3.6.17

Πεντηκοστήν εορτάζομεν!

Η νέα ζωή που επαγγέλλεται με την ενανθρώπησή Του ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας Ιησούς Χριστός, η απηλλαγμένη από τα πάθη και τον θάνατο, είναι η αληθινή ζωή, για την οποία έχει πλάσει τον άνθρωπο. Είναι η παραδεισένια ζωή, η πλημμυρισμένη από αγάπη και χαρά. Την πρόγευση αυτής, της παραδεισένιας ζωής, βιώνει κανείς μέσα στον χώρο της Εκκλησίας!
Μέσα στην Εκκλησία συντελείται η αναδημιουργία του ανθρώπου μέσα από κάθε φάση της ζωής του. Η παρηγοριά και η ξεκούραση από την δύσκολη πραγματικότητα, η προσπάθεια υπέρβασης τού «εγώ» μέσω της αγάπης, η χαρά και η ευφορία που δημιουργεί στους πιστούς ο Εκκλησιαστικός κύκλος με την μία εορτή να διαδέχεται την άλλη, είναι καταστάσεις που προσφέρει με πολλή στοργή και αγάπη, σαν μάνα, η Εκκλησία στα παιδιά της.

1.6.17

Η αγάπη του Θεού!

Αν προσπαθήσει να ερμηνεύσει κάποιος την αγάπη, μπορεί να δώσει πολλές ερμηνείες, που θα προσεγγίζουν μεν, αλλά δεν θα φθάνουν ακριβώς στην ουσία της. Για να καταφέρει να ερμηνεύσει ακριβώς κάποιος την αγάπη θα πρέπει να εστιάσει και να καταλάβει την ουσία του Θεού γιατί «ο Θεός αγάπη εστί»!
Ο Θεός όμως δεν έχει αποκαλύψει την ουσία Του στον άνθρωπο, όχι γιατί κρύβεται, αλλά γιατί δεν μπορεί ο ανθρώπινος νους να την καταλάβει και θα κινδυνεύει να πέσει στην «ακαταληψία», οδηγούμενος μετά στην απιστία!

28.5.17

Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία!

Η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από την ταχύτητα, το άγχος, την ταραχή. Ο συνδυασμός των τριών αυτών καταστάσεων δικαιολογεί το ευέξαπτο τού ανθρώπου. Δεν αντέχει να ακούσει κανείς μία παρατήρηση, ούτε και συμβουλή. Η απάντηση θα διακατέχεται από οργή και θυμό! «Ποιος είσαι εσύ που θα μου κάνεις παρατήρηση;» θα απαντήσει ο εγωισμός μας!
Ποιος να είναι άραγε; Μα ποιος άλλος από τον πατέρα, την μητέρα, τον αδελφό ή την αδελφή, τον φίλο ή τον συνεργάτη, έναν συνάνθρωπο!

25.5.17

Πανήγυρις της Αναλήψεως, 2017

Με τη χάρη του Θεού τελέστηκε πανηγυρικός εσπερινός χοροστατούντος του σεβ. μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου. Την κυριώνυμο ημέρα (25/12-5-2017), κατόπιν πανηγυρικού όρθρου βαθέος, εορτάστηκε με αρχιερατική και πανηγυρική θεία λειτουργία η Ανάληψη του Κυρίου, που είναι η κυριώνυμος εορτή της Ιεράς Μονής του Εσφιγμένου, στην οποία και τιμάται το καθολικό της.

Παρέστη πλήθος Αγιορειτών πατέρων από διάφορες Μονές και ευλαβών προσκυνητών. Άγια λείψανα που κατέχει η μονή Εσφιγμένου εκτέθηκαν προς προσκύνηση και αγιασμό των πιστών κατά την τέλεση του καθιερωμένου αγιασμού. Ακολούθησε εόρτιος τράπεζα. Ο αναληφθείς Κύριος ας είναι βοηθός σε όλον τον κόσμο!

Δείτε φωτογραφίες 2017, Μάιος 25 Ανάληψη

24.5.17

Η Ανάληψη του Χριστού


Την έξοδο των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο ακολούθησε και η διακοπή της επικοινωνίας που είχαν με τον Θεό. Η έλλειψη επικοινωνίας με τον Θεό δημιούργησε την απομόνωση, τον πνευματικό θάνατο, ώστε η επιστροφή και η αποκατάσταση να θεωρείται αδύνατη.
Η αγάπη του Θεού, όμως, είναι τέτοια που δεν περίμενε τον άνθρωπο να αποκαταστήσει αυτήν την επικοινωνία. Ήρθε ο Χριστός στην γη, κηρύσσοντας την αγάπη με λόγο και με πράξη, φθάνοντας μέχρι την έσχατη απόδειξη της αγάπης Του, την Σταυρική θυσία!

21.5.17

Δεν αντέχω άλλο! Αλήθεια ή ψέμα;

-Προβλήματα από παντού, το ένα διαδέχεται το άλλο. -Η κατάσταση είναι ανυπόφορη! -Δεν με καταλαβαίνει κανείς! -Κάθε προσπάθεια που κάνω πέφτει στο κενό! -Παντού αδιέξοδα! -Φως δεν φαίνεται στον ορίζοντα! -Το πρόβλημά μου όχι μόνο δεν λύνεται, αλλά διογκώνεται και αυξάνει! -Η κατάσταση είναι απελπιστική! -Μαύρα σύννεφα έχουν καλύψει την ζωή μου και δεν μ' αφήνουν να χαρώ ποτέ! -Πόσο υπομονή να κάνω; -Δεν αντέχω άλλο!
... Αυτές είναι εκφράσεις που χρησιμοποιούμε όλοι στην καθημερινότητά μας, φανερώνοντας τις αντικειμενικές δυσκολίες που περνάμε, αλλά και τον τρόπο που τις αντιμετωπίζουμε.
Κανείς δεν αντιλέγει ότι υπάρχουν δυσκολίες και ότι η εποχή μας είναι πολύ δύσκολη. Όμως, η δυσκολία έχει αυξηθεί, γιατί βρεθήκαμε απροετοίμαστοι να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις.
Οφείλουμε όλοι κάποια στιγμή να παραδεχθούμε την αλήθεια, χωρίς να κρύβουμε τα μάτια μας σαν παιδάκια, πιστεύοντας ότι δεν μας βλέπουν: -Μεγαλώνουμε πιστεύοντας ότι ποτέ δεν κάνουμε λάθος, αλλά ότι πάντα κάνει λάθος ο άλλος. -Μεγαλώνουμε με ατομισμό, χωρίς να νιώθουμε ότι είμαστε μέρος του συνόλου. -Μεγαλώνουμε αποφεύγοντας τον κόπο και δειλιάζοντας μπροστά στον πόνο. -Μεγαλώνουμε χωρίς να μαθαίνουμε τι σημαίνει αγάπη και τι θυσία, αξίες που μένουν άγνωστες στην ζωή μας.
Η πραγματικότητα είναι πως μεγαλώνουμε με λάθος τρόπο, με έναν ψεύτικο τρόπο. Φτιάχνουμε, επομένως, την ζωή μας και τον κόσμο μας με έναν λαθεμένο τρόπο, δίχως εμπειρίες, με όλα να περιστρέφονται γύρω από τον εγωισμό μας, τελείως αποξενωμένοι από τον πλησίον.
Μονίμως διαμαρτύρομαι, χωρίς να κάνω υπομονή, μονίμως λέω «πόση ακόμη υπομονή να κάνω;». Η μόνιμη διαμαρτυρία μετατρέπεται σε γκρίνια, πράγμα που συντηρεί το πρόβλημά μου, έτσι δεν μπορώ να δώσω λύση!
Αν δεν πονέσω, αν δεν κοπιάσω, αν δεν κάνω λάθος, πώς θα μπορέσω να μάθω τι είναι ο πόνος, ο κόπος και το λάθος;! Τα βιβλία ερμηνεύουν απλά και «στεγνά» αυτά τα πράγματα, ενώ η αληθινή ζωή μάς τα διδάσκει βιωματικά, μας χαρίζει εμπειρία. Η εμπειρία δεν διδάσκεται, μόνο αποκτιέται, ενώ καθένας μας διδάσκει με την εμπειρία του!
Χωρίς εμπειρίες πώς μπορεί ο σημερινός άνθρωπος να αντέξει τα καθημερινά του προβλήματα; Η εμπειρία της δυσκολίας σημαίνει ότι ήρθε μια δυσκολία και την ξεπεράσαμε, δηλαδή η ίδια η εμπειρία σηματοδοτεί και το τέλος της δυσκολίας ή του προβλήματος. Επομένως, η εμπειρία πρέπει να μας γεμίζει με υπομονή και να διώχνει την απελπισία, αφού γνωρίζουμε από την εμπειρία μας ότι κάποια στιγμή θα υπάρξει και τέλος στην δυσκολία μας.
Όταν μπορώ να ξεπεράσω τον εαυτό μου και να νιώσω ότι είμαι μέρος του συνόλου, τότε η εμπειρία που έχω αποκτήσει θα με βοηθήσει να συμπαρασταθώ και στην δυσκολία του αδελφού μου, αλλά και θα αφήσω και τον αδελφό μου να συμπαρασταθεί στην δική μου δυσκολία.
Όταν πονέσω μπορώ να νιώσω τον πόνο του άλλου. Όταν μοιράζομαι τον πόνο, αυτός μειώνεται! Αντιθέτως, όταν μοιράζομαι την χαρά, αυτή αυξάνεται!
Η λύση στα προβλήματά μου, συνεπώς, είναι να καταφέρω να μετατρέψω το «εγώ» σε «εμείς»! Αν νικήσω τον εγωισμό μου, ο οποίος με εγκλωβίζει σε αδιέξοδα και με αποξενώνει από τους αδελφούς μου, τότε δεν θα ξαναπώ «δεν αντέχω άλλο»! Έτσι δημιουργείται κοινωνία αγάπης, που αλληλοσυμπληρώνει τα κενά και αλληλοδιορθώνει τα λάθη των μελών της, γιατί σκοπός της ζωής μας είναι να προχωρούμε όλοι μαζί, «αλλήλων τα βάρη βαστάζοντες»!
Η υπόσχεση του Χριστού κατά την Ανάληψή Του «θα είμαι μαζί σας» μαρτυρεί την ενότητα και την αγάπη όλων των ανθρώπων στην κοινή πορεία τους μαζί Του! Πόση ασφάλεια μπορεί να νιώθει κανείς και πόση δύναμη αποκτά όταν ξέρει ότι στην πορεία της ζωής του δεν είναι μόνος του, και πόση βεβαιότητα νιώθει, όταν γνωρίζει από το αδιάψευστο στόμα του Χριστού, που λέει «όπου είναι δύο ή τρεις μαζεμένοι στο δικό μου όνομα εκεί θα είμαι κι Εγώ»!
+Αρχιμ. Βαρθολομαίος Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους