Καλή Σαρακοστή

Η αρχή της νηστείας είναι κάθε φορά για τον χριστιανό αφορμή αγώνα και πνευματικής επανεκκίνησης.

Αυτή η Σαρακοστή, όμως, έχει μια ιδιαιτερότητα.

Η πανδημία, που ταλαιπωρεί εδώ και έναν χρόνο όλον τον πλανήτη, έχει κουράσει όλους τους ανθρώπους, πνευματικά και σωματικά.

Το στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που καλούμαστε εμείς οι χριστιανοί να διανύσουμε, είναι μια ευκαιρία να ανασυντάξουμε τον εαυτό μας.

Η εκούσια άσκηση με την στέρηση της τροφής, τον έλεγχο του νου, την εντατικοποίηση της προσευχής και την μελέτη, είναι η «απάντηση» στο αδιέξοδο, που έχουμε βρεθεί.

Συγγνώμη

Βρισκόμαστε ήδη εμπρός στην θύρα της αγίας τεσσαρακοστής, η οποία είναι διάπλατα ανοιχτή και καλούμαστε να εισέλθουμε.

Αρχίζει η πλέον κατανυκτική περίοδος του πνευματικού αγώνα για τον χριστιανό.

Τι είναι, όμως, ο πνευματικός αγώνας; Γιατί αγωνίζεται ο χριστιανός; Τι θέλει να πετύχει και πρέπει να αγωνιστεί; Γιατί πρέπει με αυτόν τον τρόπο μόνο να πετύχει αυτό που θέλει;

Η τελευταία Κυριακή του Τριωδίου είναι ταυτόχρονα και η είσοδος στην αγία σαρακοστή. Σήμερα γίνεται η υπενθύμιση της εξόδου των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο.

Κυριακή των Απόκρεω

«῍Ω ποία ὥρα τότε καὶ ἡμέρα φοβερά, ὅταν καθίσῃ ὁ Κριτὴς ἐπὶ θρόνου...»

Καθώς πλησιάζει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή, το κατεξοχήν  στάδιο του πνευματικού αγώνα του χριστιανού, σήμερα Κυριακή των Απόκρεω, γίνεται μέσα από την ευαγγελική περικοπή ανάμνηση της μελλούσης Κρίσεως.

Θα είναι φοβερή η ημέρα εκείνη, όταν θα έρθει πάλι ο Κριτής και θα καθίσει στον θρόνο Του για να κρίνει όλη την ανθρωπότητα.

Αναλογίζεται άραγε κανείς των ανθρώπων τι ώρα θα είναι αυτή;

Ποιος άραγε των ανθρώπων θυμάται αυτή την ώρα;

Ποιος ετοιμάζεται γι' αυτή την ώρα;

Ποιος δεν πνίγεται μέσα στην καθημερινότητά του, ώστε να βρει χρόνο να σκεφθεί αυτή την ώρα;

Η Πατρική αγάπη και το δικαίωμα του Ασώτου

Κυριακή του Ασώτου υιού σήμερα και μας δίνεται η ευκαιρία, διαβάζοντας την συγκεκριμένη παραβολή  να κάνουμε μια ενδοσκόπηση  στον εαυτό μας, ταυτίζοντας την συμπεριφορά μας με  αυτήν του Ασώτου. Οι σκέψεις, οι αποφάσεις, οι ενέργειες, τα λάθη του, είναι μια διαρκής υπενθύμιση για τον εαυτό μας. 

Η υπενθύμιση της παραβολής είναι το πνευματικό εγερτήριο για την ψυχή μας. Ο Άσωτος υιός είναι η προσωποποίηση του εαυτού μας.

Ζητά από τον Πατέρα του το μερίδιο από την περιουσία. Ήθελε να απομακρυνθεί από την «οικία του Πατρός» και να τραβήξει τον δρόμο του μόνος. Είχε, όμως, το θράσος, χωρίς ντροπή, να απαιτήσει το «δικαίωμά» του. Ποιο δικαίωμα, όμως; Το «επιβάλλον μέρος της ουσίας» του Πατέρα του. Ζήτησε το δικαίωμα στην περιουσία, που με κόπο ο Πατέρας του είχε δημιουργήσει, ξεχνώντας, όμως, τις υποχρεώσεις του.

Η αγάπη του Πατέρα, όμως, τον κάνει μέτοχο στην περιουσίας του.  Αυτήν την αγάπη  εκμεταλλεύεται ο Άσωτος και απαιτεί.

Τελώνου και Φαρισαίου

Αρχή του Τριωδίου σήμερα, αυτής της κατανυκτικής περιόδου προετοιμασίας των πιστών για την είσοδό τους στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Προετοιμασία για ένα μεγάλο χρονικά στάδιο νηστείας και περισυλλογής, με απώτερο σκοπό την Ανάσταση.

Η προετοιμασία, όμως, για την νηστεία γίνεται με την υπενθύμιση των χαρακτηριστικών, που πρέπει να έχει ο χριστιανός για να ξεκινήσει τον πνευματικό του αγώνα.

Αυτό που μας προβάλλει σήμερα η Εκκλησία μας, μέσα από την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, είναι η αρετή της ταπεινώσεως, η οποία υψώνει τον άνθρωπο και είναι το αντίδοτο στο δηλητήριο του εγωισμού, που τον θανατώνει καθημερινά.

Μη φοβάσαι!

Μη φοβάσαι το σκοτάδι, υπάρχει το φως.

Μη φοβάσαι το ψύχος, υπάρχει η θαλπωρή.

Μη φοβάσαι την απελπισία, υπάρχει η ελπίδα.

Μη φοβάσαι την λύπη, υπάρχει η χαρά.

Μη φοβάσαι την ταραχή, υπάρχει η ειρήνη.

Μη φοβάσαι το λάθος, υπάρχει η μετάνοια.

Μη φοβάσαι τον διάβολο, υπάρχει ο Χριστός.