- Γέροντα, ακούω συχνά πολλούς να κατηγορούν τους κληρικούς, λέγοντας: «εσείς οι παπάδες δεν έχετε κάτι άλλο να μας πείτε και λέτε συνέχεια για υπομονή».
- Πράγματι, μου έχει συμβεί κι εμένα αυτό ολλές φορές. Θα σου διηγηθώ ένα περιστατικό:
Μια φορά μου λέει ένας με έντονα ειρωνικό ύφος: «εγώ σου λέω τόσο σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζω κι εσύ μου λες υπομονή, υπομονή, υπομονή. Είναι η εύκολη λύση για εσάς τους παπάδες, για να ξεφεύγετε από τις κακοτοπιές της ζωής και αφ' υψηλού να μας λέτε εύκολες λύσεις, χωρίς να αγγίζετε την ουσία του προβλήματος.
Του απάντησα: «Πράγματι, πόσο δίκιο έχεις. Εσύ μου παρουσιάζεις ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζεις κι εγώ με αφέλεια σου λέω κάτι το εύκολο, “κάνε υπομονή”. Έχεις δίκιο λοιπόν. Η λύση τότε είναι να παίρνεις τον νόμο στα χέρια σου και να αποδίδεις δικαιοσύνη με τον τρόπο σου. Να σκοτώνεις ή να χτυπάς όποιον σε απειλεί ή σε κατηγορεί ή διαφωνείς μαζί του».
Μου απαντά τότε με ένα σοβαρό, αλλαγμένο, χωρίς όμως ειρωνεία, ύφος: «ε, όχι κι έτσι! είπαμε...»
Βλέπεις, λοιπόν, μόλις τον έθεσα προ των ευθυνών του, ξέχασε την ειρωνεία και αμέσως αντέδρασε.
- Σε τι οφείλεται αυτή η αλλαγή;
- Οφείλεται στο γεγονός ότι είχε σχηματίσει μέσα του αρνητική εντύπωση στην προτροπή να κάνει υπομονή. Μόλις άκουσε, όμως, την φυσιολογική αντίδραση, που θα έχει, όταν δεν θα κάνει υπομονή, τότε άνοιξαν τα πνευματικά του μάτια και είδε την αλήθεια. Χωρίς υπομονή ο άνθρωπος γίνεται άγριο θηρίο.
