Ο Τυφλός

Με πόση απλότητα και αγάπη κινείται ο Κύριός μας!
Με πόση πειστικότητα αποκαλύπτει στον κόσμο τα μεγαλεία της Αγίας Τριάδος!

Αποκάλυψη στα μάτια των ανθρώπων, της ιδιότητός Του ως Δημιουργός, ήταν η θεραπεία του Τυφλού.
Έφτιαξε πηλό από το χώμα και το σάλιο Του και γέμισε τις κόγχες των ματιών του Τυφλού.
Τον έστειλε να πλύνει τα μάτια του στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και ευθέως είδε!

Ω των θαυμασίων Σου, Χριστέ!
Έπλασες πάλι μάτια ανθρώπου, ως Δημιουργός και Πλάστης της κτίσης, για να ανοίξουν τα μάτια των ανθρώπων, τα κλεισμένα από την αμαρτία!
Έδωσες το φώς στον Τυφλό για να φωτιστούν οι άνθρωποι!

Φώτισόν μου το σκότος της ψυχής, Χριστέ μου, για να σταματήσω να περιπλανιέμαι σαν τυφλός στα σκοτάδια της αμαρτίας.
Εσύ με απλότητα μας αποκάλυψες την αλήθεια.
Εμείς ας δούμε την αλήθεια με τα μάτια της ψυχής, κρατώντας τα ανοιχτά, να βλέπουν.
Τίποτα κρυφό και σκοτεινό δεν μένει εμπρός στην λάμψη της αλήθειάς Σου!

Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου

Λίγα λόγια για την αγάπη

Από τους μοναδικούς που βίωσαν την Αγάπη, που ακούμπησαν στο στήθος της Αγάπης, που κήρυξαν παντού την Αγάπη, είναι ο Μαθητής της Αγάπης, ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Το κήρυγμά του αρχίζει με την αγάπη και τελειώνει στην αγάπη! Σε μια επιστολή του γράφει για την Αγάπη και μεταφέρει τα λόγια του Χριστού: «ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους». Σ' αυτήν την εντολή κρέμονται όλοι οι νόμοι.

Ειρηνεύετε!

Η σύλληψη, τα πάθη και η Σταύρωση του Χριστού προκάλεσαν ταραχή και αβεβαιότητα στους μαθητές Του. Ο φόβος τους κυρίευσε και τους οδήγησε να κρυφθούν έντρομοι. Τα πάντα έδειχναν να έχουν καταρρεύσει στην ζωή τους. Απελπισία και σκοτάδι. Ξέχασαν αμέσως τα λόγια του Διδασκάλου τους, τις νουθεσίες και τα θαύματα.

Άνθρωπον ουκ έχω!

Ο παράλυτος του ευαγγελίου επί 38 έτη πάλευε με την ασθένειά του και ίαση δεν μπορούσε να βρει.
«Άνθρωπο δεν έχω», λέει στον Ιησού,  «να με βοηθήσει να μπω στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, ώστε να λάβω την ίαση».
Διπλός ο πόνος του παραλύτου: Η ασθένεια και η μοναξιά.
Η υπομονή του, όμως, ανταμείφθηκε από τον ίδιο τον Χριστό, ο οποίος του χάρισε την υγεία του.
Μέγα παράδειγμα υπομονής ο παράλυτος.

Ουκ έστιν ώδε

Τον είδαν κρεμασμένο στον Σταυρό, πληγωμένο, ματωμένο, νεκρό.
Τον κατέβασαν από τον Σταυρό, Τον ακούμπησαν με τα χέρια τους, Τον έβαλαν μέσα στο μνημείο.

Ο πόνος με την λύπη αναμίχθηκε, γιατί ήταν σίγουροι ότι έπιασαν στα χέρια τους και έθαψαν έναν Νεκρό.
Αυτόν τον Νεκρό αναζήτησαν, αλλά ήρθε η επιβεβαίωση από τον Άγγελο: «ουκ έστιν ώδε».

Χριστός ανέστη!

Η Αγάπη επάνω στον σταυρό καρφωμένη. Πόνο και λύπη γεμίζει η ατμόσφαιρα.
Η λύπη και ο πόνος, όμως, καλύφθηκαν από την σιωπή, γιατί η σιωπή είναι η γλώσσα της αγάπης. Τώρα μόνο η σιωπή μπορεί να μιλήσει.
Η σιωπή, όμως, γαληνεύει και ηρεμεί.