27.7.18

Mέσα από την αδυναμία φανερώνεται η δύναμη!

Στάχτη, δάκρυ, αγωνία, απόγνωση, φόβος, οργή, θυμός... Όλα ανάμεικτα. Πόνος χωρίς όρια. Οσμή θανάτου έχει καλύψει τα πάντα. «Κόλαση» θα πει κάποιος, άσχετα αν πιστεύει ή όχι στην ύπαρξή της. Την ζει έντονα.

Οι νεκροί έδωσαν το χρώμα και το μέγεθος στην τραγωδία. Οι αγνοούμενοι έρχονται να μεγαλώσουν την αγωνία. Οι τραυματίες αμέτρητοι, παλεύουν για την ζωή και την υγεία τους. Οι άστεγοι αποκαμωμένοι, αδυνατούν να πιστέψουν αυτό που τους συνέβη. Ο κόσμος εκφράζει με κάθε τρόπο την συμπαράστασή του.



Πόσος πόνος Θεέ μου!  Τι ψυχικά αποθέματα πρέπει να έχει κανείς για να αντέξει; Πόση πίστη χρειάζεται κανείς για να μαζέψει τα «κομμάτια» του και να σηκωθεί όρθιος!

Μέσα στο χάος που επικρατεί, ο χρόνος σταματά, το μυαλό δεν θέλει να σκέφτεται κι όμως, αδυνατεί και σκέφτεται. Είναι στιγμές αδυναμίας. Είναι στιγμές που αποκαλύπτεται πόσο φθαρτός και αδύναμος είναι ο άνθρωπος.

Αυτό, όμως, που συγκλονίζει κυριολεκτικά και βοηθά τον νου και την καρδιά να ανασάνει και να σηκωθεί,  είναι η αλληλεγγύη στην δύσκολη στιγμή! Μέσα στο απόλυτο χάος και την αδυναμία του ανθρώπου να καταπολεμήσει τα στοιχεία της φύσης, τότε αποκαλύπτεται η δύναμή του, που είναι η αγάπη. Τότε γίνεται από αδύναμος και μικρός, δυνατός και τεράστιος.

Είναι συγκινητικές οι φωνές, που έρχονται να απαλύνουν και να μετριάσουν τον πόνο. Γίνονται, όμως, αυτές οι φωνές ήχος παραδείσιος, όταν προέρχονται από κάθε μήκος και πλάτος της γης. Είναι φωνές, που δεν χωρίζονται από έθνη, φυλές, γλώσσες και θρησκείες. Είναι κοινή η φωνή όλων των ανθρώπων, που φανερώνουν την κοινή καταγωγή και τον κοινό Πατέρα!

Αυτές οι στιγμές χρειάζονται θάρρος, πίστη και υπομονή για να τις αντέξει κανείς. Είναι στιγμές που πρέπει να μοιραστούμε τον πόνο για να επουλωθούν οι πληγές. Οι ευθύνες δεν είναι της παρούσης να αποδοθούν. Είναι τραγικό λάθος να αποσπάται ο νους αλλού, χάνοντας το νόημα και την ουσία.

Η αγάπη και η αλληλεγγύη ας κυριαρχήσει. Αυτή θα κλείσει στόματα και θα επουλώσει πληγές. Είναι το φάρμακο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή ο άνθρωπος.

Η αγάπη του Θεού υπάρχει. Δεν μπορεί να τιμωρεί. Μόνο αγκαλιάζει, επουλώνει και σηκώνει τον άνθρωπο. Είναι η μόνη μας ελπίδα εμπρός στο άγνωστο και το αβέβαιο, που αντιμετωπίζουμε. Ας μην κόβουμε μόνοι μας την ελπίδα.

Ο Θεός ας αναπαύσει τις ψυχές των μαρτυρικώς καέντων αδελφών μας, στους δε συγγενείς και τον υπόλοιπο λαό ας δώσει την εξ ύψους δύναμη και παρηγορία!

+Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους