Ὁμιλία Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Παντοκράτορος Ἀρχιμ. Γαβριὴλ εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἀκαδημίαν Κρήτης, Κίσαμος 26-5-2010
Τὸ ἐνδιαφέρον ντοκυμαντὲρ τοῦ Νίκου Ἀναγνωστόπουλου «Εἰ ἔχεις καρδίαν δύνασαι σωθῆναι» ἀναφέρεται στὸ ζήτημα ποὺ ἔχει δημιουργηθεῖ στὸ Ἅγιον Ὄρος τὰ τελευταῖα 38 χρόνια μετὰ ἀπὸ τὴν ἀποκοπὴ μιᾶς Ἁγιορειτικῆς Μονῆς καὶ συγκεκριμένως τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου ἀπὸ τὸ σῶμα τῶν ὑπολοίπων Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ στὴν συνέχεια στὴν προσπάθειαν τὴν ὁποία ὁλόκληρο τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, τὸ Σεπτὸν Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, κατέβαλλαν γιὰ τὴν ἐπαναγωγὴ στὴν κανονικὴ τάξη.
Δὲν εἶναι στὶς προθέσεις μας νὰ περιγράψουμε τὴν ἱστορικὴ διάσταση τοῦ θέματος, τὶς ἀλλεπάλληλες προσπάθειες τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος γιὰ ἐξεύρεση λύσεως καὶ τὴν πείσμονα ἄρνηση τῶν νῦν παρανόμως κατεχόντων τὸ κτιριακὸ συγκρότημα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου. Τὰ ζητήματα αὐτά, ἄκρως σοβαρὰ καὶ σημαντικά, ἔχουν ἀναπτυχθεῖ διεξοδικῶς καὶ ἐμπεριστατωμένως.
Τοῦτο μόνον λέγομε ὅτι ἀφ᾿ ἑνὸς μέν, ἡ αὐτονόμηση ὁμάδος μοναχῶν καὶ μάλιστα Ἁγιορειτικῆς Μονῆς καὶ ἡ ἀποκοπὴ ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπό τους καὶ τὴν κοινωνία τῶν ἀδελφῶν τους, ἀποτελεῖ σχῖσμα στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ὀδυνηρὸν μὲν ἀλλ᾿ ὑπαρκτόν, καθὼς καὶ ἐμπλοκὴ στὸ διοικητικὸ σύστημα τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ, τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Γέρων Χρυσόστομος καὶ ἡ περὶ αὐτὸν ἱερὰ Ἀδελφότης δέχθηκαν νὰ ἀναλάβουν τὸ βάρος τῆς ἐπανεντάξεως τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου στὴν κανονικὴ τάξη, ἀποτελεῖ ἀξιομίμητο παράδειγμα θυσίας καὶ ὑπακοῆς πρὸς τὴν ἁγία Ἐκκλησία. Ἡ αὐτονόμηση ὁδηγεῖ στὴν πλάνη ἐνῶ ἡ ὑπακοή, ἡ ὁποία συχνὰ εἶναι σταυρός, στὴ σωτηρία, κατὰ μίμησιν τοῦ Κυρίου ὁ ὁποῖος ἔγινε «ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ».
29.7.10
14.6.10
Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ
Άγιε Καθηγούμενε, σεβαστοί πατέρες, αγαπητοί φίλοι,
πραγματικά δεν ξέρω αν πρέπει να χαίρομαι η αν πρέπει να λυπάμαι σήμερα. Αφενός είναι χαρά η παρουσία μου σε σύναξη αγαπητών αδελφών. Αφετέρου, η αφορμή αυτής της σύναξης δεν μπορεί παρά να προξενεί λύπη. Θα θέλαμε να μιλήσουμε για τις ευλογίες του Θεού, για τη χαρά της πνευματικής ζωής, για τις φανερώσεις του Αγίου Πνεύματος, για τα παλαίσματα των Αγίων, για τη νίκη επί του θανάτου. Όμως, κλήθηκα να συνδράμω για την αντιμετώπιση μιας υπόθεσης της θλιβερής για μας σήμερα που φυλάσσουμε τον τόπο στο περιβόλι της Παναγίας. Μία υπόθεση που χτίσθηκε στην εμμονή, στον φανατισμό, στη φιλόνικη διάθεση και τώρα στη διεκδίκηση με χρήση αληθειών και ψεμάτων.
Όλοι γνωρίζουμε ότι από το 1972 οι οικούντες την Ιερά Μονή Εσφιγμένου (η τουλάχιστον οι διοικούντες) διέκοψαν όχι μόνο την εκκλησιαστική κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά και περαιτέρω κάθε σχέση με το υπόλοιπο Άγιον Όρος. Επί πλέον, παραμένοντας στη Μονή, προσχώρησαν σε σχισματική παράταξη παλαιοημερολογητών. Ο λόγος που επικαλέσθηκαν ήταν οι επαφές του τότε Οικουμενικού Πατριάρχου με τον Πάπα της Ρώμης, προσφάτως όμως έχει επιστρατευθεί ένας ακόμη λόγος, η αποδοχή επιδοτήσεων που προέρχονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάθε ενέργειά μας -σωστή, λανθασμένη η αμφισβητούμενη- φαίνεται ότι ποτίζει μία ρίζα πικρίας και χτίζει ένα μεσότοιχο φραγμού.
πραγματικά δεν ξέρω αν πρέπει να χαίρομαι η αν πρέπει να λυπάμαι σήμερα. Αφενός είναι χαρά η παρουσία μου σε σύναξη αγαπητών αδελφών. Αφετέρου, η αφορμή αυτής της σύναξης δεν μπορεί παρά να προξενεί λύπη. Θα θέλαμε να μιλήσουμε για τις ευλογίες του Θεού, για τη χαρά της πνευματικής ζωής, για τις φανερώσεις του Αγίου Πνεύματος, για τα παλαίσματα των Αγίων, για τη νίκη επί του θανάτου. Όμως, κλήθηκα να συνδράμω για την αντιμετώπιση μιας υπόθεσης της θλιβερής για μας σήμερα που φυλάσσουμε τον τόπο στο περιβόλι της Παναγίας. Μία υπόθεση που χτίσθηκε στην εμμονή, στον φανατισμό, στη φιλόνικη διάθεση και τώρα στη διεκδίκηση με χρήση αληθειών και ψεμάτων.
Όλοι γνωρίζουμε ότι από το 1972 οι οικούντες την Ιερά Μονή Εσφιγμένου (η τουλάχιστον οι διοικούντες) διέκοψαν όχι μόνο την εκκλησιαστική κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά και περαιτέρω κάθε σχέση με το υπόλοιπο Άγιον Όρος. Επί πλέον, παραμένοντας στη Μονή, προσχώρησαν σε σχισματική παράταξη παλαιοημερολογητών. Ο λόγος που επικαλέσθηκαν ήταν οι επαφές του τότε Οικουμενικού Πατριάρχου με τον Πάπα της Ρώμης, προσφάτως όμως έχει επιστρατευθεί ένας ακόμη λόγος, η αποδοχή επιδοτήσεων που προέρχονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάθε ενέργειά μας -σωστή, λανθασμένη η αμφισβητούμενη- φαίνεται ότι ποτίζει μία ρίζα πικρίας και χτίζει ένα μεσότοιχο φραγμού.
