Η Σταύρωση του Ιησού προκάλεσε αναστάτωση στην ζωή των μαθητών Του.
Φόβος, λύπη, αμηχανία, αμέτρητοι λογισμοί απογοήτευσης τούς είχαν κυριεύσει. Τίποτε δεν φαινόταν ικανό να γιατρέψει τον πόνο τους, γιατί ο Διδάσκαλός τους ήταν νεκρός.
Έχασαν την ελπίδα και την χαρά τους. Γκρεμίστηκαν μέσα τους τα πάντα. Στον πόνο και τον φόβο που ήταν κυριευμένοι, ξέχασαν την αποκάλυψη που τους είχε κάνει λίγο πριν την σύλληψή Του.
«Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα», τους είπε, και ότι, εκούσια θα παραδοθεί, θα συλληφθεί, θα τον κοροϊδέψουν, θα τον φτύσουν, θα τον μαστιγώσουν, θα τον σταυρώσουν και θα τον ενταφιάσουν. Τους είπε όμως να έχουν θάρρος με αυτά που θα βλέπουν να εξελίσσονται γιατί την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί.
Αυτοί όμως το ξέχασαν. Έμειναν με την λύπη και τον φόβο, σαν τους πρωτοπλάστους έξω από τον παράδεισο, όταν έχασαν την επικοινωνία με τον Δημιουργό τους.
Το εσωτερικό σκοτάδι στις ψυχές των μαθητών του Ιησού, οι οποίοι έμοιαζαν σαν χαμένα πρόβατα, γεμάτα απογοήτευση και απελπισία από την στέρηση του Ποιμένα τους, συνοδεύτηκε και από το φαινόμενο που σκοτείνιασε την ημέρα.
«Σκότος μέγα εγένετο» εκείνη την μοναδική ημέρα. Όλα έμοιαζαν να έχουν τελειώσει. Η φύση συμπαραστέκεται στον άνθρωπο και θρηνεί, συμπάσχοντας για τον Δημιουργό της.
Ο διάβολος ήταν ο μόνος που πανηγύριζε, διότι νόμιζε ότι με την Σταύρωση, εκείνη την ημέρα, νίκησε τον Θεό.
Αυτές οι μοναδικές στιγμές που έζησαν μαζί με τον Χριστό, οι συζητήσεις, οι ομιλίες και τα θαύματα που έκανε, οι περίπατοι μαζί Του, στην αγαπημένη Του λίμνη της Τιβεριάδος, όλα είχαν γίνει μακρινές αναμνήσεις. Τίποτα δεν μπορούσε να τους βοηθήσει στην κατάσταση στην οποία βρίσκονταν.
Ποιος άραγε μπορεί να διαλύσει ένα τέτοιο σκοτάδι; Ποιος μπορεί να διώξει αυτήν την λύπη, την απελπισία, την απόγνωση και τον φόβο; Ποιος μπορεί να διαλύσει τις αμφιβολίες που γεννούν οι λογισμοί τους; Ποιος μπορεί να τους φέρει πάλι την χαρά;
Αδύνατο για την ανθρώπινη λογική να υπάρχει κάποιος που μπορεί. Η Ανάσταση του Χριστού, όμως, είναι η ήττα της λογικής του ανθρώπου και η νίκη της πίστεώς του. Είναι η απάντηση στην ερώτηση: «ποιος μπορεί;».
Μόνο ο Ένας μπορεί, ο Αναστάς Κύριος! Αυτός που αναπλήρωσε την λύπη και τον φόβο με την χαρά. Αυτός που με την Ανάστασή Του γέμισε φως, χαρά, αισιοδοξία, θάρρος όλο τον κόσμο. Αυτός, ο Μόνος που προείπε ότι θα αναστηθεί την τρίτη ημέρα.
Ανάστα Θεέ μου! Σιωπώ και Σέ περιμένω, γιατί Εσύ είσαι ο Μόνος που μπορεί να πάρεις την λύπη και τον φόβο από την ζωή μου. Να γευθώ κι εγώ μαζί με τους μαθητές Σου την χαρά της Αναστάσεώς Σου.
Καλή Ανάσταση!
+αρχ. Βαρθολομαίος καθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου
