Ουκ έστιν ώδε

Τον είδαν κρεμασμένο στον Σταυρό, πληγωμένο, ματωμένο, νεκρό.
Τον κατέβασαν από τον Σταυρό, Τον ακούμπησαν με τα χέρια τους, Τον έβαλαν μέσα στο μνημείο.

Ο πόνος με την λύπη αναμίχθηκε, γιατί ήταν σίγουροι ότι έπιασαν στα χέρια τους και έθαψαν έναν Νεκρό.
Αυτόν τον Νεκρό αναζήτησαν, αλλά ήρθε η επιβεβαίωση από τον Άγγελο: «ουκ έστιν ώδε».

Χριστός ανέστη!

Η Αγάπη επάνω στον σταυρό καρφωμένη. Πόνο και λύπη γεμίζει η ατμόσφαιρα.
Η λύπη και ο πόνος, όμως, καλύφθηκαν από την σιωπή, γιατί η σιωπή είναι η γλώσσα της αγάπης. Τώρα μόνο η σιωπή μπορεί να μιλήσει.
Η σιωπή, όμως, γαληνεύει και ηρεμεί.

Τον Νυμφώνα σου βλέπω

Τον Νυμφώνα σου βλέπω Σωτήρ μου κεκοσμημένο.
Ήρθες, Εσύ, κοντά μου και μου αποκάλυψες την Βασιλεία Σου.

Ήμουν αναίσθητος και δεν σε ένιωθα.
Ήμουν τυφλός και δεν Σε έβλεπα.
Έπαθες για να μου ανοίξεις τα μάτια να Σε δω.
Έπρεπε να Σε σταυρώσω, Θεέ μου, για να δω το μέγεθος της αγάπης Σου;

Η πόρνη, η αμαρτωλή

Πόρνη ήταν, αλλά δεν την εμπόδισε η συνήθεια της αμαρτίας να δει την αλήθεια.
Η διάθεσή της δεν πνίγηκε από τον βόρβορο της αμαρτίας.
Η καρδιά της ευωδίαζε, παρά την δυσοσμία της αμαρτίας.

Η αμαρτία δεν εμποδίζει την σωτηρία, αλλά η εμμονή στην αμαρτία. Μας το έδειξε η Πόρνη του Ευαγγελίου.

Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται

Ιδού ο Νυμφίος Χριστός έρχεται, δεν περιμένει, έρχεται ο Ίδιος.
Είναι τόση η αγάπη Του για τον άνθρωπο, ώστε δεν τον περιμένει, αλλά έρχεται ο Ίδιος κοντά του.
Δεν τον εξαναγκάζει, όμως, με την βία να Τον δεχθεί στην καρδιά του, αλλά του δείχνει την αγάπη Του με την θυσία Του.

Η σιωπή της Παναγίας

Η Παναγία στο πρόσωπό της ενσάρκωσε την έννοια της Αγάπης. Η ζωή της όλη ήταν μια πορεία αγάπης, πορευόμενη μέσα στην αγάπη, ακολουθώντας την Αγάπη.

Ήταν η εκλεκτή Κόρη, που είχε σημαντικό ρόλο στο προαιώνιο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου.
Ήταν η άμωμη Κόρη, που θα έφερνε στα σπλάχνα της τον Υιό και Λόγο του Θεού.
Ήταν η Κεχαριτωμένη Κόρη, η οποία έγινε η γέφυρα, που ένωσε τον ουρανό με την γη.

Είναι η άσπιλη Κόρη, που έφερε πάλι την αγάπη του Θεού στους ανθρώπους.
Είναι η άχραντη Κόρη, που μιλούσε την γλώσσα της αγάπης, την σιωπή.

Όλη της η ζωή ήταν μέσα στην σιωπή. Τίποτα δεν χαλούσε την σιωπή Της, γιατί είχε εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού, που ήταν η αγάπη Του για τον άνθρωπο.

Βίωνε τον Θεό μέσα Της. Ζούσε την πληρότητα της αγάπης Του. Δεν είχε τίποτα να πει περισσότερο από την μοναδική στιγμή, που μίλησε στην ζωή της, απαντώντας στον Αρχάγγελο: «Ιδού η δούλη Κυρίου!».

Η απάντησή Της αυτή, ήταν η εκούσια αποδοχή του σχεδίου του Θεού.

Έλυσε την σιωπή Της για να συνεχίσει να σιωπά!
Η σιωπή της Παναγίας είναι η «πολυλογία» της αγάπης.

Όταν αγαπάς σιωπάς, εμπιστεύεσαι και πορεύεσαι με αγάπη, μαζί με την Αγάπη, τον Χριστό.

Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου