ΕΣΠΕΡΙΔΑ ΣΤΗΝ Ι.Μ. ΠΕΝΤΕΛΗΣ, 30-11- 2014, με θέμα:
«Το σχίσμα στην ορθόδοξη Εκκλησία: Η περίπτωση της Ι.Μ. Εσφιγμένου»
Χαιρετισμός Καθηγουμένου Ι.Μ. Εσφιγμένου αρχιμ. Βαρθολομαίου
Βρισκόμαστε όλοι εδώ σήμερα, σ ̓ αυτό το φιλόξενο μοναστήρι της Παναγίας και σ ̓ αυτόν τον χώρο, που ευγενικά παραχωρήθηκε από τον συμπαραστάτη στον αγώνα μας, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη και Καθηγούμενο κ.κ. Ιωάννη, συγκεντρωμένοι, ενωμένοι - όλοι μαζί, για να ακούσωμε από τους αγαπητούς έγκριτους ομιλητές, την άποψή τους για ένα μεγάλο θέμα που ταλαιπώρησε και εξακολουθεί κατά καιρούς να ταλαιπωρή το σώμα της Εκκλησίας, το σχίσμα.
Η Εκκλησία μας είναι μια μεγάλη μάνα, η οποία, μέσα στην γεμάτη στοργή και φροντίδα αγκαλιά της, μας περιβάλλει όλους και μας προστατεύει σαν σε απάνεμο λιμάνι από κάθε ενέργεια του μισοκάλου. Μέσα σ ̓ αυτήν την αγκαλιά νοιώθουμε σιγουριά, γαλήνη, ηρεμία. Αυτό που κυριαρχεί στη σχέση μας αυτή είναι η αγάπη και εξαιτίας αυτής της αγάπης η Μάνα - η Εκκλησία - πονά για κάθε παραστράτημα των παιδιών της.
Η λέξη Σχίσμα σαν έννοια, ετυμολογικά, σημαίνει την διαίρεση ή την διάσπαση. Σχισματικός δε είναι αυτός που είτε δημιουργεί είτε υποκινεί το σχίσμα με το να διαιρή τα τέκνα της Εκκλησίας και να γεμίζη πόνο την μητρική της καρδιά.
Κάθε κίνηση λοιπόν της μεγάλης αυτής μητέρας και κάθε ενέργειά της προς θεραπεία των φθοροποιών σχισμάτων, υποκινούμενη πάντα από την αγάπη, έχει σαν σκοπό και στόχο όχι την καταδίκη και τον θάνατο των υποκινητών τους, αλλά αφ ̓ ενός μεν την προστασία του Αγίου Της σώματος από αυτού του είδους τις πνευματικές ασθένειες, αφ ̓ ετέρου την παιδαγωγία των σχισματικών με σκοπό την επιστροφή κατά το ευαγγελικόν λόγιον της παραβολής του ασώτου: «εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθών, εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ἀπόλλυμαι» καί πάλι «ἀναστάς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου» (Λουκ. ιε’ 17-18).
Η Αγία μας Εκκλησία, περισσεύουσα «άρτων», κατέχουσα δηλαδή πλήθος ψυχοτρόφων αγαθών, αναμένει πάντοτε τα πεπλανημένα της τέκνα και νουθετεί και καλεί και διορθώνει, αλλά και επισημαίνει και αποκηρύττει τα λάθη, τις εμμονές, τα κάθε λογής συμφέροντα, με σκοπό την επανένταξη στους κόλπους της των σχισματικών μέσα σε πνεύμα οικονομίας και αγάπης, αλλά και ομολογίας της αληθείας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και ο σκοπός της εκδηλώσεως αυτής, που δεν είναι άλλος από το να ακούσωμε με πνεύμα αγάπης λόγους όχι μίσους, αλλά αφυπνιστικούς, για όλους εμάς και επιστροφής για τους πεπλανημένους αδελφούς μας.
Η εποχή μας απαιτεί πλέον, όσο ποτέ άλλοτε, την ενότητα μεταξύ των ανθρώπων και πρωταρχικό στοιχείο γι ̓ αυτήν είναι η ενότης της πίστεως. Αν υπάρχη ενότητα στην πίστη, όλα βρίσκουν λύση και κάθε δυσκολία συνεργασίας και επικοινωνίας αργά ή γρήγορα ξεπερνιέται.
Αυτό είναι διαχρονικά και το πνεύμα και το μήνυμα του Αγίου Όρους, η ενότης, πράγμα που δυστυχώς δεν το κατάλαβαν ποτέ οι σχισματικοί που εγκαταβιούν παρανόμως στο κτηριακό συγκρότημα της Μονής μας. Αποσχίστηκαν μόνοι τους από το σώμα της Εκκλησίας και του Αγίου Όρους, εγκλωβισμένοι στον θρησκευτικό φανατισμό και την μισαλλοδοξία, προβάλλοντας ως δικαιολογία ότι αγωνίζονται για τον Χριστό, ενώ τοποθετούν πεισματικά εαυτούς έξω από την Εκκλησία Του, πληγώνοντας το ζωηφόρο Του σώμα και βλασφημώντας έργοις και λόγοις και πράξεσι το θείο Του όνομα!
Από το βήμα αυτό βρίσκω πάλι την ευκαιρία, για πολλοστή φορά να απευθυνθώ προς αυτούς και σε όσους τους υποστηρίζουν, απλώνοντας το χέρι και διαβεβαιώνοντάς τους ότι η Μονή Εσφιγμένου και η αγκαλιά μας προσωπικά είναι πάντα ανοικτή γι ̓ αυτούς και περιμένει να επαναφέρη, να ειρηνεύση, να παρηγορήση. Οι διαφορές τους με το υπόλοιπο σώμα της Εκκλησίας πρέπει να αμβλύνωνται και οφείλουν να κατανοήσουν ότι αυτά που πιστεύουν οι Χριστιανοί πρέπει να τους ενώνουν και όχι να τους χωρίζουν, ώστε ενωμένοι και συνοδοιπόροι να αξιωθούμε όλοι μαζί να ακούσωμε την γλυκειά φωνή του ελεήμονος Χριστού μας: «εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου...» (Ματθ κε ́ 21).
Ευχαριστίες θερμές οφείλομε να απευθύνωμε στους παρισταμένους.
