18.1.17

Λογισμοί και Συγγνώμη


Επικρατεί κάποια σύγχυση σήμερα στο θέμα των λογισμών.

Οι λογισμοί κατ' αρχάς, δεν είναι αμαρτία. Είναι οι καθημερινές μας σκέψεις και η προσπάθεια που καταβάλλουμε, διώχνοντας τους κακούς-πονηρούς λογισμούς, ώστε να μένουν οι καλοί λογισμοί. Αυτή η προσπάθεια έχει επιτυχίες, αλλά και αποτυχίες, ανθρώπινο! Γι' αυτό και δεν σταματά ποτέ η προσπάθεια.

Οι λογισμοί γίνονται αμαρτία, όταν εσκεμμένα τους κρατάμε και τους δουλεύουμε στο μυαλό μας, όταν δεν τους αποβάλλουμε εγκαίρως με την εξομολόγηση. Τότε αυτοί κάνουν «ρίζες» μέσα μας και μας οδηγούν σε λάθος μονοπάτια.

Με την εξομολόγηση επίσης επικρατεί κάποια σύγχυση, άγνοια.


Έχει διαφορά να λέω τον λογισμό μου από το να εξομολογούμαι τον λογισμό μου. «Λέω τον λογισμό μου» σημαίνει ότι απλά τον αναφέρω ή προσπαθώ να τον επιβάλλω γενικά, σε συζήτηση που κάνω με άλλους. Όμως «εξομολογούμαι τον λογισμό μου» σημαίνει ότι μετάνιωσα γι' αυτό που σκέφτηκα και ζητάω συγχώρεση αποκλειστικά από τον πνευματικό μου.

Θέλει προσοχή λοιπόν με το μυστήριο της εξομολογήσεως. Δεν πηγαίνω για κουβέντα ή για να δικαιολογηθώ, αλλά με μετάνοια αναφέρω το λάθος μου, ζητώντας συγχώρεση!

Η εξομολόγηση μάς αποφορτίζει από τα ψυχικά βάρη και μας ανανεώνει. Είναι ανάγκη επιτακτική να μάθουμε να εξομολογούμαστε πραγματικά, με αληθινή μετάνοια, ζητώντας συγχώρεση. Έχουμε φορτωθεί πολλά και λογικό είναι να γονατίζουμε συνεχώς. Οφείλουμε να συνηθίσουμε την χρήση της «συγγνώμης» στην καθημερινότητά μας. Είναι ένα από τα μέσα που βοηθούν στον πνευματικό μας αγώνα.

Η μόνη λέξη που οδηγεί με σιγουριά στον παράδεισο, αλλά λείπει από το λεξιλόγιό μας: «Συγγνώμη»!

+Αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου