1.3.20

Της Τυρινής

Η τελευταία Κυριακή του Τριωδίου, σήμερα, είναι αφιερωμένη στην έξωση των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο.

Αφού έγινε η υπενθύμιση στους χριστιανούς για τον τρόπο, που πρέπει να αγωνίζονται, δηλαδή με ταπείνωση και ειλικρινή μετάνοια, ώστε να είναι έτοιμοι για την μέλλουσα κρίση, σήμερα γίνεται υπενθύμιση της αιτίας, που προκάλεσε την ανάγκη για αγώνα.

Η έξωση των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο γίνεται αφορμή για όποιον θέλει, να αγωνιστεί και να επανέλθει σ' αυτόν.

Η περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, είναι το κατεξοχήν στάδιο, κατά το οποίο η αγία μας Εκκλησία καλεί τα παιδιά της να αγωνιστούν ελεύθερα, χωρίς επιβολή και καταναγκασμό.

Καλεί όλους να νηστέψουν, όχι μόνο από την τροφή, αλλά με την νηστεία να προσπαθήσουν να ελέγξουν και να διαχειριστούν όλα τα εξωτερικά ερεθίσματα, που δέχονται από όλες τις αισθήσεις τους.

22.2.20

Κυριακή των Απόκρεω

Όπως πριν από κάθε αγώνα ο αθλητής προετοιμάζεται για να είναι έτοιμος να αγωνιστεί, έτσι και η αγία μας Εκκλησία, ως φιλόστοργη μάνα, ετοιμάζει τα παιδιά της για την περίοδο του αγώνα της μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Κυριακή των Απόκρεω σήμερα και η ευαγγελική περικοπή μάς υπενθυμίζει την μέλλουσα κρίση.

Ο Κύριος περιέγραψε την εξής εικόνα:
«Όταν έρθει ξανά ο Υιός του Ανθρώπου μέσα στη δόξα Του με τη συνοδεία των αγγέλων, θα καθίσει στον λαμπρό και ένδοξο θρόνο Του. Μπροστά Του θα σταθούν όλοι οι άνθρωποι που έζησαν στη γη. Θα τους χωρίσει στα δύο, σαν το βοσκό που χωρίζει τα πρόβατα από τα κατσίκια. Θα βάλει τους δίκαιους, τα αγαθά πρόβατα, στα δεξιά Του, και τους άδικους, τα κατσίκια, στα αριστερά Του».

Αυτή η εικόνα δεν πρέπει να μας τρομάζει, αντιθέτως, να μας ξυπνάει από τον πνευματικό λήθαργο.

19.2.20

Ο αδελφός του Ασώτου

Με την παραβολή του Ασώτου Υιού, ο Χριστός μας διδάσκει την δύναμη της μετάνοιας και την αγάπη του Πατέρα που μόνο αγαπά και συγχωρεί.

Υπάρχει όμως και ένα τρίτο πρόσωπο στην παραβολή, ο μεγάλος υιός, ο αδελφός του Ασώτου.

Δεν ήταν παρών κατά την στιγμή της επιστροφής του αδελφού του. Κατάλαβε ότι κάποιο γεγονός μεγάλο συνέβη, αφού άκουσε μέσα από το σπίτι χορούς και τραγούδια.

Αφού έμαθε τι συμβαίνει, θυμωμένος, δεν ήθελε να μπει μέσα, παρά την παράκληση του Πατέρα του,  αυτός έκανε τα παράπονά του...

"Γι' αυτόν, που κατασπατάλησε όλη  την περιουσία σε ασωτίες, τον δέχθηκες πίσω, τον συγχώρεσες και έσφαξες το πιο καλοθρεμμένο μοσχάρι.
Για μένα όμως που είμαι εδώ δίπλα σου συνέχεια και εργάζομαι συνεχώς, ούτε ένα κατσικάκι δεν μου έδωσες να χαρώ με τους φίλους μου".

Δεν ήθελε ο μεγάλος αδελφός να μετέχει της χαράς που γέμισε όλο το σπίτι. Έμεινε απ' έξω και διαμαρτυρόταν στον Πατέρα του γιατί τον αδίκησε.

15.2.20

Του Ασώτου

Του Ασώτου σήμερα και η ευαγγελική περικοπή μας αποκαλύπτει με μοναδικό τρόπο, διαχρονικά, την κατάσταση, που έχουμε βρεθεί μετά την απομάκρυνσή μας από τον Θεό - Πατέρα.

Απαιτεί ο υιός από τον πατέρα του «το επιβάλλον μέρος της ουσίας». Το μερίδιό του, δηλαδή, από την περιουσία του πατέρα, το οποίο θεωρεί ότι δικαιωματικά του ανήκει.
Δεν περιμένει να κληρονομήσει, αλλά απαιτεί! Θέλει να φύγει μακριά από την πατρική εστία, να ζήσει μόνος του.

Στηρίζει τις ελπίδες του στην κληρονομιά, που απαίτησε από τον πατέρα. Σ' αυτήν θα χτίσει την καινούργια του ζωή.

Η απαίτηση από τον πατέρα αποδεικνύει την εσωτερική του κατάσταση. Τίποτα δεν τον άγγιξε από την παρουσία του πατέρα στην ζωή του, δεν άντεχε να περιμένει, ήθελε να απομακρυνθεί, ζητώντας, όμως, το μερίδιο της κληρονομιάς.
Πίστευε στο δικαίωμα, αγνοώντας τις υποχρεώσεις του.