Απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα για την υπόθεση της Μονής Εσφιγμένου

Απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα που αφορούν διάφορες πτυχές της υπόθεσης της Μονής Εσφιγμένου δίνει ο πανοσιολογιότατος αρχιμ. Βαρθολομαίος, καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους.

1. Στις 8 Ιουλίου συζητούνται στον Άρειο Πάγο οι τρεις αιτήσεις αναστολής που κατέθεσαν οι «ζηλωτές» της Μονής Εσφιγμένου κατά ισάριθμων αποφάσεων του Εφετείου Θεσσαλονίκης, το οποίο αποφάσισε να σας αποδοθεί η κινητή και η ακίνητη περιουσία τής υπό κατάληψης Μονής. Πόσα χρόνια κρατάει αυτή η αντιπαράθεση και πώς φτάσαμε έως εδώ;

Αντιπαράθεση των κατεχόντων την Μονή Εσφιγμένου με την Ιερά Κοινότητα, δηλαδή το σύνολο του Αγίου Όρους, υπήρχε έως τις αρχές της δεκαετίας του 2000 για λόγους παραβίασης του Καταστατικού Χάρτη του Αγίου Όρους, καθώς συνέστησαν απαγορευμένη ομάδα και διεξήγαγαν προσηλυτισμό και προπαγάνδα κατά τής Ορθόδοξης Εκκλησίας εντός Αγίου Όρους, προωθώντας παράλληλα μη ορθόδοξες θέσεις. Αφού οι προσπάθειες για συνεννόηση δεν απέδωσαν, λόγω αδιαλλαξίας των καταληψιών, η Ιερά Κοινότητα αποφάσισε την απέλασή τους, ως ώφειλε βάσει του Καταστατικού Χάρτη. Από εκεί και πέρα εκκρεμεί απλώς η εφαρμογή των αποφάσεων από τα αρμόδια όργανα της πολιτείας. Η Μονή Εσφιγμένου ήταν κενή από νομικής άποψης και υπήρξε ανάγκη ορισμού αδελφότητας, που θα την αναλάμβανε.

Αναλυτικότερα, από τα έτη 1972-1974 εισήλθε στο Άγιο Όρος μια ομάδα ανθρώπων, που δεν ανήκε στον Ορθόδοξη Εκκλησία. Σε αυτή ανήκε και ο σημερινός αρχηγός της κατάληψης. Αυτή η ομάδα, εκμεταλλευόμενη την τότε κατάσταση λειψανδρίας νέων μοναχών και ελλιπούς πληροφόρησης, κατέλαβε διά της βίας την τότε διοίκηση της Μονής Εσφιγμένου και τα κτήρια της, εκδιώκοντας Εσφιγμενίτες μοναχούς και βιαιοπραγώντας εναντίον όσων διαφωνούσαν με τις ενέργειές τους.

Ανακοίνωση Ιεράς Μονής Εσφιγμένου για την υπόθεση με τον ψευδογιατρό

Καρυές Αγίου Όρους

19.6/2.7.2020

Η Ιερά Μονή Εσφιγμένου, κατόπιν εσφαλμένων αναφορών σε διάφορα δημοσιεύματα, δηλώνει πως ουδέποτε έχει έρθει σε επικοινωνία ή συναλλαγή με τον φερόμενο ως ψευδογιατρό, Νικόλαο Κοντοστάθη, και ουδέποτε μοναχός της τον σύστησε σε οιονδήποτε, αλλά, αντιθέτως, έγινε παράνομη χρήση του ονόματός της από τους καταληψίες του κεντρικού της κτηριακού συγκροτήματος. Επιπλέον, ποτέ εκπρόσωπος της Μονής δεν έκανε δηλώσεις επί του θέματος, ανώνυμα και με αλλοιωμένη φωνή, όπως παρουσιάστηκε σε δελτίο ειδήσεων τηλεοπτικού σταθμού!

Tο φυτό της αγάπης

Η αγάπη είναι «αυτοφυές φυτό», το οποίο φυτρώνει μόνο στις καρδιές των ανθρώπων.

Το άρωμά της ξεχειλίζει από την καρδιά και αρωματίζει όλον τον άνθρωπο.

Είναι τόσο έντονο το άρωμά της, που αρωματίζει ό,τι ακουμπά, ό,τι βλέπει, όπου περνά ο άνθρωπος.

Ένα μικρό «φυτό», η αγάπη, είναι τελικά τόσο μεγάλο, που αγκαλιάζει με το άρωμά του όλον τον κόσμο. Αυτό το άρωμα  μυρίζει ουρανό, γιατί η αγάπη είναι ο Θεός, ο Οποίος καταδέχεται να χωρέσει σε κάθε ανθρώπινη καρδιά, καθώς ανθίζει η αγάπη Του και ευωδιάζει την ζωή του ανθρώπου.

Το μόνο που χρειάζεται το «φυτό» της αγάπης είναι λίγη περιποίηση. Σκάλισμα και καθάρισμα στο χώμα του, για να αναπνέει η ρίζα, συχνό πότισμα για να αναπτυχθεί.

Το σκάλισμα και το καθάρισμα του χώματος είναι η εξομολόγηση, που καθαρίζει και αναζωογονεί την καρδιά. Το πότισμα είναι τα δάκρυα της μετανοίας, που τρέφουν την ρίζα της αγάπης.

Ο χτύπος της καρδιάς

Ο χτύπος της καρδιάς αποκαλύπτει την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται ο άνθρωπος. Ο χτύπος της καρδιάς δίνει τον ρυθμό στην ζωή μας.

Ο χτύπος της καρδιάς μας, ας γίνει μελωδία, να ηχεί σαν τον ύμνο του Αρχαγγέλου προς την Παναγιά μας.

Κάθε χτύπος και αφορμή για μετάνοια.

Κάθε χτύπος και αφορμή για χαρά.

Το Πνεύμα της αληθείας

«Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας …»

Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο ήταν η εκπλήρωση της υποσχέσεως του Χριστού προς τους μαθητές Του.

«Άλλον» Παράκλητο, υποσχέθηκε, θα στείλει να παρηγορεί και να ενισχύει τους ανθρώπους, όταν ο Ίδιος θα αναληφθεί στους ουρανούς.

«Άλλον» Παράκλητο, δηλαδή, το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, το ομοούσιο με τον Πατέρα και τον Υιό.

Δεν θα άφηνε απαρηγόρητο τον άνθρωπο ο Χριστός, όταν θα ολοκλήρωνε το σωτήριο έργο Του στην γη.

Κατανοούσε την ορφάνια, που θα ένιωθαν οι μαθητές Του, βλέποντάς Τον να απομακρύνεται σωματικώς από κοντά τους.

Δεν μπορούσαν να καταλάβουν την Ανάληψή Του, γι' αυτό Του φώναζαν:  «μη μας αφήνεις ορφανούς, Κύριε!»

Δεν Τον κατανοούσαν, παρά την διδασκαλία Του και τα θαύματα, που πραγματοποιούσε μπροστά τους.

Ποιος Τον ακούει;

Στην μάχη ο στρατηγός καταστρώνει το σχέδιο, δίνει εντολές, κάνει τον απολογισμό στο τέλος και αποδίδει τον έπαινο στους πιο γενναίους μαχητές του. Το μόνο που ζητά από τους στρατιώτες του είναι υπακοή στις εντολές του, για να επιτευχθεί η νίκη.

Ο χριστιανός, ως στρατιώτης Χριστού, αγωνίζεται σύμφωνα με τις εντολές Του, περιμένοντας στο τέλος τον «απολογισμό», την μέλλουσα κρίση, για να του αποδοθεί ο έπαινος, που είναι ο παράδεισος. Το μόνο που ζητά ο Χριστός είναι η υπακοή στις εντολές Του.

Ο Χριστός, ως αρχηγός της ζωής, έδωσε εντολές ζωής στους ανθρώπους. Εντολές γεμάτες αγάπη, εντολές που οδηγούν στην αληθινή ζωή, εντολές που δεν επιβάλλονται, αλλά ελεύθερα ακολουθούνται. Έδωσε τις εντολές Του με απλό τρόπο, κατανοητό, για να μπορέσουν οι ακόλουθοί Του να τις έχουν ως οδηγό ζωής.

Ο τυφλός

Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο αποκαλύφθηκε με τον ερχομό του Χριστού στην γη.

Η παρουσία Του ήταν η αφορμή για επανεκκίνηση όλης της ανθρώπινης φύσης.

Φανέρωσε στον άνθρωπο την αγάπη Του μέσα από τα κηρύγματά Του, τα θαύματα, το πάθος, τον Σταυρό και την Ανάστασή Του.

Η φανέρωση της αγάπης του Θεού ήταν αναγκαία για τον «πεσμένο» άνθρωπο, γιατί έπρεπε να ακούσει, να δει και να πράξει στην ζωή του ο ίδιος, σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, για να καταφέρει να «σηκωθεί».

Η φανέρωση της αγάπης άνοιξε τα πνευματικά αυτιά και τα μάτια της ψυχής του ανθρώπου, για να πιστέψει πραγματικά σ' αυτήν, για να γίνει και ο ίδιος όλος αγάπη.

Τα θαύματα που πραγματοποίησε ο Κύριος ήταν όλα με τον λόγο Του ή το άγγιγμα των χεριών Του.

Το θαύμα όμως που έκανε στον Τυφλό του ευαγγελίου ήταν ξεχωριστό.

Όπως αναφέρεται στην ευαγγελική περικοπή, αφού έφτιαξε πηλό με το χώμα και το σάλιο Του, γέμισε τις κενές κόγχες των ματιών του εκ γενετής τυφλού και του είπε να πάει και να πλυθεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

Της Σαμαρείτιδος

Ανατρεπτική η παρουσία του Χριστού στα μάτια των ανθρώπων της εποχής Του. Κάθε κίνηση, κάθε λόγος Του, διέλυε τις αγκυλώσεις που προκαλούσε η έχθρα και το μίσος μεταξύ τους. Η επαγγελία της αγάπης ανέτρεπε κάθε κατεστημένο. Δεν ήρθε να διαλύσει τον νόμο αλλά να τον συμπληρώσει.

«Ου συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείτες», δεν έχουν επικοινωνία οι Ιουδαίοι με τους Σαμαρείτες, μισούνται μεταξύ τους. Να, ο Χριστός, όμως, που μιλά με την Σαμαρείτιδα. Δεν υπολογίζει το μίσος και την έχθρα που τους χωρίζει, αλλά, με  αγάπη  επικοινωνεί μαζί της.

Στην συνομιλία Του, με την Σαμαρείτιδα, αποκάλυψε την αιτία της παρουσίας Του στον κόσμο.

Ήρθε να ξεδιψάσει τον διψασμένο πνευματικά άνθρωπο. Το μίσος και η έλλειψη επικοινωνίας έφεραν την πνευματική ξηρασία.
Τι έλειπε απ' την ζωή των ανθρώπων; Ο Χριστός! Γι' αυτό λέει στην Σαμαρείτιδα: «Εγώ είμαι το ύδωρ το ζων, όποιος πιει από αυτό το νερό δεν θα διψάσει ποτέ».

Χριστός: Αυτός ο γνωστός, Αυτός ο άγνωστος!

Μέσα στην συζυγία, πολλές φορές, o ένας σύζυγος λέει, πως, μετά από πολλά χρόνια γάμου, ανακαλύπτει νέες πτυχές του χαρακτήρα του άλλου συζύγου. Πάντα υπάρχει κάτι άγνωστο για να γνωρίσει ο ένας σύζυγος στον άλλον, καθώς τα χρόνια περνούν, οι συνθήκες αλλάζουν, οι άνθρωποι ωριμάζουν.

Αν αυτή η συνεχής γνωριμία συμβαίνει στην αγαπητική μας σχέση με έναν πεπερασμένο άνθρωπο, πόσον μάλλον λαμβάνει χώρα στην σχέση μας με τον Χριστό, τον άπειρο Θεό και «μανικό εραστή» - νυμφίο του ανθρώπου, που ενσαρκώθηκε και θυσιάστηκε από αγάπη για 'μάς.

Η ιστορία της αγάπης και της πρόνοιας του Θεού για την ανθρωπότητα δεν «γράφτηκε» όλη ακόμα. Συνεχίζει να «γράφεται» έως της συντελείας των αιώνων. Έως τότε, ως ανθρωπότητα, έχουμε ακόμα πολλά να «μάθουμε», άγνωστα έως τώρα, για το γνωστό πρόσωπο της αγάπης μας, τον Ιησού Χριστό! Η αγαπητική σχέση με τον Θεό είναι ενεργητική και συνεχώς εξελισσόμενη, είναι πορεία αγάπης, στην οποία ζούμε μια συνεχή ανακάλυψη του θείου.

Η κοινωνία της αγάπης με τον Θεό δεν είναι κάτι το οποίο συνέβη στο παρελθόν και που το ζούμε ως ανάμνηση. Είναι κατάσταση που συμβαίνει συνεχώς. Η διακοπή της σχέσης αυτής έφερε τον θάνατο στην ζωή του ανθρώπου. Η ενσάρκωση του Θεού Λόγου είχε ως σκοπό την αποκατάσταση αυτής της κοινωνίας με τον άνθρωπο. Με την ενσάρκωση απέδειξε την αγάπη Του για τον άνθρωπο, υπενθυμίζοντάς Του τον σκοπό της δημιουργίας του, που ήταν η κοινωνία μαζί Του.

Πνευματικός αγώνας

• Τι είναι ο πνευματικός αγώνας;

Ως ύπαρξη ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα και ψυχή, τα οποία έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους, γιατί αφορούν το ίδιο άτομο.
Κάθε κίνηση του σώματος έχει δεχθεί επίδραση από την ψυχή αλλά και η ψυχή δέχεται επιδράσεις από τις ενέργειες του σώματος.  Η φροντίδα και η μέριμνα για το σώμα και την ψυχή αποτελούν καθημερινή ανάγκη.

Για τον χριστιανό η φροντίδα της ψυχής έχει πρωτεύοντα ρόλο, γιατί αυτή διαμορφώνει τον χαρακτήρα του ανθρώπου, ώστε στην καθημερινότητά του να μπορεί να διαχειρίζεται τον εαυτό του και τους άλλους με τον καλύτερο τρόπο.
Αυτή, η καθημερινή φροντίδα της ψυχής είναι ο πνευματικός αγώνας του χριστιανού.

Ευχή υπέρ της θεραπείας των ασθενών και της ενίσχυσης όλων όσοι δοκιμάζονται από την πανδημία

Δέηση υπέρ της θεραπείας των ασθενών και της ενίσχυσης όλων όσοι δοκιμάζονται από την πανδημία, ανέπεμψε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, την Κυριακή των Μυροφόρων, 3 Μαϊου 2020, στο παρεκκλήσιο του θαυματουργού Αγιάσματος στην Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Βαλουκλή.

Το κείμενο της Δεήσεως είχε συνταχθεί ειδικά για τον σκοπό αυτό και αναγνώστηκε μετά την Θεία Λειτουργία, που τελέστηκε στο Καθολικό της Μονής, ιερουργούντος του Μητροπολίτου Φιλαδελφείας Μελίτωνος, με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και τον Μητροπολίτη Σασίμων Γεννάδιο, υπεύθυνο της Μονής, να παρίστανται συμπροσευχόμενοι από το Ι.Βήμα.

Κατά την Δέηση ο Παναγιώτατος ανέγνωσε την ακόλουθη ευχή:

Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ο προαιώνιος Λόγος του Πατρός, ο δι᾽ άκραν φιλανθρωπίαν την ημετέραν μορφήν αναλαβών, συγκαταβάς ημίν συγκατάβασιν άφραστόν τε και ακατάληπτον, ανοίξας τω Αδαμιαίω γένει Παραδείσου τας πύλας και αθανατώσας ημάς τω Σταυρώ και τη Αναστάσει Σου, και καταπέμψας το Πανάγιον Πνεύμα τοις Αγίοις Σου Μαθηταίς και Αποστόλοις, το φωταγωγούν τον κόσμον άπαντα και οδηγούν εις πάσαν την Αλήθειαν, επάκουσον ημών προσπιπτόντων Σοι εν ταπεινώσει.

Πρόσδεξαι, παντεπήκοε, παντευλόγητε και παντευεργέτα Κύριε, τας ικετηρίους ημών εντεύξεις.

Ο των καλών αίτιος, ο δοτήρ παντός αγαθού και χορηγός πάσης ευεργεσίας, έκτεινον ημίν χείρα βοηθείας, ο αεί διδούς υπερεκπερισσού ων αιτούμεθα.

Ρύσαι ημάς, Κύριε, εκ της σοβούσης πανδημίας και εκ των ταύτη συμπαρομαρτουσών δεινών περιστάσεων.

Απόστειλον την πανακή χάριν Σου επί τους ασθενούντας και χάρισαι αυτοίς ρώσιν και ταχινήν και πλήρη την ίασιν.

Κραταίωσον τους ιατρούς και πάντας τους περιθάλποντας τους νοσούντας.

Φύλαξον υπό την σκέπην Σου πάντας ημάς, δώρησαι, ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, τοις δούλοις Σου υγιείαν κατ᾽ άμφω, λογισμόν σώφρονα, καρδίαν καθαράν, πάσαν άνωθεν ευλογίαν και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν ημίν.

Δίδαξον ημίν τα δικαιώματά Σου και δος ημίν, Δέσποτα, πίστιν δι᾽ αγάπης ενεργουμένην και αδίστακτον ελπίδα, όπως δοξάζηται το υπεράγιον και υπερουράνιον όνομά Σου και διακονήται ο αδελφός, ο «ηγαπημένος του Θεού».

Κλίνον, Κύριε, το ούς Σου, ο αναστάς εκ των νεκρών και συναναστήσας ημάς, και στερέωσον ημάς εν τη τηρήσει των εντολών Σου, μεσιτεία της αγιοπρώτου Θεοτόκου, της Ζωοδόχου Πηγής, της αενάως παρεχούσης «ιάσεων πλημμύραν ανεξάντλητον», πρεσβείαις δε πάντων των Αγίων των απ᾽ αιώνος, Σοι, τω «πάντων Αγίων Αγιωτάτω Λόγω», ευαρεστησάντων.

Αμήν

Η χαρά των Μυροφόρων

Η χριστιανική ζωή είναι μια συνεχής προσπάθεια και αγώνας, σύμφωνα με τους όρους που θέσπισε ο ίδιος ο Χριστός, με τελικό "έπαθλο" την αιώνια βασιλεία Του.

Αυτός ο πνευματικός αγώνας έχει πολλές δυσκολίες για τον κάθε χριστιανό. Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην καθημερινή προσπάθεια που καταβάλλει, είναι το "εγώ" του, το οποίο προσπαθεί να το μετατρέψει στο "εμείς", σύμφωνα με την εντολή του Χριστού: "αγαπάτε αλλήλους".

Η δυσκολία του πνευματικού αγώνα μετριάζεται με τα παραδείγματα της ζωής των Αγίων, παροτρύνοντας έτσι τον χριστιανό να συνεχίσει την προσπάθειά του με θάρρος και πίστη, ότι θα τα καταφέρει.

Η ζωή των Μυροφόρων γυναικών αποτελεί ένα από τα κορυφαία πρότυπα χριστιανικής ζωής για όλους τους χριστιανούς.

Η χαρά των Μυροφόρων είναι η παρακαταθήκη ζωής που άφησαν για εμάς τους χριστιανούς.

Εμείς, ως χριστιανοί, αν προσπαθήσουμε να νιώσουμε εσωτερικά, το πως ένιωθαν οι Μυροφόρες, θα μας αποκαλυφθεί το μεγαλείο της αυθεντικής χριστιανικής ζωής, τον τρόπο, πως να ζήσουμε και τι θα αποκομίσουμε στο τέλος.

Πού είναι ο Θεός στην ζωή σου;

Σε κάθε περίοδο κρίσης, που περνά η ανθρωπότητα μέσα στην ιστορία της, λογικό είναι να επικρατεί αναταραχή και αγωνία στις ψυχές όλων.
Το ζήτημα είναι πώς μπορεί ο καθένας προσωπικά ή συλλογικά να αντιμετωπίσει, πρώτα την ταραχή του και έπειτα, με καθαρό μυαλό, την υπάρχουσα κρίση.

Η πανδημία, που μας ταλαιπωρεί όλον αυτόν τον καιρό, σίγουρα έχει προκαλέσει σε όλους ταραχή, αγωνία. Κάποιοι βρίσκουν την ευκαιρία να προκαλούν τρόμο, επικαλούμενοι δήθεν «επερχόμενα δεινά». Η συνωμοσιολογία ταλαιπωρεί και αγχώνει, αντί να ηρεμεί.

Οι υποτιθέμενες «προφητείες» των νεοφανών αγίων, που εμφανίζονται πάντα σε τέτοιες καταστάσεις, προκαλούν μόνο τρόμο και αναστάτωση. Είμαι σίγουρος, ότι το μόνο που δεν ήθελαν οι άγιοι είναι να τρομοκρατούν. Αντιθέτως, επειδή είχαν την χάρη του Θεού, αυτήν μετέδιδαν με το λόγο και την προσευχή τους, ειρηνεύοντας τον κόσμο και εδραιώνοντας την πίστη του.

Μέσα σε όλο αυτό, το κλίμα της αγωνίας, της ταραχής, του φόβου, του τρόμου, που διακατέχεται ο άνθρωπος, γεννάται ένα εύλογο ερώτημα: πού είναι ο Θεός στην ζωή σου;

Μένουμε συνετοί!

Η επιδημία του κορωνοϊού δεν εξαλείφθηκε. Περνάμε απλά στην επόμενη φάση διαχείρισής της.

Οι ιεροί ναοί σύντομα θα ανοίξουν και πάλι! Μέχρι να εξαλειφθεί ο κίνδυνος, όμως, θα πρέπει να διάγουμε τον εκκλησιαστικό μας βίο με προσοχή και σύνεση, ώστε να μην υπάρξει αναζωπύρωση της επιδημίας και να μην ξαναζήσουμε αυτά που ζήσαμε.

Ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες, που θα μας δώσουν οι ειδικοί σε συνεννόηση με την Εκκλησία, γιατί οι ειδικοί γνωρίζουν και η Εκκλησία αναλαμβάνει την πνευματική ευθύνη.

Δεν πειράζουμε τον Κύριο, ούτε τον εκβιάζουμε να κάνει θαύμα για εμάς και μόνο. Ο Κύριος συντελεί το θαύμα στις ταπεινές καρδιές, σε αυτούς που πιστεύουν ειλικρινά, ακολουθώντας τους φυσικούς νόμους, που ο Ίδιος θέσπισε και αποφεύγοντας τους σχετικούς κινδύνους. Δεν πέφτουμε σε μια πυρκαγιά ζητώντας από τον Κύριο να μας σώσει.

Ζει Κύριος ο Θεός

Ζει Κύριος ο Θεός!!! Αυτός είναι η παρηγοριά και η ελπίδα μας, η ζεστασιά και η θαλπωρή μας μέσα στον πνευματικό χειμώνα που περνούμε.

Αυτός είναι η δροσιά και η αναψυχή μας μέσα στον πνευματικό καύσωνα και την ξηρασία που περνούμε.

Ζει Κύριος ο Θεός!!! Το φώναζε ο Προφήτης Ηλίας με την καρδιά του και τον άκουγε ο Θεός.

Ας το λέμε και εμείς συνέχεια, φθάνει να το πιστεύουμε, όχι μόνο πρόσκαιρα, μέχρι να μας πάρει τον «τυχόν» χειμώνα ή τον καύσωνα ή την ξηρασία μας και μετά να Τον ξεχνούμε.

Ζει Κύριος ο Θεός!!! Θα το φωνάζουμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας, μέσα από την πληγωμένη καρδιά μας, και μόνο τότε θα γίνει έλεος, θα σκύψει πάνω στις πληγές μας και θα τις επουλώσει.

Του Θωμά

ΤΟΥ ΘΩΜΑ

"Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων τῶν Μαθητῶν συνηθροισμένων, εἰσῆλθες ἄφνω παντοδύναμε, Ἰησοῦ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ στὰς ἐν μέσῳ αὐτῶν, εἰρήνην δούς..." (ιδιόμελο εσπερινού του Θωμά)

Ο φόβος των Ιουδαίων, μετά την σύλληψη και την σταύρωση του Ιησού, έκανε τους μαθητές Του να μείνουν κρυμμένοι.

Είχαν γεμίσει με απελπισία και απογοήτευση. Ο φόβος κυρίαρχος πλέον στην ζωή τους, τους στερούσε την χαρά, ακόμη και την ελπίδα.

Οι πόρτες του υπερώου κλειστές ερμητικά. Ερμητικά κλεισμένοι και οι ίδιοι μέσα τους, αφήνοντας τον φόβο να κυριαρχεί απ' έξω.

Ο Ιησούς όμως εμφανίστηκε μπροστά τους, χωρίς να Τον εμποδίσουν ούτε ο φόβος, ούτε οι πόρτες.

Εμφανίστηκε ξαφνικά και τους είπε: "ειρήνη υμίν". Ειρηνεύετε, ακούστηκε ο λόγος Του, και ήταν το αντίδοτο  του φόβου. Η ειρήνη Του και η παρουσία Του έδιωξαν τον φόβο ανοίγοντας διάπλατα τις αμπαρωμένες πόρτες της ψυχής τους για να γεμίσουν φως, χαρά, ειρήνη, για να μπει ο ίδιος μέσα.

Η πνευματική αντιμετώπιση των ψευδών ειδήσεων (fake news)

Μεγάλος προβληματισμός επικρατεί το τελευταίο διάστημα για την ευρεία διάδοση ψευδών ειδήσεων (fake news).

Οι ψευδείς ειδήσεις άλλοτε κυκλοφορούν ανώνυμα και άλλοτε επώνυμα. Άλλοτε δημιουργούνται από νοσηρή φαντασία, άλλοτε από σκοπιμότητα. Άλλοτε πηγάζουν από άτομα με ψυχικά νοσήματα, άλλοτε από επιτήδειους, από μεμονωμένα άτομα, έως και από ξένες κυβερνήσεις που θέλουν να αποσταθεροποιήσουν την χώρα μας και την τοπική Εκκλησία.

Επιστήμονες κοινωνικών επιστημών και ψυχολόγοι προβαίνουν σε αναλύσεις του φαινομένου, αλλά αδυνατούν να μετριάσουν την λαίλαπα των ψευδών ειδήσεων. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσπαθούν να περιορίσουν το φαινόμενο, αλλά δυσκολεύονται να τα καταφέρουν. Οι ψευδείς ειδήσεις μεταφέρονται από στόμα σε στόμα, κολλώντας σαν ιός στις ψυχές των ανθρώπων.

Όποια και να είναι η πηγή τους, οι ψευδείς ειδήσεις λειτουργούν σαν τους κακούς λογισμούς. Εκμεταλλεύονται την εμπάθεια, τον εγωισμό, την υπερηφάνεια και τις φοβίες που υπάρχουν στον άνθρωπο, λόγω της απιστίας ή της ελλιπούς πίστης του. Μπερδεύουν τα νοήματα προσπαθώντας να θολώσουν την κρίση του ανθρώπου.

Απελπισία

Αυτός που μας «πολεμά» με λογισμούς και σκέψεις, βάζοντας συνεχώς «εμπόδια», έχει ως σκοπό να μας ρίξει σε απελπισία. Η απελπισία στερεί την διάθεση, απογοητεύει και κρατά τον άνθρωπο σε μόνιμη αδράνεια, όλα μαύρα, πουθενά φως και ελπίδα.
Μένει ο νους και η σκέψη προσηλωμένη μόνο στο εμπόδιο που παρουσιάζεται και δεν πιστεύει ότι υπάρχει κάτι πιο πέρα.
Τα εμπόδια στην ζωή μας είναι για να τα προσπερνάμε και όχι να μας σταματούν. Απελπισία σημαίνει χωρίς ελπίδα.

Ταιριάζει η απελπισία στον χριστιανό, όταν η ελπίδα του είναι ο Χριστός;

Το να «πέσω» είναι ανθρώπινο, το να μην σηκώνομαι είναι δαιμονικό.

Ενθαρρυντικός λόγος Οικουμενικού Πατριάρχη κατά τον Εσπερινό της Αναστάσεως στο Φανάρι 2020

Ενθαρρυντικό λόγο κατά τον Εσπερινό της Αναστάσεως στον πάνσεπτο Πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι Κωνσταντινουπόλεως απηύθυνε προς τους χριστιανούς ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος.

Μεταξύ των συγκινητικών του λόγων είπε:

«Τίποτα και κανένας, καμία φυσική καταστροφή, καμία πανδημία, κανένας πειρασμός, κανένα ανθρώπινο ή άλλο εμπόδιο δεν είναι ικανό να μας χωρίσει από την πίστη μας στον Αναστημένο Χριστό.
Η πίστη του χριστιανού είναι η κινητήριος και η νικητήριος δύναμη αυτού του κόσμου.
Η πίστη του χριστιανού είναι το αληθινό και άσβεστο φως της Αναστάσεως, το οποίο ανάβει από τον πόθο Χριστού.
Η πίστη του χριστιανού δεν είναι θρησκεία για να αναζητεί την αλήθεια. Είναι η αποκεκαλυμμένη αλήθεια, είναι ζωή και είναι αιωνιότητα.»

«Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι μοιραίο να μην γνωρίσει ποτέ, μα ποτέ, θάνατο.
Αλήθεια, υπάρχει ορθόδοξος που αμφιβάλλει για αυτό; Μπορεί ο Χριστός να νικηθεί από τις δυνάμεις του σκότους; Ίσα ίσα, η Εκκλησία μάς σκεπάζει, μας προστατεύει, μας θεραπεύει χωρίς να έχει ανάγκη την ατομική και ου κατ’ επίγνωσιν δυναμική μας.
Η Εκκλησία μας θέριευε και γινόταν τρανή και καθιερωνόταν σε περιόδους διωγμών και Κολοσσαίων. Σήμερα δεν ζούμε τέτοιες συνθήκες. Σήμερα απλώς προστατεύουμε το κύρος της Εκκλησίας μας από άκυρες θεωρίες ένθεν κακείθεν.»

«Η δύναμη της Εκκλησίας διαπερνά τις κλειστές πόρτες σπιτιών και ψυχών και γίνεται παρηγοριά και ειρήνη. Η ευλογία της Εκκλησίας είναι πάνω από κάθε πανδημία, διότι είναι επιδημία Θεού!»

«Η Εκκλησία ζει και θα ζει στους αιώνες χωρίς τέλος, χωρίς τέλμα, χωρίς οσμή θανάτου, αιωνίως εις το διηνεκές μέχρι της συντελείας των αιώνων.»

«Αγαπάμε τον Χριστό; Τότε έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην Εκκλησία.»

Πάσχα 2020

«Ἀναστάσεως ἡμέρα καί λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει...»

Ας λάμψουμε όλοι από χαρά, γιατί σήμερα γέμισε με φως αναστάσιμο όλος ο κόσμος, γέμισε με φως αναστάσιμο η ζωή μας.

Ζώντας πλέον μέσα στο φως της Ανάστασης του Χριστού, ποιος φοβάται το σκοτάδι;
Το φως της Αναστάσεως είναι αφορμή χαράς, αφορμή πανηγύρεως.
Το φως της Αναστάσεως είναι αγάπη που μας αγκαλιάζει όλους, μας κάνει φωτεινούς και χαρούμενους.

Αυτή η αγάπη, που ξεπρόβαλε Ανεστημένη από τον Τάφο, μας καλεί όλους να συγχωρεθούμε μεταξύ μας, για την χαρά της αναστάσεως.
Μας καλεί όλους να αποκαλέσει ο ένας τον άλλο αδελφό και να αγκαλιαστούμε από χαρά και αγάπη, γιατί αναστήθηκε ο Χριστός.

Εσταυρωμένε μου Χριστέ!

Άνοιξες, Χριστέ Σωτήρ μου, τα χέρια Σου να μ' αγκαλιάσεις κι εγώ σ'τα κάρφωσα στο ξύλο.

Άνοιξες την καρδιά Σου να με βάλεις μέσα της κι εγώ την κάρφωσα με την λόγχη.

Άνοιξες το στόμα Σου να μου πεις πόσο μ' αγαπάς κι εγώ σ'το γέμισα με ξύδι.

Πόσο τυφλός είμαι, Θεέ μου,  να μη βλέπω την αγάπη Σου!

Εσταυρωμένε μου Χριστέ, πονεμένε Θεέ μου, παράβλεψε τα λάθη μου, κάψε μου τα πάθη με το αίμα  που έτρεξε στον Σταυρό Σου, αξίωσέ με σαν τον ληστή να σου φωνάξω: «μνήσθητί μου Κύριε όταν έλθεις εν τη βασιλεία Σου».

Καλή Ανάσταση!

+αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι. Μ. του Εσφιγμένου

Θεία Κοινωνία: Λάθος ερωτήματα σε λάθος στιγμή

Το παρακάτω κείμενο δεν αγγίζει το δογματικό θέμα της Θείας Κοινωνίας. Τα δογματικά θέματα δεν προσφέρονται για την τηλεοπτική και διαδικτυακή αρένα ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, ούτε πρέπει να γίνονται σημείο διχασμού της κοινωνίας και των πιστών κατά αυτό τον τρόπο. Το τρέχον ερώτημα για την Θεία Κοινωνία είναι το ακατάλληλο ερώτημα την ακατάλληλη στιγμή.

«Μπορεί να κολλήσει κάποιος κορωνοϊό από την Θεία Κοινωνία ή όχι;»
Ένα ερώτημα το οποίο βρίσκεται στο επίκεντρο αυτό το διάστημα.

Πολλοί συμπολίτες μας ανησυχούν. Οι πιστοί, όμως, προτάσσουν την ακράδαντή τους πίστη πως αποκλείεται να κολλήσει κάποιος κάποια ασθένεια από την Θεία Κοινωνία, καθώς η Θεία Κοινωνία είναι «φάρμακο αθανασίας» και «κολλάς μόνο Χριστό».

Είναι, όμως, αυτό το ερώτημα εύλογο και χρήσιμο σε αυτή φάση που περνάμε;

Το πρόβλημα δεν είναι η Θεία Κοινωνία, αλλά το όλο περιβάλλον.  Ποιος μπορεί να εγγυηθεί πως κανείς δεν θα κολλήσει από το όλο περιβάλλον του ιερού ναού; Ή ποιος μπορεί να εγγυηθεί πως ο κορωνοϊός δεν θα μεταδοθεί από την αναπνοή του πιστού στον ιερέα ή το αντίθετο, τη στιγμή που για να κοινωνήσει ο πιστός βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από τον ιερέα; Υπάρχει κάποιο δόγμα για αυτά ή φέρουμε μαγικές αντιλήψεις που ποτέ έως τώρα δεν έχουν καταγραφεί στην πίστη μας;

Η παρουσία του όχλου στα χρόνια του Χριστού και σήμερα, εν μέσω πανδημίας

Μετά το θαύμα της Αναστάσεως του Λαζάρου, ο Ιησούς εισέρχεται θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ. Οι Ιουδαίοι με ενθουσιασμό Τον υποδέχονται ως λυτρωτή και σωτήρα. Σε λίγες μέρες ο ίδιος ο λαός, ως όχλος πλέον, χωρίς ενθουσιασμό, αλλά με οργή, ζητάει επιτακτικά «άρον άρον σταύρωσον Αυτόν».

Ο λαός γίνεται όχλος, μετατρέποντας τον ενθουσιασμό σε οργή.
Ο όχλος εκθειάζει όποιον νομίζει ότι θα εξυπηρετήσει τα κοσμικά του συμφέροντα.
Ο ίδιος όχλος εχθρεύεται κάποιον, όταν πιστεύει άκριτα τις συκοφαντίες που λέγονται για αυτόν, χωρίς να τον ενδιαφέρει αν αληθεύουν ή όχι οι κατηγορίες.

Ο όχλος θέλει να εξοντώσει όποιον ξεσκεπάζει την υποκρισία και τον φαρισαϊσμό ή ταρακουνά την βόλεψή του σε μια ζωή γεμάτη ψέματα, σε έναν τρόπο ζωής που εφευρίσκει συνεχώς προφάσεις για να δικαιολογεί την απομάκρυνση από το δίκαιο, την αγάπη, τον Θεό.

Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχου για την Μεγάλη Εβδομάδα

Μήνυμα

τῆς Α. Θ. Παναγιότητος

τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου

 κ. κ. Βαρθολομαίου

ἐπί τῇ εἰσόδῳ εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Ἑβδομάδα

(Σάββατον τοῦ Λαζάρου, 11 Ἀπριλίου 2020)

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

          Μία ἀκόμη Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἔφθασε στό τέλος της. Σήμερα ἑορτάσαμε χαρμόσυνα τήν ἀνάσταση τοῦ ἐπιστηθίου φίλου τοῦ Χριστοῦ Λαζάρου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν προτύπωση τῆς «κοινῆς ἀναστάσεως». Αὔριο θά χαροῦμε τήν ἑορτή τῶν Βαΐων καί θά ψάλουμε τό «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὡσαννά ὁ ἐν τοῖς ὑψίστοις».

          Εἰσερχόμαστε, λοιπόν, μέ κατάνυξη καί ταπείνωση, στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα, ἔχοντας διατρέξει μία Μεγάλη Τεσσαρακοστή διαφορετική ἀπό τίς προηγούμενες. Ἡ πανδημία τοῦ νέου κορωνοϊοῦ ἄλλαξε τήν καθημερινότητά μας καί τήν ἐκκλησιαστική μας ζωή. Ἔκλεισαν οἱ ναοί γιά τούς πιστούς. Ἡ πανίερη γεύση τῆς Θείας Κοινωνίας λείπει ἀπό τά αἰσθητήριά τους. Δέν βλέπουν τό πρόσωπο τῶν ἀδελφῶν ἐν συνάξει, στεροῦνται τίς κατανυκτικές ἀκολουθίες καί τήν εὐωδία τοῦ θυμιάματος. Σίγουρα προκαλοῦν ὅλα αὐτά μιά αἴσθηση ἀλλοτρίωσης. Μένουμε στό σπίτι μας γιά νά προφυλαχθοῦμε ἀπό τόν φονικό ἰό, ἀλλά ἀπουσιάζουμε ἀπό τόν «οἶκον τοῦ Πατρός», στόν ὁποῖον ὄχι μόνον αἰσθάνονται οἱ Ὀρθόδοξοι «σάν στό σπίτι τους», ἀλλά ὁ ὁποῖος «εἶναι τό σπίτι τους».

          Καί ὅμως! Μέ πόνο ψυχῆς ἔπρεπε νά πάρουμε τήν ἀπόφαση παράτασης τῶν μέτρων αὐτῶν καί γιά τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Γιά νά προστατευτεῖτε ὅλοι ἀνεξαιρέτως. Τό ράσο τοῦ Πατριάρχου ὄφειλε νά σκεπάσει τίς ζωές σας καί πάλι, ὅπως πολλές φορές στήν ἱστορία τοῦ μαρτυρικοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Μετά βαΐων και κλάδων

Μετά βαΐων και κλάδων υποδέχονται τον Χριστό στα Ιεροσόλυμα.
Τον υποδέχθηκαν ως Μεσσία αυτοί που σε λίγες ημέρες θα ζητούσαν την σταύρωσή Του.
Του έστρωναν τα βάγια, μετατρέποντάς τα σε λίγες ημέρες σε καρφιά, λόγχη και σταυρό.
Υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό Αυτόν που τους μιλούσε για την αγάπη, ανταποδίδοντάς Του μέσα σε λίγες ημέρες τον θάνατο.

Έρχεται όμως, πάλι ο Χριστός, ως Θριαμβευτής στην ζωή μας. Επιμένει να έρχεται, από απέραντη αγάπη κι εμείς ας επιμένουμε να Τον σταυρώνουμε.

Η καρδιά

Όταν θες να επικοινωνήσεις με τον πλησίον, η γλώσσα συνήθως είναι φτωχή. Το σώμα προσπαθώντας να την συμπληρώσει, κάνει υπερβάσεις για να πει όσα δεν μπορεί η γλώσσα.

Με την καρδιά, όμως, γίνεται η απόλυτη, η τέλεια επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Όταν μιλάς με την καρδιά σου, τότε αυτή ανοίγει διάπλατα για να «χωρέσει» τον πλησίον.

Όποιος μπαίνει στην καρδιά του άλλου εγκαθίσταται μόνιμα, «ανεβαίνει» επίπεδο επικοινωνίας, φεύγει από το σαρκικό και ανεβαίνει στο πνευματικό, το ουράνιο. Η μόνιμη κατοικία της καρδιάς είναι τα ουράνια, γι'  αυτό και όσοι ζουν και μιλούν καρδιακά μεταφέρονται εκεί.

Λίγο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα

Ο τρόπος που θες να ζήσεις είναι επιλογή δική σου.
Υπάρχουν δύο τρόποι:
ζεις με τον τρόμο και τον φόβο της κόλασης,
ή ζεις με την ελπίδα του παραδείσου.

Δύο τρόποι εντελώς αντίθετοι μεταξύ τους.
Ο φόβος και ο τρόμος της κολάσεως σου έχουν μετατρέψει την ζωή σε κόλαση.
Μια ζωή γεμάτη καχυποψίες, υπόπτους, φαντάσματα, εχθρούς, σκέτη μαρτύριο.

Η ελπίδα του παραδείσου σε κάνει να ζεις από τώρα τον παράδεισο.
Ζεις για να αγαπάς, να προσφέρεις, να προσπαθείς, να ελπίζεις, να χαίρεσαι, να χαμογελάς, να συγχωρείς, να αγκαλιάζεις.

Άφησε ελεύθερο τον εαυτό σου να δει την αλήθεια.
Μην αφήνεις την απελπισία να σε κυριεύει, γιατί γίνεται μεταδοτική ασθένεια και επηρεάζεις πολλούς.

Η ζωή της Μαρίας Αιγυπτίας ως απάντηση στη δοκιμασία των πιστών λόγω πανδημίας

Η ζωή του ανθρώπου χαρακτηρίζεται από διάφορες διακυμάνσεις, από χαρές και λύπες, από αισιοδοξία και απελπισία.
Τα γεγονότα τρέχουν γύρω από τον άνθρωπο με ιλιγγιώδη ταχύτητα, ενώ αυτός καλείται να σταθεί όρθιος και να τα διαχειριστεί.

Η διαχείριση αυτή είναι πολύ δύσκολη, εξαιτίας του πλήθους και ιδίως του ξαφνικού, ορισμένων γεγονότων. Καλείται, όμως, ο άνθρωπος να τα διαχειριστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, προς όφελος του ιδίου, των οικείων του και του συνόλου της κοινωνίας.

Στην προσπάθεια που καταβάλλει, αναζητά κάποια πρότυπα, τα οποία θα τον ενισχύσουν, θα του δώσουν απαντήσεις, θα τον πείσουν να συνεχίσει την προσπάθεια.

Ένα τέτοιο πρότυπο στην ζωή του ανθρώπου είναι και η οσία Μαρία η Αιγυπτία.

Σήμερα, Ε' Κυριακή των νηστειών, πλησιάζοντας στο τέλος η αγία Τεσσαρακοστή, το κατ' εξοχήν στάδιο προσωπικού αγώνα, η Εκκλησία μας τιμά την οσία Μαρία την Αιγυπτία, ως πρότυπο μετανοίας.

Προσοχή στα ψευδή μηνύματα

Κυκλοφορούν τον τελευταίο καιρό πάρα πολλά μηνύματα, άλλα σε μορφή κειμένου και άλλα ηχητικά, τα οποία κρύβονται πίσω από την ανωνυμία του συντάκτη τους και προτρέπουν να κοινοποιηθούν παντού.
Μη δίνεται σημασία σε τέτοιου είδους μηνύματα.

Όλα αυτά έχουν σκοπό να προκαλέσουν ταραχή και τον αποπροσανατολισμό όλων.
Είναι στοχευμένα και με τρόπο αληθοφανή, ψεύτικο δηλαδή.

Είτε μιλούν για θαύματα, είτε προετοιμάζουν δήθεν για "κάτι" που θα συμβεί, κ.α.

Παρατηρήστε, ότι σχεδόν όλα είναι ανώνυμα, όπως αυτό που κυκλοφορεί τις τελευταίες ώρες ή όπως ένα ηχητικό, που διηγείται μια κυρία άγνωστη κάποιο θαύμα.

Όλα είναι ψέματα!!!

Ας ακούμε μόνο επίσημες ανακοινώσεις.
Προσοχή λοιπόν στο τι διαβάζουμε, τι ακούμε και τι κοινοποιούμε!

Εκ της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου

Ας γίνει κατά την πίστη μας

Όλη η ανθρωπότητα ζει κάτι το πρωτόγνωρο και έξω από τις συνήθειες όλων.

Καλούμαστε όλοι μαζί να το αντιμετωπίσουμε με σύνεση, σοβαρότητα και υπομονή.
Θα περάσει και αυτό, όπως και πολλά άλλα στο παρελθόν.

Οφείλουμε, όμως, με την στάση μας να βγούμε όσο το δυνατόν λιγότερο πληγωμένοι από αυτόν τον πειρασμό, και με λιγότερα τραύματα.

Το οφείλουμε στο μέλλον μας, στο μέλλον των παιδιών μας, για την πατρίδα μας, για όλο τον κόσμο.

Στα κοινά προβλήματα, όταν τα μοιραζόμαστε, μειώνεται το βάρος, ενώ όταν μοιραζόμαστε την χαρά, αυτή αυξάνεται.
Καλούμαστε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Είναι ευθύνη όλων!

Κορωνοϊός - επιδημία ή ευκαιρία;

Φόβος, πανικός, αβεβαιότητα, κορύφωση άγχους επικρατεί στην ανθρωπότητα, και η αιτία... ένας μικρός σε μέγεθος ιός.
Ήρθε κάτι το "μικροσκοπικό" να κυριεύσει το "μεγάλο", να το υποτάξει ολοκληρωτικά!

Ξαφνικά τρόμος κυριεύει μικρούς και μεγάλους, ισχυρούς και αδύναμους. Το ονομάζουμε όλοι απειλή, αόρατο εχθρό, για να δικαιολογήσουμε την αδυναμία μας.

Ξεχάσαμε αμέσως τον εγωισμό μας που μας έπειθε συνεχώς ότι είμαστε ικανοί για όλα, δυνατώτεροι όλων...
Εμπρός στον μικροσκοπικό ιό όλοι ίσοι και αδύναμοι.

Τελικά τι είναι αυτός ο ιός;
Είτε τεχνητός είτε φυσικός, δημιουργεί την ίδια κατάσταση.

Είναι επιδημία ή κάποιο μήνυμα από τον ουρανό;

Ευαγγελισμός

Ξαφνιάστηκε η Παρθένος στη θέα του Αρχαγγέλου.

Ξαφνιάζεται ακόμη περισσότερο με το μήνυμα που της φέρνει:
«Βοῶ σοι γηθόμενος· κλῖνον τό οὖς σου καί πρόσχες μοι, Θεοῦ καταγγέλλοντι, σύλληψιν ἄσπορον· εὗρες χάριν γάρ, ἐνώπιον Κυρίου, ἥν εὗρεν οὐδέποτε, ἄλλη τις Πάναγνε» (α' ωδή κανόνα εορτής).

Πώς να μην απορήσει και πώς να μη ξαφνιαστεί, όταν ακούει ένα τέτοιο παράδοξο μήνυμα, από τον Ουρανό.
Αδύνατον να κατανοήσει ο ανθρώπινος νους, πώς θα συλλάβει η Παρθένος στην μήτρα της χωρίς να φθαρεί η παρθενία της.
Άνερμήνευτος, όμως, και στους Αγγέλους ο τρόπος της συλλήψεως.

Καθησυχαστικός, όμως, ο λόγος του Αρχαγγέλου προς την Παρθένο Μαρία:
«Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ, καί δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι» (Λουκ. α' 35). Θα σε καλύψει η χάρις του Αγίου Πνεύματος και θα ενεργήσει επάνω σου το μέγα θαύμα της συλλήψεως του Υιού του Θεού.

Η συμπεριφορά μας σε κρίσιμες στιγμές

Το τελευταίο διάστημα όλη η ανθρωπότητα δοκιμάζεται από την πανδημία της νόσου του κορωνοϊού.

Η πολιτεία καλείται να πάρει πρωτοφανή σε όλους μέτρα για την προστασία των πολιτών.

Ζούμε όντως κρίσιμες και πρωτόγνωρες στιγμές. Καλούμαστε όλοι ανεξαιρέτως να δείξουμε σοβαρότητα και υπευθυνότητα για την αντιμετώπιση της απειλής του θανατηφόρου ιού.

Το πρώτο και βασικό μέτρο που καλούμαστε όλοι να ακολουθήσουμε είναι το σύνθημα «μένουμε σπίτι»!
Ο σκοπός αυτού του μέτρου είναι να περιοριστεί όσο είναι δυνατόν η διασπορά του ιού μεταξύ του πληθυσμού.

Στα πλαίσια αυτά σταμάτησαν όλες οι ακολουθίες στους ιερούς ναούς.

Ευχή, προτροπή και παράκληση

Θα ακούμε πολλά και θα βλέπουμε περισσότερα αυτές τις ημέρες.
Συμβαίνουν πρωτόγνωρα γεγονότα, τα οποία αφορούν όλη την ανθρωπότητα.

Μη σας κυριεύει πανικός, είναι ο χειρότερος σύμβουλος στις κρίσιμες στιγμές.
Ας δείξουμε υπευθυνότητα και αυτοσυγκράτηση.

Η μεγάλη προσπάθεια που γίνεται από όλους είναι, με την διαμονή μας στο σπίτι, να περιορίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο, την διασπορά του ιού.

Είναι ευθύνη όλων να προστατεύσουμε τους ηλικιωμένους και τους ασθενέστερους, αυτούς που κινδυνεύουν δηλαδή περισσότερο!

Με αίσθημα ευθύνης και με πνεύμα αγάπης, ας εντείνουμε την προσπάθεια.
Είναι στιγμές που χρειάζεται η προσευχή όλων, ενωμένη να ανέβει ως θυμίαμα στον Ουρανό και ο Πανάγαθος Θεός να την ακούσει και να μας απαλλάξει από τον πειρασμό.

Με αγάπη Χριστού,
+αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι. Μ. του Εσφιγμένου

Εξομολόγηση

- Τι είναι η εξομολόγηση;

Εξομολόγηση είναι το μυστήριο που συντελεί την εσωτερική κάθαρση του ανθρώπου.
Όπως έχει ανάγκη ο άνθρωπος να καθαρίζει το σώμα του, ακριβώς την ίδια ανάγκη έχει να καθαρίζει και την ψυχή του.
Αυτήν την καθαριότητα την κάνει μέσω της εξομολόγησης.

- Τι πρέπει να λέει στην εξομολόγηση;

Με ταπείνωση να εκθέτει επιγραμματικά τα σφάλματά του. Δεν χρειάζεται φλυαρίες και ατελείωτους μονολόγους.
Καθαρά και σταθερά εκθέτει τα αμαρτήματα και τους λογισμούς του.
Αυτή η σταθερότητα που δείχνει μαρτυρά και την αληθινή μετάνοια, το βάρος που έχει μέσα του και θέλει γρήγορα να απαλλαγεί απ' αυτό.

Η πίστη στον Χριστό

Κυριακή της Ορθοδοξίας σήμερα, εορτή της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων.
Ο απόστολος Παύλος λέγει: "ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει".
Η ζωή μας και ότι έχει σχέση μ' αυτήν, δεν έχει να κάνει με τα γήινα, τα υλικά, τα χρονικά. Όλα τελειώνουν μόλις περάσει ο χρόνος.
Η δική μας αναφορά, η σκέψη, η ζωή, η προσπάθεια αφορά τα ουράνια, τα πνευματικά, τα αιώνια.

Αυτή είναι η πίστη μας, αυτή είναι η Ορθοδοξία μας. Γι' αυτήν αγωνίστηκαν, δίνοντας και την ζωή τους οι Μάρτυρες και οι άγιοι Πατέρες, για να ζούμε και να αναπνέουμε εμείς, ελεύθερα και ορθόδοξα.

Ο αγώνας για την προσκύνηση των εικόνων, δεν ήταν για τα ξύλα και τις μπογιές, αλλά για το πρόσωπο που εικόνιζε. Δεν αφορούσε την ύλη αλλά τον ουρανό! Η τιμή και η προσκύνηση "εις το πρωτότυπον διαβαίνει".

Η δύναμη της προσευχής

Η δύναμη της προσευχής δίνει εσωτερική βεβαιότητα στον άνθρωπο. Όταν νιώσει μέσα του αυτήν την βεβαιότητα, τότε το θαύμα θεωρείται αυτονόητο και δεδομένο.

Η προσευχή είναι αποκλειστικά προσωπική υπόθεση καθενός μας. Η έλλειψή της από την ζωή μας μάς απομακρύνει σταδιακά από τον Θεό, μας αποξενώνει και μάς γεμίζει αμφιβολίες.

Μήπως μας θυμίζει κάτι αυτό; Μήπως, δηλαδή, έχουμε αμφιβολίες και μένουμε κολλημένοι σ' αυτές; Μήπως ζητάμε θαύματα και δεν γίνονται; Μήπως, τελικά, πρέπει να το παραδεχθούμε ότι φέρουμε ευθύνη;

Η αιτία και η λύση ταυτόχρονα είναι η προσευχή. Η έλλειψή της δημιουργεί προβλήματα, ενώ η παρουσία της τα λύνει.

Το θαύμα είναι απλό και εύκολο, όταν έχεις βεβαιότητα πίστεως μέσα σου.

Αυτή η βεβαιότητα αποκτιέται σταδιακά με την προσευχή.

Ας κάνουμε, λοιπόν, προσευχή. Μας λείπει και υποφέρουμε.

Έτσι απλά!

+Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος

Καθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους

Το θέλημα του Θεού

- Γέροντα, τι σημαίνει εμπιστοσύνη στον Θεό;

Η εμπιστοσύνη στον Θεό είναι η ασφάλεια, που νιώθει κανείς μέσα από την προσευχή και την επικοινωνία, που έχει μαζί Του. Αυτήν την εμπιστοσύνη, μπορεί να την δείχνει σε όλη την ζωή του, στην καθημερινότητά του, βάζοντας τον ίδιο τον Θεό μέσα στην ζωή του.
Όπως, για παράδειγμα, το παιδί, όταν νιώθει μόνο του, το κυριεύει τρόμος και πανικός, ενώ μόλις νιώσει την παρουσία του πατέρα του, εξαφανίζεται ο φόβος, γιατί νιώθει ασφάλεια και σιγουριά.

- Τι προσφέρει στον άνθρωπο η εμπιστοσύνη στον Θεό;

Η εμπιστοσύνη στον Θεό αποτελεί τρόπο ζωής για τον άνθρωπο.
Αυτή η εμπιστοσύνη "ντύνει" κάθε λεπτό και κάθε ώρα, κάθε στιγμή, τον χρόνο στην ζωή του. Τον αλλοιώνει και από δέσμευση, ο χρόνος, γίνεται ελευθερία. Η εμπιστοσύνη στον Θεό μετατρέπει τον χρόνο σε ουράνιο,  "ξεφεύγει" ο χρόνος από ...τον χρόνο, υπερβαίνει τον "εαυτό" του και οδηγεί τον άνθρωπο, μέσα στην διάρκειά του, σε ανθρώπινες υπερβάσεις.
Η έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό οδηγεί τον άνθρωπο σε αδιέξοδα, σε δύσβατα μονοπάτια χωρίς διέξοδο, που μόνο πόνο και ταλαιπωρία προσφέρουν.
Η έλλειψη εμπιστοσύνης μετατρέπει την κάθε στιγμή, το λεπτό, την ώρα σε δέσμευση και φυλακή, εγκλωβίζει τον άνθρωπο στον χρόνο, που τον μετατρέπει σε κόλαση.
Κάθε στιγμή παράγει αμέτρητα ερωτήματα χωρίς να μπορεί ο άνθρωπος να δώσει απαντήσεις.

Της Τυρινής

Η τελευταία Κυριακή του Τριωδίου, σήμερα, είναι αφιερωμένη στην έξωση των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο.

Αφού έγινε η υπενθύμιση στους χριστιανούς για τον τρόπο, που πρέπει να αγωνίζονται, δηλαδή με ταπείνωση και ειλικρινή μετάνοια, ώστε να είναι έτοιμοι για την μέλλουσα κρίση, σήμερα γίνεται υπενθύμιση της αιτίας, που προκάλεσε την ανάγκη για αγώνα.

Η έξωση των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο γίνεται αφορμή για όποιον θέλει, να αγωνιστεί και να επανέλθει σ' αυτόν.

Η περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, είναι το κατεξοχήν στάδιο, κατά το οποίο η αγία μας Εκκλησία καλεί τα παιδιά της να αγωνιστούν ελεύθερα, χωρίς επιβολή και καταναγκασμό.

Καλεί όλους να νηστέψουν, όχι μόνο από την τροφή, αλλά με την νηστεία να προσπαθήσουν να ελέγξουν και να διαχειριστούν όλα τα εξωτερικά ερεθίσματα, που δέχονται από όλες τις αισθήσεις τους.

Κυριακή των Απόκρεω

Όπως πριν από κάθε αγώνα ο αθλητής προετοιμάζεται για να είναι έτοιμος να αγωνιστεί, έτσι και η αγία μας Εκκλησία, ως φιλόστοργη μάνα, ετοιμάζει τα παιδιά της για την περίοδο του αγώνα της μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Κυριακή των Απόκρεω σήμερα και η ευαγγελική περικοπή μάς υπενθυμίζει την μέλλουσα κρίση.

Ο Κύριος περιέγραψε την εξής εικόνα:
«Όταν έρθει ξανά ο Υιός του Ανθρώπου μέσα στη δόξα Του με τη συνοδεία των αγγέλων, θα καθίσει στον λαμπρό και ένδοξο θρόνο Του. Μπροστά Του θα σταθούν όλοι οι άνθρωποι που έζησαν στη γη. Θα τους χωρίσει στα δύο, σαν το βοσκό που χωρίζει τα πρόβατα από τα κατσίκια. Θα βάλει τους δίκαιους, τα αγαθά πρόβατα, στα δεξιά Του, και τους άδικους, τα κατσίκια, στα αριστερά Του».

Αυτή η εικόνα δεν πρέπει να μας τρομάζει, αντιθέτως, να μας ξυπνάει από τον πνευματικό λήθαργο.

Ο αδελφός του Ασώτου

Με την παραβολή του Ασώτου Υιού, ο Χριστός μας διδάσκει την δύναμη της μετάνοιας και την αγάπη του Πατέρα που μόνο αγαπά και συγχωρεί.

Υπάρχει όμως και ένα τρίτο πρόσωπο στην παραβολή, ο μεγάλος υιός, ο αδελφός του Ασώτου.

Δεν ήταν παρών κατά την στιγμή της επιστροφής του αδελφού του. Κατάλαβε ότι κάποιο γεγονός μεγάλο συνέβη, αφού άκουσε μέσα από το σπίτι χορούς και τραγούδια.

Αφού έμαθε τι συμβαίνει, θυμωμένος, δεν ήθελε να μπει μέσα, παρά την παράκληση του Πατέρα του,  αυτός έκανε τα παράπονά του...

"Γι' αυτόν, που κατασπατάλησε όλη  την περιουσία σε ασωτίες, τον δέχθηκες πίσω, τον συγχώρεσες και έσφαξες το πιο καλοθρεμμένο μοσχάρι.
Για μένα όμως που είμαι εδώ δίπλα σου συνέχεια και εργάζομαι συνεχώς, ούτε ένα κατσικάκι δεν μου έδωσες να χαρώ με τους φίλους μου".

Δεν ήθελε ο μεγάλος αδελφός να μετέχει της χαράς που γέμισε όλο το σπίτι. Έμεινε απ' έξω και διαμαρτυρόταν στον Πατέρα του γιατί τον αδίκησε.

Του Ασώτου

Του Ασώτου σήμερα και η ευαγγελική περικοπή μας αποκαλύπτει με μοναδικό τρόπο, διαχρονικά, την κατάσταση, που έχουμε βρεθεί μετά την απομάκρυνσή μας από τον Θεό - Πατέρα.

Απαιτεί ο υιός από τον πατέρα του «το επιβάλλον μέρος της ουσίας». Το μερίδιό του, δηλαδή, από την περιουσία του πατέρα, το οποίο θεωρεί ότι δικαιωματικά του ανήκει.
Δεν περιμένει να κληρονομήσει, αλλά απαιτεί! Θέλει να φύγει μακριά από την πατρική εστία, να ζήσει μόνος του.

Στηρίζει τις ελπίδες του στην κληρονομιά, που απαίτησε από τον πατέρα. Σ' αυτήν θα χτίσει την καινούργια του ζωή.

Η απαίτηση από τον πατέρα αποδεικνύει την εσωτερική του κατάσταση. Τίποτα δεν τον άγγιξε από την παρουσία του πατέρα στην ζωή του, δεν άντεχε να περιμένει, ήθελε να απομακρυνθεί, ζητώντας, όμως, το μερίδιο της κληρονομιάς.
Πίστευε στο δικαίωμα, αγνοώντας τις υποχρεώσεις του.

Επίσκεψη Υφυπουργού Προστασίας Πολίτη στο αντιπροσωπείο της Ι.Μ. Εσφιγμένου

Στις 8/2/2020 ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, κ. Ελευθέριος Οικονόμου, με επιτελείο συνεργατών του, καθώς και με τον Πολιτικό Διοικητή του Αγίου Όρους κ. Αθανάσιο Μαρτίνο, επισκέφθηκε το αντιπροσωπείο της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου.

Ο κ. Υφυπουργός προσκύνησε στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και ακολούθως παρεκάθησε στο καθιερωμένο αγιορείτικο κέρασμα.

Ο κ. Υφυπουργός ενημερώθηκε από τους πατέρες της Μονής για την υπόθεση της Ι.Μ. Εσφιγμένου και παρέσχε την διαβεβαίωση της ελληνικής πολιτείας για την λύση της και την στήριξη της νομιμότητας, με γνώμονα την ασφάλεια και την προστασία του Αγίου Όρους.

Ο Καθηγούμενος της Ι.Μ. Εσφιγμένου, αρχιμ. γέρων Βαρθολομαίος, ευχαρίστησε τον κ. Υφυπουργό και τον κ. Διοικητή, καθώς και όλους τους παρευρεθέντες, για την στήριξη και το ενδιαφέρον τους. Άπαντες ευχήθηκαν σύντομα να δοθεί ένα αίσιο τέλος στην δοκιμασία που υφίσταται η Μονή Εσφιγμένου και σύσσωμο το Άγιο Όρος.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Η ταπείνωση

Ο φαρισαϊσμός είναι μια ασθένεια που δηλητηριάζει την ψυχή του ανθρώπου.
Τα συμπτώματα της ασθενείας είναι η έπαρση και ο κομπασμός, η αρρωστημένη αυτοπεποίθηση του αλάθητου και μια μόνιμη κρίση για την συμπεριφορά του άλλου.

Μοναδικό φάρμακο η ταπείνωση. Ο τελώνης του ευαγγελίου μας δείχνει τον δρόμο.

Η ταπείνωση του τελώνη λάμπει σαν χρυσάφι από την καθαρότητα της ψυχής του, σε αντίθεση με την έπαρση του Φαρισαίου, του οποίου η ψυχή ήταν μαυρισμένη από τον εγωισμό και την εμπάθεια που ήταν κυριευμένη.

Ασυδοσία και λαθραία είσοδος στο Άγιο Όρος από Γ.Ο.Χ.

Όπως είναι ευρέως γνωστό, οι καταληψίες του κεντρικού κτηρίου της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, στην προσπάθειά τους να προσελκύσουν τη συμπάθεια του κοινού και να πείσουν για το δήθεν «δίκαιο» της κατάληψης, παρουσιάζονται, σε πλήθος δημοσιευμάτων και τηλεοπτικών ρεπορτάζ, ως δήθεν αποκλεισμένοι.

Την πλήρη, όμως, ελευθερία κινήσεων, αποδεικνύει και η σημερινή έξοδος από το Άγιο Όρος του επικεφαλής της κατάληψης, ώστε να παρευρεθεί και να ομιλήσει σε εκδήλωση κοπής πίτας συλλόγου Γ.Ο.Χ. («παλαιοημερολογιτών») στον Αμυγδαλεώνα Καβάλας.

Το θράσος μάλιστα από την αίσθηση της ασυδοσίας, φθάνει σε «επίδειξη δύναμης», μεταδίδοντας ζωντανά την εκδήλωση μέσω διαδικτύου, υπονοώντας την εκ των υστέρων ελεύθερη λαθραία είσοδο στο Άγιο Όρος.

Ανακοίνωση Ι.Μ. Εσφιγμένου για λανθασμένες πληροφορίες σε άρθρο

10-23/1/2020

Ανακοίνωση της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους προς αποκατάσταση της αλήθειας για τη Μονή μας, κατόπιν δημοσίευσης λανθασμένων πληροφοριών στο άρθρο «Ένα νέο 1821 ή ένα νέο 1922;» στην ιστοσελίδα «Ρομφαία» την 17η Ιανουαρίου.

Στον εν λόγω άρθρο η Μονή Εσφιγμένου αποκαλείται τεχνηέντως ως «εξόριστη αδελφότητα». Υπενθυμίζουμε πως η υφιστάμενη μοναστική αδελφότητα της Μονής Εσφιγμένου δεν έχει επ' ουδενί λόγω απομακρυνθεί εν είδει ποινής από το φυσικό της χώρο για να είναι εξόριστη. Αντιθέτως, αδυνατεί να εγκαταβιώσει στο κεντρικό κτήριο της Μονής, λόγω πολυετούς παρανόμου κατάληψης από συνδεμένα με ΓΟΧ εξωεκκλησιαστικά και εξωαγιορείτικα στοιχεία.

Το θέμα αυτό αποτελεί συνεχή ανοικτή πληγή για το Άγιο Όρος και την ασφάλεια του ελληνικού κράτους. Υπό κίνδυνο μάλιστα βρίσκονται τα μνημεία αρχιτεκτονικής, όπως επίσης τα εθνικά και εκκλησιαστικά κειμήλια του μοναστηριού.

Το εν λόγω άρθρο είναι ένα ακόμα από αυτά που προσπαθούν να μεταφέρουν στο ευρύ κοινό το συγκεκριμένο αφήγημα. Είναι προφανές πως ο συντάκτης του άρθρου προέβη στον μειωτικό χαρακτηρισμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου, του Αγίου Όρους και της Μονής μας στη προσπάθειά του να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους σκοπούς.

Πρωτοχρονιά 2020

Αρχιμηνιά και αρχιχρονιά, ψάλλουν τα παιδιά στα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς και μας καλούν να ακολουθήσουμε την παιδική τους αθωότητα και να χαρούμε με την είσοδο του νέου έτους 2020.

Αιτία χαράς, λοιπόν, η πρώτη του έτους. Ένας χρόνος ακόμη προστέθηκε στην ανθρώπινη ιστορία και ένας νέος αρχίζει από σήμερα. Αιτία χαράς, γιατί μας δίνεται πάλι η ευκαιρία να αρχίσουμε μια νέα προσπάθεια στην ζωή μας, γεμάτοι, όμως, με την εμπειρία ενός ακόμη έτους, που πέρασε.

Ας ευχηθούμε το νέο έτος 2020 να είναι αισιόδοξο, φωτεινό, γεμάτο πίστη στον Θεό και αισιοδοξία για το μέλλον!

Καλή χρονιά και ευλογημένη!

+αρχιμ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος της Ι. Μονής του Εσφιγμένου

Χριστούγεννα 2019

Η αποκάλυψη της αγάπης του Θεού έγινε σήμερα στο ταπεινό Σπήλαιο της Βηθλεέμ.

Ο Αχώρητος χωρά και ο Αγέννητος γεννάται. Μέγα το μυστήριο και ανεξήγητο. Ασύλληπτο στον ανθρώπινο νου.

Ο Άναρχος άρχεται, ο Χριστός καταδέχεται να φορέσει την ανθρώπινη σάρκα.

Η άπειρη αγάπη του Δημιουργού για το δημιούργημά Του δεν Τον εμποδίζει να ταπεινωθεί, για να τον υψώσει κοντά Του.

Εμπρός σ' αυτήν την άφατη οικονομία του Θεού εμείς οι άνθρωποι, φτωχοί όντες, μη έχοντας κάτι αντάξιο να αντιπροσφέρουμε, ας δοξολογήσουμε μαζί με τους Αγγέλους: «δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία».

Έρχεται ο Χριστός...

Έρχεται ο Χριστός να γεννηθεί μέσα σε ένα φτωχικό σπήλαιο, ενώ η φάτνη των ζώων και τα άχυρα γίνονται κρεβάτι και στρώμα βρεφικό. Η δυσοσμία των ζώων και η υγρασία του σπηλαίου υποδέχονται τον νεογέννητο Χριστό.
Καταδέχεται ο Χριστός, ως Θεός και Κτίστης των πάντων, να φορέσει την φτωχή και γεμάτη αμαρτίες ανθρώπινη σάρκα.
Ταπεινώνεται ο Θεός από αγάπη για να υψώσει αυτόν που αγαπά, τον άνθρωπο.
Όλα μεταμορφώνονται και γίνονται, μαζί με τον άνθρωπο, ουράνια και άγια.
Το φτωχικό σπήλαιο γίνεται παλάτι του Βασιλιά της δόξης, μέσα στο οποίο έρχεται η άσημη Κόρη της Ναζαρέτ, ως Βασίλισσα ουρανού και γης, για να γεννήσει τον Σωτήρα του κόσμου.
Τα φτωχικά σπάργανα γίνονται βασιλικά ενδύματα.
Η ταπεινή φάτνη των ζώων γίνεται τόπος αγιάσματος, γιατί δέχθηκε το θείο Βρέφος.
Τα ζώα αγκάλιασαν και ζέσταναν με τα χνώτα τους τον Δημιουργό τους.

«οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι»

Χειμωνιάτικος ο καιρός, όλοι μαζεμένοι στα σπίτια τους, για να προστατευθούν από το τσουχτερό κρύο. Μόνη παρηγοριά, στην παγωνιά του χειμώνα, μια ζεστή γωνιά του σπιτιού.

Μέσα σ' αυτήν την παγωνιά μια νεαρή Κόρη μαζί με τον ηλικιωμένο συνοδό Της περιφέρονται, ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρουν μια στέγη, ένα χώρο που θα τους φιλοξενήσει και θα τους ζεστάνει.

Απεγνωσμένα όμως ψάχνουν. «Οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι». Όλα κλεισμένα, όλα πιασμένα. Δεν χωρούν πουθενά.
Παρακαλεί ο ηλικιωμένος συνοδός, χτυπά τις πόρτες, η νεαρή Κόρη που συνοδεύει είναι εγκυμονούσα και έχει ανάγκη από ξεκούραση και ζεστασιά.
Δυστυχώς όμως, «οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος...».

Η αγωνία όμως τελειώνει. Βρέθηκε τόπος! Δεν είναι όμως σπίτι, είναι ένα μικρό σπήλαιο. Δεν άνοιξαν την είσοδο άνθρωποι, αλλά βρήκαν ανοιχτή την είσοδο του σπηλαίου και τους υποδέχθηκαν τα άλογα ζώα.