Όπως είναι ευρέως γνωστό, οι καταληψίες του κεντρικού κτηρίου της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, στην προσπάθειά τους να προσελκύσουν τη συμπάθεια του κοινού και να πείσουν για το δήθεν «δίκαιο» της κατάληψης, παρουσιάζονται, σε πλήθος δημοσιευμάτων και τηλεοπτικών ρεπορτάζ, ως δήθεν αποκλεισμένοι.
Την πλήρη, όμως, ελευθερία κινήσεων, αποδεικνύει και η σημερινή έξοδος από το Άγιο Όρος του επικεφαλής της κατάληψης, ώστε να παρευρεθεί και να ομιλήσει σε εκδήλωση κοπής πίτας συλλόγου Γ.Ο.Χ. («παλαιοημερολογιτών») στον Αμυγδαλεώνα Καβάλας.
Το θράσος μάλιστα από την αίσθηση της ασυδοσίας, φθάνει σε «επίδειξη δύναμης», μεταδίδοντας ζωντανά την εκδήλωση μέσω διαδικτύου, υπονοώντας την εκ των υστέρων ελεύθερη λαθραία είσοδο στο Άγιο Όρος.
23.1.20
Ανακοίνωση Ι.Μ. Εσφιγμένου για λανθασμένες πληροφορίες σε άρθρο
10-23/1/2020
Ανακοίνωση της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους προς αποκατάσταση της αλήθειας για τη Μονή μας, κατόπιν δημοσίευσης λανθασμένων πληροφοριών στο άρθρο «Ένα νέο 1821 ή ένα νέο 1922;» στην ιστοσελίδα «Ρομφαία» την 17η Ιανουαρίου.
Στον εν λόγω άρθρο η Μονή Εσφιγμένου αποκαλείται τεχνηέντως ως «εξόριστη αδελφότητα». Υπενθυμίζουμε πως η υφιστάμενη μοναστική αδελφότητα της Μονής Εσφιγμένου δεν έχει επ' ουδενί λόγω απομακρυνθεί εν είδει ποινής από το φυσικό της χώρο για να είναι εξόριστη. Αντιθέτως, αδυνατεί να εγκαταβιώσει στο κεντρικό κτήριο της Μονής, λόγω πολυετούς παρανόμου κατάληψης από συνδεμένα με ΓΟΧ εξωεκκλησιαστικά και εξωαγιορείτικα στοιχεία.
Το θέμα αυτό αποτελεί συνεχή ανοικτή πληγή για το Άγιο Όρος και την ασφάλεια του ελληνικού κράτους. Υπό κίνδυνο μάλιστα βρίσκονται τα μνημεία αρχιτεκτονικής, όπως επίσης τα εθνικά και εκκλησιαστικά κειμήλια του μοναστηριού.
Το εν λόγω άρθρο είναι ένα ακόμα από αυτά που προσπαθούν να μεταφέρουν στο ευρύ κοινό το συγκεκριμένο αφήγημα. Είναι προφανές πως ο συντάκτης του άρθρου προέβη στον μειωτικό χαρακτηρισμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου, του Αγίου Όρους και της Μονής μας στη προσπάθειά του να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους σκοπούς.
1.1.20
Πρωτοχρονιά 2020
Αρχιμηνιά και αρχιχρονιά, ψάλλουν τα παιδιά στα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς και μας καλούν να ακολουθήσουμε την παιδική τους αθωότητα και να χαρούμε με την είσοδο του νέου έτους 2020.
Αιτία χαράς, λοιπόν, η πρώτη του έτους. Ένας χρόνος ακόμη προστέθηκε στην ανθρώπινη ιστορία και ένας νέος αρχίζει από σήμερα. Αιτία χαράς, γιατί μας δίνεται πάλι η ευκαιρία να αρχίσουμε μια νέα προσπάθεια στην ζωή μας, γεμάτοι, όμως, με την εμπειρία ενός ακόμη έτους, που πέρασε.
Ας ευχηθούμε το νέο έτος 2020 να είναι αισιόδοξο, φωτεινό, γεμάτο πίστη στον Θεό και αισιοδοξία για το μέλλον!
Καλή χρονιά και ευλογημένη!
+αρχιμ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος της Ι. Μονής του Εσφιγμένου
Αιτία χαράς, λοιπόν, η πρώτη του έτους. Ένας χρόνος ακόμη προστέθηκε στην ανθρώπινη ιστορία και ένας νέος αρχίζει από σήμερα. Αιτία χαράς, γιατί μας δίνεται πάλι η ευκαιρία να αρχίσουμε μια νέα προσπάθεια στην ζωή μας, γεμάτοι, όμως, με την εμπειρία ενός ακόμη έτους, που πέρασε.
Ας ευχηθούμε το νέο έτος 2020 να είναι αισιόδοξο, φωτεινό, γεμάτο πίστη στον Θεό και αισιοδοξία για το μέλλον!
Καλή χρονιά και ευλογημένη!
+αρχιμ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος της Ι. Μονής του Εσφιγμένου
24.12.19
Χριστούγεννα 2019
Η αποκάλυψη της αγάπης του Θεού έγινε σήμερα στο ταπεινό Σπήλαιο της Βηθλεέμ.
Ο Αχώρητος χωρά και ο Αγέννητος γεννάται. Μέγα το μυστήριο και ανεξήγητο. Ασύλληπτο στον ανθρώπινο νου.
Ο Άναρχος άρχεται, ο Χριστός καταδέχεται να φορέσει την ανθρώπινη σάρκα.
Η άπειρη αγάπη του Δημιουργού για το δημιούργημά Του δεν Τον εμποδίζει να ταπεινωθεί, για να τον υψώσει κοντά Του.
Εμπρός σ' αυτήν την άφατη οικονομία του Θεού εμείς οι άνθρωποι, φτωχοί όντες, μη έχοντας κάτι αντάξιο να αντιπροσφέρουμε, ας δοξολογήσουμε μαζί με τους Αγγέλους: «δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία».
Ο Αχώρητος χωρά και ο Αγέννητος γεννάται. Μέγα το μυστήριο και ανεξήγητο. Ασύλληπτο στον ανθρώπινο νου.
Ο Άναρχος άρχεται, ο Χριστός καταδέχεται να φορέσει την ανθρώπινη σάρκα.
Η άπειρη αγάπη του Δημιουργού για το δημιούργημά Του δεν Τον εμποδίζει να ταπεινωθεί, για να τον υψώσει κοντά Του.
Εμπρός σ' αυτήν την άφατη οικονομία του Θεού εμείς οι άνθρωποι, φτωχοί όντες, μη έχοντας κάτι αντάξιο να αντιπροσφέρουμε, ας δοξολογήσουμε μαζί με τους Αγγέλους: «δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία».
20.12.19
Έρχεται ο Χριστός...
Έρχεται ο Χριστός να γεννηθεί μέσα σε ένα φτωχικό σπήλαιο, ενώ η φάτνη των ζώων και τα άχυρα γίνονται κρεβάτι και στρώμα βρεφικό. Η δυσοσμία των ζώων και η υγρασία του σπηλαίου υποδέχονται τον νεογέννητο Χριστό.
Καταδέχεται ο Χριστός, ως Θεός και Κτίστης των πάντων, να φορέσει την φτωχή και γεμάτη αμαρτίες ανθρώπινη σάρκα.
Ταπεινώνεται ο Θεός από αγάπη για να υψώσει αυτόν που αγαπά, τον άνθρωπο.
Όλα μεταμορφώνονται και γίνονται, μαζί με τον άνθρωπο, ουράνια και άγια.
Το φτωχικό σπήλαιο γίνεται παλάτι του Βασιλιά της δόξης, μέσα στο οποίο έρχεται η άσημη Κόρη της Ναζαρέτ, ως Βασίλισσα ουρανού και γης, για να γεννήσει τον Σωτήρα του κόσμου.
Τα φτωχικά σπάργανα γίνονται βασιλικά ενδύματα.
Η ταπεινή φάτνη των ζώων γίνεται τόπος αγιάσματος, γιατί δέχθηκε το θείο Βρέφος.
Τα ζώα αγκάλιασαν και ζέσταναν με τα χνώτα τους τον Δημιουργό τους.
11.12.19
«οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι»
Χειμωνιάτικος ο καιρός, όλοι μαζεμένοι στα σπίτια τους, για να προστατευθούν από το τσουχτερό κρύο. Μόνη παρηγοριά, στην παγωνιά του χειμώνα, μια ζεστή γωνιά του σπιτιού.
Μέσα σ' αυτήν την παγωνιά μια νεαρή Κόρη μαζί με τον ηλικιωμένο συνοδό Της περιφέρονται, ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρουν μια στέγη, ένα χώρο που θα τους φιλοξενήσει και θα τους ζεστάνει.
Απεγνωσμένα όμως ψάχνουν. «Οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι». Όλα κλεισμένα, όλα πιασμένα. Δεν χωρούν πουθενά.
Παρακαλεί ο ηλικιωμένος συνοδός, χτυπά τις πόρτες, η νεαρή Κόρη που συνοδεύει είναι εγκυμονούσα και έχει ανάγκη από ξεκούραση και ζεστασιά.
Δυστυχώς όμως, «οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος...».
Η αγωνία όμως τελειώνει. Βρέθηκε τόπος! Δεν είναι όμως σπίτι, είναι ένα μικρό σπήλαιο. Δεν άνοιξαν την είσοδο άνθρωποι, αλλά βρήκαν ανοιχτή την είσοδο του σπηλαίου και τους υποδέχθηκαν τα άλογα ζώα.
Μέσα σ' αυτήν την παγωνιά μια νεαρή Κόρη μαζί με τον ηλικιωμένο συνοδό Της περιφέρονται, ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρουν μια στέγη, ένα χώρο που θα τους φιλοξενήσει και θα τους ζεστάνει.
Απεγνωσμένα όμως ψάχνουν. «Οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι». Όλα κλεισμένα, όλα πιασμένα. Δεν χωρούν πουθενά.
Παρακαλεί ο ηλικιωμένος συνοδός, χτυπά τις πόρτες, η νεαρή Κόρη που συνοδεύει είναι εγκυμονούσα και έχει ανάγκη από ξεκούραση και ζεστασιά.
Δυστυχώς όμως, «οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος...».
Η αγωνία όμως τελειώνει. Βρέθηκε τόπος! Δεν είναι όμως σπίτι, είναι ένα μικρό σπήλαιο. Δεν άνοιξαν την είσοδο άνθρωποι, αλλά βρήκαν ανοιχτή την είσοδο του σπηλαίου και τους υποδέχθηκαν τα άλογα ζώα.