Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα!
ὅλοι Σᾶς περιμέναμε στό ταπεινό Κονάκι τῆς Ἐσφιγμένου, ἀλλά κανείς δέν ἐφαντάζετο πῶς θα ἐξελίσσοντο ἐντέλει τά πράγματα. Ὑπελογίζαμε μέ τόν Γέροντα τίς ἡμέρες πού θά εἴχαμε τήν ὑψηλή τιμή τῆς ἐδῶ παρουσίας Σας καί προσπαθούσαμε νά καλύψουμε τίς ποικίλες ἐπείγουσες ἀνάγκες ἐντός καί ἐκτός Ἁγίου Ὄρους, ὥστε νά εἴμαστε ὅλοι μαζί ἐδῶ σήμερα. Ἤδη ἀπό καιρό ὁ Γέροντας ἀδημονοῦσε καί ὀργάνωνε τά πάντα γιά τήν ὑποδοχή, ὅπως καί τίς προηγούμενες φορές.
Ὁ Ἅγιος Θεός ἔδωσε ἄλλη τροπή καί τό ἀποτέλεσμα εἶναι, στή θέση τοῦ Γέροντα και εἰς διαδοχήν του νά Σᾶς προσφωνεῖ ἕνας μέχρι πρό τινος ὑποτακτικός του, ἐν θαυμασμῷ ἀλλά και ἀμηχανίᾳ. Θαυμάζουμε γιά πολλά τίς τελευταῖες ἡμέρες Παναγιώτατε. Θαυμάζουμε γιά τήν μακαριότητα και διαύγεια και ἡσυχία ἐν τῇ ὁποίᾳ ἐκοιμήθη ὁ Γέροντας, γιά τήν ἐπιρροή πού ἤσκησε στήν ἀδελφότητα ἡ κοίμησή του, γιά τήν συγκυρία κατά τήν ὁποία συνέβη, γιά τήν ἔνταση τῆς ἀγάπης και τοῦ αἰσθήματος ἑνότητος πού μᾶς πλημμυρίζουν ἀπό τῆς κοιμήσεώς του, γιά τήν σύμπτωση τῆς ἡμέρας τῆς ἐκλογῆς νέου Καθηγουμένου μέ τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ μαθητοῦ τῆς ἀγάπης, τοῦ Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, γιά τήν ποικιλοτρόπως ἐκφραζομένη ἀγάπη τοῦ κόσμου ἔναντι τῆς ἀδελφότητος, ἀλλά κυρίως γιά τήν σύμπτωση ὅλων αὐτῶν μέ τήν ἔλευση τῆς Παναγιότητός Σας λίγες μόλις ἡμέρες μετά.