Ανοχή

- Γιατί δεν μπορούν να επικοινωνήσουν σήμερα οι άνθρωποι μεταξύ τους;

Έχει χαθεί η επικοινωνία γιατί δεν υπάρχει ανοχή.

- Τι σημαίνει ανοχή;

Ένα από τα χαρακτηριστικά της αγάπης είναι η ανοχή. Ανέχομαι τον πλησίον, καταλαβαίνω το λάθος του, έχω διάθεση να τον βοηθήσω, να τον ακούσω, να τον καλύψω.
Η ανοχή έχει εκλείψει σήμερα. Δεν ανέχεται κανείς κανέναν. Οι σύζυγοι μεταξύ τους, οι γονείς τα παιδιά, οι φίλοι, στην δουλειά και οπουδήποτε υπάρχει επικοινωνία ανθρώπων.

- Γιατί συμβαίνει αυτό;

Γιατί έχει κυριαρχήσει η μοναξιά. Δεν ανέχεται δίπλα του κανέναν ο άνθρωπος. Η αδιαφορία τον έχει παγώσει. Δεν ενδιαφέρεται αν υπάρχει ανάγκη να βοηθήσει, να συμπαρασταθεί. Φοβάται να εκδηλωθεί.

- Πως διορθώνεται η κατάσταση;

Πεντηκοστήν εορτάζομεν

Το Πανάγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, κατέβηκε στον κόσμο εκπληρώνοντας την υπόσχεση του Χριστού λίγο πριν την Ανάληψή Του στους ουρανούς.

Ήρθε το Πανάγιο Πνεύμα στον κόσμο για να μείνει και να φωτίζει τον κόσμο, απαλλάσσοντάς τον από την πνευματική ορφάνια.

Το Πανάγιο Πνεύμα συντροφεύει τον κόσμο, συγκροτεί τον θεσμό της εκκλησίας, μεταφέρει την σοφία του Θεού στους ανθρώπους.

Το Πανάγιο Πνεύμα έχει την δύναμη, όπως ακριβώς έγινε με τους αγίους Αποστόλους, που από φοβισμένους μαθητές τους μεταμόρφωσε σε μια στιγμή σε διάπυρους κήρυκες και διδασκάλους, να φωτίσει την ύπαρξή του, να αγιάσει τη ζωή του, να του προσφέρει την βεβαιότητα της Αναστάσεως και της σωτηρίας.

Το μυστήριο του θανάτου

Η έξοδος του ανθρώπου από τον παράδεισο έφερε στην ζωή του την αμαρτία και τα παράγωγά της, τον πόνο, την λύπη, την ταραχή. Χάθηκε η χαρά και η αμεριμνησία του παραδείσου. Ξένα προς την φύση του πλέον αυτά, έφεραν αναστάτωση, ταραχή και πανικό στην ζωή του. Δεν μπορεί να τα διαχειριστεί. Η αμαρτία γίνεται κυρίαρχος.

Για να μη μείνει όμως η αμαρτία αθάνατη, επέτρεψε ο Θεός και ήρθε ο θάνατος στην ζωή του ανθρώπου, «ἵνα μὴ τὸ κακὸν ἀθάνατον γένηται». Συνέπεια λοιπόν της αμαρτίας ο θάνατος, μετετράπη όμως, σε φιλανθρωπία από τον Θεό, αφού γίνεται πέρασμα διά του θανάτου στην αληθινή ζωή.

Δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς γεύση θανάτου. Κάποιο συγγενικό πρόσωπο, κάποιο φιλικό ή απλώς γνώριμο, σίγουρα θα υπάρχει, το οποίο έφυγε από την ζωή. Αυτός ο φυσικός χωρισμός δημιουργεί την πικρή γεύση του θανάτου.

Πως μπορεί όμως ο άνθρωπος να διαχειριστεί τον θάνατο;
Πως μπορεί να παρηγορηθεί και να παρηγορήσει;

Ανάληψη

Σαράντα ημέρες πέρασαν από την Ανάσταση του Χριστού. Σαράντα ημέρες γεμάτες από αναστάσιμη χαρά και επικοινωνία με τον αναστημένο Ιησού. Σαράντα ημέρες πέρασαν και έφθασε η μεγάλη ημέρα της Αναλήψεως του Χριστού στους ουρανούς.

Δεν έγινε η Ανάληψη αμέσως, γιατί ήθελε να πιστοποιήσει με τις εμφανίσεις του το γεγονός της Ανάστασης. Ήθελε να βεβαιώσει τους μαθητές Του για την αλήθεια, για να είναι έτοιμοι για το μεγάλο έργο που θα έχουν μετά, την διάδοση της αλήθειας.

Έφτασε όμως η στιγμή η μεγάλη! Άνοιξαν διάπλατα οι θύρες του ουρανού να υποδεχθούν τον Βασιλέα της δόξης, ο Οποίος πήρε μαζί Του την ανθρώπινη σάρκα, για να την τοποθετήσει στην θέση, για την οποία την έπλασε.

Οι ουράνιες δυνάμεις έμειναν εκστατικές και θαύμαζαν βλέποντας ανθρώπινο σώμα να μεταφέρεται στους ουρανούς. Οι μαθητές γέμισαν με πίστη και βεβαιότητα προς τον Διδάσκαλό τους, βλέποντάς Τον να τους ευλογεί και να ανεβαίνει μέσα σε ουράνια δόξα στους ουρανούς.

Κυριακή του Τυφλού

«Ποιος άραγε φταίει, που γεννήθηκε αυτός ο άνθρωπος τυφλός;», ρώτησαν οι μαθητές τον Ιησού. Αυτός ή οι γονείς αυτού;

Κανείς δεν φταίει, απαντά ο Ιησούς, αλλά έγινε για να φανερωθεί η δόξα του Θεού, και έφτιαξε πηλό με το σάλιο Του και γέμισε τις κόγχες των ματιών του τυφλού. «Πήγαινε», του λέει, «να πλυθείς στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ». Αυτός αμέσως, αφού πλύθηκε είδε το φως του.

Φανερώθηκε η δόξα του Θεού με μια απλή κίνηση. Έφτιαξε πηλό με το σάλιο και γέμισε τις κενές κόγχες των ματιών.