Η Πατρική αγάπη και το δικαίωμα του Ασώτου

Κυριακή του Ασώτου υιού σήμερα και μας δίνεται η ευκαιρία, διαβάζοντας την συγκεκριμένη παραβολή  να κάνουμε μια ενδοσκόπηση  στον εαυτό μας, ταυτίζοντας την συμπεριφορά μας με  αυτήν του Ασώτου. Οι σκέψεις, οι αποφάσεις, οι ενέργειες, τα λάθη του, είναι μια διαρκής υπενθύμιση για τον εαυτό μας. 

Η υπενθύμιση της παραβολής είναι το πνευματικό εγερτήριο για την ψυχή μας. Ο Άσωτος υιός είναι η προσωποποίηση του εαυτού μας.

Ζητά από τον Πατέρα του το μερίδιο από την περιουσία. Ήθελε να απομακρυνθεί από την «οικία του Πατρός» και να τραβήξει τον δρόμο του μόνος. Είχε, όμως, το θράσος, χωρίς ντροπή, να απαιτήσει το «δικαίωμά» του. Ποιο δικαίωμα, όμως; Το «επιβάλλον μέρος της ουσίας» του Πατέρα του. Ζήτησε το δικαίωμα στην περιουσία, που με κόπο ο Πατέρας του είχε δημιουργήσει, ξεχνώντας, όμως, τις υποχρεώσεις του.

Η αγάπη του Πατέρα, όμως, τον κάνει μέτοχο στην περιουσίας του.  Αυτήν την αγάπη  εκμεταλλεύεται ο Άσωτος και απαιτεί.

Τελώνου και Φαρισαίου

Αρχή του Τριωδίου σήμερα, αυτής της κατανυκτικής περιόδου προετοιμασίας των πιστών για την είσοδό τους στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Προετοιμασία για ένα μεγάλο χρονικά στάδιο νηστείας και περισυλλογής, με απώτερο σκοπό την Ανάσταση.

Η προετοιμασία, όμως, για την νηστεία γίνεται με την υπενθύμιση των χαρακτηριστικών, που πρέπει να έχει ο χριστιανός για να ξεκινήσει τον πνευματικό του αγώνα.

Αυτό που μας προβάλλει σήμερα η Εκκλησία μας, μέσα από την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, είναι η αρετή της ταπεινώσεως, η οποία υψώνει τον άνθρωπο και είναι το αντίδοτο στο δηλητήριο του εγωισμού, που τον θανατώνει καθημερινά.

Μη φοβάσαι!

Μη φοβάσαι το σκοτάδι, υπάρχει το φως.

Μη φοβάσαι το ψύχος, υπάρχει η θαλπωρή.

Μη φοβάσαι την απελπισία, υπάρχει η ελπίδα.

Μη φοβάσαι την λύπη, υπάρχει η χαρά.

Μη φοβάσαι την ταραχή, υπάρχει η ειρήνη.

Μη φοβάσαι το λάθος, υπάρχει η μετάνοια.

Μη φοβάσαι τον διάβολο, υπάρχει ο Χριστός.

Ευ δούλε αγαθέ!

Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο φανερώνεται στην μοναδικότητα τού προσώπου. Κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστή και μοναδική προσωπικότητα.

Δύσκολα γίνεται αντιληπτό από τον άνθρωπο το μέγεθος της αγάπης του Θεού, να του χαρίσει την μοναδικότητα, ανάμεσα στο πλήθος των ανθρώπων.

Αυτή η μοναδικότητα έχει εμπλουτιστεί με διάφορα χαρίσματα, ξεχωριστά πάλι για κάθε άνθρωπο.

Μυρίζει Ανάσταση!

«Τι έχεις;», σε ρωτώ.

«Δεν είμαι καλά, πνίγομαι, απελπίστηκα», μου απαντάς.

Γιατί έχασες το θάρρος σου; Άφησες την παγωνιά του χειμώνα να κυριεύσει την ψυχή σου.

Μα τόσα προβλήματα έχουν πέσει επάνω μου. Τα οικονομικά χάλια, ασθένειες πολλές, σύγχυση παντού. Δεν μπορείς να μιλήσεις με άνθρωπο. Παρηγοριά πουθενά.

Εμπρός στην Αγάπη Του

Αγάπη είναι ο Θεός.

Με αγάπη έπλασε τον κόσμο.

Από αγάπη έγινε Άνθρωπος για τον άνθρωπο.

Να αγαπά τον πλησίον του είπε.

Έδειξε την αγάπη μέσα από το κήρυγμά Του.

Τον μίσησαν γιατί τους μιλούσε για την αγάπη.

Η αιτία της Σταυρώσεώς Του ήταν η αγάπη.

Πάνω στον σταυρό πάλι αγάπη τους έδωσε.

Η ανάσταση ήταν το δώρο της αγάπης Του για τον άνθρωπο.

Όλα από αγάπη, για την αγάπη, με αγάπη.

Εμπρός σ' αυτήν την αγάπη τι έχουμε αντάξιο να Του προσφέρουμε;

Εμπρός σ' αυτήν την αγάπη ποιός μπορεί να μείνει αδιάφορος;

Εμπρός σ' αυτήν την αγάπη ποιά καρδιά δεν σκιρτά;

Εμπρός σ' αυτήν την αγάπη τι αξία έχει ο εγωισμός;

Εμπρός σ' αυτήν την αγάπη ποιος δεν νιώθει ασφάλεια;

Εμπρός σ' αυτήν την αγάπη ποιος δεν νιώθει αγάπη;

Εμπρός σ' αυτήν την αγάπη ποιος δεν βλέπει τον Θεό;

+ αρχ. Βαρθολομαίος

Καθηγούμενος Ι. Μ. του Εσφιγμένου