1.2.17

Προσευχή αντί μίσους



Όταν βαδίζεις σε πνευματικά σκοτάδια και δεν σου κάνει αίσθηση η έλλειψη του φωτός, ζεις και τρέφεσαι από το σκότος. Η ζωή σου όλη είναι ταραγμένη, σκοτεινή, μακριά από το φως, μακριά από τον Χριστό! Η παραμονή στο πνευματικό σκότος είναι επιλογή ζωής, δηλαδή επιλέγεις να ζεις μ' αυτόν τον τρόπο, χωρίς φως!

Για να δικαιολογήσεις, όμως, την πορεία σου αυτή, για να καλύψεις την ταραχή που σου προκαλεί το σκοτάδι, το οποίο έχεις επιλέξει, προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου και τους άλλους ότι βρίσκεσαι σε ένα συνεχή, χωρίς τέλος, αγώνα για την πίστη σου. Ξαφνικά «βαπτίζεις» το σκοτάδι σου σε «αγώνα για το φως», αγωνίζεσαι δήθεν για τον Χριστό, ψάχνοντας και για ακολούθους.

Η ταραχή όμως που επικρατεί στην ζωή σου μόνο ταραχή μεταδίδει και στους ακολούθους σου... Τους μιλάς για έναν «Χριστό», όχι πράο και ταπεινό, αλλά έναν «επαναστάτη»!


Δεν φτιάχνεις με τον λόγο σου πιστούς χριστιανούς, αλλά οπαδούς, οι οποίοι απέχουν πολύ της αλήθειας, οδηγούμενοι με κάθε ευκαιρία σε ακραίες συμπεριφορές, εξαιτίας του θρησκευτικού φανατισμού, μακριά από το πνεύμα του Χριστιανισμού, μακριά από το πνεύμα της αγάπης, σε ένα πνεύμα εκδικήσεως και μίσους, ένα πνεύμα «ιερού πολέμου»!

Ας ευχηθούμε το φως του Χριστού να φωτίσει τις ψυχές αυτών των συνανθρώπων μας, να δουν και να ακούσουν την αλήθεια, όπως ξεκάθαρα φαίνεται στο ευαγγέλιο, όταν ο Πέτρος έβγαλε το μαχαίρι του και έκοψε το αυτί του δούλου κατά την σύλληψη του Χριστού. Τότε ο Χριστός τον πρόσταξε να βάλει στην θήκη του το μαχαίρι, δείχνοντας ότι η αγάπη είναι το πνευματικό μαχαίρι, που μπορεί να κόψει κάθε πάθος που βασανίζει τον άνθρωπο.

Αντί λοιπόν να εξαπολύουν ύβρεις και απειλές, που δεν ταιριάζουν σε Ορθοδόξους Χριστιανούς, ας εξαντλήσουν την δύναμη και τον χρόνο τους στην προσευχή, ώστε ακούγοντάς τους ο καλός Θεός, να φωτίσει την ζωή όλων, οδηγώντας διά της μετανοίας εις την σωτηρία!

Καθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου
+Αρχ. Βαρθολομαίος