Η χαρά της Θεοτόκου!

«Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου» Της απηύθυνε ο Αρχάγγελος, φέρνοντας το μήνυμα τής σωτηρίας, για να του δώσει η Παναγιά μας την καταφατική Της απάντηση «ιδού η δούλη Κυρίου»!

Όλη η ζωή της Παναγίας μας ήταν χαρακτηρισμένη από το «ιδού η δούλη Κυρίου». Το θέλημα του Θεού ήταν η ζωή Της!

Μνημόσυνο γεροντισσών Ι.Μ. Προφήτη Ηλία

Στις 30/7/2017 τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνο της μακαριστής γερ. Χριστονύμφης και της αδελφής Ευπραξίας στην Ι.Μ. Προφήτη Ηλία Αγίου Πνεύματος Σερρών, από τον σεβ. μητροπολίτη Σερρών και Νιγρίτης κκ. Θεολόγο και από τον καθηγούμενο της Ι.Μ. Εσφιγμένου αρχιμ. Βαρθολομαίο, που είναι ο πνευματικός της Ι.Μ. Προφ. Ηλία, παρόντος του Πολιτικού Διοικητή Αγίου Όρους κ. Αρίστου Κασμίρογλου και πλήθους κόσμου.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου

«Αι γενεαί πάσαι μακαρίζομέν Σε την μόνην Θεοτόκον» Όλες οι γενιές των ανθρώπων μακαρίζουν την Παναγία, γιατί έγινε η αιτία της σωτηρίας. Έφερε στα σπλάγχνα Της τον Υιό και Λόγο του Θεού. Έγινε η Μητέρα του Χριστού και η μητέρα όλων των ανθρώπων. Έγινε το Δώρο του Θεού στην ανθρωπότητα. «Νενίκηνται της φύσεως οι όροι εν Σοι Παρθένε άχραντε» Όντως ανετράπησαν οι όροι της φύσεως στο πρόσωπο τής Παναγιάς μας. Η παρθενία της έμεινε αδιάφθορος κατά την κυοφορία και μετά την γέννηση του Χριστού! Η Κοίμησή Της δεν είναι θρήνος, αλλά πανηγύρι! Η Κοίμησή Της είναι η χαρά Της, γιατί θα μεταβεί διά του θανάτου εις την ζωή, κοντά στον Υιό και Θεό Της.

Καλή Παναγιά!

«Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς, προς Σε καταφεύγω σωτηρίαν επιζητών.»

Αμέτρητοι οι πειρασμοί, έχουν φορτωθεί στον σημερινό άνθρωπο. Χτυπά ανελέητα ο διάβολος, γιατί βρήκε έδαφος έτοιμο από τον ίδιο τον άνθρωπο και δεν χάνει την ευκαιρία.

Μέσα σ' αυτόν, τον ανελέητο πόλεμο, όμως, υπάρχει βέβαιη ελπίδα ακόμη! Η Παναγία! Η μόνη προστασία, σκέπη και καταφυγή, σαν γλυκιά και φιλόστοργη μάνα που είναι, περιμένει τον άνθρωπο υπομονετικά, να καταφύγει σ' Αυτήν!

-Αυτή ξέρει να τον σκεπάζει, να του επουλώνει τις πληγές, να τον παρηγορεί! -Αυτή ξέρει να τον γαληνεύει, να του χαμογελά και να πρεσβεύει γι' αυτόν! -Αυτή είναι η γλυκιά αναψυχή του στον καύσωνα της αμαρτίας που του καίει την ψυχή!

Ας της φωνάξουμε όλοι μαζί, εμείς οι άνθρωποι, τώρα και πάντα, χωρίς αναβολή! Δεν υπάρχει χρόνος! -Μάνα γλυκιά Παναγιά, σε Σένα καταφεύγουμε, τα παιδιά Σου, ζητώντας την λύτρωση από την κόλαση που ζούμε! -Εσύ είσαι η μόνη ακαταίσχυντη προστασία μας! -Εσύ γλυκαίνεις τον πόνο μας, γιατί ξέρεις από πόνο! -Εσύ ματώνεις συνεχώς τα γόνατά Σου μπροστά στον θρόνο του Υιού και Θεού σου για 'μας, τα παιδιά Σου! -Εσύ είσαι ο γλυκασμός των αγγέλων, των θλιβομένων η χαρά! -Εσύ είσαι η μεγάλη Μάνα μας και γονυπετείς σε παρακαλούμε, εμείς τα παιδιά σου, στάξε στις καρδιές μας λίγες σταγόνες ειρήνης από την ειρήνη Σου, λίγες σταγόνες αγάπης από την αγάπη Σου και κλείσε μας μέσα στην στοργική αγκαλιά Σου, να ειρηνεύσουμε και να νιώσουμε την ασφάλεια που χαρίζει η αγάπη Σου!

Καλή Παναγιά!

Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου

Εξομολόγηση-επανεκκίνηση!

Ακούγονται συχνά φράσεις όπως «δεν πάμε καλά», «έχει παραστρατήσει ο κόσμος σήμερα», «βρεθήκαμε σε αδιέξοδο», «δεν μπορούμε να αλλάξουμε πλέον την κατάσταση»...

Υπάρχει, άραγε, η δυνατότητα να αλλάξουμε πορεία, να ξεφύγουμε από την κατάσταση και το αδιέξοδο στα οποία έχουμε βρεθεί; Η πίστη μας στον Χριστό αυτό ακριβώς μας βεβαιώνει! Υπάρχει πάντα ελπίδα! Δεν ταιριάζει η απελπισία στον χριστιανό!

Τα παιδιά μας!

Μιλούμε όλοι συνεχώς για προβλήματα, δυσκολίες, ασθένειες, κρίση οικονομική, προβλήματα, προβλήματα, προβλήματα... Πράγματι, πόσα προβλήματα! Μεγάλα και μικρά!

Έρχομαι με απλότητα και καλοπροαίρετα να κάνω μία ερώτηση: έχει ακούσει κανείς άραγε, κάποιον, αντί της κρίσης και της δυσκολίας που τυχόν περνά ο ίδιος να αναφέρει την δυσκολία και τα προβλήματα που περνούν τα παιδιά μας;

Έχουμε εγκλωβιστεί στα δικά μας προβλήματα, μας έγινε συνήθεια πια, όλος ο χρόνος μας να είναι γεμάτος με το άγχος της επιβίωσης, το οποίο κυριαρχεί. Μέσα στον χρόνο μας υπάρχει άραγε κάποια στιγμή που να ανήκει αποκλειστικά στα παιδιά μας;

Επισκέφθηκα προ ημερών μια κατασκήνωση, κατόπιν προσκλήσεως, για να μιλήσω στα παιδιά. Πίσω από την παιδική «τρέλα», τις φωνές και τα γέλια των παιδιών, διέκρινα ζωγραφισμένη μέσα στα μάτια τους θλίψη και στεναχώρια. Το αθώο παιδικό βλέμμα είχε αντικατασταθεί από το ανήσυχο και τρομαγμένο βλέμμα, το οποίο διακρίνουμε συνήθως σε ενήλικες και όχι σε παιδιά.

Τα πιο παλιά χρόνια τα παιδιά έφευγαν από το σπίτι για το δημοτικό σχολείο. Η εξέλιξη μέχρι σήμερα είναι τα νηπιαγωγεία, οι παιδικοί και, επί των ημερών μας, οι βρεφονηπιακοί σταθμοί. Αυτό μαρτυρά ότι, όσο εξελίσσεται ο άνθρωπος, τόσο απομακρύνονται τα παιδιά από τους γονείς. Αυξάνονται οι ανάγκες, οι υποχρεώσεις, τα προβλήματα και στους δύο γονείς, συνεπώς όλοι αυτοί οι σταθμοί έχουν γίνει πρακτικά υποχρεωτικοί, και δόξα τω Θεώ που υπάρχουν και αυτοί!

Αγκαλιάζουμε άραγε τα παιδιά μας; Τους δίνουμε αγάπη; Η αγκαλιά της μητέρας και του πατέρα δεν αντικαθίσταται! Αυτό όμως που έχει αντικατασταθεί είναι οι προτεραιότητες! Με την δικαιολογία της βελτίωσης των συνθηκών ζωής, και για ένα καλύτερο μέλλον των παιδιών μας, δώσαμε προτεραιότητα στην δουλειά, αφήνοντας πίσω τα παιδιά.

Τα παιδιά είναι η «απόδειξη» για τους γονείς. Οι «μεγάλοι» φτιάχνουν τον κόσμο που θα κληροδοτήσουν στα παιδιά. Ταυτόχρονα οι γονείς χτίζουν τον χαρακτήρα των παιδιών τους, δίνοντάς τους τα κατάλληλα εφόδια για να καταφέρουν να επιβιώσουν στον κόσμο που τους παραδίδουν.

Δυστυχώς ο κόσμος που φτιάξαμε είναι γεμάτος άγχος, απελπισία και κατάθλιψη. Μέσα σ' αυτόν τον κόσμο, όμως, καλούνται να ζήσουν τα παιδιά μας, τα οποία έχουν στερηθεί την αγκαλιά και την αγάπη, και γεύονται την θλίψη, ενίοτε και την απόγνωση.

Μέσα από αυτές τις σκέψεις προσπαθώ να κοιτάξω την αλήθεια κατάματα, όσο πικρή και να φαίνεται. Η αλήθεια όμως δεν είναι πικρή, εμείς έχουμε πικράνει την ζωή μας, οπότε όλα μας φαίνονται πικρά και σκληρά!

Ας δώσουμε την αγάπη και την αγκαλιά μας στα παιδιά μας για να νιώσουν την στοργή και την ασφάλεια τώρα, από την παιδική τους ηλικία!

Τα παιδιά -Δεν ευθύνονται για τίποτα! -Δεν ευθύνονται για το άγχος μας! -Δεν ευθύνονται για τα προβλήματά μας!

Εμείς ευθυνόμαστε που τους στερούμε την παιδικότητά τους, αποδίδοντάς τους, με την στάση μας, ευθύνες, τις οποίες δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν, γεμίζοντας τις αγνές ψυχές τους με άγχος και κατάθλιψη.

(διευκρίνηση: το άρθρο δεν καταφέρεται εναντίον της υπάρξεως παιδικών κ.ά. σταθμών. Αντιθέτως, όπως προειπώθηκε, δόξα τω Θεώ που υπάρχουν παιδικοί σταθμοί για να συμπληρώνουν το κενό.)

Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου

Ιησούς!

Ιησούς!Στο άκουσμα τού ονόματος γλυκαίνεται η καρδιά, αλλάζει η διάθεση, ένα χαμόγελο σχηματίζουν τα χείλη, ξαφνικά νιώθεις δυνατός και μια σιγουριά κατακλύζει την ζωή σου!

Ιησούς! Ο Λυτρωτής και Σωτήρας μας! Η απόδειξη τής αγάπης και της θυσίας. Οδηγός ζωής του ανθρώπου.

Διαπροσωπικές σχέσεις

Οι κοινωνίες σήμερα είναι πολυπολιτισμικές. Διαφορετικοί άνθρωποι, σκέψεις, νοοτροπίες, ήθη, έθιμα και -πάνω από όλα- ο εγωισμός εκάστου, που κανει τον άνθρωπο να μην ταιριάζει με κανέναν...

Για να προχωρήσουν, όμως, μπροστά οι κοινωνίες χρειάζεται κάτι κοινό, μια κοινή αναφορά. Στο παρελθόν ήταν η κοινή πίστη, σήμερα όμως δεν υπάρχει αυτό. Συνεπώς, μένει ο νόμος, που είναι κοινός για όλους.

Υπομονή!

Η ψυχική κόπωση, στην οποία έχει περιέλθει ο σημερινός άνθρωπος, είναι αποτέλεσμα δικών του ενεργειών και πράξεων. Αίτια είναι ο τρόπος ζωής, ο τρόπος σκέψης, η αδιαφορία για την πνευματική του κατάσταση, σε συνδυασμό με την προσκόλληση στα υλικά αγαθά και την έλλειψη διαθέσεως για αγώνα.

Ακούγονται κατά κόρον οι εκφράσεις:-«Κουράστηκα, δεν αντέχω άλλο!»-«Πόση υπομονή να κάνω, έχω εξαντλήσει κάθε όριο!»-«Όλα σ' εμένα τυχαίνουν!»Όλες αυτές οι εκφράσεις (και ακόμη περισσότερες) μαρτυρούν την κόπωση που προαναφέραμε. Ο αγώνας και η υπομονή είναι πλέον άγνωστες έννοιες, το αδιέξοδο και η απελπισία έχουν κυριαρχήσει.

Λόγια καρδιάς!

Η γλώσσα της καρδιάς είναι η κοινή γλώσσα των ανθρώπων, η γλώσσα που δεν καταργεί την λογική, αλλά την υπερβαίνει! Η λογική εγκλωβίζεται στον διαφορετικό τρόπο σκέψης κάθε ανθρώπου, οπότε είναι δύσκολο να υπάρχει κοινή λογική μεταξύ των ανθρώπων, πράγμα που καταργεί ταυτόχρονα και την επικοινωνία.

Η γλώσσα της καρδιάς δεν ερμηνεύεται με την λογική, γι' αυτό μιλάει κατευθείαν στην καρδιά του άλλου. Η γλώσσα της καρδιάς εμπεριέχει την αγάπη, η οποία αγάπη μεταφράζεται σε θυσία, πράγμα αδύνατον να γίνει κατανοητό μόνο με την λογική.

Η Εκκλησία και ο πνευματικός στη ζωή μας

Η κοινωνία μας σήμερα χαρακτηρίζεται από την ταχύτητα, το άγχος, την απελπισία, το οξύθυμο, την μοναξιά.

Μοιάζουν οι άνθρωποι σαν τους τυφλούς, που ψάχνουν κάπου στέρεα να ακουμπήσουν. Μοιάζουν σαν τα πρόβατα, που έχουν ξεφύγει από το κοπάδι και πλανώνται σε άγνωστα μονοπάτια. Και οι δύο περιπτώσεις βρίσκονται σε κίνδυνο. Οι μεν τυφλοί κινδυνεύουν να πέσουν και να χτυπήσουν, τα δε πρόβατα να βρεθούν στο στόμα του λύκου.

Ανακοίνωση Έκτακτης Διπλής Ιεράς Σύναξης

Ανακοίνωσις της Εκτάκτου Διπλής Ιεράς Συνάξεως Αγίου Όρους από 17/30-6-2017, προς ενημέρωσιν παντός ενδιαφερομένου. Άπαντες οι εκπρόσωποι και προϊστάμενοι των είκοσι (20) Ιερών και Ευαγών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.

*

ΚΑΡΥΑΙ ΤΗι 17ῃ/30ῇ Ἰουνίου 2017 
ΑΡ. ΠΡΩΤ. Φ.2/32/1400 2/7

Μήνυµα τοῦ Ἁγίου Ὄρους περὶ τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης ἐν Κρήτῃ Συνόδου 

Ἡ κατὰ τὴν σήµερον 17ην / 30ὴν Ἰουνίου 2017 ἐν Καρυαῖς συγκληθεῖσα ΣϚ΄ (206η) Ἔκτακτος Διπλῆ Ἱερὰ Σύναξις τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀποτελουµένη ἐξ εἴκοσιν Ἐκτάκτων καὶ τῶν εἴκοσι Τακτικῶν Ἀντιπροσώπων παρὰ τῇ Ἱερᾷ Κοινότητι, ἐν συνεχείᾳ τῶν ἤδη γνωστοποιηθέντων κατὰ τὸ τελευταῖον διάστηµα ἐπισήµων κειµένων τοῦ Ἁγίου Ὄρους – τόσον τῶν θέσεων αὐτοῦ πρὸ τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, ὅσον καὶ τῆς ἀποτιµήσεως τῶν τελικῶν κειµένων τῆς Συνόδου – ἐξ αἰσθήµατος εὐθύνης καὶ σεβασµοῦ πρὸς τὴν Ἁγίαν ἡµῶν Ἐκκλησίαν καὶ τὸ πλήρωµα Αὐτῆς κινουµένη, γνωρίζει τὰ ἀκόλουθα.

Διαρκῶς παρατηρεῖται µιὰ ὑποβόσκουσα ταραχὴ προκαλουµένη ἀπὸ ἀντιδράσεις κατὰ ἀποφάσεων τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου (Κρήτη, 2016). Προτείνονται ἀποτειχίσεις καὶ διακοπαὶ τοῦ µνηµοσύνου τῶν οἰκείων ἐπισκόπων.

Ἐπειδὴ εἴµεθα ἀποδέκται αὐτῶν τῶν ἀνησυχιῶν, καὶ εὑρισκόµενοι ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἀπευθύνοµεν πρὸς ὅλους τὸν χαιρετισµὸν τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ: Εἰρήνη ὑµῖν.

Δὲν ὑπάρχει λόγος ταραχῆς, ἐφ᾿ ὅσον εὑρίσκεται µεθ᾿ ἡµῶν ὁ Ἀναστὰς Κύριος.

Ἡ Σύνοδος ἔγινε µετὰ ἀπὸ πολυχρόνιον προετοιµασίαν. Πρὸ τῆς Συνόδου τὰ προετοιµασθέντα κείµενα ἐκοινοποιήθησαν πρὸς γνῶσιν τῶν πιστῶν καὶ µὲ τὴν δυνατότητα ἐκφράσεως κάποιας γνώµης.

Η επιφανειακή κρίση!

Ο εγωισμός, η ταραχή και η πολύπλοκη σκέψη στην ζωή του ανθρώπου τον έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδα! Η έλλειψη αγάπης δεν αφήνει τον άνθρωπο να κάνει την υπέρβαση σε σχέση με τον συνάνθρωπο. Η επιφανειακή κρίση χαρακτηρίζει και διαμορφώνει την διαπροσωπική σχέση μεταξύ των ανθρώπων.

Επιφανειακή κρίση είναι η άποψη που σχηματίζουμε για κάθε τι μόνο με αυτό που βλέπουμε. Πόσο απέχουμε όμως από την αλήθεια, γιατί αυτό που δεν βλέπουμε είναι και υπαρκτό και μεγαλύτερο από αυτό που βλέπουμε!

Αγάπη είναι...

Αγάπη είναι να εμπιστεύεσαι!Αγάπη είναι να συγχωρείς το λάθος και όχι να περιμένεις να γίνει λάθος!Αγάπη είναι να υπομένεις τον χαρακτήρα του άλλου!Αγάπη είναι να προσπαθείς!Αγάπη είναι να ακούς!Αγάπη είναι να σκεπάζεις!Αγάπη είναι να αγκαλιάζεις!Αγάπη είναι να σηκώνεις!Αγάπη είναι να κατανοείς!Αγάπη είναι να παρηγορείς!Αγάπη είναι να υποχωρείς!Αγάπη είναι να θυσιάζεσαι!Αγάπη είναι να δίνεις χωρίς αντάλλαγμα!Αγάπη είναι να χαίρεσαι με την χαρά του άλλου!Αγάπη είναι να σιωπάς!Αγάπη είναι να προσεύχεσαι!Αγάπη είναι να πιστεύεις!Αγάπη είναι να αγαπάς!Αγάπη είναι ο Θεός!

+Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου

Η επικοινωνία με τον Θεό, το πολύτιμο αγαθό μας!

Η σημερινή κοινωνία, στην οποία ζούμε, χαρακτηρίζεται από την έλλειψη επικοινωνίας των ανθρώπων που την αποτελούν. Η επικοινωνία έχει στόχο την συναναστροφή των ανθρώπων μεταξύ τους, την ανταλλαγή απόψεων, την επίτευξη κοινών στόχων, την αντιμετώπιση κοινών προβλημάτων. Κύριο χαρακτηριστικό της επικοινωνίας είναι η εμπιστοσύνη, η έλλειψη τής οποίας καταργεί αυτόματα την επικοινωνία.

Η παρουσία του Θεού στη ζωή μας

Ο Καθηγούμενος της Ι.Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους αρχιμ. Βαρθολομαίος, επίσημος προσκεκλημένος της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας, κήρυξε την λήξη της Σχολής Γονέων του Προσκυνήματος του Αγίου Ρηγίνου και εκφώνησε ομιλία με θέμα «Η παρουσία του Θεού στη ζωή μας».

Λειβαδειά, 31/5/2017
Ιερός Ναός Αγίου Ρηγίνου

Ακούστε την ομιλία:


Δείτε φωτογραφίες:


Διαβάστε το κείμενο της ομιλίας:

Πεντηκοστήν εορτάζομεν!

Η νέα ζωή που επαγγέλλεται με την ενανθρώπησή Του ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας Ιησούς Χριστός, η απηλλαγμένη από τα πάθη και τον θάνατο, είναι η αληθινή ζωή, για την οποία έχει πλάσει τον άνθρωπο. Είναι η παραδεισένια ζωή, η πλημμυρισμένη από αγάπη και χαρά. Την πρόγευση αυτής, της παραδεισένιας ζωής, βιώνει κανείς μέσα στον χώρο της Εκκλησίας!

Μέσα στην Εκκλησία συντελείται η αναδημιουργία του ανθρώπου μέσα από κάθε φάση της ζωής του. Η παρηγοριά και η ξεκούραση από την δύσκολη πραγματικότητα, η προσπάθεια υπέρβασης τού «εγώ» μέσω της αγάπης, η χαρά και η ευφορία που δημιουργεί στους πιστούς ο Εκκλησιαστικός κύκλος με την μία εορτή να διαδέχεται την άλλη, είναι καταστάσεις που προσφέρει με πολλή στοργή και αγάπη, σαν μάνα, η Εκκλησία στα παιδιά της.

Η αγάπη του Θεού!

Αν προσπαθήσει να ερμηνεύσει κάποιος την αγάπη, μπορεί να δώσει πολλές ερμηνείες, που θα προσεγγίζουν μεν, αλλά δεν θα φθάνουν ακριβώς στην ουσία της. Για να καταφέρει να ερμηνεύσει ακριβώς κάποιος την αγάπη θα πρέπει να εστιάσει και να καταλάβει την ουσία του Θεού γιατί «ο Θεός αγάπη εστί»!

Ο Θεός όμως δεν έχει αποκαλύψει την ουσία Του στον άνθρωπο, όχι γιατί κρύβεται, αλλά γιατί δεν μπορεί ο ανθρώπινος νους να την καταλάβει και θα κινδυνεύει να πέσει στην «ακαταληψία», οδηγούμενος μετά στην απιστία!

Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία!

Η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από την ταχύτητα, το άγχος, την ταραχή. Ο συνδυασμός των τριών αυτών καταστάσεων δικαιολογεί το ευέξαπτο τού ανθρώπου. Δεν αντέχει να ακούσει κανείς μία παρατήρηση, ούτε και συμβουλή. Η απάντηση θα διακατέχεται από οργή και θυμό! «Ποιος είσαι εσύ που θα μου κάνεις παρατήρηση;» θα απαντήσει ο εγωισμός μας!

Ποιος να είναι άραγε; Μα ποιος άλλος από τον πατέρα, την μητέρα, τον αδελφό ή την αδελφή, τον φίλο ή τον συνεργάτη, έναν συνάνθρωπο!

Πανήγυρις της Αναλήψεως, 2017

Με τη χάρη του Θεού τελέστηκε πανηγυρικός εσπερινός χοροστατούντος του σεβ. μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου. Την κυριώνυμο ημέρα (25/12-5-2017), κατόπιν πανηγυρικού όρθρου βαθέος, εορτάστηκε με αρχιερατική και πανηγυρική θεία λειτουργία η Ανάληψη του Κυρίου, που είναι η κυριώνυμος εορτή της Ιεράς Μονής του Εσφιγμένου, στην οποία και τιμάται το καθολικό της.

Παρέστη πλήθος Αγιορειτών πατέρων από διάφορες Μονές και ευλαβών προσκυνητών. Άγια λείψανα που κατέχει η μονή Εσφιγμένου εκτέθηκαν προς προσκύνηση και αγιασμό των πιστών κατά την τέλεση του καθιερωμένου αγιασμού. Ακολούθησε εόρτιος τράπεζα. Ο αναληφθείς Κύριος ας είναι βοηθός σε όλον τον κόσμο!

Δείτε φωτογραφίες

Η Ανάληψη του Χριστού

Την έξοδο των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο ακολούθησε και η διακοπή της επικοινωνίας που είχαν με τον Θεό. Η έλλειψη επικοινωνίας με τον Θεό δημιούργησε την απομόνωση, τον πνευματικό θάνατο, ώστε η επιστροφή και η αποκατάσταση να θεωρείται αδύνατη.

Η αγάπη του Θεού, όμως, είναι τέτοια που δεν περίμενε τον άνθρωπο να αποκαταστήσει αυτήν την επικοινωνία. Ήρθε ο Χριστός στην γη, κηρύσσοντας την αγάπη με λόγο και με πράξη, φθάνοντας μέχρι την έσχατη απόδειξη της αγάπης Του, την Σταυρική θυσία!

Δεν αντέχω άλλο! Αλήθεια ή ψέμα;

-Προβλήματα από παντού, το ένα διαδέχεται το άλλο. -Η κατάσταση είναι ανυπόφορη! -Δεν με καταλαβαίνει κανείς! -Κάθε προσπάθεια που κάνω πέφτει στο κενό! -Παντού αδιέξοδα! -Φως δεν φαίνεται στον ορίζοντα! -Το πρόβλημά μου όχι μόνο δεν λύνεται, αλλά διογκώνεται και αυξάνει! -Η κατάσταση είναι απελπιστική! -Μαύρα σύννεφα έχουν καλύψει την ζωή μου και δεν μ' αφήνουν να χαρώ ποτέ! -Πόσο υπομονή να κάνω; -Δεν αντέχω άλλο!

... Αυτές είναι εκφράσεις που χρησιμοποιούμε όλοι στην καθημερινότητά μας, φανερώνοντας τις αντικειμενικές δυσκολίες που περνάμε, αλλά και τον τρόπο που τις αντιμετωπίζουμε.

Κανείς δεν αντιλέγει ότι υπάρχουν δυσκολίες και ότι η εποχή μας είναι πολύ δύσκολη. Όμως, η δυσκολία έχει αυξηθεί, γιατί βρεθήκαμε απροετοίμαστοι να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις.

Οφείλουμε όλοι κάποια στιγμή να παραδεχθούμε την αλήθεια, χωρίς να κρύβουμε τα μάτια μας σαν παιδάκια, πιστεύοντας ότι δεν μας βλέπουν: -Μεγαλώνουμε πιστεύοντας ότι ποτέ δεν κάνουμε λάθος, αλλά ότι πάντα κάνει λάθος ο άλλος. -Μεγαλώνουμε με ατομισμό, χωρίς να νιώθουμε ότι είμαστε μέρος του συνόλου. -Μεγαλώνουμε αποφεύγοντας τον κόπο και δειλιάζοντας μπροστά στον πόνο. -Μεγαλώνουμε χωρίς να μαθαίνουμε τι σημαίνει αγάπη και τι θυσία, αξίες που μένουν άγνωστες στην ζωή μας.

Η πραγματικότητα είναι πως μεγαλώνουμε με λάθος τρόπο, με έναν ψεύτικο τρόπο. Φτιάχνουμε, επομένως, την ζωή μας και τον κόσμο μας με έναν λαθεμένο τρόπο, δίχως εμπειρίες, με όλα να περιστρέφονται γύρω από τον εγωισμό μας, τελείως αποξενωμένοι από τον πλησίον.

Μονίμως διαμαρτύρομαι, χωρίς να κάνω υπομονή, μονίμως λέω «πόση ακόμη υπομονή να κάνω;». Η μόνιμη διαμαρτυρία μετατρέπεται σε γκρίνια, πράγμα που συντηρεί το πρόβλημά μου, έτσι δεν μπορώ να δώσω λύση!

Αν δεν πονέσω, αν δεν κοπιάσω, αν δεν κάνω λάθος, πώς θα μπορέσω να μάθω τι είναι ο πόνος, ο κόπος και το λάθος;! Τα βιβλία ερμηνεύουν απλά και «στεγνά» αυτά τα πράγματα, ενώ η αληθινή ζωή μάς τα διδάσκει βιωματικά, μας χαρίζει εμπειρία. Η εμπειρία δεν διδάσκεται, μόνο αποκτιέται, ενώ καθένας μας διδάσκει με την εμπειρία του!

Χωρίς εμπειρίες πώς μπορεί ο σημερινός άνθρωπος να αντέξει τα καθημερινά του προβλήματα; Η εμπειρία της δυσκολίας σημαίνει ότι ήρθε μια δυσκολία και την ξεπεράσαμε, δηλαδή η ίδια η εμπειρία σηματοδοτεί και το τέλος της δυσκολίας ή του προβλήματος. Επομένως, η εμπειρία πρέπει να μας γεμίζει με υπομονή και να διώχνει την απελπισία, αφού γνωρίζουμε από την εμπειρία μας ότι κάποια στιγμή θα υπάρξει και τέλος στην δυσκολία μας.

Όταν μπορώ να ξεπεράσω τον εαυτό μου και να νιώσω ότι είμαι μέρος του συνόλου, τότε η εμπειρία που έχω αποκτήσει θα με βοηθήσει να συμπαρασταθώ και στην δυσκολία του αδελφού μου, αλλά και θα αφήσω και τον αδελφό μου να συμπαρασταθεί στην δική μου δυσκολία.

Όταν πονέσω μπορώ να νιώσω τον πόνο του άλλου. Όταν μοιράζομαι τον πόνο, αυτός μειώνεται! Αντιθέτως, όταν μοιράζομαι την χαρά, αυτή αυξάνεται!

Η λύση στα προβλήματά μου, συνεπώς, είναι να καταφέρω να μετατρέψω το «εγώ» σε «εμείς»! Αν νικήσω τον εγωισμό μου, ο οποίος με εγκλωβίζει σε αδιέξοδα και με αποξενώνει από τους αδελφούς μου, τότε δεν θα ξαναπώ «δεν αντέχω άλλο»! Έτσι δημιουργείται κοινωνία αγάπης, που αλληλοσυμπληρώνει τα κενά και αλληλοδιορθώνει τα λάθη των μελών της, γιατί σκοπός της ζωής μας είναι να προχωρούμε όλοι μαζί, «αλλήλων τα βάρη βαστάζοντες»!

Η υπόσχεση του Χριστού κατά την Ανάληψή Του «θα είμαι μαζί σας» μαρτυρεί την ενότητα και την αγάπη όλων των ανθρώπων στην κοινή πορεία τους μαζί Του! Πόση ασφάλεια μπορεί να νιώθει κανείς και πόση δύναμη αποκτά όταν ξέρει ότι στην πορεία της ζωής του δεν είναι μόνος του, και πόση βεβαιότητα νιώθει, όταν γνωρίζει από το αδιάψευστο στόμα του Χριστού, που λέει «όπου είναι δύο ή τρεις μαζεμένοι στο δικό μου όνομα εκεί θα είμαι κι Εγώ»!

+Αρχιμ. Βαρθολομαίος Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους

Το μυστήριο της αγάπης!

Η αγάπη έχει πολλές ερμηνείες, όπως την νιώθει και την βιώνει ο καθένας. Οι διάφορες ερμηνείες, όμως, δεν μπορούν να αποδώσουν την ακριβή έννοια της αγάπης.

Μιλώντας για εγωισμό, δεν περιορίζομαι μόνο σε εγωιστικές κινήσεις και αντιδράσεις του ανθρώπου, αλλά σε όλη την ύπαρξή του, με τα πάθη του, τα λάθη και τις σκέψεις του.

Αυτός, λοιπόν, ο άνθρωπος αδυνατεί να συλλάβει στον νου του την έννοια της αγάπης. Αδυνατεί να καταλάβει ο ανθρώπινος νους την θυσία ως αγάπη. Δυσκολεύεται να αποδεχθεί το «μπορώ να πεθάνω για να ζήσεις εσύ».

Η γλώσσα της καρδιάς!

Ο μόνος τρόπος επικοινωνίας των ανθρώπων είναι με την γλώσσα της καρδιάς!

Η γλώσσα της καρδιάς είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους. Είναι υπεράνω εθνών και φυλών. Δεν περιορίζεται σε γεωγραφικά σύνορα. Είναι η γλώσσα του παραδείσου, αυτή που επικοινωνούσαν οι πρωτόπλαστοι και άκουγε ο Θεός.

Αν δεν μιλούμε με την καρδιά μας, ο Θεός δεν μπορεί να μας ακούσει, γιατί η φωνή μας είναι μπερδεμένη με τα βιοτικά, γίνεται ίσως από συμφέρον. Η καρδιακή επικοινωνία διακρίνεται από την καθαρότητά της, την αμεσότητα, την υπέρβαση, την αγάπη!

Η ομορφιά του παραδείσου!

Η ταραγμένη ψυχή του ανθρώπου αναζητά απεγνωσμένα, παρά την ταραχή της, το φάρμακο που θα την ηρεμήσει. Το φάρμακο αυτό είναι ένα: η αγάπη!

Η αγάπη εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους. Ένας βασικός τρόπος είναι η αγκαλιά!

Η αγκαλιά είναι προνόμιο και δικαίωμα τού πατέρα και της μητέρας, ως απόδειξη τής αγάπης, της έγνοιας, της στοργής προς τα παιδιά τους. Μέσα σ' αυτήν την αγκαλιά σβήνουν τα πάντα! Η πρώτη κίνηση που γίνεται, όταν αγκαλιάζεις, είναι το κλείσιμο των ματιών, αυτόματα! Αυτό δηλώνει αγάπη, εμπιστοσύνη και ασφάλεια!

Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο παράδεισος!

Διακρίνουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σημερινός άνθρωπος, τις δυσκολίες του, τις ανάγκες του, αλλά και κάποιες από τις αιτίες. Αυτό που προβάλλεται παντού ως βασική αιτία είναι ο οικονομικός παράγοντας. Δυστυχώς, όμως, η βιοτική μέριμνα έχει κυριαρχήσει σε όλη την ζωή μας και δεν μας αφήνει να δούμε την πραγματική αιτία, που είναι η απομάκρυνσή μας από τον Θεό Πατέρα, από την ζεστή, γεμάτη αγάπη και στοργή αγκαλιά Του.

Ενότητα και φανατισμός

Η χερσόνησος του Άθω είναι ένας ξεχωριστός τόπος, που συνδυάζει με απόλυτη αρμονία την μοναδικότητα του φυσικού περιβάλλοντος, την πνευματική παρουσία, την προσκόλληση στην παράδοση και την συνέχισή της, μαζί με την ιδιομορφία και ιδιαιτερότητα του διοικητικού συστήματος της μοναστικής πολιτείας, γνωστή σε όλη την οικουμένη. Αυτό είναι το Άγιο Όρος!

Οι καθημερινές ακολουθίες και οι αμέτρητες λειτουργίες που τελούνται καθημερινά στις Μονές, τα κελλιά και τις Σκήτες, οι ατελείωτες προσευχές και οι μετάνοιες, οι αμέτρητοι κόμποι από τα κομποσκοίνια των Μοναχών που, περνώντας ένας-ένας από τα δάχτυλα του χεριού τους, συνοδεύουν την ευχή του Ιησού... «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλό», δημιουργούν μια πνευματική ενότητα, που αγκαλιάζει όλη την χερσόνησο του Άθω, το Άγιο Όρος.

Το λάθος

Το λάθος είναι ανθρώπινο, γι' αυτό δεν είναι προς καταδίκη και θάνατο όταν κάποιος κάνει λάθος, «πέφτει». Το λάθος είναι απόκτηση  εμπειρίας, ώστε η εμπειρία αυτή να προστατεύει τον άνθρωπο από την επανάληψή του, την πτώση, αλλά και να τον σηκώνει αμέσως, αν ξαναπέσει.

Ας μην μένουμε, λοιπόν, στο λάθος, ας το ξεπερνάμε, κρατώντας μόνο την γεύση την πικρή που αφήνει, σαν εμπειρία. Σκοπός είναι να προχωρούμε μπροστά και όχι να κολλάμε στα λάθη μας.

Αγάπη είναι ο Θεός!

Αγάπη είναι παρουσία του Θεού στην ζωή μας.
Αγάπη είναι το δώρο του Θεού στον άνθρωπο.
Αγάπη είναι η χαρά στην ζωή μας.
Αγάπη είναι το φάρμακο που επουλώνει όλες τις πληγές μας.
Αγάπη είναι ο Θεός!

Εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε νιώσει την αγάπη στην ζωή μας.

Λέω «την αγάπη», γιατί αν έλεγα απλά «αγάπη», θα εννοούσα ότι δεν μας έδωσε ποτέ κανείς αγάπη. Ενώ λέγοντας «την αγάπη», εννοώ ότι μας έχει δοθεί πολλές φορές αγάπη, αλλά δεν την έχουμε νιώσει, εξαιτίας του τρόπου ζωής και σκέψης μας.

Δεν γνωρίζουμε να αγαπούμε! Δεν γνωρίζουμε να προστατεύουμε την αγάπη! Δεν γνωρίζουμε να κερδίζουμε από την αγάπη!

Η καρδιά

Η καρδιά είναι το πολύτιμο δώρο του Θεού στον άνθρωπο!

Η καρδιά κατευθύνει, συλλαμβάνει ιδέες, σχεδιάζει, οργανώνει την ζωή του ανθρώπου. «Εργάτης» - «εκτελεστής» της καρδιάς είναι ο νους. Η καρδιά δίνει εντολές και ο νους τις πραγματοποιεί!

Η καρδιά καταγράφει όλες τις λεπτομέρειες, τις διαθέσεις και επιθυμίες στην ζωή του ανθρώπου, όπως το μαύρο κουτί στα αεροπλάνα καταγράφει τα πάντα σε όλες τις πτήσεις.

Αυτήν την καρδιά θα μας ζητήσει στο τέλος ο Θεός και θα δει εκεί αν ζήσαμε και προσπαθήσαμε «κατά την καρδίαν» μας!

Θέλει προσοχή! Δεν παίζουμε με την καρδιά, γιατί αν πονέσει δεν υπάρχει παυσίπονο να εξαλείψει τον πόνο της!

Την καρδιά την ξεκουράζουμε, την απαλλάσσουμε από περιττά βάρη με την εξομολόγηση, και την αφήνουμε να χτυπά ελεύθερα .....«τικ - τακ»..... στον ρυθμό της, δίνοντας και τον ρυθμό στην ζωή μας, ώστε να βαδίζουμε ρυθμικά και αρμονικά - καρδιακά!

Κρίση και κατάκριση

Η κρίση ανήκει στον δίκαιο κριτή!

Η κατάκριση είναι πάθος του ανθρώπου!

Ο δίκαιος κριτής κρίνει με πραγματικά δεδομένα, την αλήθεια, και αποδίδει δικαιοσύνη. Ο άνθρωπος κατακρίνει με υποθετικά δεδομένα, πιθανολογεί σύμφωνα με την προσωπική του κρίση, η οποία απέχει τις περισσότερες φορές από την αλήθεια. Τότε καταδικάζει ανθρώπους, φθείρει και καταστρέφει συνειδήσεις και ο ίδιος χάνει την ειρήνη του.

Η κρίση έχει σκοπό να αποκαλύψει την αλήθεια και να αποδώσει δικαιοσύνη, ενώ η κατάκριση αγνοώντας την αλήθεια, έχει σκοπό να καταδικάσει αδικώντας και καταστρέφοντας ψυχές.

Ο Κύριος μου και ο Θεός μου

Ο απόστολος Θωμάς δεν ήταν παρών στον τόπο που ήταν μαζεμένοι οι υπόλοιποι μαθητές, κρυμμένοι από τον φόβο των Ιουδαίων.

Δεν είδε ούτε άκουσε τον Ιησού όταν εμφανίστηκε στο μέσον,  βλέποντας τους μαθητές Του φοβισμένους και ταραγμένους, λέγοντάς τους: «Ειρήνη υμίν»!

Δεν πίστεψε ούτε στην θέα της χαράς που είχε κυριεύσει τους συμμαθητές του, η οποία διέλυσε τον φόβο τους μόλις αντίκρυσαν τον Διδάσκαλό τους!

Ορθολογιστικά και ανθρώπινα ζητούσε αποδείξεις χειροπιαστές για να πιστέψει!

Ο Ιησούς ικανοποίησε το αίτημα του μαθητού Του, εμφανιζόμενος οκτώ ημέρες μετά, εις το μέσον των μαθητών Του, ειρηνεύοντάς τους πάλι, καλώντας τον Θωμά να τον ψηλαφίσει για να πιστέψει!

Η ζωή μέσα στο ψέμα με μόνη συντροφιά τον εγωισμό

Όταν διαπιστώνεις τα λάθη σου και βρίσκεις τις αιτίες, τότε υπάρχει ελπίδα μετανοίας! Το να επισημαίνεις τα λάθη, χωρίς την ύπαρξη της αγάπης, δεν ωφελεί αλλά γίνεται μεγαλύτερο το πρόβλημα.

Η αγάπη θα καλύψει το λάθος και θα δώσει την δύναμη να σηκωθείς από την πτώση.Με αγαθή προαίρεση, λοιπόν, κινούμενοι, διαπιστώνουμε την τραγικότητα της ζωής μας, αναζητώντας τρόπο επιστροφής.
Ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο υποκρισία και ψέμα· μόνη συντροφιά μας ο εγωισμός.

Μιλάς σε κάποιον περί αγάπης, περί φιλανθρωπίας, περί θυσίας, γενικά..., σε θαυμάζει γι' αυτά που λές και συμφωνεί απόλυτα!

Μιλάς πάλι στον ίδιο, αναφερόμενος για κάποιον άλλο άνθρωπο, ότι πρέπει να προσπαθήσει να αγαπήσει τους συνανθρώπους του, να έχει θυσιαστικό πνεύμα, να αγωνίζεται γενικώς..., πάλι συμφωνεί μαζί σου και θαυμάζει τον τρόπο που σκέφτεσαι!

Μιλάς πάλι στον ίδιο άνθρωπο και αναφέρεσαι αυτήν την φορά στον ίδιο, του λές τα ίδια πράγματα, να αγωνίζεται, να προσπαθεί συνεχώς, να εξασκεί την αγάπη προς τον πλησίον, να κάνει θυσίες..., ξαφνικά χαλάει η διάθεσή του, συννεφιάζει το πρόσωπό του, δεν εκφράζει θαυμασμό για τα λεγόμενά σου, βρίσκει συνεχώς δικαιολογίες για να αποδείξει την δυσκολία της εφαρμογής των όσων λές...

Η υποκρισία και το ψέμα στο μεγαλείο της!

Όλα είναι άξια θαυμασμού και απαραίτητα στην ζωή των ανθρώπων, γενικά και αόριστα. Όταν όμως το γενικό ειδικεύεται στον εαυτό μας, τότε ξαφνικά αλλάζουν όλα!
Τι εγωισμός μας έχει κυριεύσει; Δεν μας αφήνει να κατανοήσουμε την κατάστασή μας.Δεν θέλουμε να προσπαθήσουμε, να κουραστούμε ούτε καν για τον εαυτό μας.Μή τυχόν και ταράξουμε την «ησυχία» μας και ξυπνήσουμε από τον λήθαργο που βρισκόμαστε, αυτά είναι για τους άλλους όχι για μένα!

Η αλήθεια μπορεί να «πονάει», γιατρεύει όμως από το ψέμα!

Η πίστη και η εμπιστοσύνη στον Θεό θα μας δώσει την δύναμη να ξεφύγουμε από την ψεύτικη κατάσταση που βρισκόμαστε.

Όπου υπάρχει αλήθεια δεν χωρά το ψέμα!Όπου υπάρχει ο Θεός υπάρχει η αλήθεια και το φως! Με τον Θεό η ζωή μας αποκτά νόημα, γίνεται αληθινή, φωτίζεται η ύπαρξή μας και κατ' επέκταση όλος ο κόσμος μας!

+Αρχιμ. ΒαρθολομαίοςΚαθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους