Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχου για την Μεγάλη Εβδομάδα

Μήνυμα

τῆς Α. Θ. Παναγιότητος

τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου

 κ. κ. Βαρθολομαίου

ἐπί τῇ εἰσόδῳ εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Ἑβδομάδα

(Σάββατον τοῦ Λαζάρου, 11 Ἀπριλίου 2020)

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

          Μία ἀκόμη Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἔφθασε στό τέλος της. Σήμερα ἑορτάσαμε χαρμόσυνα τήν ἀνάσταση τοῦ ἐπιστηθίου φίλου τοῦ Χριστοῦ Λαζάρου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν προτύπωση τῆς «κοινῆς ἀναστάσεως». Αὔριο θά χαροῦμε τήν ἑορτή τῶν Βαΐων καί θά ψάλουμε τό «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὡσαννά ὁ ἐν τοῖς ὑψίστοις».

          Εἰσερχόμαστε, λοιπόν, μέ κατάνυξη καί ταπείνωση, στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα, ἔχοντας διατρέξει μία Μεγάλη Τεσσαρακοστή διαφορετική ἀπό τίς προηγούμενες. Ἡ πανδημία τοῦ νέου κορωνοϊοῦ ἄλλαξε τήν καθημερινότητά μας καί τήν ἐκκλησιαστική μας ζωή. Ἔκλεισαν οἱ ναοί γιά τούς πιστούς. Ἡ πανίερη γεύση τῆς Θείας Κοινωνίας λείπει ἀπό τά αἰσθητήριά τους. Δέν βλέπουν τό πρόσωπο τῶν ἀδελφῶν ἐν συνάξει, στεροῦνται τίς κατανυκτικές ἀκολουθίες καί τήν εὐωδία τοῦ θυμιάματος. Σίγουρα προκαλοῦν ὅλα αὐτά μιά αἴσθηση ἀλλοτρίωσης. Μένουμε στό σπίτι μας γιά νά προφυλαχθοῦμε ἀπό τόν φονικό ἰό, ἀλλά ἀπουσιάζουμε ἀπό τόν «οἶκον τοῦ Πατρός», στόν ὁποῖον ὄχι μόνον αἰσθάνονται οἱ Ὀρθόδοξοι «σάν στό σπίτι τους», ἀλλά ὁ ὁποῖος «εἶναι τό σπίτι τους».

          Καί ὅμως! Μέ πόνο ψυχῆς ἔπρεπε νά πάρουμε τήν ἀπόφαση παράτασης τῶν μέτρων αὐτῶν καί γιά τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Γιά νά προστατευτεῖτε ὅλοι ἀνεξαιρέτως. Τό ράσο τοῦ Πατριάρχου ὄφειλε νά σκεπάσει τίς ζωές σας καί πάλι, ὅπως πολλές φορές στήν ἱστορία τοῦ μαρτυρικοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Μετά βαΐων και κλάδων

Μετά βαΐων και κλάδων υποδέχονται τον Χριστό στα Ιεροσόλυμα.
Τον υποδέχθηκαν ως Μεσσία αυτοί που σε λίγες ημέρες θα ζητούσαν την σταύρωσή Του.
Του έστρωναν τα βάγια, μετατρέποντάς τα σε λίγες ημέρες σε καρφιά, λόγχη και σταυρό.
Υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό Αυτόν που τους μιλούσε για την αγάπη, ανταποδίδοντάς Του μέσα σε λίγες ημέρες τον θάνατο.

Έρχεται όμως, πάλι ο Χριστός, ως Θριαμβευτής στην ζωή μας. Επιμένει να έρχεται, από απέραντη αγάπη κι εμείς ας επιμένουμε να Τον σταυρώνουμε.

Η καρδιά

Όταν θες να επικοινωνήσεις με τον πλησίον, η γλώσσα συνήθως είναι φτωχή. Το σώμα προσπαθώντας να την συμπληρώσει, κάνει υπερβάσεις για να πει όσα δεν μπορεί η γλώσσα.

Με την καρδιά, όμως, γίνεται η απόλυτη, η τέλεια επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Όταν μιλάς με την καρδιά σου, τότε αυτή ανοίγει διάπλατα για να «χωρέσει» τον πλησίον.

Όποιος μπαίνει στην καρδιά του άλλου εγκαθίσταται μόνιμα, «ανεβαίνει» επίπεδο επικοινωνίας, φεύγει από το σαρκικό και ανεβαίνει στο πνευματικό, το ουράνιο. Η μόνιμη κατοικία της καρδιάς είναι τα ουράνια, γι'  αυτό και όσοι ζουν και μιλούν καρδιακά μεταφέρονται εκεί.

Λίγο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα

Ο τρόπος που θες να ζήσεις είναι επιλογή δική σου.
Υπάρχουν δύο τρόποι:
ζεις με τον τρόμο και τον φόβο της κόλασης,
ή ζεις με την ελπίδα του παραδείσου.

Δύο τρόποι εντελώς αντίθετοι μεταξύ τους.
Ο φόβος και ο τρόμος της κολάσεως σου έχουν μετατρέψει την ζωή σε κόλαση.
Μια ζωή γεμάτη καχυποψίες, υπόπτους, φαντάσματα, εχθρούς, σκέτη μαρτύριο.

Η ελπίδα του παραδείσου σε κάνει να ζεις από τώρα τον παράδεισο.
Ζεις για να αγαπάς, να προσφέρεις, να προσπαθείς, να ελπίζεις, να χαίρεσαι, να χαμογελάς, να συγχωρείς, να αγκαλιάζεις.

Άφησε ελεύθερο τον εαυτό σου να δει την αλήθεια.
Μην αφήνεις την απελπισία να σε κυριεύει, γιατί γίνεται μεταδοτική ασθένεια και επηρεάζεις πολλούς.