Αγάπη είναι ο Θεός!

Αγάπη είναι παρουσία του Θεού στην ζωή μας.
Αγάπη είναι το δώρο του Θεού στον άνθρωπο.
Αγάπη είναι η χαρά στην ζωή μας.
Αγάπη είναι το φάρμακο που επουλώνει όλες τις πληγές μας.
Αγάπη είναι ο Θεός!

Εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε νιώσει την αγάπη στην ζωή μας.

Λέω «την αγάπη», γιατί αν έλεγα απλά «αγάπη», θα εννοούσα ότι δεν μας έδωσε ποτέ κανείς αγάπη. Ενώ λέγοντας «την αγάπη», εννοώ ότι μας έχει δοθεί πολλές φορές αγάπη, αλλά δεν την έχουμε νιώσει, εξαιτίας του τρόπου ζωής και σκέψης μας.

Δεν γνωρίζουμε να αγαπούμε! Δεν γνωρίζουμε να προστατεύουμε την αγάπη! Δεν γνωρίζουμε να κερδίζουμε από την αγάπη!

Η καρδιά

Η καρδιά είναι το πολύτιμο δώρο του Θεού στον άνθρωπο!

Η καρδιά κατευθύνει, συλλαμβάνει ιδέες, σχεδιάζει, οργανώνει την ζωή του ανθρώπου. «Εργάτης» - «εκτελεστής» της καρδιάς είναι ο νους. Η καρδιά δίνει εντολές και ο νους τις πραγματοποιεί!

Η καρδιά καταγράφει όλες τις λεπτομέρειες, τις διαθέσεις και επιθυμίες στην ζωή του ανθρώπου, όπως το μαύρο κουτί στα αεροπλάνα καταγράφει τα πάντα σε όλες τις πτήσεις.

Αυτήν την καρδιά θα μας ζητήσει στο τέλος ο Θεός και θα δει εκεί αν ζήσαμε και προσπαθήσαμε «κατά την καρδίαν» μας!

Θέλει προσοχή! Δεν παίζουμε με την καρδιά, γιατί αν πονέσει δεν υπάρχει παυσίπονο να εξαλείψει τον πόνο της!

Την καρδιά την ξεκουράζουμε, την απαλλάσσουμε από περιττά βάρη με την εξομολόγηση, και την αφήνουμε να χτυπά ελεύθερα .....«τικ - τακ»..... στον ρυθμό της, δίνοντας και τον ρυθμό στην ζωή μας, ώστε να βαδίζουμε ρυθμικά και αρμονικά - καρδιακά!

Κρίση και κατάκριση

Η κρίση ανήκει στον δίκαιο κριτή!

Η κατάκριση είναι πάθος του ανθρώπου!

Ο δίκαιος κριτής κρίνει με πραγματικά δεδομένα, την αλήθεια, και αποδίδει δικαιοσύνη. Ο άνθρωπος κατακρίνει με υποθετικά δεδομένα, πιθανολογεί σύμφωνα με την προσωπική του κρίση, η οποία απέχει τις περισσότερες φορές από την αλήθεια. Τότε καταδικάζει ανθρώπους, φθείρει και καταστρέφει συνειδήσεις και ο ίδιος χάνει την ειρήνη του.

Η κρίση έχει σκοπό να αποκαλύψει την αλήθεια και να αποδώσει δικαιοσύνη, ενώ η κατάκριση αγνοώντας την αλήθεια, έχει σκοπό να καταδικάσει αδικώντας και καταστρέφοντας ψυχές.

Ο Κύριος μου και ο Θεός μου

Ο απόστολος Θωμάς δεν ήταν παρών στον τόπο που ήταν μαζεμένοι οι υπόλοιποι μαθητές, κρυμμένοι από τον φόβο των Ιουδαίων.

Δεν είδε ούτε άκουσε τον Ιησού όταν εμφανίστηκε στο μέσον,  βλέποντας τους μαθητές Του φοβισμένους και ταραγμένους, λέγοντάς τους: «Ειρήνη υμίν»!

Δεν πίστεψε ούτε στην θέα της χαράς που είχε κυριεύσει τους συμμαθητές του, η οποία διέλυσε τον φόβο τους μόλις αντίκρυσαν τον Διδάσκαλό τους!

Ορθολογιστικά και ανθρώπινα ζητούσε αποδείξεις χειροπιαστές για να πιστέψει!

Ο Ιησούς ικανοποίησε το αίτημα του μαθητού Του, εμφανιζόμενος οκτώ ημέρες μετά, εις το μέσον των μαθητών Του, ειρηνεύοντάς τους πάλι, καλώντας τον Θωμά να τον ψηλαφίσει για να πιστέψει!

Η ζωή μέσα στο ψέμα με μόνη συντροφιά τον εγωισμό

Όταν διαπιστώνεις τα λάθη σου και βρίσκεις τις αιτίες, τότε υπάρχει ελπίδα μετανοίας! Το να επισημαίνεις τα λάθη, χωρίς την ύπαρξη της αγάπης, δεν ωφελεί αλλά γίνεται μεγαλύτερο το πρόβλημα.

Η αγάπη θα καλύψει το λάθος και θα δώσει την δύναμη να σηκωθείς από την πτώση.Με αγαθή προαίρεση, λοιπόν, κινούμενοι, διαπιστώνουμε την τραγικότητα της ζωής μας, αναζητώντας τρόπο επιστροφής.
Ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο υποκρισία και ψέμα· μόνη συντροφιά μας ο εγωισμός.

Μιλάς σε κάποιον περί αγάπης, περί φιλανθρωπίας, περί θυσίας, γενικά..., σε θαυμάζει γι' αυτά που λές και συμφωνεί απόλυτα!

Μιλάς πάλι στον ίδιο, αναφερόμενος για κάποιον άλλο άνθρωπο, ότι πρέπει να προσπαθήσει να αγαπήσει τους συνανθρώπους του, να έχει θυσιαστικό πνεύμα, να αγωνίζεται γενικώς..., πάλι συμφωνεί μαζί σου και θαυμάζει τον τρόπο που σκέφτεσαι!

Μιλάς πάλι στον ίδιο άνθρωπο και αναφέρεσαι αυτήν την φορά στον ίδιο, του λές τα ίδια πράγματα, να αγωνίζεται, να προσπαθεί συνεχώς, να εξασκεί την αγάπη προς τον πλησίον, να κάνει θυσίες..., ξαφνικά χαλάει η διάθεσή του, συννεφιάζει το πρόσωπό του, δεν εκφράζει θαυμασμό για τα λεγόμενά σου, βρίσκει συνεχώς δικαιολογίες για να αποδείξει την δυσκολία της εφαρμογής των όσων λές...

Η υποκρισία και το ψέμα στο μεγαλείο της!

Όλα είναι άξια θαυμασμού και απαραίτητα στην ζωή των ανθρώπων, γενικά και αόριστα. Όταν όμως το γενικό ειδικεύεται στον εαυτό μας, τότε ξαφνικά αλλάζουν όλα!
Τι εγωισμός μας έχει κυριεύσει; Δεν μας αφήνει να κατανοήσουμε την κατάστασή μας.Δεν θέλουμε να προσπαθήσουμε, να κουραστούμε ούτε καν για τον εαυτό μας.Μή τυχόν και ταράξουμε την «ησυχία» μας και ξυπνήσουμε από τον λήθαργο που βρισκόμαστε, αυτά είναι για τους άλλους όχι για μένα!

Η αλήθεια μπορεί να «πονάει», γιατρεύει όμως από το ψέμα!

Η πίστη και η εμπιστοσύνη στον Θεό θα μας δώσει την δύναμη να ξεφύγουμε από την ψεύτικη κατάσταση που βρισκόμαστε.

Όπου υπάρχει αλήθεια δεν χωρά το ψέμα!Όπου υπάρχει ο Θεός υπάρχει η αλήθεια και το φως! Με τον Θεό η ζωή μας αποκτά νόημα, γίνεται αληθινή, φωτίζεται η ύπαρξή μας και κατ' επέκταση όλος ο κόσμος μας!

+Αρχιμ. ΒαρθολομαίοςΚαθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους

Ο Χριστός ως λύτρο της ελευθερίας μας

Η ελευθερία είναι βασικό χαρακτηριστικό στην ζωή του ανθρώπου και η στέρησή της είναι κορυφαίο πρόβλημά της.

Ο απαγωγέας στερεί την ελευθερία από τον άνθρωπο και ζητά από τους συγγενείς του θύματός του λύτρα για να τον ελευθερώσει.

Ο απαγωγέας της ψυχής του ανθρώπου, ο διάβολος, δεν ζητά λύτρα από κανέναν, γιατί δεν θέλει την ελευθερία αλλά την φυλακή του θύματός του.

Ο Χριστός μας σαν Σωτήρας και λυτρωτής του ανθρώπου, έδωσε τον ίδιο τον εαυτό Του ως λύτρο για να ελευθερώσει τον άνθρωπο.

Νόμιζε ο ταλαίπωρος διάβολος ότι κατάφερε να νικήσει αυτόν που, αιώνες τώρα, είχε μισήσει, τον Δημιουργό του.