Ο τυφλός

Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο αποκαλύφθηκε με τον ερχομό του Χριστού στην γη.

Η παρουσία Του ήταν η αφορμή για επανεκκίνηση όλης της ανθρώπινης φύσης.

Φανέρωσε στον άνθρωπο την αγάπη Του μέσα από τα κηρύγματά Του, τα θαύματα, το πάθος, τον Σταυρό και την Ανάστασή Του.

Η φανέρωση της αγάπης του Θεού ήταν αναγκαία για τον «πεσμένο» άνθρωπο, γιατί έπρεπε να ακούσει, να δει και να πράξει στην ζωή του ο ίδιος, σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, για να καταφέρει να «σηκωθεί».

Η φανέρωση της αγάπης άνοιξε τα πνευματικά αυτιά και τα μάτια της ψυχής του ανθρώπου, για να πιστέψει πραγματικά σ' αυτήν, για να γίνει και ο ίδιος όλος αγάπη.

Τα θαύματα που πραγματοποίησε ο Κύριος ήταν όλα με τον λόγο Του ή το άγγιγμα των χεριών Του.

Το θαύμα όμως που έκανε στον Τυφλό του ευαγγελίου ήταν ξεχωριστό.

Όπως αναφέρεται στην ευαγγελική περικοπή, αφού έφτιαξε πηλό με το χώμα και το σάλιο Του, γέμισε τις κενές κόγχες των ματιών του εκ γενετής τυφλού και του είπε να πάει και να πλυθεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

Της Σαμαρείτιδος

Ανατρεπτική η παρουσία του Χριστού στα μάτια των ανθρώπων της εποχής Του. Κάθε κίνηση, κάθε λόγος Του, διέλυε τις αγκυλώσεις που προκαλούσε η έχθρα και το μίσος μεταξύ τους. Η επαγγελία της αγάπης ανέτρεπε κάθε κατεστημένο. Δεν ήρθε να διαλύσει τον νόμο αλλά να τον συμπληρώσει.

«Ου συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείτες», δεν έχουν επικοινωνία οι Ιουδαίοι με τους Σαμαρείτες, μισούνται μεταξύ τους. Να, ο Χριστός, όμως, που μιλά με την Σαμαρείτιδα. Δεν υπολογίζει το μίσος και την έχθρα που τους χωρίζει, αλλά, με  αγάπη  επικοινωνεί μαζί της.

Στην συνομιλία Του, με την Σαμαρείτιδα, αποκάλυψε την αιτία της παρουσίας Του στον κόσμο.

Ήρθε να ξεδιψάσει τον διψασμένο πνευματικά άνθρωπο. Το μίσος και η έλλειψη επικοινωνίας έφεραν την πνευματική ξηρασία.
Τι έλειπε απ' την ζωή των ανθρώπων; Ο Χριστός! Γι' αυτό λέει στην Σαμαρείτιδα: «Εγώ είμαι το ύδωρ το ζων, όποιος πιει από αυτό το νερό δεν θα διψάσει ποτέ».

Χριστός: Αυτός ο γνωστός, Αυτός ο άγνωστος!

Μέσα στην συζυγία, πολλές φορές, o ένας σύζυγος λέει, πως, μετά από πολλά χρόνια γάμου, ανακαλύπτει νέες πτυχές του χαρακτήρα του άλλου συζύγου. Πάντα υπάρχει κάτι άγνωστο για να γνωρίσει ο ένας σύζυγος στον άλλον, καθώς τα χρόνια περνούν, οι συνθήκες αλλάζουν, οι άνθρωποι ωριμάζουν.

Αν αυτή η συνεχής γνωριμία συμβαίνει στην αγαπητική μας σχέση με έναν πεπερασμένο άνθρωπο, πόσον μάλλον λαμβάνει χώρα στην σχέση μας με τον Χριστό, τον άπειρο Θεό και «μανικό εραστή» - νυμφίο του ανθρώπου, που ενσαρκώθηκε και θυσιάστηκε από αγάπη για 'μάς.

Η ιστορία της αγάπης και της πρόνοιας του Θεού για την ανθρωπότητα δεν «γράφτηκε» όλη ακόμα. Συνεχίζει να «γράφεται» έως της συντελείας των αιώνων. Έως τότε, ως ανθρωπότητα, έχουμε ακόμα πολλά να «μάθουμε», άγνωστα έως τώρα, για το γνωστό πρόσωπο της αγάπης μας, τον Ιησού Χριστό! Η αγαπητική σχέση με τον Θεό είναι ενεργητική και συνεχώς εξελισσόμενη, είναι πορεία αγάπης, στην οποία ζούμε μια συνεχή ανακάλυψη του θείου.

Η κοινωνία της αγάπης με τον Θεό δεν είναι κάτι το οποίο συνέβη στο παρελθόν και που το ζούμε ως ανάμνηση. Είναι κατάσταση που συμβαίνει συνεχώς. Η διακοπή της σχέσης αυτής έφερε τον θάνατο στην ζωή του ανθρώπου. Η ενσάρκωση του Θεού Λόγου είχε ως σκοπό την αποκατάσταση αυτής της κοινωνίας με τον άνθρωπο. Με την ενσάρκωση απέδειξε την αγάπη Του για τον άνθρωπο, υπενθυμίζοντάς Του τον σκοπό της δημιουργίας του, που ήταν η κοινωνία μαζί Του.

Πνευματικός αγώνας

• Τι είναι ο πνευματικός αγώνας;

Ως ύπαρξη ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα και ψυχή, τα οποία έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους, γιατί αφορούν το ίδιο άτομο.
Κάθε κίνηση του σώματος έχει δεχθεί επίδραση από την ψυχή αλλά και η ψυχή δέχεται επιδράσεις από τις ενέργειες του σώματος.  Η φροντίδα και η μέριμνα για το σώμα και την ψυχή αποτελούν καθημερινή ανάγκη.

Για τον χριστιανό η φροντίδα της ψυχής έχει πρωτεύοντα ρόλο, γιατί αυτή διαμορφώνει τον χαρακτήρα του ανθρώπου, ώστε στην καθημερινότητά του να μπορεί να διαχειρίζεται τον εαυτό του και τους άλλους με τον καλύτερο τρόπο.
Αυτή, η καθημερινή φροντίδα της ψυχής είναι ο πνευματικός αγώνας του χριστιανού.

Ευχή υπέρ της θεραπείας των ασθενών και της ενίσχυσης όλων όσοι δοκιμάζονται από την πανδημία

Δέηση υπέρ της θεραπείας των ασθενών και της ενίσχυσης όλων όσοι δοκιμάζονται από την πανδημία, ανέπεμψε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, την Κυριακή των Μυροφόρων, 3 Μαϊου 2020, στο παρεκκλήσιο του θαυματουργού Αγιάσματος στην Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Βαλουκλή.

Το κείμενο της Δεήσεως είχε συνταχθεί ειδικά για τον σκοπό αυτό και αναγνώστηκε μετά την Θεία Λειτουργία, που τελέστηκε στο Καθολικό της Μονής, ιερουργούντος του Μητροπολίτου Φιλαδελφείας Μελίτωνος, με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και τον Μητροπολίτη Σασίμων Γεννάδιο, υπεύθυνο της Μονής, να παρίστανται συμπροσευχόμενοι από το Ι.Βήμα.

Κατά την Δέηση ο Παναγιώτατος ανέγνωσε την ακόλουθη ευχή:

Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ο προαιώνιος Λόγος του Πατρός, ο δι᾽ άκραν φιλανθρωπίαν την ημετέραν μορφήν αναλαβών, συγκαταβάς ημίν συγκατάβασιν άφραστόν τε και ακατάληπτον, ανοίξας τω Αδαμιαίω γένει Παραδείσου τας πύλας και αθανατώσας ημάς τω Σταυρώ και τη Αναστάσει Σου, και καταπέμψας το Πανάγιον Πνεύμα τοις Αγίοις Σου Μαθηταίς και Αποστόλοις, το φωταγωγούν τον κόσμον άπαντα και οδηγούν εις πάσαν την Αλήθειαν, επάκουσον ημών προσπιπτόντων Σοι εν ταπεινώσει.

Πρόσδεξαι, παντεπήκοε, παντευλόγητε και παντευεργέτα Κύριε, τας ικετηρίους ημών εντεύξεις.

Ο των καλών αίτιος, ο δοτήρ παντός αγαθού και χορηγός πάσης ευεργεσίας, έκτεινον ημίν χείρα βοηθείας, ο αεί διδούς υπερεκπερισσού ων αιτούμεθα.

Ρύσαι ημάς, Κύριε, εκ της σοβούσης πανδημίας και εκ των ταύτη συμπαρομαρτουσών δεινών περιστάσεων.

Απόστειλον την πανακή χάριν Σου επί τους ασθενούντας και χάρισαι αυτοίς ρώσιν και ταχινήν και πλήρη την ίασιν.

Κραταίωσον τους ιατρούς και πάντας τους περιθάλποντας τους νοσούντας.

Φύλαξον υπό την σκέπην Σου πάντας ημάς, δώρησαι, ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, τοις δούλοις Σου υγιείαν κατ᾽ άμφω, λογισμόν σώφρονα, καρδίαν καθαράν, πάσαν άνωθεν ευλογίαν και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν ημίν.

Δίδαξον ημίν τα δικαιώματά Σου και δος ημίν, Δέσποτα, πίστιν δι᾽ αγάπης ενεργουμένην και αδίστακτον ελπίδα, όπως δοξάζηται το υπεράγιον και υπερουράνιον όνομά Σου και διακονήται ο αδελφός, ο «ηγαπημένος του Θεού».

Κλίνον, Κύριε, το ούς Σου, ο αναστάς εκ των νεκρών και συναναστήσας ημάς, και στερέωσον ημάς εν τη τηρήσει των εντολών Σου, μεσιτεία της αγιοπρώτου Θεοτόκου, της Ζωοδόχου Πηγής, της αενάως παρεχούσης «ιάσεων πλημμύραν ανεξάντλητον», πρεσβείαις δε πάντων των Αγίων των απ᾽ αιώνος, Σοι, τω «πάντων Αγίων Αγιωτάτω Λόγω», ευαρεστησάντων.

Αμήν

Η χαρά των Μυροφόρων

Η χριστιανική ζωή είναι μια συνεχής προσπάθεια και αγώνας, σύμφωνα με τους όρους που θέσπισε ο ίδιος ο Χριστός, με τελικό "έπαθλο" την αιώνια βασιλεία Του.

Αυτός ο πνευματικός αγώνας έχει πολλές δυσκολίες για τον κάθε χριστιανό. Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην καθημερινή προσπάθεια που καταβάλλει, είναι το "εγώ" του, το οποίο προσπαθεί να το μετατρέψει στο "εμείς", σύμφωνα με την εντολή του Χριστού: "αγαπάτε αλλήλους".

Η δυσκολία του πνευματικού αγώνα μετριάζεται με τα παραδείγματα της ζωής των Αγίων, παροτρύνοντας έτσι τον χριστιανό να συνεχίσει την προσπάθειά του με θάρρος και πίστη, ότι θα τα καταφέρει.

Η ζωή των Μυροφόρων γυναικών αποτελεί ένα από τα κορυφαία πρότυπα χριστιανικής ζωής για όλους τους χριστιανούς.

Η χαρά των Μυροφόρων είναι η παρακαταθήκη ζωής που άφησαν για εμάς τους χριστιανούς.

Εμείς, ως χριστιανοί, αν προσπαθήσουμε να νιώσουμε εσωτερικά, το πως ένιωθαν οι Μυροφόρες, θα μας αποκαλυφθεί το μεγαλείο της αυθεντικής χριστιανικής ζωής, τον τρόπο, πως να ζήσουμε και τι θα αποκομίσουμε στο τέλος.