Είναι αυτοδιοίκητο το Άγιο Όρος;
Σάββατο, 14 ∆εκεμβρίου 2013
∆ημοσιεύθηκε στις 14/12/2013 στην ιστοσελίδα «romfea»
Γράφει ο ∆ιογένης Καραγιαννακίδης, ∆ρ. Νομικής, δικηγόρος
Εδώ και κάποια χρόνια το Άγιον Όρος βιώνει κατάλυση τού αυτοδιοικήτου του από το ελληνικό κράτος.
Ο λόγος για την υπόθεση της Μονής Εσφιγμένου. Το Άγιον Όρος έλαβε ομόφωνα μία απόφαση το 2002, να διαλυθεί η ομάδα που κατείχε την Μονή και να απομακρυνθεί από τον τόπο.
Η απόφασή του αυτή επικυρώθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Από πλευράς του το Οικουμενικό Πατριαρχείο έλαβε όμοια απόφαση και πιέζει αδιαλείπτως προς την ίδια κατεύθυνση. Εντούτοις, η Ελληνική Πολιτεία που έχει την εκτελεστική αρμοδιότητα δεν ενεργεί.
Έτσι, παρά την ομόφωνη βούληση όλων των Μονών (και του Πατριαρχείου) η απόφασή τους δεν εκτελείται μέχρι στιγμής.
Προ εξαμήνου προστέθηκε μια τελεσίδικη απόφαση δικαστηρίου της χώρας που διατάζει την απόδοση ενός κατειλημμένου σπιτιού της Μονής στις Καρυές.
Πώς αντέδρασε η εκτελεστική εξουσία; Απλό: μέχρι στιγμής δεν συμπράττει για την εκτέλεση της δικαστικής απόφασης.
Όλα αυτά δικαιολογούν λίγα σχόλια: Προϋπόθεση τού αυτοδιοικήτου του Αγίου Όρους είναι η εκτελεστότητα των αποφάσεών του. Χωρίς αυτήν το αυτοδιοίκητο αίρεται. Κατ’ ακρίβειαν μετατρέπεται σε κάτι σαν επιτραπέζιο παιχνίδι μεταξύ παιδιών, χωρίς συνέπειες, με άλλα λόγια κάτι που δεν αξίζει να το παίρνει κανείς και τόσο στα σοβαρά.
Και καλά με το αυτοδιοίκητο του Αγίου Όρους - κάποιοι παίζουν μαζί του. Πρόβλημα των ίδιων και αυτών που χαίρονται με τον εμπαιγμό χωρίς να συναισθάνονται πού μπορεί να οδηγήσει μια τέτοια αντίληψη.
Όταν όμως προστίθεται στον εμπαιγμό και η αδιαφορία για τελεσίδικη απόφαση της ελληνικής δικαιοσύνης, πώς θα πρέπει να αξιολογηθεί το πράγμα;
Είναι εμφανές ότι εδώ όχι απλώς καταλύεται το αυτοδιοίκητό του, αλλά το Άγιον Όρος περιπίπτει σε κατάσταση μειονεκτικότερη του εσχάτου Έλληνα πολίτη, αφού στη χώρα η μη εκτέλεση δικαστικής απόφασης που δικαιώνει ακόμη και τον πιο αδύναμο είναι αδιανόητη.
Αυτό το αδιανόητο συμβαίνει σήμερα στο Άγιον Όρος.
Η άρνηση βέβαια της εκτελεστικής εξουσίας έχει και περιτύλιγμα, που ονοματίζεται “ιερότητα του τόπου”. ∆ηλαδή οι φορείς της εκτελεστικής εξουσίας υποστηρίζουν ότι το ίδιο το Άγιον Όρος, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, η Ελληνική ∆ικαιοσύνη δεν είναι και τόσο ικανοί να αξιολογήσουν την ιερότητα του τόπου.
Και ότι μόνον οι ίδιοι είναι οι τελικοί κριτές που δικαιούνται να αποφαίνονται, μάλιστα αντίθετα από όλους τους αρμοδίους!!
Ανεξαρτήτως όμως του τι θεωρούν και πέραν του ότι είναι εντελώς ασύλληπτο να αναλαμβάνουν αφ’ εαυτών τέτοια αρμοδιότητα, ο καθένας καταλαβαίνει ότι πρόκειται για φθηνή πρόφαση.
Στο όνομα της ιερότητας οι ίδιοι πλήττουν βάναυσα την ιερότητα του τόπου, αφού η άρνησή τους εκτρέφει το τέρας της ανομίας και γεννά διαρκώς εντάσεις. ∆εν προστατεύουν την ιερότητα του τόπου, την κρατούν σε διαρκή αβεβαιότητα.
Για να δικαιωθούν όσοι από καιρό βλέπουν, ότι κάποιοι θέλουν εκκρεμότητες στο Άγιον Όρος. Περίεργο; Κι όμως, προφανές.
Η υπόθεση της Μονής Εσφιγμένου είναι σκοτεινή. Όχι κατά την θεσμική πλευρά της, η οποία δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαφανής.
Κατά την άλλη, την εξωθεσμική, που είναι πλέον ή βέβαιον ότι υπάρχει και εξηγεί την παραπάνω ευτράπελη κατάσταση. Ας παρηγορηθούμε με την σκέψη πως στο σκοτάδι κρύβεται ό,τι απεχθάνεται το φως.
