Ο Άγιος Νεκτάριος

Ο Άγιος Νεκτάριος ο θαυματουργός είναι ο Άγιος των αδικημένων. Είναι ο σύγχρονος Ιώβ, ο οποίος αντλούσε την δύναμή του από τον μεγαλύτερο Αδικημένο, που πέρασε στην ιστορία, τον Χριστό.

Όταν νιώθει κανείς αδικημένος, ας τον επικαλείται στην προσευχή του. Ας τον μιμείται στην αντιμετώπιση της αδικίας που υπέστη.

Δεν γόγγυσε, δεν οργίστηκε, δεν έχασε την πίστη και την ελπίδα Του, γιατί την δύσκολη ώρα της δοκιμασίας «γαντζώθηκε» με την εμπιστοσύνη του στον Θεό και στο Θέλημά Του.

Σήμερα, αυτές τις δύσκολες ημέρες που βιώνουμε, μας δίδεται μοναδική ευκαιρία να δείξουμε την πίστη μας στον Θεό, όχι με λόγια, φωνές, οργή και θυμό, εξαπολύοντας κατάρες, αλλά μιμούμενοι την πραότητα του αγίου Νεκταρίου, προσευχόμενοι, γαλήνιοι, ειρηνικοί, καρτερούντες το έλεός Του.

Η χάρη του Αγίου Νεκταρίου να μας χαριτώνει και να μας ενδυναμώνει στην κατά Θεόν προσπάθεια.

Χρόνια πολλά!

+ αρχ. Βαρθολομαίος

Καθηγούμενος Ι. Μ. του Εσφιγμένου

Φταίει ο Θεός;

- Γέροντα, η πίστη είναι κάτι το άυλο, κάτι το βιωματικό. Πώς μπορούμε να πιστεύουμε χωρίς να έχουμε κάτι «χειροπιαστό»;

Η ορθόδοξη πίστη μας έχει τα δεδομένα της, επάνω στα οποία στηρίζεται όλη η ορθόδοξη διδασκαλία.

Ο λόγος του Χριστού, ο οποίος μας παραδόθηκε αυτούσιος μέσα από τα ευαγγέλια, είναι το θεμέλιο της πίστης μας. Οι απόστολοι που διέδωσαν στα πέρατα της οικουμένης τον λόγο του Χριστού ήταν αυτόπτες και αυτήκοοι.

Αυτό που άκουσαν και αυτό που είδαν κήρυξαν παντού, επισφραγίζοντας την αλήθεια με την θυσία τους.

Σ' αυτό το θεμέλιο οι Άγιοι Πατέρες εθέσπισαν τα δόγματα της πίστης μας, ώστε να πορευόμαστε με ασφάλεια στην ζωή μας και τον πνευματικό μας αγώνα.

Ο λόγος Του, η ζωή μου

Όλη την νύχτα οι ψαράδες προσπαθούσαν να πιάσουν κάτι στα δίχτυα τους, μάταια, όμως. Εκείνη την νύχτα δεν μπορούσαν να πιάσουν τίποτα.

Απογοητευμένοι, αφού ξημέρωσε, παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής με το πλοιάριό τους, να βγουν στην στεριά.

Στα πρόσωπα τους ζωγραφισμένη έντονα η κόπωση όλης της νύχτας αναμεμιγμένη με την στεναχώρια. Η απελπισία τούς κυρίευσε. Τίποτα δεν μπορούσε να τους αλλάξει πλέον την διάθεση, γιατί όλη την νύχτα «επίασαν ουδέν».

Μέσα στο σύννεφο της απελπισίας τους ακούστηκε μια γνώριμη φωνή, η οποία ήταν το φάρμακο, που θα διέλυε αυτό το σύννεφο.

Ήταν ο Ιησούς, ο Οποίος ενώ γνώριζε την κατάστασή τους, τους ζήτησε, αν έχουν κάτι να φάει. Ήθελε άραγε να τους αυξήσει την λύπη; Ήθελε να τους ξύσει την πληγή τους; Τίποτα δεν έπιασαν, παρά τον κόπο όλης της νύχτας.

ΟΤΑΝ ΤΟ ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΝΗΣΗ

Προϋπόθεση του θαύματος είναι η πίστη και προϋπόθεση της πίστης είναι η αγάπη.

Αυτά τα δύο εφόδια είχαν μαζί τους οι φαντάροι μας, όταν ξεκίνησαν για το μέτωπο του πολέμου τον Οκτώβριο του 1940.

Γνώριζαν ότι θα πολεμούσαν έναν πανίσχυρο εχθρό, ότι πήγαιναν σε βέβαιο θάνατο.

Πίστευαν όμως στο θαύμα γιατί ήταν οπλισμένοι με πίστη και αγάπη.

Γεμάτοι αισιοδοξία και θάρρος, με το χαμόγελο στα χείλη, αποχαιρετούσαν τις μανάδες, τις γυναίκες και τα παιδιά τους, δίνοντας την υπόσχεση της επιστροφής.

Και το θαύμα έγινε...