει πως ο Χριστός μιλά για τον ίδιο!

Αντιθέτως, η μάσκα του πραγματικού χριστιανού είναι ορατή, φτιαγμένη από διάφορα υλικά. Ο χριστιανός φοράει την μάσκα του, για ένα προσωρινό διάστημα, όσο χρειαστεί, ακολουθώντας την εντολή του Χριστού να προστατεύει την υγεία, την δική του και του πλησίον του. Δεν ακολουθεί ούτε αυτοκτονικές, ούτε δολοφονικές συμπεριφορές, οι οποίες είναι καταδικαστέες από την Εκκλησία. Δεν δημιουργεί από μόνος του δόγματα, δεν αυτονομείται από τα δόγματα της Εκκλησίας, δεν εκπειράζει τον Κύριο με σκοπό να επιβληθεί στο πλησίον του. Γνωρίζει καλά πως ο Θεός αντιτάσσεται στους υπερήφανους.

Ο εσωτερικός κόσμος

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες δύσκολων καταστάσεων που συμβαίνουν στους γύρω μας, αλλά και στον εαυτό μας.

Ακούγονται πολύ συχνά κραυγές αγωνίας, απελπισίας, που αποκαλύπτουν την αδυναμία μας  να δώσουμε λύσεις στα προβλήματά μας.

Σαν τείχη ψηλά έχουν υψωθεί μπροστά μας όλα τα προβλήματα, φαντάζοντας πλέον ως αδιέξοδο και το πιο μικρό.

Ένα βάρος ανεξήγητο μας πλακώνει, μη μπορώντας να σηκώσουμε κεφάλι, ούτε να πάρουμε ανάσα, πνιγόμαστε...

Όλα μαύρα γύρω μας, ψάχνουμε απαντήσεις, μα στο σκοτάδι δεν φαίνεται τίποτα. Στο μυαλό υπάρχει ταραχή, σκέψη καθαρή δεν μπορεί να υπάρξει.

Μοιάζουμε σαν κάστρο ανυπεράσπιστο, σαν στρατό σε μάχη, χωρίς συνοχή και οργάνωση.

Ο εχθρός θα χτυπήσει, αλλά δεν θα βρει καμιά αντίσταση, και θα το κυριεύσει.

Από μέσα πέφτουν τα κάστρα! Όταν δεν υπάρχει ετοιμότητα, οργάνωση, πίστη και ελπίδα, πέφτουν οι άμυνες και ανοίγει ο δρόμος για τον εχθρό.

Έτσι κι εμείς, όταν δεν έχουμε προσέξει τον εσωτερικό μας κόσμο, δεν έχουμε εσωτερική συνοχή, απελπιζόμαστε, χάνουμε το θάρρος, την πίστη μας και γινόμαστε εύκολη λεία στον εχθρό που παραμονεύει.

Η αδιαφορία για τον εσωτερικό κόσμο φαίνεται από την ταραχή που μας διακατέχει, την οργή, τον εύκολο και συνεχή θυμό.

Η προσευχή είναι το μέσον με το οποίο διαμορφώνεται ο εσωτερικός κόσμος. Ανάβει ένα μικρό φως το οποίο δημιουργεί προσανατολισμό, σπάει το σκοτάδι.

Όταν υπάρχει προσανατολισμός, υπάρχει αγώνας, προσπάθεια, πορεία. Γεννιέται η διάθεση για αγώνα. Η διάθεση γεννά την ελπίδα, η ελπίδα διώχνει τα αδιέξοδα.

Περί πίστης

Πίστη και απιστία. Δύο έννοιες, που κυριαρχούν στην ζωή μας, την διαμορφώνουν και την χαρακτηρίζουν.

Η πίστη είναι η δύναμη, που μας δίνει το δικαίωμα να ζήσουμε, μας δίνει το έναυσμα να προχωρήσουμε, μας ενθαρρύνει να σηκωθούμε από τις πτώσεις μας.

Προϋπόθεση της πίστης είναι η αγάπη.

Χωρίς αγάπη η πίστη είναι κενή, δεν έχει νόημα.

Πίστη έχει και ο διάβολος, γιατί γνωρίζει τον Θεό, αλλά είναι πίστη γεμάτη μίσος και εγωισμό.

Η απιστία οδηγεί σε αδιέξοδα. Είναι έλλειψη διαθέσεως για ζωή, έλλειψη διαθέσεως για προσπάθεια.

Ο άνθρωπος χωρίς στόχους στην ζωή του είναι κενός. Ζει...για να ζει, χωρίς νόημα και ουσία.

Η αδιαφορία τον κυριεύει, γεμίζει οργή για όλους και για όλα, όλοι του φταίνε. Δεν εμπιστεύεται κανέναν, όλοι τον επιβουλεύονται, «θέλουν» το κακό του.

Εμπιστοσύνη δείχνει μόνο στον λογισμό του.

Η πίστη στον λογισμό, όμως, είναι μια εικονική αλήθεια, στην οποία μπορεί να υπάρχουν δόσεις αλήθειας, αλλά τις περισσότερες φορές ο εγωισμός κρύβεται πίσω από αυτές τις δόσεις για να δημιουργήσει την δική του «αλήθεια», η οποία διχάζει, αναστατώνει, ταράζει, δηλαδή το ψέμα.

Η πίστη στον Θεό είναι τρόπος ζωής, είναι η βάση του πνευματικού αγώνα κάθε χριστιανού. Είναι η επιμελής καλλιέργεια της ψυχής, με αποτέλεσμα την συλλογή των καρπών του Αγίου Πνεύματος, την αγάπη, την χαρά, την ειρήνη, την μακροθυμία, την αγαθοσύνη, την πραότητα, την εγκράτεια.

+αρχ. Βαρθολομαίος

Καθηγούμενος της Ι. Μ. του Εσφιγμένου

Προσευχή ή μαγική πίστη;

Παντού στην ζωή μας προβλήματα κι εμείς αναζητούμε λύσεις, σε λάθος κατεύθυνση, όμως.

Το πρόβλημα δεν είναι οι άλλοι, αλλά εμείς.

Η έλλειψη προσευχής, ως χριστιανικό καθήκον και ανάγκη, είναι το πρώτο και μεγαλύτερο πρόβλημα, που αντιμετωπίζουμε.

Η έλλειψη προσευχής φαίνεται καθαρά από την ταραχή και το ευέξαπτο του χαρακτήρα μας, την οργή και τον θυμό.

Ζητούμε λύσεις, βουτηγμένοι, όμως, μέσα στην ταραχή. Όλα θολά και ταραγμένα γύρω μας. Πώς θα διακρίνουμε την σωστή λύση ή το τυχόν λάθος, ώστε να το διορθώσουμε;

Δυστυχώς, δεν προσευχόμαστε, αλλά μονίμως απαιτούμε.

Πιστεύουμε, τελικά, ότι στην Εκκλησία μας όλα επιλύονται με μαγικό τρόπο, αναζητώντας διορατικούς-μελλοντολόγους πνευματικούς, οι οποίοι λένε αυτό που είναι δήθεν θεόσταλτο.

Τίποτα στην εκκλησία μας δεν είναι μαγικό. Τα πάντα είναι καρπός της πίστης στον Θεό. 

Ενημέρωση για τις τελευταίες εξελίξεις στην υπόθεση της Μονής Εσφιγμένου

Σήμερα 10/23.7.2020 παρελήφθησαν το αγρόκτημα της Μονής μεταξύ Ιερισσού και Στρατωνίου και το κονάκι της στα Νέα Ρόδα στις παρυφές του Αγίου Όρους.

Τα εν λόγω ακίνητα της Ιεράς Μονής τελούσαν υπό κατάληψη από άτομα που δεν έχουν καμία σχέση με το Άγιο Όρος και την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, χρησιμοποιώντας παράνομα την ιδιότητα του Εσφιγμενίτη μοναχού.

Κατά τη διαδικασία παραλαβής από τις αρμόδιες αρχές οι καταληψίες δεν προέβαλαν καμία αντίσταση. Όμως, είχαν ήδη προ ημερών λεηλατήσει τις εγκαταστάσεις, αφήνοντας πίσω τους εικόνα καμένης γης.

Η διοίκηση της Ιεράς Μονής έχοντας χρέος στην ιστορία, την Εκκλησία, το έθνος, αλλά και τις διατάξεις περί χρηστής διοικήσεως ενός Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου, όπως είναι όλες οι μονές του Αγίου Όρους, προέβη σε όλες τις απαραίτητες νομικές ενέργειες για την ανάκτηση των μετοχίων και ακινήτων της.

Ευχή όλων των Αγιορειτών είναι η περαιτέρω διευθέτηση από τις αρμόδιες αρχές όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ιερά Μονή, καθώς αποτελούν ανοικτή πληγή για το Άγιο Όρος και την Εκκλησία.

Εκ της Ιεράς Μονής

Αγια-Σοφιά- σύμβολο ενότητας

Η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι ο αρρωστημένος εθνικισμός μόνο πληγές ανοίγει, καταστρέφει συνειδήσεις, φανατίζει ανθρώπους, γεννά εχθρούς, χωρίζει λαούς.

Η Ιερά Μονή μας αντιμετωπίζει τόσα χρόνια τα αποτελέσματα του φανατισμού, με την κατάληψη του κεντρικού κτηρίου της από άτομα που κυρήσσουν φανατισμό.

Ποιανού καρδιά δεν πόνεσε στο άκουσμα του νέου!

Μα η Αγια-Σοφιά, αγέρωχα υπομένει. Καρτερικά στέκεται, στην άκρη του Βοσπόρου.

Είναι, αιώνες τώρα, της πίστης μας το στολίδι. Είναι παγκόσμιος προορισμός, πάνω από θρησκείες και λαούς, πανανθρώπινη πολιτιστική κληρονομιά, παγκόσμιο σύμβολο ενότητας.

Αυτή η ενότητα είναι η απάντηση όλων μας, σε κάθε κίνηση εθνικισμού και φανατισμού.

Τελικά, ό,τι και να γίνει, Αγια-Σοφιά θα λέγεται, η φήμη της θα λάμπει, η θύμησή της θα μας ενώνει.

+αρχ. Βαρθολομαίος

Καθηγούμενος της Ι. Μ. του Εσφιγμένου

Ενημέρωση για τις τελευταίες εξελίξεις στην υπόθεση της Μονής Εσφιγμένου

Σήμερα 8.7.2020 απορρίφθηκαν από τον Άρειο Πάγο οι αιτήσεις αναίρεσης, που κατέθεσαν οι καταληψίες ακινήτων της Μονής μας κατά της απόφασης του Εφετείου Θεσσαλονίκης 122/17.6.2020 με την οποία υποχρεούνται να παραδώσουν τελεσιδίκως τα κατειλημμένα ακίνητα εντός και εκτός Αγίου Όρους στην Μονή Εσφιγμένου (κεντρικό κτηριακό συγκρότημα, τμήμα αντιπροσωπείου Καρυών, κονάκι Ν. Ρόδων, αγρόκτημα Ιερισσού).

Το θέμα εκκλησιαστικά και διοικητικά έχει τακτοποιηθεί και λήξει από τις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Από δικαστικής απόψεως, ενώ προ πολλού έχουν ληφθεί και επικυρωθεί οι αποφάσεις και θα έπρεπε να έχουν εξαρχής εφαρμοστεί, ύστερα από πλήθος εφέσεων, αιτήσεων αναστολής και λοιπών καθυστερήσεων, σήμερα το θέμα τελεσιδίκησε.

Πλέον, το θέμα εκκρεμεί μόνο σε επίπεδο εφαρμογής των δικαστικών αποφάσεων από τα αρμόδια για την προστασία του Αγίου Όρους όργανα της πολιτείας.

Για περαιτέρω ενημέρωση σε καίρια ερωτήματα για διάφορες πτυχές της υπόθεσης και σχετικούς κοινούς μύθους, διαβάστε τις απαντήσεις του καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, αρχιμ. Βαρθολομαίου.

Εκ της Ιεράς Μονής

Απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα για την υπόθεση της Μονής Εσφιγμένου

Απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα που αφορούν διάφορες πτυχές της υπόθεσης της Μονής Εσφιγμένου δίνει ο πανοσιολογιότατος αρχιμ. Βαρθολομαίος, καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους.

1. Στις 8 Ιουλίου συζητούνται στον Άρειο Πάγο οι τρεις αιτήσεις αναστολής που κατέθεσαν οι «ζηλωτές» της Μονής Εσφιγμένου κατά ισάριθμων αποφάσεων του Εφετείου Θεσσαλονίκης, το οποίο αποφάσισε να σας αποδοθεί η κινητή και η ακίνητη περιουσία τής υπό κατάληψης Μονής. Πόσα χρόνια κρατάει αυτή η αντιπαράθεση και πώς φτάσαμε έως εδώ;

Αντιπαράθεση των κατεχόντων την Μονή Εσφιγμένου με την Ιερά Κοινότητα, δηλαδή το σύνολο του Αγίου Όρους, υπήρχε έως τις αρχές της δεκαετίας του 2000 για λόγους παραβίασης του Καταστατικού Χάρτη του Αγίου Όρους, καθώς συνέστησαν απαγορευμένη ομάδα και διεξήγαγαν προσηλυτισμό και προπαγάνδα κατά τής Ορθόδοξης Εκκλησίας εντός Αγίου Όρους, προωθώντας παράλληλα μη ορθόδοξες θέσεις. Αφού οι προσπάθειες για συνεννόηση δεν απέδωσαν, λόγω αδιαλλαξίας των καταληψιών, η Ιερά Κοινότητα αποφάσισε την απέλασή τους, ως ώφειλε βάσει του Καταστατικού Χάρτη. Από εκεί και πέρα εκκρεμεί απλώς η εφαρμογή των αποφάσεων από τα αρμόδια όργανα της πολιτείας. Η Μονή Εσφιγμένου ήταν κενή από νομικής άποψης και υπήρξε ανάγκη ορισμού αδελφότητας, που θα την αναλάμβανε.

Αναλυτικότερα, από τα έτη 1972-1974 εισήλθε στο Άγιο Όρος μια ομάδα ανθρώπων, που δεν ανήκε στον Ορθόδοξη Εκκλησία. Σε αυτή ανήκε και ο σημερινός αρχηγός της κατάληψης. Αυτή η ομάδα, εκμεταλλευόμενη την τότε κατάσταση λειψανδρίας νέων μοναχών και ελλιπούς πληροφόρησης, κατέλαβε διά της βίας την τότε διοίκηση της Μονής Εσφιγμένου και τα κτήρια της, εκδιώκοντας Εσφιγμενίτες μοναχούς και βιαιοπραγώντας εναντίον όσων διαφωνούσαν με τις ενέργειές τους.

Ανακοίνωση Ιεράς Μονής Εσφιγμένου για την υπόθεση με τον ψευδογιατρό

Καρυές Αγίου Όρους

19.6/2.7.2020

Η Ιερά Μονή Εσφιγμένου, κατόπιν εσφαλμένων αναφορών σε διάφορα δημοσιεύματα, δηλώνει πως ουδέποτε έχει έρθει σε επικοινωνία ή συναλλαγή με τον φερόμενο ως ψευδογιατρό, Νικόλαο Κοντοστάθη, και ουδέποτε μοναχός της τον σύστησε σε οιονδήποτε, αλλά, αντιθέτως, έγινε παράνομη χρήση του ονόματός της από τους καταληψίες του κεντρικού της κτηριακού συγκροτήματος. Επιπλέον, ποτέ εκπρόσωπος της Μονής δεν έκανε δηλώσεις επί του θέματος, ανώνυμα και με αλλοιωμένη φωνή, όπως παρουσιάστηκε σε δελτίο ειδήσεων τηλεοπτικού σταθμού!

Tο φυτό της αγάπης

Η αγάπη είναι «αυτοφυές φυτό», το οποίο φυτρώνει μόνο στις καρδιές των ανθρώπων.

Το άρωμά της ξεχειλίζει από την καρδιά και αρωματίζει όλον τον άνθρωπο.

Είναι τόσο έντονο το άρωμά της, που αρωματίζει ό,τι ακουμπά, ό,τι βλέπει, όπου περνά ο άνθρωπος.

Ένα μικρό «φυτό», η αγάπη, είναι τελικά τόσο μεγάλο, που αγκαλιάζει με το άρωμά του όλον τον κόσμο. Αυτό το άρωμα  μυρίζει ουρανό, γιατί η αγάπη είναι ο Θεός, ο Οποίος καταδέχεται να χωρέσει σε κάθε ανθρώπινη καρδιά, καθώς ανθίζει η αγάπη Του και ευωδιάζει την ζωή του ανθρώπου.

Το μόνο που χρειάζεται το «φυτό» της αγάπης είναι λίγη περιποίηση. Σκάλισμα και καθάρισμα στο χώμα του, για να αναπνέει η ρίζα, συχνό πότισμα για να αναπτυχθεί.

Το σκάλισμα και το καθάρισμα του χώματος είναι η εξομολόγηση, που καθαρίζει και αναζωογονεί την καρδιά. Το πότισμα είναι τα δάκρυα της μετανοίας, που τρέφουν την ρίζα της αγάπης.

Ο χτύπος της καρδιάς

Ο χτύπος της καρδιάς αποκαλύπτει την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται ο άνθρωπος. Ο χτύπος της καρδιάς δίνει τον ρυθμό στην ζωή μας.

Ο χτύπος της καρδιάς μας, ας γίνει μελωδία, να ηχεί σαν τον ύμνο του Αρχαγγέλου προς την Παναγιά μας.

Κάθε χτύπος και αφορμή για μετάνοια.

Κάθε χτύπος και αφορμή για χαρά.

Το Πνεύμα της αληθείας

«Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας …»

Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο ήταν η εκπλήρωση της υποσχέσεως του Χριστού προς τους μαθητές Του.

«Άλλον» Παράκλητο, υποσχέθηκε, θα στείλει να παρηγορεί και να ενισχύει τους ανθρώπους, όταν ο Ίδιος θα αναληφθεί στους ουρανούς.

«Άλλον» Παράκλητο, δηλαδή, το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, το ομοούσιο με τον Πατέρα και τον Υιό.

Δεν θα άφηνε απαρηγόρητο τον άνθρωπο ο Χριστός, όταν θα ολοκλήρωνε το σωτήριο έργο Του στην γη.

Κατανοούσε την ορφάνια, που θα ένιωθαν οι μαθητές Του, βλέποντάς Τον να απομακρύνεται σωματικώς από κοντά τους.

Δεν μπορούσαν να καταλάβουν την Ανάληψή Του, γι' αυτό Του φώναζαν:  «μη μας αφήνεις ορφανούς, Κύριε!»

Δεν Τον κατανοούσαν, παρά την διδασκαλία Του και τα θαύματα, που πραγματοποιούσε μπροστά τους.

Ποιος Τον ακούει;

Στην μάχη ο στρατηγός καταστρώνει το σχέδιο, δίνει εντολές, κάνει τον απολογισμό στο τέλος και αποδίδει τον έπαινο στους πιο γενναίους μαχητές του. Το μόνο που ζητά από τους στρατιώτες του είναι υπακοή στις εντολές του, για να επιτευχθεί η νίκη.

Ο χριστιανός, ως στρατιώτης Χριστού, αγωνίζεται σύμφωνα με τις εντολές Του, περιμένοντας στο τέλος τον «απολογισμό», την μέλλουσα κρίση, για να του αποδοθεί ο έπαινος, που είναι ο παράδεισος. Το μόνο που ζητά ο Χριστός είναι η υπακοή στις εντολές Του.

Ο Χριστός, ως αρχηγός της ζωής, έδωσε εντολές ζωής στους ανθρώπους. Εντολές γεμάτες αγάπη, εντολές που οδηγούν στην αληθινή ζωή, εντολές που δεν επιβάλλονται, αλλά ελεύθερα ακολουθούνται. Έδωσε τις εντολές Του με απλό τρόπο, κατανοητό, για να μπορέσουν οι ακόλουθοί Του να τις έχουν ως οδηγό ζωής.

Ο τυφλός

Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο αποκαλύφθηκε με τον ερχομό του Χριστού στην γη.

Η παρουσία Του ήταν η αφορμή για επανεκκίνηση όλης της ανθρώπινης φύσης.

Φανέρωσε στον άνθρωπο την αγάπη Του μέσα από τα κηρύγματά Του, τα θαύματα, το πάθος, τον Σταυρό και την Ανάστασή Του.

Η φανέρωση της αγάπης του Θεού ήταν αναγκαία για τον «πεσμένο» άνθρωπο, γιατί έπρεπε να ακούσει, να δει και να πράξει στην ζωή του ο ίδιος, σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, για να καταφέρει να «σηκωθεί».

Η φανέρωση της αγάπης άνοιξε τα πνευματικά αυτιά και τα μάτια της ψυχής του ανθρώπου, για να πιστέψει πραγματικά σ' αυτήν, για να γίνει και ο ίδιος όλος αγάπη.

Τα θαύματα που πραγματοποίησε ο Κύριος ήταν όλα με τον λόγο Του ή το άγγιγμα των χεριών Του.

Το θαύμα όμως που έκανε στον Τυφλό του ευαγγελίου ήταν ξεχωριστό.

Όπως αναφέρεται στην ευαγγελική περικοπή, αφού έφτιαξε πηλό με το χώμα και το σάλιο Του, γέμισε τις κενές κόγχες των ματιών του εκ γενετής τυφλού και του είπε να πάει και να πλυθεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

Της Σαμαρείτιδος

Ανατρεπτική η παρουσία του Χριστού στα μάτια των ανθρώπων της εποχής Του. Κάθε κίνηση, κάθε λόγος Του, διέλυε τις αγκυλώσεις που προκαλούσε η έχθρα και το μίσος μεταξύ τους. Η επαγγελία της αγάπης ανέτρεπε κάθε κατεστημένο. Δεν ήρθε να διαλύσει τον νόμο αλλά να τον συμπληρώσει.

«Ου συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείτες», δεν έχουν επικοινωνία οι Ιουδαίοι με τους Σαμαρείτες, μισούνται μεταξύ τους. Να, ο Χριστός, όμως, που μιλά με την Σαμαρείτιδα. Δεν υπολογίζει το μίσος και την έχθρα που τους χωρίζει, αλλά, με  αγάπη  επικοινωνεί μαζί της.

Στην συνομιλία Του, με την Σαμαρείτιδα, αποκάλυψε την αιτία της παρουσίας Του στον κόσμο.

Ήρθε να ξεδιψάσει τον διψασμένο πνευματικά άνθρωπο. Το μίσος και η έλλειψη επικοινωνίας έφεραν την πνευματική ξηρασία.
Τι έλειπε απ' την ζωή των ανθρώπων; Ο Χριστός! Γι' αυτό λέει στην Σαμαρείτιδα: «Εγώ είμαι το ύδωρ το ζων, όποιος πιει από αυτό το νερό δεν θα διψάσει ποτέ».

Χριστός: Αυτός ο γνωστός, Αυτός ο άγνωστος!

Μέσα στην συζυγία, πολλές φορές, o ένας σύζυγος λέει, πως, μετά από πολλά χρόνια γάμου, ανακαλύπτει νέες πτυχές του χαρακτήρα του άλλου συζύγου. Πάντα υπάρχει κάτι άγνωστο για να γνωρίσει ο ένας σύζυγος στον άλλον, καθώς τα χρόνια περνούν, οι συνθήκες αλλάζουν, οι άνθρωποι ωριμάζουν.

Αν αυτή η συνεχής γνωριμία συμβαίνει στην αγαπητική μας σχέση με έναν πεπερασμένο άνθρωπο, πόσον μάλλον λαμβάνει χώρα στην σχέση μας με τον Χριστό, τον άπειρο Θεό και «μανικό εραστή» - νυμφίο του ανθρώπου, που ενσαρκώθηκε και θυσιάστηκε από αγάπη για 'μάς.

Η ιστορία της αγάπης και της πρόνοιας του Θεού για την ανθρωπότητα δεν «γράφτηκε» όλη ακόμα. Συνεχίζει να «γράφεται» έως της συντελείας των αιώνων. Έως τότε, ως ανθρωπότητα, έχουμε ακόμα πολλά να «μάθουμε», άγνωστα έως τώρα, για το γνωστό πρόσωπο της αγάπης μας, τον Ιησού Χριστό! Η αγαπητική σχέση με τον Θεό είναι ενεργητική και συνεχώς εξελισσόμενη, είναι πορεία αγάπης, στην οποία ζούμε μια συνεχή ανακάλυψη του θείου.

Η κοινωνία της αγάπης με τον Θεό δεν είναι κάτι το οποίο συνέβη στο παρελθόν και που το ζούμε ως ανάμνηση. Είναι κατάσταση που συμβαίνει συνεχώς. Η διακοπή της σχέσης αυτής έφερε τον θάνατο στην ζωή του ανθρώπου. Η ενσάρκωση του Θεού Λόγου είχε ως σκοπό την αποκατάσταση αυτής της κοινωνίας με τον άνθρωπο. Με την ενσάρκωση απέδειξε την αγάπη Του για τον άνθρωπο, υπενθυμίζοντάς Του τον σκοπό της δημιουργίας του, που ήταν η κοινωνία μαζί Του.

Πνευματικός αγώνας

• Τι είναι ο πνευματικός αγώνας;

Ως ύπαρξη ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα και ψυχή, τα οποία έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους, γιατί αφορούν το ίδιο άτομο.
Κάθε κίνηση του σώματος έχει δεχθεί επίδραση από την ψυχή αλλά και η ψυχή δέχεται επιδράσεις από τις ενέργειες του σώματος.  Η φροντίδα και η μέριμνα για το σώμα και την ψυχή αποτελούν καθημερινή ανάγκη.

Για τον χριστιανό η φροντίδα της ψυχής έχει πρωτεύοντα ρόλο, γιατί αυτή διαμορφώνει τον χαρακτήρα του ανθρώπου, ώστε στην καθημερινότητά του να μπορεί να διαχειρίζεται τον εαυτό του και τους άλλους με τον καλύτερο τρόπο.
Αυτή, η καθημερινή φροντίδα της ψυχής είναι ο πνευματικός αγώνας του χριστιανού.

Ευχή υπέρ της θεραπείας των ασθενών και της ενίσχυσης όλων όσοι δοκιμάζονται από την πανδημία

Δέηση υπέρ της θεραπείας των ασθενών και της ενίσχυσης όλων όσοι δοκιμάζονται από την πανδημία, ανέπεμψε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, την Κυριακή των Μυροφόρων, 3 Μαϊου 2020, στο παρεκκλήσιο του θαυματουργού Αγιάσματος στην Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Βαλουκλή.

Το κείμενο της Δεήσεως είχε συνταχθεί ειδικά για τον σκοπό αυτό και αναγνώστηκε μετά την Θεία Λειτουργία, που τελέστηκε στο Καθολικό της Μονής, ιερουργούντος του Μητροπολίτου Φιλαδελφείας Μελίτωνος, με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και τον Μητροπολίτη Σασίμων Γεννάδιο, υπεύθυνο της Μονής, να παρίστανται συμπροσευχόμενοι από το Ι.Βήμα.

Κατά την Δέηση ο Παναγιώτατος ανέγνωσε την ακόλουθη ευχή:

Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ο προαιώνιος Λόγος του Πατρός, ο δι᾽ άκραν φιλανθρωπίαν την ημετέραν μορφήν αναλαβών, συγκαταβάς ημίν συγκατάβασιν άφραστόν τε και ακατάληπτον, ανοίξας τω Αδαμιαίω γένει Παραδείσου τας πύλας και αθανατώσας ημάς τω Σταυρώ και τη Αναστάσει Σου, και καταπέμψας το Πανάγιον Πνεύμα τοις Αγίοις Σου Μαθηταίς και Αποστόλοις, το φωταγωγούν τον κόσμον άπαντα και οδηγούν εις πάσαν την Αλήθειαν, επάκουσον ημών προσπιπτόντων Σοι εν ταπεινώσει.

Πρόσδεξαι, παντεπήκοε, παντευλόγητε και παντευεργέτα Κύριε, τας ικετηρίους ημών εντεύξεις.

Ο των καλών αίτιος, ο δοτήρ παντός αγαθού και χορηγός πάσης ευεργεσίας, έκτεινον ημίν χείρα βοηθείας, ο αεί διδούς υπερεκπερισσού ων αιτούμεθα.

Ρύσαι ημάς, Κύριε, εκ της σοβούσης πανδημίας και εκ των ταύτη συμπαρομαρτουσών δεινών περιστάσεων.

Απόστειλον την πανακή χάριν Σου επί τους ασθενούντας και χάρισαι αυτοίς ρώσιν και ταχινήν και πλήρη την ίασιν.

Κραταίωσον τους ιατρούς και πάντας τους περιθάλποντας τους νοσούντας.

Φύλαξον υπό την σκέπην Σου πάντας ημάς, δώρησαι, ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, τοις δούλοις Σου υγιείαν κατ᾽ άμφω, λογισμόν σώφρονα, καρδίαν καθαράν, πάσαν άνωθεν ευλογίαν και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν ημίν.

Δίδαξον ημίν τα δικαιώματά Σου και δος ημίν, Δέσποτα, πίστιν δι᾽ αγάπης ενεργουμένην και αδίστακτον ελπίδα, όπως δοξάζηται το υπεράγιον και υπερουράνιον όνομά Σου και διακονήται ο αδελφός, ο «ηγαπημένος του Θεού».

Κλίνον, Κύριε, το ούς Σου, ο αναστάς εκ των νεκρών και συναναστήσας ημάς, και στερέωσον ημάς εν τη τηρήσει των εντολών Σου, μεσιτεία της αγιοπρώτου Θεοτόκου, της Ζωοδόχου Πηγής, της αενάως παρεχούσης «ιάσεων πλημμύραν ανεξάντλητον», πρεσβείαις δε πάντων των Αγίων των απ᾽ αιώνος, Σοι, τω «πάντων Αγίων Αγιωτάτω Λόγω», ευαρεστησάντων.

Αμήν

Η χαρά των Μυροφόρων

Η χριστιανική ζωή είναι μια συνεχής προσπάθεια και αγώνας, σύμφωνα με τους όρους που θέσπισε ο ίδιος ο Χριστός, με τελικό "έπαθλο" την αιώνια βασιλεία Του.

Αυτός ο πνευματικός αγώνας έχει πολλές δυσκολίες για τον κάθε χριστιανό. Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην καθημερινή προσπάθεια που καταβάλλει, είναι το "εγώ" του, το οποίο προσπαθεί να το μετατρέψει στο "εμείς", σύμφωνα με την εντολή του Χριστού: "αγαπάτε αλλήλους".

Η δυσκολία του πνευματικού αγώνα μετριάζεται με τα παραδείγματα της ζωής των Αγίων, παροτρύνοντας έτσι τον χριστιανό να συνεχίσει την προσπάθειά του με θάρρος και πίστη, ότι θα τα καταφέρει.

Η ζωή των Μυροφόρων γυναικών αποτελεί ένα από τα κορυφαία πρότυπα χριστιανικής ζωής για όλους τους χριστιανούς.

Η χαρά των Μυροφόρων είναι η παρακαταθήκη ζωής που άφησαν για εμάς τους χριστιανούς.

Εμείς, ως χριστιανοί, αν προσπαθήσουμε να νιώσουμε εσωτερικά, το πως ένιωθαν οι Μυροφόρες, θα μας αποκαλυφθεί το μεγαλείο της αυθεντικής χριστιανικής ζωής, τον τρόπο, πως να ζήσουμε και τι θα αποκομίσουμε στο τέλος.

Πού είναι ο Θεός στην ζωή σου;

Σε κάθε περίοδο κρίσης, που περνά η ανθρωπότητα μέσα στην ιστορία της, λογικό είναι να επικρατεί αναταραχή και αγωνία στις ψυχές όλων.
Το ζήτημα είναι πώς μπορεί ο καθένας προσωπικά ή συλλογικά να αντιμετωπίσει, πρώτα την ταραχή του και έπειτα, με καθαρό μυαλό, την υπάρχουσα κρίση.

Η πανδημία, που μας ταλαιπωρεί όλον αυτόν τον καιρό, σίγουρα έχει προκαλέσει σε όλους ταραχή, αγωνία. Κάποιοι βρίσκουν την ευκαιρία να προκαλούν τρόμο, επικαλούμενοι δήθεν «επερχόμενα δεινά». Η συνωμοσιολογία ταλαιπωρεί και αγχώνει, αντί να ηρεμεί.

Οι υποτιθέμενες «προφητείες» των νεοφανών αγίων, που εμφανίζονται πάντα σε τέτοιες καταστάσεις, προκαλούν μόνο τρόμο και αναστάτωση. Είμαι σίγουρος, ότι το μόνο που δεν ήθελαν οι άγιοι είναι να τρομοκρατούν. Αντιθέτως, επειδή είχαν την χάρη του Θεού, αυτήν μετέδιδαν με το λόγο και την προσευχή τους, ειρηνεύοντας τον κόσμο και εδραιώνοντας την πίστη του.

Μέσα σε όλο αυτό, το κλίμα της αγωνίας, της ταραχής, του φόβου, του τρόμου, που διακατέχεται ο άνθρωπος, γεννάται ένα εύλογο ερώτημα: πού είναι ο Θεός στην ζωή σου;

Μένουμε συνετοί!

Η επιδημία του κορωνοϊού δεν εξαλείφθηκε. Περνάμε απλά στην επόμενη φάση διαχείρισής της.

Οι ιεροί ναοί σύντομα θα ανοίξουν και πάλι! Μέχρι να εξαλειφθεί ο κίνδυνος, όμως, θα πρέπει να διάγουμε τον εκκλησιαστικό μας βίο με προσοχή και σύνεση, ώστε να μην υπάρξει αναζωπύρωση της επιδημίας και να μην ξαναζήσουμε αυτά που ζήσαμε.

Ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες, που θα μας δώσουν οι ειδικοί σε συνεννόηση με την Εκκλησία, γιατί οι ειδικοί γνωρίζουν και η Εκκλησία αναλαμβάνει την πνευματική ευθύνη.

Δεν πειράζουμε τον Κύριο, ούτε τον εκβιάζουμε να κάνει θαύμα για εμάς και μόνο. Ο Κύριος συντελεί το θαύμα στις ταπεινές καρδιές, σε αυτούς που πιστεύουν ειλικρινά, ακολουθώντας τους φυσικούς νόμους, που ο Ίδιος θέσπισε και αποφεύγοντας τους σχετικούς κινδύνους. Δεν πέφτουμε σε μια πυρκαγιά ζητώντας από τον Κύριο να μας σώσει.

Ζει Κύριος ο Θεός

Ζει Κύριος ο Θεός!!! Αυτός είναι η παρηγοριά και η ελπίδα μας, η ζεστασιά και η θαλπωρή μας μέσα στον πνευματικό χειμώνα που περνούμε.

Αυτός είναι η δροσιά και η αναψυχή μας μέσα στον πνευματικό καύσωνα και την ξηρασία που περνούμε.

Ζει Κύριος ο Θεός!!! Το φώναζε ο Προφήτης Ηλίας με την καρδιά του και τον άκουγε ο Θεός.

Ας το λέμε και εμείς συνέχεια, φθάνει να το πιστεύουμε, όχι μόνο πρόσκαιρα, μέχρι να μας πάρει τον «τυχόν» χειμώνα ή τον καύσωνα ή την ξηρασία μας και μετά να Τον ξεχνούμε.

Ζει Κύριος ο Θεός!!! Θα το φωνάζουμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας, μέσα από την πληγωμένη καρδιά μας, και μόνο τότε θα γίνει έλεος, θα σκύψει πάνω στις πληγές μας και θα τις επουλώσει.

Του Θωμά

ΤΟΥ ΘΩΜΑ

"Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων τῶν Μαθητῶν συνηθροισμένων, εἰσῆλθες ἄφνω παντοδύναμε, Ἰησοῦ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ στὰς ἐν μέσῳ αὐτῶν, εἰρήνην δούς..." (ιδιόμελο εσπερινού του Θωμά)

Ο φόβος των Ιουδαίων, μετά την σύλληψη και την σταύρωση του Ιησού, έκανε τους μαθητές Του να μείνουν κρυμμένοι.

Είχαν γεμίσει με απελπισία και απογοήτευση. Ο φόβος κυρίαρχος πλέον στην ζωή τους, τους στερούσε την χαρά, ακόμη και την ελπίδα.

Οι πόρτες του υπερώου κλειστές ερμητικά. Ερμητικά κλεισμένοι και οι ίδιοι μέσα τους, αφήνοντας τον φόβο να κυριαρχεί απ' έξω.

Ο Ιησούς όμως εμφανίστηκε μπροστά τους, χωρίς να Τον εμποδίσουν ούτε ο φόβος, ούτε οι πόρτες.

Εμφανίστηκε ξαφνικά και τους είπε: "ειρήνη υμίν". Ειρηνεύετε, ακούστηκε ο λόγος Του, και ήταν το αντίδοτο  του φόβου. Η ειρήνη Του και η παρουσία Του έδιωξαν τον φόβο ανοίγοντας διάπλατα τις αμπαρωμένες πόρτες της ψυχής τους για να γεμίσουν φως, χαρά, ειρήνη, για να μπει ο ίδιος μέσα.

Η πνευματική αντιμετώπιση των ψευδών ειδήσεων (fake news)

Μεγάλος προβληματισμός επικρατεί το τελευταίο διάστημα για την ευρεία διάδοση ψευδών ειδήσεων (fake news).

Οι ψευδείς ειδήσεις άλλοτε κυκλοφορούν ανώνυμα και άλλοτε επώνυμα. Άλλοτε δημιουργούνται από νοσηρή φαντασία, άλλοτε από σκοπιμότητα. Άλλοτε πηγάζουν από άτομα με ψυχικά νοσήματα, άλλοτε από επιτήδειους, από μεμονωμένα άτομα, έως και από ξένες κυβερνήσεις που θέλουν να αποσταθεροποιήσουν την χώρα μας και την τοπική Εκκλησία.

Επιστήμονες κοινωνικών επιστημών και ψυχολόγοι προβαίνουν σε αναλύσεις του φαινομένου, αλλά αδυνατούν να μετριάσουν την λαίλαπα των ψευδών ειδήσεων. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσπαθούν να περιορίσουν το φαινόμενο, αλλά δυσκολεύονται να τα καταφέρουν. Οι ψευδείς ειδήσεις μεταφέρονται από στόμα σε στόμα, κολλώντας σαν ιός στις ψυχές των ανθρώπων.

Όποια και να είναι η πηγή τους, οι ψευδείς ειδήσεις λειτουργούν σαν τους κακούς λογισμούς. Εκμεταλλεύονται την εμπάθεια, τον εγωισμό, την υπερηφάνεια και τις φοβίες που υπάρχουν στον άνθρωπο, λόγω της απιστίας ή της ελλιπούς πίστης του. Μπερδεύουν τα νοήματα προσπαθώντας να θολώσουν την κρίση του ανθρώπου.

Απελπισία

Αυτός που μας «πολεμά» με λογισμούς και σκέψεις, βάζοντας συνεχώς «εμπόδια», έχει ως σκοπό να μας ρίξει σε απελπισία. Η απελπισία στερεί την διάθεση, απογοητεύει και κρατά τον άνθρωπο σε μόνιμη αδράνεια, όλα μαύρα, πουθενά φως και ελπίδα.
Μένει ο νους και η σκέψη προσηλωμένη μόνο στο εμπόδιο που παρουσιάζεται και δεν πιστεύει ότι υπάρχει κάτι πιο πέρα.
Τα εμπόδια στην ζωή μας είναι για να τα προσπερνάμε και όχι να μας σταματούν. Απελπισία σημαίνει χωρίς ελπίδα.

Ταιριάζει η απελπισία στον χριστιανό, όταν η ελπίδα του είναι ο Χριστός;

Το να «πέσω» είναι ανθρώπινο, το να μην σηκώνομαι είναι δαιμονικό.

Ενθαρρυντικός λόγος Οικουμενικού Πατριάρχη κατά τον Εσπερινό της Αναστάσεως στο Φανάρι 2020

Ενθαρρυντικό λόγο κατά τον Εσπερινό της Αναστάσεως στον πάνσεπτο Πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι Κωνσταντινουπόλεως απηύθυνε προς τους χριστιανούς ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος.

Μεταξύ των συγκινητικών του λόγων είπε:

«Τίποτα και κανένας, καμία φυσική καταστροφή, καμία πανδημία, κανένας πειρασμός, κανένα ανθρώπινο ή άλλο εμπόδιο δεν είναι ικανό να μας χωρίσει από την πίστη μας στον Αναστημένο Χριστό.
Η πίστη του χριστιανού είναι η κινητήριος και η νικητήριος δύναμη αυτού του κόσμου.
Η πίστη του χριστιανού είναι το αληθινό και άσβεστο φως της Αναστάσεως, το οποίο ανάβει από τον πόθο Χριστού.
Η πίστη του χριστιανού δεν είναι θρησκεία για να αναζητεί την αλήθεια. Είναι η αποκεκαλυμμένη αλήθεια, είναι ζωή και είναι αιωνιότητα.»

«Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι μοιραίο να μην γνωρίσει ποτέ, μα ποτέ, θάνατο.
Αλήθεια, υπάρχει ορθόδοξος που αμφιβάλλει για αυτό; Μπορεί ο Χριστός να νικηθεί από τις δυνάμεις του σκότους; Ίσα ίσα, η Εκκλησία μάς σκεπάζει, μας προστατεύει, μας θεραπεύει χωρίς να έχει ανάγκη την ατομική και ου κατ’ επίγνωσιν δυναμική μας.
Η Εκκλησία μας θέριευε και γινόταν τρανή και καθιερωνόταν σε περιόδους διωγμών και Κολοσσαίων. Σήμερα δεν ζούμε τέτοιες συνθήκες. Σήμερα απλώς προστατεύουμε το κύρος της Εκκλησίας μας από άκυρες θεωρίες ένθεν κακείθεν.»

«Η δύναμη της Εκκλησίας διαπερνά τις κλειστές πόρτες σπιτιών και ψυχών και γίνεται παρηγοριά και ειρήνη. Η ευλογία της Εκκλησίας είναι πάνω από κάθε πανδημία, διότι είναι επιδημία Θεού!»

«Η Εκκλησία ζει και θα ζει στους αιώνες χωρίς τέλος, χωρίς τέλμα, χωρίς οσμή θανάτου, αιωνίως εις το διηνεκές μέχρι της συντελείας των αιώνων.»

«Αγαπάμε τον Χριστό; Τότε έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην Εκκλησία.»

Πάσχα 2020

«Ἀναστάσεως ἡμέρα καί λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει...»

Ας λάμψουμε όλοι από χαρά, γιατί σήμερα γέμισε με φως αναστάσιμο όλος ο κόσμος, γέμισε με φως αναστάσιμο η ζωή μας.

Ζώντας πλέον μέσα στο φως της Ανάστασης του Χριστού, ποιος φοβάται το σκοτάδι;
Το φως της Αναστάσεως είναι αφορμή χαράς, αφορμή πανηγύρεως.
Το φως της Αναστάσεως είναι αγάπη που μας αγκαλιάζει όλους, μας κάνει φωτεινούς και χαρούμενους.

Αυτή η αγάπη, που ξεπρόβαλε Ανεστημένη από τον Τάφο, μας καλεί όλους να συγχωρεθούμε μεταξύ μας, για την χαρά της αναστάσεως.
Μας καλεί όλους να αποκαλέσει ο ένας τον άλλο αδελφό και να αγκαλιαστούμε από χαρά και αγάπη, γιατί αναστήθηκε ο Χριστός.

Εσταυρωμένε μου Χριστέ!

Άνοιξες, Χριστέ Σωτήρ μου, τα χέρια Σου να μ' αγκαλιάσεις κι εγώ σ'τα κάρφωσα στο ξύλο.

Άνοιξες την καρδιά Σου να με βάλεις μέσα της κι εγώ την κάρφωσα με την λόγχη.

Άνοιξες το στόμα Σου να μου πεις πόσο μ' αγαπάς κι εγώ σ'το γέμισα με ξύδι.

Πόσο τυφλός είμαι, Θεέ μου,  να μη βλέπω την αγάπη Σου!

Εσταυρωμένε μου Χριστέ, πονεμένε Θεέ μου, παράβλεψε τα λάθη μου, κάψε μου τα πάθη με το αίμα  που έτρεξε στον Σταυρό Σου, αξίωσέ με σαν τον ληστή να σου φωνάξω: «μνήσθητί μου Κύριε όταν έλθεις εν τη βασιλεία Σου».

Καλή Ανάσταση!

+αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι. Μ. του Εσφιγμένου

Θεία Κοινωνία: Λάθος ερωτήματα σε λάθος στιγμή

Το παρακάτω κείμενο δεν αγγίζει το δογματικό θέμα της Θείας Κοινωνίας. Τα δογματικά θέματα δεν προσφέρονται για την τηλεοπτική και διαδικτυακή αρένα ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, ούτε πρέπει να γίνονται σημείο διχασμού της κοινωνίας και των πιστών κατά αυτό τον τρόπο. Το τρέχον ερώτημα για την Θεία Κοινωνία είναι το ακατάλληλο ερώτημα την ακατάλληλη στιγμή.

«Μπορεί να κολλήσει κάποιος κορωνοϊό από την Θεία Κοινωνία ή όχι;»
Ένα ερώτημα το οποίο βρίσκεται στο επίκεντρο αυτό το διάστημα.

Πολλοί συμπολίτες μας ανησυχούν. Οι πιστοί, όμως, προτάσσουν την ακράδαντή τους πίστη πως αποκλείεται να κολλήσει κάποιος κάποια ασθένεια από την Θεία Κοινωνία, καθώς η Θεία Κοινωνία είναι «φάρμακο αθανασίας» και «κολλάς μόνο Χριστό».

Είναι, όμως, αυτό το ερώτημα εύλογο και χρήσιμο σε αυτή φάση που περνάμε;

Το πρόβλημα δεν είναι η Θεία Κοινωνία, αλλά το όλο περιβάλλον.  Ποιος μπορεί να εγγυηθεί πως κανείς δεν θα κολλήσει από το όλο περιβάλλον του ιερού ναού; Ή ποιος μπορεί να εγγυηθεί πως ο κορωνοϊός δεν θα μεταδοθεί από την αναπνοή του πιστού στον ιερέα ή το αντίθετο, τη στιγμή που για να κοινωνήσει ο πιστός βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από τον ιερέα; Υπάρχει κάποιο δόγμα για αυτά ή φέρουμε μαγικές αντιλήψεις που ποτέ έως τώρα δεν έχουν καταγραφεί στην πίστη μας;

Η παρουσία του όχλου στα χρόνια του Χριστού και σήμερα, εν μέσω πανδημίας

Μετά το θαύμα της Αναστάσεως του Λαζάρου, ο Ιησούς εισέρχεται θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ. Οι Ιουδαίοι με ενθουσιασμό Τον υποδέχονται ως λυτρωτή και σωτήρα. Σε λίγες μέρες ο ίδιος ο λαός, ως όχλος πλέον, χωρίς ενθουσιασμό, αλλά με οργή, ζητάει επιτακτικά «άρον άρον σταύρωσον Αυτόν».

Ο λαός γίνεται όχλος, μετατρέποντας τον ενθουσιασμό σε οργή.
Ο όχλος εκθειάζει όποιον νομίζει ότι θα εξυπηρετήσει τα κοσμικά του συμφέροντα.
Ο ίδιος όχλος εχθρεύεται κάποιον, όταν πιστεύει άκριτα τις συκοφαντίες που λέγονται για αυτόν, χωρίς να τον ενδιαφέρει αν αληθεύουν ή όχι οι κατηγορίες.

Ο όχλος θέλει να εξοντώσει όποιον ξεσκεπάζει την υποκρισία και τον φαρισαϊσμό ή ταρακουνά την βόλεψή του σε μια ζωή γεμάτη ψέματα, σε έναν τρόπο ζωής που εφευρίσκει συνεχώς προφάσεις για να δικαιολογεί την απομάκρυνση από το δίκαιο, την αγάπη, τον Θεό.

Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχου για την Μεγάλη Εβδομάδα

Μήνυμα

τῆς Α. Θ. Παναγιότητος

τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου

 κ. κ. Βαρθολομαίου

ἐπί τῇ εἰσόδῳ εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Ἑβδομάδα

(Σάββατον τοῦ Λαζάρου, 11 Ἀπριλίου 2020)

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

          Μία ἀκόμη Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἔφθασε στό τέλος της. Σήμερα ἑορτάσαμε χαρμόσυνα τήν ἀνάσταση τοῦ ἐπιστηθίου φίλου τοῦ Χριστοῦ Λαζάρου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν προτύπωση τῆς «κοινῆς ἀναστάσεως». Αὔριο θά χαροῦμε τήν ἑορτή τῶν Βαΐων καί θά ψάλουμε τό «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὡσαννά ὁ ἐν τοῖς ὑψίστοις».

          Εἰσερχόμαστε, λοιπόν, μέ κατάνυξη καί ταπείνωση, στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα, ἔχοντας διατρέξει μία Μεγάλη Τεσσαρακοστή διαφορετική ἀπό τίς προηγούμενες. Ἡ πανδημία τοῦ νέου κορωνοϊοῦ ἄλλαξε τήν καθημερινότητά μας καί τήν ἐκκλησιαστική μας ζωή. Ἔκλεισαν οἱ ναοί γιά τούς πιστούς. Ἡ πανίερη γεύση τῆς Θείας Κοινωνίας λείπει ἀπό τά αἰσθητήριά τους. Δέν βλέπουν τό πρόσωπο τῶν ἀδελφῶν ἐν συνάξει, στεροῦνται τίς κατανυκτικές ἀκολουθίες καί τήν εὐωδία τοῦ θυμιάματος. Σίγουρα προκαλοῦν ὅλα αὐτά μιά αἴσθηση ἀλλοτρίωσης. Μένουμε στό σπίτι μας γιά νά προφυλαχθοῦμε ἀπό τόν φονικό ἰό, ἀλλά ἀπουσιάζουμε ἀπό τόν «οἶκον τοῦ Πατρός», στόν ὁποῖον ὄχι μόνον αἰσθάνονται οἱ Ὀρθόδοξοι «σάν στό σπίτι τους», ἀλλά ὁ ὁποῖος «εἶναι τό σπίτι τους».

          Καί ὅμως! Μέ πόνο ψυχῆς ἔπρεπε νά πάρουμε τήν ἀπόφαση παράτασης τῶν μέτρων αὐτῶν καί γιά τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Γιά νά προστατευτεῖτε ὅλοι ἀνεξαιρέτως. Τό ράσο τοῦ Πατριάρχου ὄφειλε νά σκεπάσει τίς ζωές σας καί πάλι, ὅπως πολλές φορές στήν ἱστορία τοῦ μαρτυρικοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Μετά βαΐων και κλάδων

Μετά βαΐων και κλάδων υποδέχονται τον Χριστό στα Ιεροσόλυμα.
Τον υποδέχθηκαν ως Μεσσία αυτοί που σε λίγες ημέρες θα ζητούσαν την σταύρωσή Του.
Του έστρωναν τα βάγια, μετατρέποντάς τα σε λίγες ημέρες σε καρφιά, λόγχη και σταυρό.
Υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό Αυτόν που τους μιλούσε για την αγάπη, ανταποδίδοντάς Του μέσα σε λίγες ημέρες τον θάνατο.

Έρχεται όμως, πάλι ο Χριστός, ως Θριαμβευτής στην ζωή μας. Επιμένει να έρχεται, από απέραντη αγάπη κι εμείς ας επιμένουμε να Τον σταυρώνουμε.

Η καρδιά

Όταν θες να επικοινωνήσεις με τον πλησίον, η γλώσσα συνήθως είναι φτωχή. Το σώμα προσπαθώντας να την συμπληρώσει, κάνει υπερβάσεις για να πει όσα δεν μπορεί η γλώσσα.

Με την καρδιά, όμως, γίνεται η απόλυτη, η τέλεια επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Όταν μιλάς με την καρδιά σου, τότε αυτή ανοίγει διάπλατα για να «χωρέσει» τον πλησίον.

Όποιος μπαίνει στην καρδιά του άλλου εγκαθίσταται μόνιμα, «ανεβαίνει» επίπεδο επικοινωνίας, φεύγει από το σαρκικό και ανεβαίνει στο πνευματικό, το ουράνιο. Η μόνιμη κατοικία της καρδιάς είναι τα ουράνια, γι'  αυτό και όσοι ζουν και μιλούν καρδιακά μεταφέρονται εκεί.

Λίγο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα

Ο τρόπος που θες να ζήσεις είναι επιλογή δική σου.
Υπάρχουν δύο τρόποι:
ζεις με τον τρόμο και τον φόβο της κόλασης,
ή ζεις με την ελπίδα του παραδείσου.

Δύο τρόποι εντελώς αντίθετοι μεταξύ τους.
Ο φόβος και ο τρόμος της κολάσεως σου έχουν μετατρέψει την ζωή σε κόλαση.
Μια ζωή γεμάτη καχυποψίες, υπόπτους, φαντάσματα, εχθρούς, σκέτη μαρτύριο.

Η ελπίδα του παραδείσου σε κάνει να ζεις από τώρα τον παράδεισο.
Ζεις για να αγαπάς, να προσφέρεις, να προσπαθείς, να ελπίζεις, να χαίρεσαι, να χαμογελάς, να συγχωρείς, να αγκαλιάζεις.

Άφησε ελεύθερο τον εαυτό σου να δει την αλήθεια.
Μην αφήνεις την απελπισία να σε κυριεύει, γιατί γίνεται μεταδοτική ασθένεια και επηρεάζεις πολλούς.

Η ζωή της Μαρίας Αιγυπτίας ως απάντηση στη δοκιμασία των πιστών λόγω πανδημίας

Η ζωή του ανθρώπου χαρακτηρίζεται από διάφορες διακυμάνσεις, από χαρές και λύπες, από αισιοδοξία και απελπισία.
Τα γεγονότα τρέχουν γύρω από τον άνθρωπο με ιλιγγιώδη ταχύτητα, ενώ αυτός καλείται να σταθεί όρθιος και να τα διαχειριστεί.

Η διαχείριση αυτή είναι πολύ δύσκολη, εξαιτίας του πλήθους και ιδίως του ξαφνικού, ορισμένων γεγονότων. Καλείται, όμως, ο άνθρωπος να τα διαχειριστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, προς όφελος του ιδίου, των οικείων του και του συνόλου της κοινωνίας.

Στην προσπάθεια που καταβάλλει, αναζητά κάποια πρότυπα, τα οποία θα τον ενισχύσουν, θα του δώσουν απαντήσεις, θα τον πείσουν να συνεχίσει την προσπάθεια.

Ένα τέτοιο πρότυπο στην ζωή του ανθρώπου είναι και η οσία Μαρία η Αιγυπτία.

Σήμερα, Ε' Κυριακή των νηστειών, πλησιάζοντας στο τέλος η αγία Τεσσαρακοστή, το κατ' εξοχήν στάδιο προσωπικού αγώνα, η Εκκλησία μας τιμά την οσία Μαρία την Αιγυπτία, ως πρότυπο μετανοίας.

Προσοχή στα ψευδή μηνύματα

Κυκλοφορούν τον τελευταίο καιρό πάρα πολλά μηνύματα, άλλα σε μορφή κειμένου και άλλα ηχητικά, τα οποία κρύβονται πίσω από την ανωνυμία του συντάκτη τους και προτρέπουν να κοινοποιηθούν παντού.
Μη δίνεται σημασία σε τέτοιου είδους μηνύματα.

Όλα αυτά έχουν σκοπό να προκαλέσουν ταραχή και τον αποπροσανατολισμό όλων.
Είναι στοχευμένα και με τρόπο αληθοφανή, ψεύτικο δηλαδή.

Είτε μιλούν για θαύματα, είτε προετοιμάζουν δήθεν για "κάτι" που θα συμβεί, κ.α.

Παρατηρήστε, ότι σχεδόν όλα είναι ανώνυμα, όπως αυτό που κυκλοφορεί τις τελευταίες ώρες ή όπως ένα ηχητικό, που διηγείται μια κυρία άγνωστη κάποιο θαύμα.

Όλα είναι ψέματα!!!

Ας ακούμε μόνο επίσημες ανακοινώσεις.
Προσοχή λοιπόν στο τι διαβάζουμε, τι ακούμε και τι κοινοποιούμε!

Εκ της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου

Ας γίνει κατά την πίστη μας

Όλη η ανθρωπότητα ζει κάτι το πρωτόγνωρο και έξω από τις συνήθειες όλων.

Καλούμαστε όλοι μαζί να το αντιμετωπίσουμε με σύνεση, σοβαρότητα και υπομονή.
Θα περάσει και αυτό, όπως και πολλά άλλα στο παρελθόν.

Οφείλουμε, όμως, με την στάση μας να βγούμε όσο το δυνατόν λιγότερο πληγωμένοι από αυτόν τον πειρασμό, και με λιγότερα τραύματα.

Το οφείλουμε στο μέλλον μας, στο μέλλον των παιδιών μας, για την πατρίδα μας, για όλο τον κόσμο.

Στα κοινά προβλήματα, όταν τα μοιραζόμαστε, μειώνεται το βάρος, ενώ όταν μοιραζόμαστε την χαρά, αυτή αυξάνεται.
Καλούμαστε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Είναι ευθύνη όλων!

Κορωνοϊός - επιδημία ή ευκαιρία;

Φόβος, πανικός, αβεβαιότητα, κορύφωση άγχους επικρατεί στην ανθρωπότητα, και η αιτία... ένας μικρός σε μέγεθος ιός.
Ήρθε κάτι το "μικροσκοπικό" να κυριεύσει το "μεγάλο", να το υποτάξει ολοκληρωτικά!

Ξαφνικά τρόμος κυριεύει μικρούς και μεγάλους, ισχυρούς και αδύναμους. Το ονομάζουμε όλοι απειλή, αόρατο εχθρό, για να δικαιολογήσουμε την αδυναμία μας.

Ξεχάσαμε αμέσως τον εγωισμό μας που μας έπειθε συνεχώς ότι είμαστε ικανοί για όλα, δυνατώτεροι όλων...
Εμπρός στον μικροσκοπικό ιό όλοι ίσοι και αδύναμοι.

Τελικά τι είναι αυτός ο ιός;
Είτε τεχνητός είτε φυσικός, δημιουργεί την ίδια κατάσταση.

Είναι επιδημία ή κάποιο μήνυμα από τον ουρανό;

Ευαγγελισμός

Ξαφνιάστηκε η Παρθένος στη θέα του Αρχαγγέλου.

Ξαφνιάζεται ακόμη περισσότερο με το μήνυμα που της φέρνει:
«Βοῶ σοι γηθόμενος· κλῖνον τό οὖς σου καί πρόσχες μοι, Θεοῦ καταγγέλλοντι, σύλληψιν ἄσπορον· εὗρες χάριν γάρ, ἐνώπιον Κυρίου, ἥν εὗρεν οὐδέποτε, ἄλλη τις Πάναγνε» (α' ωδή κανόνα εορτής).

Πώς να μην απορήσει και πώς να μη ξαφνιαστεί, όταν ακούει ένα τέτοιο παράδοξο μήνυμα, από τον Ουρανό.
Αδύνατον να κατανοήσει ο ανθρώπινος νους, πώς θα συλλάβει η Παρθένος στην μήτρα της χωρίς να φθαρεί η παρθενία της.
Άνερμήνευτος, όμως, και στους Αγγέλους ο τρόπος της συλλήψεως.

Καθησυχαστικός, όμως, ο λόγος του Αρχαγγέλου προς την Παρθένο Μαρία:
«Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ, καί δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι» (Λουκ. α' 35). Θα σε καλύψει η χάρις του Αγίου Πνεύματος και θα ενεργήσει επάνω σου το μέγα θαύμα της συλλήψεως του Υιού του Θεού.

Η συμπεριφορά μας σε κρίσιμες στιγμές

Το τελευταίο διάστημα όλη η ανθρωπότητα δοκιμάζεται από την πανδημία της νόσου του κορωνοϊού.

Η πολιτεία καλείται να πάρει πρωτοφανή σε όλους μέτρα για την προστασία των πολιτών.

Ζούμε όντως κρίσιμες και πρωτόγνωρες στιγμές. Καλούμαστε όλοι ανεξαιρέτως να δείξουμε σοβαρότητα και υπευθυνότητα για την αντιμετώπιση της απειλής του θανατηφόρου ιού.

Το πρώτο και βασικό μέτρο που καλούμαστε όλοι να ακολουθήσουμε είναι το σύνθημα «μένουμε σπίτι»!
Ο σκοπός αυτού του μέτρου είναι να περιοριστεί όσο είναι δυνατόν η διασπορά του ιού μεταξύ του πληθυσμού.

Στα πλαίσια αυτά σταμάτησαν όλες οι ακολουθίες στους ιερούς ναούς.

Ευχή, προτροπή και παράκληση

Θα ακούμε πολλά και θα βλέπουμε περισσότερα αυτές τις ημέρες.
Συμβαίνουν πρωτόγνωρα γεγονότα, τα οποία αφορούν όλη την ανθρωπότητα.

Μη σας κυριεύει πανικός, είναι ο χειρότερος σύμβουλος στις κρίσιμες στιγμές.
Ας δείξουμε υπευθυνότητα και αυτοσυγκράτηση.

Η μεγάλη προσπάθεια που γίνεται από όλους είναι, με την διαμονή μας στο σπίτι, να περιορίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο, την διασπορά του ιού.

Είναι ευθύνη όλων να προστατεύσουμε τους ηλικιωμένους και τους ασθενέστερους, αυτούς που κινδυνεύουν δηλαδή περισσότερο!

Με αίσθημα ευθύνης και με πνεύμα αγάπης, ας εντείνουμε την προσπάθεια.
Είναι στιγμές που χρειάζεται η προσευχή όλων, ενωμένη να ανέβει ως θυμίαμα στον Ουρανό και ο Πανάγαθος Θεός να την ακούσει και να μας απαλλάξει από τον πειρασμό.

Με αγάπη Χριστού,
+αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι. Μ. του Εσφιγμένου

Εξομολόγηση

- Τι είναι η εξομολόγηση;

Εξομολόγηση είναι το μυστήριο που συντελεί την εσωτερική κάθαρση του ανθρώπου.
Όπως έχει ανάγκη ο άνθρωπος να καθαρίζει το σώμα του, ακριβώς την ίδια ανάγκη έχει να καθαρίζει και την ψυχή του.
Αυτήν την καθαριότητα την κάνει μέσω της εξομολόγησης.

- Τι πρέπει να λέει στην εξομολόγηση;

Με ταπείνωση να εκθέτει επιγραμματικά τα σφάλματά του. Δεν χρειάζεται φλυαρίες και ατελείωτους μονολόγους.
Καθαρά και σταθερά εκθέτει τα αμαρτήματα και τους λογισμούς του.
Αυτή η σταθερότητα που δείχνει μαρτυρά και την αληθινή μετάνοια, το βάρος που έχει μέσα του και θέλει γρήγορα να απαλλαγεί απ' αυτό.

Η πίστη στον Χριστό

Κυριακή της Ορθοδοξίας σήμερα, εορτή της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων.
Ο απόστολος Παύλος λέγει: "ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει".
Η ζωή μας και ότι έχει σχέση μ' αυτήν, δεν έχει να κάνει με τα γήινα, τα υλικά, τα χρονικά. Όλα τελειώνουν μόλις περάσει ο χρόνος.
Η δική μας αναφορά, η σκέψη, η ζωή, η προσπάθεια αφορά τα ουράνια, τα πνευματικά, τα αιώνια.

Αυτή είναι η πίστη μας, αυτή είναι η Ορθοδοξία μας. Γι' αυτήν αγωνίστηκαν, δίνοντας και την ζωή τους οι Μάρτυρες και οι άγιοι Πατέρες, για να ζούμε και να αναπνέουμε εμείς, ελεύθερα και ορθόδοξα.

Ο αγώνας για την προσκύνηση των εικόνων, δεν ήταν για τα ξύλα και τις μπογιές, αλλά για το πρόσωπο που εικόνιζε. Δεν αφορούσε την ύλη αλλά τον ουρανό! Η τιμή και η προσκύνηση "εις το πρωτότυπον διαβαίνει".

Η δύναμη της προσευχής

Η δύναμη της προσευχής δίνει εσωτερική βεβαιότητα στον άνθρωπο. Όταν νιώσει μέσα του αυτήν την βεβαιότητα, τότε το θαύμα θεωρείται αυτονόητο και δεδομένο.

Η προσευχή είναι αποκλειστικά προσωπική υπόθεση καθενός μας. Η έλλειψή της από την ζωή μας μάς απομακρύνει σταδιακά από τον Θεό, μας αποξενώνει και μάς γεμίζει αμφιβολίες.

Μήπως μας θυμίζει κάτι αυτό; Μήπως, δηλαδή, έχουμε αμφιβολίες και μένουμε κολλημένοι σ' αυτές; Μήπως ζητάμε θαύματα και δεν γίνονται; Μήπως, τελικά, πρέπει να το παραδεχθούμε ότι φέρουμε ευθύνη;

Η αιτία και η λύση ταυτόχρονα είναι η προσευχή. Η έλλειψή της δημιουργεί προβλήματα, ενώ η παρουσία της τα λύνει.

Το θαύμα είναι απλό και εύκολο, όταν έχεις βεβαιότητα πίστεως μέσα σου.

Αυτή η βεβαιότητα αποκτιέται σταδιακά με την προσευχή.

Ας κάνουμε, λοιπόν, προσευχή. Μας λείπει και υποφέρουμε.

Έτσι απλά!

+Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος

Καθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους