19.4.20

Ενθαρρυντικός λόγος Οικουμενικού Πατριάρχη κατά τον Εσπερινό της Αναστάσεως στο Φανάρι 2020

Ενθαρρυντικό λόγο κατά τον Εσπερινό της Αναστάσεως στον πάνσεπτο Πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι Κωνσταντινουπόλεως απηύθυνε προς τους χριστιανούς ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος.

Μεταξύ των συγκινητικών του λόγων είπε:

«Τίποτα και κανένας, καμία φυσική καταστροφή, καμία πανδημία, κανένας πειρασμός, κανένα ανθρώπινο ή άλλο εμπόδιο δεν είναι ικανό να μας χωρίσει από την πίστη μας στον Αναστημένο Χριστό.
Η πίστη του χριστιανού είναι η κινητήριος και η νικητήριος δύναμη αυτού του κόσμου.
Η πίστη του χριστιανού είναι το αληθινό και άσβεστο φως της Αναστάσεως, το οποίο ανάβει από τον πόθο Χριστού.
Η πίστη του χριστιανού δεν είναι θρησκεία για να αναζητεί την αλήθεια. Είναι η αποκεκαλυμμένη αλήθεια, είναι ζωή και είναι αιωνιότητα.»

«Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι μοιραίο να μην γνωρίσει ποτέ, μα ποτέ, θάνατο.
Αλήθεια, υπάρχει ορθόδοξος που αμφιβάλλει για αυτό; Μπορεί ο Χριστός να νικηθεί από τις δυνάμεις του σκότους; Ίσα ίσα, η Εκκλησία μάς σκεπάζει, μας προστατεύει, μας θεραπεύει χωρίς να έχει ανάγκη την ατομική και ου κατ’ επίγνωσιν δυναμική μας.
Η Εκκλησία μας θέριευε και γινόταν τρανή και καθιερωνόταν σε περιόδους διωγμών και Κολοσσαίων. Σήμερα δεν ζούμε τέτοιες συνθήκες. Σήμερα απλώς προστατεύουμε το κύρος της Εκκλησίας μας από άκυρες θεωρίες ένθεν κακείθεν.»

«Η δύναμη της Εκκλησίας διαπερνά τις κλειστές πόρτες σπιτιών και ψυχών και γίνεται παρηγοριά και ειρήνη. Η ευλογία της Εκκλησίας είναι πάνω από κάθε πανδημία, διότι είναι επιδημία Θεού!»

«Η Εκκλησία ζει και θα ζει στους αιώνες χωρίς τέλος, χωρίς τέλμα, χωρίς οσμή θανάτου, αιωνίως εις το διηνεκές μέχρι της συντελείας των αιώνων.»

«Αγαπάμε τον Χριστό; Τότε έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην Εκκλησία.»


Πάσχα 2020

«Ἀναστάσεως ἡμέρα καί λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει...»

Ας λάμψουμε όλοι από χαρά, γιατί σήμερα γέμισε με φως αναστάσιμο όλος ο κόσμος, γέμισε με φως αναστάσιμο η ζωή μας.

Ζώντας πλέον μέσα στο φως της Ανάστασης του Χριστού, ποιος φοβάται το σκοτάδι;
Το φως της Αναστάσεως είναι αφορμή χαράς, αφορμή πανηγύρεως.
Το φως της Αναστάσεως είναι αγάπη που μας αγκαλιάζει όλους, μας κάνει φωτεινούς και χαρούμενους.

Αυτή η αγάπη, που ξεπρόβαλε Ανεστημένη από τον Τάφο, μας καλεί όλους να συγχωρεθούμε μεταξύ μας, για την χαρά της αναστάσεως.
Μας καλεί όλους να αποκαλέσει ο ένας τον άλλο αδελφό και να αγκαλιαστούμε από χαρά και αγάπη, γιατί αναστήθηκε ο Χριστός.

17.4.20

Εσταυρωμένε μου Χριστέ!

Άνοιξες, Χριστέ Σωτήρ μου, τα χέρια Σου να μ' αγκαλιάσεις κι εγώ σ'τα κάρφωσα στο ξύλο.

Άνοιξες την καρδιά Σου να με βάλεις μέσα της κι εγώ την κάρφωσα με την λόγχη.

Άνοιξες το στόμα Σου να μου πεις πόσο μ' αγαπάς κι εγώ σ'το γέμισα με ξύδι.

Πόσο τυφλός είμαι, Θεέ μου,  να μη βλέπω την αγάπη Σου!

Εσταυρωμένε μου Χριστέ, πονεμένε Θεέ μου, παράβλεψε τα λάθη μου, κάψε μου τα πάθη με το αίμα  που έτρεξε στον Σταυρό Σου, αξίωσέ με σαν τον ληστή να σου φωνάξω: «μνήσθητί μου Κύριε όταν έλθεις εν τη βασιλεία Σου».

Καλή Ανάσταση!

+αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι. Μ. του Εσφιγμένου

15.4.20

Θεία Κοινωνία: Λάθος ερωτήματα σε λάθος στιγμή

Το παρακάτω κείμενο δεν αγγίζει το δογματικό θέμα της Θείας Κοινωνίας. Τα δογματικά θέματα δεν προσφέρονται για την τηλεοπτική και διαδικτυακή αρένα ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, ούτε πρέπει να γίνονται σημείο διχασμού της κοινωνίας και των πιστών κατά αυτό τον τρόπο. Το τρέχον ερώτημα για την Θεία Κοινωνία είναι το ακατάλληλο ερώτημα την ακατάλληλη στιγμή.


«Μπορεί να κολλήσει κάποιος κορωνοϊό από την Θεία Κοινωνία ή όχι;»
Ένα ερώτημα το οποίο βρίσκεται στο επίκεντρο αυτό το διάστημα.

Πολλοί συμπολίτες μας ανησυχούν. Οι πιστοί, όμως, προτάσσουν την ακράδαντή τους πίστη πως αποκλείεται να κολλήσει κάποιος κάποια ασθένεια από την Θεία Κοινωνία, καθώς η Θεία Κοινωνία είναι «φάρμακο αθανασίας» και «κολλάς μόνο Χριστό».

Είναι, όμως, αυτό το ερώτημα εύλογο και χρήσιμο σε αυτή φάση που περνάμε;

Το πρόβλημα δεν είναι η Θεία Κοινωνία, αλλά το όλο περιβάλλον.  Ποιος μπορεί να εγγυηθεί πως κανείς δεν θα κολλήσει από το όλο περιβάλλον του ιερού ναού; Ή ποιος μπορεί να εγγυηθεί πως ο κορωνοϊός δεν θα μεταδοθεί από την αναπνοή του πιστού στον ιερέα ή το αντίθετο, τη στιγμή που για να κοινωνήσει ο πιστός βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από τον ιερέα; Υπάρχει κάποιο δόγμα για αυτά ή φέρουμε μαγικές αντιλήψεις που ποτέ έως τώρα δεν έχουν καταγραφεί στην πίστη μας;

12.4.20

Η παρουσία του όχλου στα χρόνια του Χριστού και σήμερα, εν μέσω πανδημίας

Μετά το θαύμα της Αναστάσεως του Λαζάρου, ο Ιησούς εισέρχεται θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ. Οι Ιουδαίοι με ενθουσιασμό Τον υποδέχονται ως λυτρωτή και σωτήρα. Σε λίγες μέρες ο ίδιος ο λαός, ως όχλος πλέον, χωρίς ενθουσιασμό, αλλά με οργή, ζητάει επιτακτικά «άρον άρον σταύρωσον Αυτόν».

Ο λαός γίνεται όχλος, μετατρέποντας τον ενθουσιασμό σε οργή.
Ο όχλος εκθειάζει όποιον νομίζει ότι θα εξυπηρετήσει τα κοσμικά του συμφέροντα.
Ο ίδιος όχλος εχθρεύεται κάποιον, όταν πιστεύει άκριτα τις συκοφαντίες που λέγονται για αυτόν, χωρίς να τον ενδιαφέρει αν αληθεύουν ή όχι οι κατηγορίες.

Ο όχλος θέλει να εξοντώσει όποιον ξεσκεπάζει την υποκρισία και τον φαρισαϊσμό ή ταρακουνά την βόλεψή του σε μια ζωή γεμάτη ψέματα, σε έναν τρόπο ζωής που εφευρίσκει συνεχώς προφάσεις για να δικαιολογεί την απομάκρυνση από το δίκαιο, την αγάπη, τον Θεό.

Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχου για την Μεγάλη Εβδομάδα

Μήνυμα
τῆς Α. Θ. Παναγιότητος
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου
 κ. κ. Βαρθολομαίου
ἐπί τῇ εἰσόδῳ εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Ἑβδομάδα
(Σάββατον τοῦ Λαζάρου, 11 Ἀπριλίου 2020)

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

          Μία ἀκόμη Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἔφθασε στό τέλος της. Σήμερα ἑορτάσαμε χαρμόσυνα τήν ἀνάσταση τοῦ ἐπιστηθίου φίλου τοῦ Χριστοῦ Λαζάρου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν προτύπωση τῆς «κοινῆς ἀναστάσεως». Αὔριο θά χαροῦμε τήν ἑορτή τῶν Βαΐων καί θά ψάλουμε τό «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὡσαννά ὁ ἐν τοῖς ὑψίστοις».

          Εἰσερχόμαστε, λοιπόν, μέ κατάνυξη καί ταπείνωση, στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα, ἔχοντας διατρέξει μία Μεγάλη Τεσσαρακοστή διαφορετική ἀπό τίς προηγούμενες. Ἡ πανδημία τοῦ νέου κορωνοϊοῦ ἄλλαξε τήν καθημερινότητά μας καί τήν ἐκκλησιαστική μας ζωή. Ἔκλεισαν οἱ ναοί γιά τούς πιστούς. Ἡ πανίερη γεύση τῆς Θείας Κοινωνίας λείπει ἀπό τά αἰσθητήριά τους. Δέν βλέπουν τό πρόσωπο τῶν ἀδελφῶν ἐν συνάξει, στεροῦνται τίς κατανυκτικές ἀκολουθίες καί τήν εὐωδία τοῦ θυμιάματος. Σίγουρα προκαλοῦν ὅλα αὐτά μιά αἴσθηση ἀλλοτρίωσης. Μένουμε στό σπίτι μας γιά νά προφυλαχθοῦμε ἀπό τόν φονικό ἰό, ἀλλά ἀπουσιάζουμε ἀπό τόν «οἶκον τοῦ Πατρός», στόν ὁποῖον ὄχι μόνον αἰσθάνονται οἱ Ὀρθόδοξοι «σάν στό σπίτι τους», ἀλλά ὁ ὁποῖος «εἶναι τό σπίτι τους».

          Καί ὅμως! Μέ πόνο ψυχῆς ἔπρεπε νά πάρουμε τήν ἀπόφαση παράτασης τῶν μέτρων αὐτῶν καί γιά τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Γιά νά προστατευτεῖτε ὅλοι ἀνεξαιρέτως. Τό ράσο τοῦ Πατριάρχου ὄφειλε νά σκεπάσει τίς ζωές σας καί πάλι, ὅπως πολλές φορές στήν ἱστορία τοῦ μαρτυρικοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως.