Σήμερα ψυχοσάββατο προσευχηθήκαμε στον Πανάγαθο Θεό για όλες τις ψυχές που έφυγαν από την επίγεια ζωή και αναμένουν την μέλλουσα Κρίση Του.
Ευχηθήκαμε για όσους εδώ, στην επίγεια ζωή, προσπάθησαν να αγαπήσουν, να αναπαύσουν, να καθοδηγήσουν, να προστατεύσουν, να δώσουν χαρά, να τους αναπαύσει ο Θεός χαρίζοντάς τους την αγάπη Του και την χαρά του παραδείσου.
27.2.19
Η πραγματικότητα για την υποτιθέμενη δίωξη των καταληψιών του κεντρικού κτηρίου της Μονής Εσφιγμένου
Το κεντρικό κτήριο της Μονής Εσφιγμένου τελεί υπό κατάληψη από ομάδα ΓΟΧ («γνησίων ορθοδόξων χριστιανών» - παλαιοημερολογιτών), ανθρώπων που δεν έχουν καμία σχέση με την Μία Αγία Αποστολική και Καθολική Εκκλησία του Συμβόλου της Πίστεως, μέλη της οποίας είναι οι Αγιορείτες, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού και τα πατριαρχεία και οι τοπικές Εκκλησίες σε όλον τον κόσμο.
Ο λόγος για τον οποίο οι καταληψίες καλούνται να αποχωρήσουν από το Άγιο Όρος δεν είναι κάποια διαφωνία σε πνευματικά θέματα με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, όπως ισχυρίζονται, αλλά το ότι δεν έχουν καμία σχέση με την κανονική Ορθοδοξία και το Άγιο Όρος, καθώς ανήκουν σε ξεχωριστή θρησκευτική κοινότητα (ΓΟΧ-παλαιοημερολογίτες). Στο Άγιο Όρος μπορούν να μονάσουν, όπως είναι εύλογο και ορίζει ο συνταγματικά κατοχυρωμένος Καταστατικός Χάρτης του Αγίου Όρους, μόνο ορθόδοξοι μοναχοί και όχι μοναχοί από άλλες θρησκείες, δόγματα ή θρησκευτικές κοινότητες.
Ενώ, λοιπόν, οι καταληψίες θα έπρεπε να αποχωρήσουν ειρηνικά από το Άγιο Όρος και να διαμείνουν σε κάποιο «μοναστήρι» των ΓΟΧ-παλαιοημερολογιτών εκτός Αγίου Όρους, παραμένουν στο κατειλημμένο κεντρικό κτήριο της μονής Εσφιγμένου εκμεταλλευόμενοι το όνομα του Αγίου Όρους, αποσκοπώντας σε κύρος, δημοσιότητα και προβολή. Προσπαθούν να διατηρήσουν την κατάληψη χρησιμοποιώντας απειλές, βία και προπαγάνδα.
Ένα βασικό στοιχείο της προπαγάνδας τους για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης είναι η προσπάθειά τους να φανούν ως δήθεν θύματα «στυγνής δίωξης» και «καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων», ως δήθεν «πολιορκημένοι» με στερήσεις σε τρόφιμα, φάρμακα, ιατρική περίθαλψη κλπ.
Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική:
Ο λόγος για τον οποίο οι καταληψίες καλούνται να αποχωρήσουν από το Άγιο Όρος δεν είναι κάποια διαφωνία σε πνευματικά θέματα με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, όπως ισχυρίζονται, αλλά το ότι δεν έχουν καμία σχέση με την κανονική Ορθοδοξία και το Άγιο Όρος, καθώς ανήκουν σε ξεχωριστή θρησκευτική κοινότητα (ΓΟΧ-παλαιοημερολογίτες). Στο Άγιο Όρος μπορούν να μονάσουν, όπως είναι εύλογο και ορίζει ο συνταγματικά κατοχυρωμένος Καταστατικός Χάρτης του Αγίου Όρους, μόνο ορθόδοξοι μοναχοί και όχι μοναχοί από άλλες θρησκείες, δόγματα ή θρησκευτικές κοινότητες.
Ενώ, λοιπόν, οι καταληψίες θα έπρεπε να αποχωρήσουν ειρηνικά από το Άγιο Όρος και να διαμείνουν σε κάποιο «μοναστήρι» των ΓΟΧ-παλαιοημερολογιτών εκτός Αγίου Όρους, παραμένουν στο κατειλημμένο κεντρικό κτήριο της μονής Εσφιγμένου εκμεταλλευόμενοι το όνομα του Αγίου Όρους, αποσκοπώντας σε κύρος, δημοσιότητα και προβολή. Προσπαθούν να διατηρήσουν την κατάληψη χρησιμοποιώντας απειλές, βία και προπαγάνδα.
Ένα βασικό στοιχείο της προπαγάνδας τους για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης είναι η προσπάθειά τους να φανούν ως δήθεν θύματα «στυγνής δίωξης» και «καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων», ως δήθεν «πολιορκημένοι» με στερήσεις σε τρόφιμα, φάρμακα, ιατρική περίθαλψη κλπ.
Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική:
24.2.19
Του ασώτου
Τι μπορεί να πει κανείς εμπρός στο μεγαλείο της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο! Μέσα από την μοναδική παραβολή του Ασώτου αποκαλύπτεται με τόση απλότητα η αγάπη του Πατέρα!
21.2.19
Περί θρησκευτικού φανατισμού
Κύριο χαρακτηριστικό του φανατικού ανθρώπου είναι η παντελής έλλειψη διάθεσης να ακούσει.
Δεν ακούει ο φανατικός, αλλά μόνο μιλάει. Αν ακούσει, «κινδυνεύει» να σκεφθεί, «κινδυνεύει» να ψάξει και - το βασικό - να βρει την αλήθεια, η οποία θα τον βγάλει από το σκοτάδι του φανατισμού του.
Ο φανατικός έχει μάθει να μην δέχεται πληροφόρηση προερχόμενη έξω από τα στενά όρια του κύκλου, στον οποίο βρίσκεται. Ο φανατικός δεν αμφισβητεί ποτέ τον αρχηγό του, αλλά τον ακολουθεί τυφλά. Κάθε λόγος αμφιβολίας, κάθε απόπειρα πληροφόρησης «από έξω», κάθε λογισμός ελευθερίας θεωρείται περίπου σαν «βλασφημία».
Ο φανατικός δεν μπορεί να κάνει διάλογο. Εξαντλεί όλα τα περιθώρια του μονολόγου, κάθε αντίθετη φωνή ή άποψη καταπνίγεται, η οργή ξεχειλίζει, δεν ικανοποιείται με τίποτα.
Δεν ακούει ο φανατικός, αλλά μόνο μιλάει. Αν ακούσει, «κινδυνεύει» να σκεφθεί, «κινδυνεύει» να ψάξει και - το βασικό - να βρει την αλήθεια, η οποία θα τον βγάλει από το σκοτάδι του φανατισμού του.
Ο φανατικός έχει μάθει να μην δέχεται πληροφόρηση προερχόμενη έξω από τα στενά όρια του κύκλου, στον οποίο βρίσκεται. Ο φανατικός δεν αμφισβητεί ποτέ τον αρχηγό του, αλλά τον ακολουθεί τυφλά. Κάθε λόγος αμφιβολίας, κάθε απόπειρα πληροφόρησης «από έξω», κάθε λογισμός ελευθερίας θεωρείται περίπου σαν «βλασφημία».
Ο φανατικός δεν μπορεί να κάνει διάλογο. Εξαντλεί όλα τα περιθώρια του μονολόγου, κάθε αντίθετη φωνή ή άποψη καταπνίγεται, η οργή ξεχειλίζει, δεν ικανοποιείται με τίποτα.