27.3.22

Σταυροπροσκύνηση

ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ

Φθάσαμε στο μέσον της Αγίας Τεσσαρακοστής, στο μέσον ενός πνευματικού αγώνα. Ο δρόμος ανηφορικός, δύσκολος. Ο αγωνιστής χρειάζεται πνευματική ανάπαυση και ενίσχυση για την συνέχεια του αγώνα.

Ακριβώς αυτήν την στιγμή, στο μέσον του αγώνα, προβάλλει στο κέντρο της εκκλησίας ο Τίμιος Σταυρός, το αήττητον τρόπαιον. 

Βλέποντάς Τον, ο χριστιανός αναθαρρεί, παίρνει δύναμη, ανανεώνεται η ελπίδα του ότι βαδίζει σωστά και το κυριότερο... πλησιάζει η Ανάσταση.

Ανηφορικός ο δρόμος του Σταυρού, γεμάτος δυσκολίες και εμπόδια, αγωνία και πόνο. Αυτόν τον δρόμο όμως πρώτος τον ανέβηκε ο Χριστός μας. Μας έδειξε τον τρόπο και το αποτέλεσμα. Μετά τον Σταυρό ακολουθεί η Ανάσταση.

Καλή δύναμη εύχομαι για το υπόλοιπο της Σαρακοστής, ελπίδα, χαρά και αισιοδοξία να γεμίσουν οι καρδιές όλων!
Παρά τα μαύρα σύννεφα που κυκλώνουν την ζωή μας, ας είμαστε αισιόδοξοι και να γνωρίζουμε ότι όποιος ανεβαίνει Γολγοθά γεύεται και την Ανάσταση.

Καλή Ανάσταση!

+αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι. Μ. Εσφιγμένου

25.3.22

Η ιερότητα της ελευθερίας

Χαίρε, ω χαίρε Λευτεριά!

 

Δύο αιώνες πριν οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν και έχυσαν το αίμα τους για να μπορούν να ζουν ελεύθεροι. Για να μπορούν ελεύθερα να λατρεύουν τον Θεό στον οποίο πιστεύουν και να μην υφίστανται καταπιέσεις και διακρίσεις.

 

Αυτοκρατορίες όπως η Αυστροουγγαρία δεν ήθελαν επαναστάσεις στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Φοβούνταν  μήπως οι επαναστάσεις των λαών στον βαλκανικό χώρο διαδοθούν και σε αυτούς. Ήταν εχθρικοί απέναντι σε κάθε ιδέα ελευθερίας.

 

Λόγω της έμπνευσης από τον αγώνα για την ελευθερία των Ελλήνων, εκείνη την εποχή είχε δημιουργηθεί έντονο φιλελληνικό ρεύμα σε διάφορους λαούς, από την Γαλλία έως την Λατινική Αμερική! 

 

23.3.22

Οικουμενικός Πατριάρχης: Ταχεία λύση κατάληψης κεντρικού κτηρίου Μονής Εσφιγμένου

Προσκυνηματική επίσκεψη στην Μητέρα Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη, πραγματοποίησαν ο καθηγούμενος της Μονής Εσφιγμένου Βαρθολομαίος και πατέρες της Μονής την Τρίτη 22 Μαρτίου 2022.

 

14.3.22

Ukraine: For the Faith of Christ and Freedom

A lot of people ask why the Ukrainians are so resistant to the "special military operation". They consider it to be a matter of a simple transition of power to a ruler of a similar people: "same faith, similar language, they will just pay taxes to another ruler. What is the problem?"


Others see the issue as a conflict between two global superpowers, where "one is being wronged by the other, has come threateningly close to it, has not respected its vital space", etc., as if the Ukrainian people are not entitled to have independent and free will and to choose the values and culture they want to live with.

The aggressive, expansionist and voracious state cannot tolerate the existence of an independent Church in Kiyv. This fact disrupts its plans to create a common supranational space, including the holy of holies of the Rus people, with a supposedly common culture and a common Church controlled by the stronger state. The occupation of Kiyv is a "necessary step" to further fulfill their imaginary rights about the "Third Rome". The attacking state cannot tolerate the annihilation of its narrative and the undoing of centuries of effort to "liberate the Queen of Cities". The ruler of the state is called upon to become "Great" in the history of his people in order to fulfill the "vow of his nation".

13.3.22

Ματωμένη Σαρακοστή

Κυριακή Α' των Νηστειών σήμερα, εορτή της Ορθοδοξίας. Ανάμνηση της αναστήλωσης των εικόνων, μετά από έναν πολυετή διωγμό, με πολλούς μάρτυρες και Ομολογητές να "γεμίζουν" το Αγιολόγιο της Εκκλησίας. 

Οι αγώνες για την Ορθοδοξία ανέδειξαν την δύναμη της πίστης στον χριστιανό, που τον κάνει γενναίο για να προσπαθεί, να μη δειλιάζει, να θυσιάζεται, να δείχνει διάθεση στην καλλιέργεια των αρετών, στην καταπολέμηση των παθών. Η ακηδία είναι το πάθος που καταστρέφει τον αγώνα του χριστιανού. Η ακηδία είναι  οκνηρία, τεμπελιά, αδιαφορία, απροθυμία για κάθε πνευματικό έργο, γι' αυτό θεωρείται μία από τις θανάσιμες αμαρτίες. 

Η εορτή της Ορθοδοξίας είναι η υπενθύμιση για τον χριστιανό ότι η ακηδία είναι το πνευματικό δηλητήριο, που τον νεκρώνει και δεν τον αφήνει να αγωνιστεί. Του υπενθυμίζει ότι τιμή στην εορτή σημαίνει και μίμηση του εορταζομένου.

11.3.22

Ουκρανικό: Άκρα του τάφου σιωπή

«Την σκότωσα επειδή την αγαπούσα»

Πολλές φορές μετά από μια γυναικτονία ακούμε τον φονιά να λέει:
«Την σκότωσα επειδή την αγαπούσα. Δεν έδειχνε να με θέλει πολύ. Την κτυπούσα όταν με νευρίαζε. Την είχα προειδοποιήσει να μην με νευριάζει, διότι χάνω την ψυχραιμία μου. Μετά έφυγε από κοντά μου και ζούσε μόνη και ανεξάρτητη. Πήγαινα να την δω και μου έλεγε να φύγω, διότι έλεγε πως την ενοχλούσα. Τώρα τελευταία όμως άρχισε να μιλάει με κάποιον άλλον άνδρα. Δεν το άντεξα. Θόλωσε το μυαλό μου και την σκότωσα».

Σε μια τέτοια περίπτωση ορθώς ξεσηκώνονται άπαντες. Όλοι καταδικάζουν τον φονιά και αναγνωρίζουν το δικαίωμα της γυναικός να ζήσει μόνη της ή με κάποιον άλλον άνδρα που δεν θα την κτυπά. Όλοι υπερασπίζονται το δικαίωμα της γυναίκας να ζει με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Πολλοί καταδικάζουν την «πατριαρχία». Οι υπέρμαχοι των δικαιωμάτων βγαίνουν στο δρόμο. Οι ιερωμένοι μιλούν για την αμαρτία του φόνου.