27.7.18

Mέσα από την αδυναμία φανερώνεται η δύναμη!

Στάχτη, δάκρυ, αγωνία, απόγνωση, φόβος, οργή, θυμός... Όλα ανάμεικτα. Πόνος χωρίς όρια. Οσμή θανάτου έχει καλύψει τα πάντα. «Κόλαση» θα πει κάποιος, άσχετα αν πιστεύει ή όχι στην ύπαρξή της. Την ζει έντονα.

Οι νεκροί έδωσαν το χρώμα και το μέγεθος στην τραγωδία. Οι αγνοούμενοι έρχονται να μεγαλώσουν την αγωνία. Οι τραυματίες αμέτρητοι, παλεύουν για την ζωή και την υγεία τους. Οι άστεγοι αποκαμωμένοι, αδυνατούν να πιστέψουν αυτό που τους συνέβη. Ο κόσμος εκφράζει με κάθε τρόπο την συμπαράστασή του.


20.7.18

Οι χριστιανοί ως μιμητές Χριστού

- Γέροντα, βλέπω άτομα με πνευματικό αγώνα να λογομαχούν, ακόμη και να χωρίζουν επικαλούμενοι το καλό ή τον Θεό! Να μην δέχονται μια διαφορετική γνώμη πέραν της δικής τους. Δυστυχώς, πολλές διενέξεις γίνονται ακόμη και γύρω από το όνομα του Θεού. Πολλοί θεωρούν πως έχουν δίκιο και σαν απόδειξη χρησιμοποιούν τον Θεό. Πού είναι οι αξίες και η αξιοπρέπεια, που δήθεν υποστηρίζουν, εφόσον διαφωνούν και παγώνουν οι καρδιές τους; Πώς καλλιεργεί κανείς στην ψυχή του την αξιοπρέπεια;
- Παιδί μου, από την μια, η αξιοπρέπεια είναι μια κατάσταση που έρχεται και επικρατεί στον άνθρωπο ως αποτέλεσμα της διάθεσής του. Από την άλλη, οι αξίες στην ζωή μας είναι στοιχεία δεδομένα, δεν χωρούν ερμηνεία, βιώνονται.

11.7.18

Ο όσιος Παΐσιος ως Εσφιγμενίτης και η άποψή του για τους παλαιοημερολογίτες

Εορτάζει σήμερα όλη η Ελλάδα την μνήμη ενός μεγάλου και σύγχρονου αγίου, ο οποίος άγγιξε τις ψυχές των ανθρώπων με τον απλό του λόγο.
Ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης, γεννήθηκε το έτος 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας, όπου βαπτίστηκε με το όνομα Αρσένιος από τον άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη.  Ήρθε στην Ελλάδα ως βρέφος με τους πρόσφυγες τής Μικρασιατικής Καταστροφής.
Προσήλθε το 1953 στο Άγιον Όρος για να μονάσει. Πρώτη μονή της μετανοίας του ήταν η Ιερά Μονή Εσφιγμένου, στην οποία έμεινε έως το 1956. Εκεί με ρασοευχή ονομάστηκε Αβέρκιος από τον ηγούμενο Καλλίνικο και του ανατέθηκε το διακόνημα του ξυλουργού.
Κατόπιν, πήγε στην μονή Φιλοθέου, όπου έγινε μικρόσχημος μοναχός με το όνομα Παΐσιος. Για ένα διάστημα ασκήτευσε στην μονή Στομίου Κονίτσης και στο θεοβάδιστο όρος Σινά. Επέστρεψε στο Άγιο Όρος και από το έτος 1979 έως το τέλος της επίγειας ζωής του ασκήτευσε στο κελλί «Παναγούδα» της μονής Κουτλουμουσίου.
Κοιμήθηκε οσιακά το 1994, ενώ το έτος 2015, ύστερα και από πάνδημο αίτημα, κατατάχθηκε επισήμως στο αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

7.7.18

Λείψανα του Αγ. Γρηγορίου Ε' από τη Μονή Εσφιγμένου στη Δημητσάνα

Η ένδοξη Δημητσάνα είχε από εχθές την ευλογία να υποδεχθεί για πρώτη φορά, μετά από 230 και πλέον χρόνια, το γέννημα της, τον ένδοξο ιερομάρτυρα Γρηγόριο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως τον πέμπτο.
Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε το 1746 στη Δημητσάνα από φτωχούς γονείς, του βοσκού στο επάγγελμα Ιωάννου και της Ασημίνας Αγγελοπούλου. Το κοσμικό όνομά του ήταν Γεώργιος Αγγελόπουλος.
Από τον δέκατο όγδοο αιώνα ο Άγιος δεν είχε ποτέ επιστρέψει στον τόπο του, ούτε μετά το μαρτυρικό τέλος του και την ανακήρυξη του ως Αγίου είχε έλθει κάποιο τεμάχιο από τα τίμια λείψανα του.