Βιογραφικό σημείωμα μακαριστού Καθηγουμένου Ι.Μ. Εσφιγμένου Αρχιμ. Χρυσοστόμου
Ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Εσφιγμένου Αρχιμανδρίτης κυρός Χρυσόστομος γεννήθηκε στο Χαλάνδρι το 1936.
Ήταν υιός του Στυλιανού Κατσουλιέρη και της Αικατερίνης Μπερτόλη.
Η οικογένειά του από την πλευρά του πατέρα του με καταγωγή την Νάξο (πιθανόν Ενετικός οίκος Lieri) είναι από τις παλαιότερες του Χαλανδρίου και ευτύχησε να έχει επιφανή μέλη στους κόλπους της, όπως επί παραδείγματι ο παππούς του Χρήστος Κατσουλιέρης, ο οποίος εχρημάτισε πρώτος πάρεδρος-πρόεδρος και ακολούθως Δήμαρχος Χαλανδρίου. Το ονομά του φέρει σήμερα οδός στο Χαλάνδρι στο σημείο που βρισκόταν η κατοικία του. Το όνομα Χρήστος δόθηκε στον π. Χρυστόστομο κατά την βάπτισή του.
Από την πλευρά της μητέρας του η οικογένειά του αποτελεί μια από τις ιδρυτικές οικογένειες των Σπάτων, μιάς και ο πάλαι ποτέ οίκος των Bertoli με καταγωγή από την Ιταλία ήταν το στρατιωτικό σώμα που συνόδεψε τον αρχηγό Μπούα Σπάτα από το τότε Ιλλυρικόν (στη σημερινή Βόρειο Ηπειρο) στην φιλόξενη Αττική κατά την μετοικεσία τους, λόγω των πιέσεων των Οθωμανών για εξισλαμισμό.
Για την δράση του αυτή απειλήθηκε και διώχθηκε από συμφέροντα της εποχής και αναγκάστηκε να μετοικήσει στην Αφρική όπου διακρίθηκε για την ιεραποστολική του δράση, οπότε προσφέροντας μεγάλο έργο τιμήθηκε από την Εκκλησία και την Πολιτεία ως εθναπόστολος και ιεραπόστολος. Μη έχοντας ούτε ένα τετραγωνικό γης στην γενέτειρά του και διωχθείς και από την εκκλησιαστική κατάσταση της επταετίας απεβίωσε στο Γιοχάνεσμπουργκ όπου και ετάφη.
Ο πατήρ Ηλίας υπήρξε μαθητής του αγίου Νεκταρίου και δίδαξε ως καθηγητής στην Ριζάρειο. Ο Άγιος Νεκτάριος τέλεσε τον γάμο της μεγάλης του αδελφής στο πατρικό σπίτι στα Σπάτα.
Πρόσφατα η τοπική κοινωνία των Μεσογείων αναγνωρίζουσα την προσφορά του ανήγειρε τον ανδριάντα του στον περίβολο του Μητροπολιτικού ναού Σπάτων τιμώντας τον ες αεί.
Η ιερατική προεύλευση της οικογενείας αλλά και η ενασχόληση με τα κοινά διαμόρφωσε από νωρίς στην ψυχοσύνθεση του μικρού Χρήστου την πίστη στον Θεό και στα ιδανικά της πατρίδας, αλλά και την αγάπη για τον συνάνθρωπο.
Η ιερατική προεύλευση της οικογενείας αλλά και η ενασχόληση με τα κοινά διαμόρφωσε από νωρίς στην ψυχοσύνθεση του μικρού Χρήστου την πίστη στον Θεό και στα ιδανικά της πατρίδας, αλλά και την αγάπη για τον συνάνθρωπο.
Στα νεανικά του χρόνια, τελειώνοντας την στοιχειώδη εκπαίδευση της εποχής, διορίστηκε στην Εθνική Τράπεζα όπου εργάστηκε μέχρι την στρατιωτική του θητεία στην αεροπορία.
Από της παιδικής του ηλικίας ως Χαλανδραίος συνέδεσε την εκκλησιαστική του ζωή με τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Χαλανδρίου ζώντας άλλωστε μόλις λίγα μέτρα από την πλατεία της Εκκλησίας. Έτσι εθήτευσε παρά τους πόδας του Μακαριστού Μητροπολίτου Ελασσώνος κυρού Ιακώβου Μακρυγιάννη, ηγουμένου τότε της Ι.Μ. Πεντέλης, και κατά την τοπική παράδοση προισταμένου του Ιερού Ναού. Η ισχυρή προσωπικότητα, ο ασκητικός αγιορείτικος χαρακτήρας και η ακτινοβολούσα ιεροπρέπειά του, σημάδεψαν τον νεαρό τότε Χρήστο, που έβλεπε τον Ιάκωβο έκτοτε σαν Γέροντά του και έτρεχε κοντά του στην μονή Πεντέλης, γαλουχούμενος υπ’ αυτού στα νάματα της αγίας Εκκλησίας.
Από της παιδικής του ηλικίας ως Χαλανδραίος συνέδεσε την εκκλησιαστική του ζωή με τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Χαλανδρίου ζώντας άλλωστε μόλις λίγα μέτρα από την πλατεία της Εκκλησίας. Έτσι εθήτευσε παρά τους πόδας του Μακαριστού Μητροπολίτου Ελασσώνος κυρού Ιακώβου Μακρυγιάννη, ηγουμένου τότε της Ι.Μ. Πεντέλης, και κατά την τοπική παράδοση προισταμένου του Ιερού Ναού. Η ισχυρή προσωπικότητα, ο ασκητικός αγιορείτικος χαρακτήρας και η ακτινοβολούσα ιεροπρέπειά του, σημάδεψαν τον νεαρό τότε Χρήστο, που έβλεπε τον Ιάκωβο έκτοτε σαν Γέροντά του και έτρεχε κοντά του στην μονή Πεντέλης, γαλουχούμενος υπ’ αυτού στα νάματα της αγίας Εκκλησίας.
Το 1964 έχοντας τον πόθο ανώτερων σπουδών και μη δυνάμενος να φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο λόγω της διαμονής του στο μοναστήρι, έλαβε ευλογία και εφοίτησε στην ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Βόλου, αποφοιτώντας το 1966.
Το 1977, σε μία προσπάθεια του Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας να στελεχώσει την Αρχιεπισκοπή με ικανά στελέχη, απεστάλη στη Αθήνα για να φοιτήσει στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου των Αθηνών κάι αφού τελειώσει τις πανεπιστημιακές του σπουδές να χειροτονηθεί βοηθός επίσκοπος του Θυατείρων στην Αγγλία. Τελικά απεφοίτησεν το 1982, αλλά στο μεσοδιάστημα απεβίωσε ο Θυατείρων Αθηναγόρας.
Έτσι παρέμενε στην Αθήνα φροντίζοντας τον ηλικιωμένο πατέρα του και υπηρετώντας στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών έως το 1987.
Μετά την κοίμησιν του πατέρα του, κατόπιν αδείας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος μετέβη πλέον στο Άγιον Όρος και εγκατεβίωσε στο Σιμωνοπετρίτικο Ιερό Κελλί του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στις Καρυές. Το ανακαίνισε και, ακολούθως μετά από πυρκαιά και ολοσχερή καταστροφή το 1990, το αναστήλωσε εκ βάθρων με πολλούς κόπους και θυσίες, ζώντας ως γνήσιος αγιορείτης τον κελλιωτικό βίο.
Το 2005 κατόπιν αποφάσεως της Εκτάκτου Διπλής Ιεράς Συνάξεως της Ιεράς Κοινότητος Αγίου Όρους, προεδρευομένης υπό Πατριαρχικής Εξαρχίας του Σεπτού Οικουμενικού Πατριαρχείου, εξελέγη σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη του Αγίου Όρους Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Εσφιγμένου.
Ας είναι η μνήμη του αιώνια!