Η αιώνια, αυτή, φράση, που ελέγχει τις συνειδήσεις των ανθρώπων, μας φέρνει ενώπιον του εαυτού μας και μας προτρέπει να δούμε αν έχουμε καταλάβει σε τι κατάσταση βρισκόμαστε και αν έχουμε διάθεση προσπάθειας, ώστε να επανέλθουμε στον πραγματικό εαυτό μας. Ποιος είναι όμως ο εαυτός μας, ο πραγματικός, από τον οποίο έχουμε ξεφύγει και πρέπει να επανέλθουμε; Η ευαγγελική περικοπή του Ασώτου υιού δίνει την απάντηση.
Είμαστε πλασμένοι για να ζούμε μέσα στην ασφάλεια του Πατέρα, να έχουμε επαφή και επικοινωνία με τον Θεό, να απολαμβάνουμε και τα αγαθά που μας προσφέρει ο Πατέρας, την αγάπη, την απλότητα και την ελευθερία. Αυτός, λοιπόν, είναι ο πραγματικός εαυτός του ανθρώπου, να ζει με απλότητα και να αγαπά χωρίς διάκριση. Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της καταστάσεως είναι η γαλήνη και η ηρεμία που κατακλύζει τον άνθρωπο, διαχέοντας αυτήν την χάρη, όχι μόνο σε αυτούς που τον πλησιάζουν, αλλά και σ’ αυτούς που τον σκέφτονται!
Η ελευθερία, όμως, που είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο, του δίνει το δικαίωμα να επιλέξει αν θα παραμείνει στην ασφάλεια του Πατέρα ή αν θα επιλέξει να απομακρυνθεί, χάνοντας ταυτόχρονα τα αγαθά που του προσφέρει ο Πατέρας, έχοντας και την ευθύνη των επιλογών του.
Για άλλη μια φορά μας προτρέπει η αγία μας Εκκλησία να κοιτάξουμε τον εαυτό μας, όχι του διπλανού μας, για να κατανοήσουμε σε τι κατάσταση βρισκόμαστε και να τον ρωτήσουμε:
-Υπάρχει γαλήνη;
-Υπάρχει αγάπη;
-Υπάρχει απλότητα;
-Υπάρχει ασφάλεια;
Αν η απάντηση είναι αρνητική τότε δεν υπάρχει και η ελευθερία! Είμαστε δέσμιοι της αμαρτίας, η οποία καταστρέφει τον άνθρωπο, οδηγώντας τον στην πτώση.
Αυτό όμως που υπάρχει σίγουρα και είναι κίνηση αποκλειστικά δική μας είναι η μετάνοια! Ποτέ δεν είναι αργά! Βλέποντας την τραγική κατάσταση που βρισκόμαστε να σκεφθούμε την ασφάλεια που μας προσφέρει η αγκαλιά του Πατέρα και τι έχουμε στερηθεί. Τότε «ερχόμαστε» στον εαυτό μας και επιστρέφουμε, ζητώντας συγγνώμη από τον Πατέρα για την στάση μας, ο Οποίος πάντα περιμένει την επιστροφή μας για να μας κλείσει μέσα στην γεμάτη αγάπη αγκαλιά Του.
Αυτή η αγκαλιά θα επουλώσει τα τραύματα και τις πληγές που μας προκάλεσε η αμαρτία, θα ζεστάνει την καρδιά μας με την αγάπη και τότε θα νιώσουμε ασφαλείς και χαρούμενοι, όπως ακριβώς μας έπλασε για να ζούμε ο καλός Θεός!
Ας χαράξουμε, για να μη σβήσει ποτέ, στην καρδιά μας αυτήν την μοναδική φράση, «εις εαυτόν δε ελθών», για να μας υπενθυμίζει τον σκοπό και την πορεία μας, καθώς και τι στερούμεθα όταν παραστρατούμε, ώστε εν διαρκή μετανοία να επανερχόμαστε στην οδό της σωτηρίας, στην ασφάλεια του Θεού!
Καλό υπόλοιπο του Τριωδίου!
+Αρχιμ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου
