Το λάθος

Το λάθος είναι ανθρώπινο, γι' αυτό δεν είναι προς καταδίκη και θάνατο όταν κάποιος κάνει λάθος, «πέφτει». Το λάθος είναι απόκτηση  εμπειρίας, ώστε η εμπειρία αυτή να προστατεύει τον άνθρωπο από την επανάληψή του, την πτώση, αλλά και να τον σηκώνει αμέσως, αν ξαναπέσει.

Ας μην μένουμε, λοιπόν, στο λάθος, ας το ξεπερνάμε, κρατώντας μόνο την γεύση την πικρή που αφήνει, σαν εμπειρία. Σκοπός είναι να προχωρούμε μπροστά και όχι να κολλάμε στα λάθη μας.

Αγάπη είναι ο Θεός!

Αγάπη είναι παρουσία του Θεού στην ζωή μας.
Αγάπη είναι το δώρο του Θεού στον άνθρωπο.
Αγάπη είναι η χαρά στην ζωή μας.
Αγάπη είναι το φάρμακο που επουλώνει όλες τις πληγές μας.
Αγάπη είναι ο Θεός!

Εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε νιώσει την αγάπη στην ζωή μας.

Λέω «την αγάπη», γιατί αν έλεγα απλά «αγάπη», θα εννοούσα ότι δεν μας έδωσε ποτέ κανείς αγάπη. Ενώ λέγοντας «την αγάπη», εννοώ ότι μας έχει δοθεί πολλές φορές αγάπη, αλλά δεν την έχουμε νιώσει, εξαιτίας του τρόπου ζωής και σκέψης μας.

Δεν γνωρίζουμε να αγαπούμε! Δεν γνωρίζουμε να προστατεύουμε την αγάπη! Δεν γνωρίζουμε να κερδίζουμε από την αγάπη!

Η καρδιά

Η καρδιά είναι το πολύτιμο δώρο του Θεού στον άνθρωπο!

Η καρδιά κατευθύνει, συλλαμβάνει ιδέες, σχεδιάζει, οργανώνει την ζωή του ανθρώπου. «Εργάτης» - «εκτελεστής» της καρδιάς είναι ο νους. Η καρδιά δίνει εντολές και ο νους τις πραγματοποιεί!

Η καρδιά καταγράφει όλες τις λεπτομέρειες, τις διαθέσεις και επιθυμίες στην ζωή του ανθρώπου, όπως το μαύρο κουτί στα αεροπλάνα καταγράφει τα πάντα σε όλες τις πτήσεις.

Αυτήν την καρδιά θα μας ζητήσει στο τέλος ο Θεός και θα δει εκεί αν ζήσαμε και προσπαθήσαμε «κατά την καρδίαν» μας!

Θέλει προσοχή! Δεν παίζουμε με την καρδιά, γιατί αν πονέσει δεν υπάρχει παυσίπονο να εξαλείψει τον πόνο της!

Την καρδιά την ξεκουράζουμε, την απαλλάσσουμε από περιττά βάρη με την εξομολόγηση, και την αφήνουμε να χτυπά ελεύθερα .....«τικ - τακ»..... στον ρυθμό της, δίνοντας και τον ρυθμό στην ζωή μας, ώστε να βαδίζουμε ρυθμικά και αρμονικά - καρδιακά!

Κρίση και κατάκριση

Η κρίση ανήκει στον δίκαιο κριτή!

Η κατάκριση είναι πάθος του ανθρώπου!

Ο δίκαιος κριτής κρίνει με πραγματικά δεδομένα, την αλήθεια, και αποδίδει δικαιοσύνη. Ο άνθρωπος κατακρίνει με υποθετικά δεδομένα, πιθανολογεί σύμφωνα με την προσωπική του κρίση, η οποία απέχει τις περισσότερες φορές από την αλήθεια. Τότε καταδικάζει ανθρώπους, φθείρει και καταστρέφει συνειδήσεις και ο ίδιος χάνει την ειρήνη του.

Η κρίση έχει σκοπό να αποκαλύψει την αλήθεια και να αποδώσει δικαιοσύνη, ενώ η κατάκριση αγνοώντας την αλήθεια, έχει σκοπό να καταδικάσει αδικώντας και καταστρέφοντας ψυχές.